บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 2161 - บทที่ 2170

การต่อสู้ครั้งนี้ได้ผู้ชนะอย่างชัดเจนแล้ว แต่ผลลัพธ์นี้ไม่ให้ทุกคนที่อยู่ที่นั่นจะยอมรับได้ นับตั้งแต่วินาทีแรกไม่มีใครคิดว่าโอลิเวอร์จะพ่ายแพ้ให้กับเฟนด์เช่นนี้ ทุกคนคิดว่าโอลิเวอร์จะสามารถจัดการเฟนด์ได้ในหนึ่งหรือสามกระบวนท่าอย่างมากที่สุดถึงกระนั้นมันก็กลายเป็นการต่อสู้ที่ยืดเยื้อยาวนาน และแม้ว่าเขาจะใช้การโจมตีที่ทรงพลังที่สุดแล้วแต่โอลิเวอร์ก็ยังสู้เฟนด์ไม่ได้ เขาพ่ายแพ้อย่างหมดจดและได้รับบาดเจ็บสาหัสเขายังคงกรีดร้องและร่ำไห้อยู่กับพื้น ไม่ต้องคิดแล้วว่าเขาเจ็บปวดขนาดไหน ไม่มีนักศิลปะยุทธคนไหนจะยอมหลั่งน้ำตาต่อหน้าผู้ต่อสู้ ศักดิ์ศรีไม่อนุญาตให้พวกเขาร้องไห้“เฟนด์แข็งแกร่งเกินไปแล้ว! ใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีว่าเขาแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง?” ใครบางคนพูดด้วยความตกใจ“ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน! เขาสามารถติดอันดับหนึ่งในห้าอันดับแรกในหมู่ศิษย์ภายในได้เลยด้วยซ้ำ!”“ไม่แปลกใจแล้วที่ทำไมเขาถึงอวดดีขนาดนั้น! ศิษย์พี่โอลิเวอร์เทียบไม่ติดเลย!”การประเมินเฟนด์ในสายตาของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ตอนนี้คนที่ดูเหมือนตัวตลกคือพวกเขา ไม่ใช่เฟนด์อีกต่อไป!จนถึงตอนนี้เฟนด์ก็ยังไม่แยแสคนพวกนั้น

ใบหน้าของผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งและสองเปลี่ยนมืดมนลงหลังจากได้ยินสิ่งนี้ ผู้อาวุโสลำดับที่สองโกรธเสียจนมุมปากกระตุกไม่หยุดขณะที่เขาหรี่ตา ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งไม่ได้ซ่อนความโกรธของเขาไว้เลยและยังจ้องมองไปที่ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์อย่างอาฆาต เขาดูคล้ายอยากจะพุ่งตัวไปก่นด่าผู้อาวุโสก็อดฟรีย์เสียเต็มประดา ผู้อาวุโสเซเยอร์ซึ่งนั่งข้างหลังตลอดเวลาก็ดูแย่มากเช่นกัน เขามีสีหน้าบิดเบี้ยวขณะกำหมัดแน่น เฟนด์ถือเป็นศัตรูของตระกูลเซเยอร์ ยิ่งเฟนด์แข็งแกร่งมากเท่าไหร่ สถานการณ์ก็ยิ่งไม่เข้าข้างเขามากขึ้นเท่านั้นในขณะนี้โอลิเวอร์ตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวดอีกครั้ง ครั้งนี้ เสียงร้องของเขารุนแรงกว่าเดิมมาก เนื่องจากความเจ็บปวดดูคล้ายจะเคลื่อนตัวไปยังกระดูกสันหลัง "อ๊าก! เจ็บชะมัด! ช่วยด้วย!"ผู้อาวุโสเซเยอร์ตื่นจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้อง เขาลุกขึ้นจากที่นั่งทันทีและรีบตรงไปยังเวทีต่อสู้ เขาทำร่ายผนึกเวทย์ด้วยมือของเขาเอง แล้วผนึกเวทย์ดังกล่าวก็วิ่งเข้าหาเกราะผู้พิทักษ์เหมือนหากฝนก่อนที่จะหลอมรวมเข้ากับเกราะผู้พิทักษ์ทุกคนได้ยินเพียงเสียงคลิกของกลไกที่กำลังทำงาน และเกราะผู้พิทักษ์ก็ถูกปลดทิ้งในทั

ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งเย้ยหยันอย่างขุ่นเคืองและพูดอย่างหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด “ไม่ต้องห่วงหรอก ในฐานะผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง ฉันจะรักษาสัญญาและจะส่งคะแนนสะสมของสำนักให้เธอในภายหลัง!”จากนั้นเขาก็สะบัดแขนเสื้อแล้วหมุนตัวเพื่อจากไป เขาอาจรู้สึกว่าการรั้งอยู่ของเขามีแต่จะทำให้ตัวเองต้องอับอาย เนื่องจากผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งจากไปแล้ว ผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อเช่นกันห้องของเฟนด์ยังดูเหมือนเดิม มันเป็นห้องเตียงเดี่ยวขนาดมาตรฐานที่มีตู้เสื้อผ้า โต๊ะ เก้าอี้ และชั้นวางของ หลังจากที่เขากลับมาจากจุดรวมพลที่มีเสียงดังน่าหนวกหู เฟนด์ก็จัดการข้าวของของเขา อันที่จริงเขาไม่ได้มีทรัพย์สมบัติอะไรอยู่ในบ้านหลังนี้มากมาย นอกเหนือจากเครื่องนอนของเขาแล้ว ก็มีเพียงตำราโบราณที่เขายืมมาไม่กี่เล่มเท่านั้นบรู๊คและโนเอลก็ตามเฟนด์ไปที่ห้องของเขาด้วย และพวกเขาคุยกันตลอดการเดินทาง หลังจากเข้ามาภายในบ้านและนั่งพูดคุยกันบนโต๊ะบทสนทนาของพวกเขาก็ยังคงดำเนินต่อไปสีหน้าของโนเอลเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “นายรู้ไหมว่าหลังจากที่นายเดินออกไปจากฝูงชนแล้วคนอื่น ๆ คิดยังไงกับนาย บางคนอิจฉา บางคนเกลียดนาย และบ

คำพูดของกริฟฟินและการที่เขามารอเฟนด์ที่นี่ทำให้เฟนด์สับสนอย่างมาก แม้ว่ากริฟฟินจะเป็นศิษย์ที่ถูกเลือกและศิษย์ทุกคนจะรู้สึกด้อยกว่าพวกเขาตามระเบียบเนื่องจากพวกเขาเป็นความหวังรุ่นต่อไปของทั้งสำนัก ศิษย์ที่ถูกเลือกเช่นเขาไม่ควรมาปฏิบัติเช่นนี้กับเฟนด์ก่อนที่เฟนด์จะได้เข้าใจในเบื้องลึกเบื้องหลังคำพูดและน้ำเสียงของกริฟฟิน กริฟฟินก็ยิ่งเหยียดหยามเขาขึ้นไปอีก เฟนด์ไม่สามารถทนต่อพฤติกรรมดังกล่าวได้และไม่อยากเป็นคนโง่เง่าเต่าตุ่น หัวเราะเบา ๆ และพูดด้วยท่าทีเย็นชาเล็กน้อย “ผมไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าคุณหมายถึงอะไร ศิษย์พี่กริฟฟิน ผมไม่รู้ว่าตำแหน่งที่คุณพูดถึงเมื่อครู่มันหมายความว่าอะไร”กริฟฟินเลิกคิ้ว เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อในสิ่งที่เฟนด์พูด กริฟฟินเย้ยหยันอย่างขุ่นเคืองและมองไปที่เฟนด์ราวกับว่าเขาคิดจะใช้ไม้แข็งในการจัดการอีกฝ่าย “นายคิดว่าฉันไม่กล้าลงมือกับนายเหรอ? ถึงแม้ว่านายจะเป็นศิษย์คนสุดท้ายของผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ดแล้วก็ตาม แต่นายก็เป็นแค่ศิษย์ของผู้อาวุโส ไม่ใช่ศิษย์ที่ถูกเลือกแบบพวกเรา โอลิเวอร์ เซเยอร์เป็นศิษย์อันดับต้น ๆ ในหมู่ศิษย์ภายใน แต่ในสายตาของฉันเขาก็เป็นแค่มือใหม่ สิ่งที

โนเอลค่อย ๆ หันกลับมามองกริฟฟินอย่างระมัดระวังในขณะที่เดินไปข้างหน้า และเมื่อเขาเห็นกริฟฟินเลี้ยวไปตรงหัวมุมและจากไป เขาจึงร้องเรียกเฟนด์ว่า “รอฉันด้วย!”เฟนด์หยุดเดินและหันไปมองโนเอลซึ่งดูซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัดแถมยังมีอาการนิ้วสั่น เฟนด์ได้แต่หัวเราะเบา ๆ และรู้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่โนเอลได้เผชิญหน้ากับศิษย์ที่ถูกเลือก ไม่แปลกเลยที่เขาจะรู้สึกหวาดกลัวเมื่อถูกบีบด้วยรังสีของศิษย์ที่ถูกเลือกโนเอลสูดหายใจเข้าลึก “นายมันกล้าหาญจริง ๆ ฉันต้องขอเอ่ยปากชมเลย ฉันไม่คิดว่าถ้าฉันเป็นนาย ฉันจะกล้าพอที่จะต่อปากต่อคำกับเขา!”เฟนด์พยักหน้าโดยไม่พูดอะไรบรู๊คเชิดคางขึ้นและพูดอย่างมั่นใจว่า “ศิษย์พี่เฟนด์ไม่เหมือนคุณไงล่ะ เขาเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสและได้รับการสนับสนุนจากผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ด การที่ผู้ชายคนนั้นเป็นศิษย์ที่ถูกเลือกแล้วมันสำคัญตรงไหน? แล้วอีกอย่างนะ เห็นได้ชัดว่าเขาจงใจหาเรื่อง ต่อให้เราไม่รู้ว่าตรงไหนที่จะพาเราเข้าสู่แหล่งทรัพยากรยุทธต้องห้าม แต่มันก็คงมีประโยชน์มากแน่เพราะแม้แต่กริฟฟินยังคิดที่จะต่อสู้เพื่อมัน เมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ก็เป็นธรรมดาที่เราจะไม่มีทางมอบสิ่งนี้ให้คนอื่น!”