บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 2181 - บทที่ 2190

สีหน้าของเฟนด์มืดลงเมื่อเขาได้ยินคำอธิบายของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ “นี่หมายความว่าแหล่งทรัพยากรยุทธต้องห้ามแห่งนี้ยินดีต้อนรับการเข้ามาของคนนอกอย่างพวกเรางั้นเหรอ? เป็นไปได้ไหมว่าสถานที่นี้อาจถูกปรมาจารย์โบราณทิ้งเอาไว้ แล้วเขาทำเช่นนี้ก็เพื่อต้องการผู้สืบทอด”ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์พยักหน้า “ฉันแนะนำให้เธอเข้าไปในที่แห่งนี้ก็เพราะว่าฉันสันนิษฐานว่าแหล่งทรัพยากรยุทธต้องห้ามเป็นมรดกที่ปรมาจารย์โบราณทิ้งเอาไว้ให้”เฟนด์หายใจออกพรืดยาวผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ยกมือขึ้นและตบไหล่เขา “อย่ากดดันตัวเองมากเกินไป หากตกอยู่ในอันตรายเมื่อไหร่ โปรดจำไว้ว่าความปลอดภัยของเธอสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดทั้งหมด และอย่าทำอะไรหุนหันพลันแล่น”หลังจากพูดจบ ผู้อาวุโสก็อดฟรีย์แตะแหวนรูปเต่าที่นิ้วมือข้างซ้ายด้วยมือขวา เฟนด์เห็นเพียงแสงสีดำ ส่องประกายก่อนที่ป้ายขนาดเท่าฝ่ามือของเขาจะปรากฏขึ้นในมือของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ดังกล่าวมีรูปร่างแปลก ๆ และเต็มไปด้วยการแกะสลักอักษรรูนและคาถาที่เขาไม่เข้าใจเลยแม้แต่น้อย ทั้งยังมีแสงสีแดงต่าง ๆ ปรากฏอยู่บนนั้นอีกด้วยผู้อาวุโสก็อดฟรีย์มองดูบัตรผ่านอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะวางมันไว้ในมือของเฟนด์หลัง

อย่างไรก็ตามเฟนด์เพียงแค่ยิ้มเยาะ ไม่มีท่าทีหวาดกลัวหรือหวาดหวั่นแต่อย่างใด“ไอ้สารเลว!” กริฟฟินคำราม “กล้าดียังไงมาเหยียดหยามฉันแบบนี้?! ฉันจะฆ่าแก!”ด้วยเหตุนี้ กริฟฟินจึงเปิดใช้พลังที่แท้จริงของเขาและกำลังจะโจมตีเฟนด์ ในขณะที่ฮาวเวิร์ดซึ่งยืนอยู่ด้านหลังกริฟฟินจับไหล่พี่ชายของเขาเอาไว้เมื่อเขาสังเกตเห็นว่ากริฟฟินกำลังจะทำการโจมตี “พี่ชาย นี่ไม่ใช่เวลาต่อสู้! ไม่ว่ายังไงเราก็เป็นศิษย์จากสำนักเดียวกัน แถมเรายังถูกโพรงสุญญะล้อมเอาไว้อีก หากพื้นที่รอบตัวเราถูกรบกวน และมีใครที่ไหนไม่รู้ปรากฏตัวขึ้น ถึงตอนนั้น ข่าวคราวของชายผู้นี้อาจแพร่สะพัดออกไป ผมแน่ใจว่าพี่รู้กฎของสำนักเราดี ถ้าพี่ทำให้เขาเสียชีวิตหรือได้รับบาดเจ็บสาหัส พี่จะต้องถูกลงโทษ”ตำหนักสองกษัตริย์ห้ามไม่ให้ศิษย์ฆ่ากันเองนอกตำหนักใบหน้าของกริฟฟินซีดลงเล็กน้อย ขณะที่เขาจ้องมองไปยังเฟนด์ กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาสั่นเล็กน้อย “อย่าอวดดีให้มากนักนะ ไอ้สารเลว ตอนนี้ฉันอาจจะฆ่านายไม่ได้ แต่ไม่ได้แปลว่าหลังจากออกจากพื้นที่ต้องห้ามแล้วโชคจะยังเข้าข้างนายอยู่! ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวที่อยากจะฆ่านาย นายไปทำให้ใครต่อใครไม่

แนชมองเฟนด์ด้วยดวงตาที่เบิกกว้างเฟนด์ขมวดคิ้วขณะที่เขาลดเสียงลง “รีบกลับเข้าไปในมัสตาร์ด ซี๊ดก่อน ผมรู้สึกได้ว่ามีบางสิ่งกำลังใกล้เข้ามา”แนชหน้าซีดเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขาไม่กล้ารอช้าและกูลีกูจอเข้าไปในมัสตาร์ด ซี๊ดทันที ทิ้งเฟนด์ให้ยืนอยู่ที่นั่นเพียงลำพังเฟนด์ขมวดคิ้วขณะที่เขาเบิกตากว้างขณะสำรวจรอบ ๆ ที่นี่เป็นพื้นที่ภูเขาขรุขระและมีท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ทอดยาว หลังจากผ่านไปสามอึดใจ เสียงฝีเท้าที่นุ่มนวลก็ดังชัดเจนอยู่เบื้องหน้าเขาเฟนด์เงยหน้าขึ้นมองและอ้าปากค้างโดยไม่รู้ตัว ห่างจากเขาไปราวสี่สิบถึงห้าสิบเมตรมีภูเขาที่สูงกว่าทั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า และบนยอดเขามีหมาป่าสามหัวยืนอยู่ด้วยหมาป่าสามหัวตัวนี้สูงหนึ่งเมตรและยืนอยู่บนยอดเขาที่สูงที่สุดซึ่งทอดเงาลงมา หัวทั้งสามของหมาป่าดูคล้ายจะมีร่างกายเดียวกัน และดวงตาทั้งหกของมันก็จับจ้องตรงมายังเฟนด์ มุมปากของเฟนด์กระตุกในขณะที่เขาประเมินความสามารถในการต่อสู้ของหมาป่าสามหัวตามสัญชาตญาณ...แต่เขากลับไม่อาจระบุระดับพลังยุทธของมันได้ในที่สุดเมื่อรู้เรื่องนี้เฟนด์ก็ยิ่งใจคอไม่ดีเขาอ่านตำราโบราณทั้งหมดเพื่อทำความเข้าใจทวีปเฮสเทีย แต่

ใบหน้าของแฟรงก์มืดลงเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินว่าเฟนด์ตรงไปตรงมาขนาดไหน “นายนี่มันปากดีจริง ๆ หาว่าใครจะเป็นตัวถ่วงใครฮะ? กล้าดียังไง! ตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาซะบ้าง! ดูระดับพลังยุทธของนายและระดับพลังยุทธของเราสิ ในตอนนี้ ที่เราช่วยนายเพราะเราคิดว่าเราจะมีสมาชิกที่อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับแรกกำเนิดเพิ่มอีกคน แต่ตอนนี้พอมาดูให้ดี ๆ แล้ว เราก็ตระหนักได้ว่านายเป็นแค่ชายหนุ่มที่อยู่ในขั้นกลางเท่านั้น”เฟนด์ขมวดคิ้วเมื่อแฟรงก์มีกริยาก้าวร้าวขึ้น เขายังยกระดับพลังยุทธของเฟนด์มาพูดเพื่อเอาชนะ เฟนด์ไม่อยากที่จะโต้เถียงกับพวกเขาหากสองคนนี้ไม่หาเรื่องเขาก่อน แต่แล้วเขาก็ไม่อาจทนมันได้อีกต่อไป เนื่องจากแฟรงก์ยังหาเรื่องกับเขาไม่เลิก “อะไรคือปัญหาระหว่างขั้นกลางและขั้นสูงสุดของระดับแรกกำเนิดล่ะ? คุณคิดว่าตัวเองจะทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจเพราะคุณอยู่ในขั้นสูงสุดของระดับแรกกำเนิดงั้นหรือ? บอกตามตรงนะ ความสามารถในการต่อสู้ของคุณสู้อะไรผมไม่ได้เลย ถ้าไม่เชื่อก็มาดวลกับผมเสียตอนนี้เลยสิ”แฟรงก์ที่ยืนอยู่หน้าเฟนด์นั้นอยู่ในระดับเดียวกับโอลิเวอร์และเฟนด์ก็ไม่ใส่ใจในเรื่องนี้มากนัก ทว่าแฟรงก์โกรธมากหลังจากได้ยิ

วิธีที่เฮลธ์ทำฟังดูคล้ายไม่มีอะไรน่าสงสัยในสิ่งที่เขาพูด คนฉลาดอย่างเขาไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามอะไรมากมายก็สามารถสังเกตได้ถึงบางอย่างที่ผิดปกติกับข้อตกลงเหล่านั้นเห็นได้ชัดว่าเฮลธ์ห่วงใยศิษย์น้องร่วมสำนักของเขาเท่านั้นไม่ได้ห่วงใยคนที่ถูกเรียกว่า 'ศิษย์น้อง' อย่างเฟนด์เลยแม้แต่น้อย“นี่ ทำไมนายมองหมาป่าสามหัวแบบนั้นล่ะ? นายไม่พอใจในกฎพื้นฐานอย่างนั้นเหรอ? อย่าบอกนะว่านายคิดว่าทุกอย่างเป็นของนาย!” แฟรงก์เอ่ยอย่างยั่วยุเมื่อเห็นเฟนด์เงียบเฟนด์ขมวดคิ้วและหันใบหน้าที่มืดมนไปทางแฟรงก์ซึ่งกำลังขมวดคิ้วและมองเขาอย่างดูถูกเหยียดหยาม เฟนด์เยาะเย้ยเและคิดว่าอีกฝ่ายคงคิดว่าเขาเป็นพวกขี้ขลาด เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อเฮลธ์ตัดบทว่า "ไร้สาระ ในเมื่อศิษย์น้องเฟนด์ไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียวแล้วคุณจะพูดออกมาทำไม และอีกอย่าง ตัดสินจากความประทับใจแรก ผมมองออกเลยว่าเขาเป็นคนประเภทมองอะไรเป็นมุมกว้าง ผมมั่นใจว่าเขาไม่ได้มีเจตนาร้ายต่อเรา ผมพูดถูกไหม ศิษย์น้องเฟนด์?”'มองอะไรเป็นมุมกว้าง? นั่นหมายความว่าถ้าฉันเห็นต่างไปจากความคิดเห็นของพวกเขาก็เท่ากับว่าฉันเป็นพวกเห็นแก่ตัวอย่างนั้นน่ะสิ? ว้าว เฮล