บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1961 - บทที่ 1970

ป้ายหยกประจำตัวแสดงกฎทั้งหมดในตำหนักสองกษัตริย์พร้อมคำอธิบายโดยละเอียดเอาไว้ มันยังชี้ให้เห็นสิ่งสำคัญที่ต้องจำอีกด้วย ทุกสิ่งที่เฟนด์ต้องการหาคำตอบมีอยู่ในนั้นทั้งหมด ตัวอย่างเช่น เขาต้องการรู้วิธีการก้าวไปสู่ตำแหน่งศิษย์ภายในจากตำแหน่งศิษย์ภายนอก และพบว่าเขาเพียงแค่ต้องเลื่อนระดับไปสู่ขั้นแรกของระดับติดตัวเท่านั้น ทั้งที่เขาคิดอยู่เสมอว่าเขาจะต้องผ่านการทดสอบที่ยากลำบากเพื่อที่จะเป็นศิษย์ภายใน“ฉันแค่ต้องเลื่อนระดับไปยังขั้นสูงสุดของระดับแรกกำเนิดเพื่อที่จะขึ้นเป็นศิษย์ภายใน? นี่ไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ?” เฟนด์พึมพำกับตัวเอง ท้ายที่สุด ขั้นสูงสุดของระดับแรกกำเนิดอยู่ห่างจากขั้นแรกของระดับแรกกำเนิดเพียงสองระดับ เพียงสองขั้นเล็ก ๆ ในขั้นที่สูงกว่า นั่นคือสิ่งที่แยกศิษย์ภายในออกจากศิษย์ภายนอกจริง ๆ หรือ? เฟนด์หมดคำจะพูด แต่รู้สึกว่าตำหนักสองกษัตริย์ต้องกำลังล้อเขาเล่นแน่ ๆเขาไม่เข้าใจเหตุผลเบื้องหลังของเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเข้าไปในมัสตาร์ด ซี๊ดและเชิญแนชมาพูดคุยเรื่องนี้ด้วยกัน เขาคิดว่าสองหัวย่อมดีกว่าหัวเดียว เนื่องจากเขาเพิ่งมาถึงที่นี่ เขาจึงต้องการใช้เวลาสังเกตผู้คนที่ถูกคัด

เขาพูดในขณะที่เขาเขียนว่า “โลกนี้แตกต่างจากโลกที่เราเคยอยู่ก่อนหน้านี้ พวกเขายังจัดเตรียมสถานที่พิเศษเพื่อเพิ่มความเร็วในการฝึกฝนของศิษย์แต่ละคนเพื่อให้พวกเขาบรรลุในทักษะยุทธได้อย่างรวดเร็ว ผู้ที่ฝึกฝนทักษะยุทธที่อยู่ในธาตุไม้สามารถสัมผัสกับหลักการของธาตุไม้ได้ในหอวิญญาณพฤกษ์ ส่วนผู้ที่ฝึกฝนทักษะยุทธที่อยู่ในธาตุทองสามารถสัมผัสกับหลักการของทองได้ในหอวิญญาณมาศ! แต่ทักษะยุทธที่ลูกกำลังฝึกฝนอยู่นั้นเป็นทักษะในธาตุวิญญาณ พ่อเองก็ไม่รู้ว่าตำหนักนี้มีสถานที่สำหรับธาตุวิญญาณโดยเฉพาะหรือไม่”เฟนด์โค้งมุมปากของเขาด้วยความตื่นเต้นเมื่อได้ยินสิ่งนี้ นี่คือสถานที่ที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้ เพราะหลังจากที่เขาสามารถสร้างดาบวิญญาณเล่มแรกได้แล้วการพัฒนาของเขาก็ชะงักลงสิ่งนี้ทำให้เฟนด์ตั้งคำถามถึงความสามารถของตัวเองและสงสัยว่าเขาอาจทำอะไรผิดพลาดไปสักอย่าง แต่ตอนนี้ตำหนักสองกษัตริย์มีสถานที่ดังกล่าวอยู่ด้วย“ไม่มีหอเจตสิกสลักอยู่บนป้ายหยกเหรอ? สถานที่นั้นเป็นที่ที่บุคคลสามารถมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาทักษะยุทธของธาตุวิญญาณ ผมอยากจะเห็นหอเจตสิกและดูว่าพวกเขาฝึกฝนกันอย่างไร” เฟนด์อยากรู้อยากเห็นราวกับเ

เฟนด์ไม่ได้ชอบสร้างปัญหา แต่หากเขาปล่อยสิ่งต่าง ๆ ไปทั้งที่วอร์เรนพยายามที่จะต่อต้านเขาอย่างหนัก เขาจะต่างอะไรกับขยะไร้ค่า?เขาต้องให้วอร์เรนได้ชดใช้อย่างสาสม เพราะวอร์เรนกล้าที่จะหาเรื่องเขาอย่างไร้ยางอาย ขณะที่เฟนด์กำลังคิดว่าจะกลับไปเล่นงานวอร์เรนได้อย่างไร ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นเฟนด์รีบขอให้แนชกลับเข้าไปในมัสตาร์ด ซี๊ดก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าและเปิดประตู แอมโบรสปรากฏตัวอยู่ข้างนอกในฐานะผู้ดูแลของตำหนักสองกษัตริย์ปกติแล้ว แอมโบรสมีหน้าที่ต้องจัดการกับเรื่องประหลาด ๆ อยู่เสมอ เขาจะไม่มาหาเฟนด์หากไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยิ่งไปกว่านั้น แอมโบรสยังมีรอยยิ้มบนใบหน้าอีกด้วยและดูเหมือนจะอารมณ์ดีทีเดียวก่อนที่เฟนด์จะทันได้เอ่ยถามอะไร แอมโบรสก็เกริ่นขึ้นว่า "คุณไม่จำเป็นต้องเชิญฉันเข้าไป ฉันมาที่นี่เพื่อแจ้งให้คุณทราบในบางเรื่องเท่านั้น เมื่อเร็ว ๆ นี้ ศิษย์อาวุโสลีได้ทำการสอบสวนความบาดหมางระหว่างคุณกับเซฟเป็นการส่วนตัวแล้ว ปัจจุบันเซฟถูกควบคุมตัวอยู่ในสภาศิษย์อาวุโสเพื่อรอการพิจารณาโทษ”เฟนด์รู้สึกคลายใจเมื่อได้ยิน แม้ว่าแอมโบรสจะไม่ได้บอกผลของการสอบสวน แต่เขารู้ว่าพวกเขาได้สอบสวนในสิ่งที่เ

ทุกคนเงียบลงหลังจากได้ยินสิ่งที่เวสลีย์พูด แม้ว่าจะมีศิษย์ภายนอกประมาณสามพันคน แต่สามร้อยอันดับแรกนั้นก็ไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ เลย เมื่อเทียบกับศิษย์สามพันคน สามร้อยอันดับแรกก็เป็นเพียงหนึ่งในสิบของจำนวนคนทั้งหมด แต่ก็ยังถือเป็นจำนวนที่มากแน่นอน ศิษย์อาวุโสลีแน่ใจว่าเฟนด์น่าจะอยู่ในสามร้อยอันดับแรกในหมู่ศิษย์ภายนอก แต่เวสลีย์ก็พูดเข้าท่านั่นเป็นเพียงการคาดคะเนของศิษย์อาวุโสลีเท่านั้น แต่กลับเวสลีย์ เขาได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเขาเป็นหนึ่งในสองร้อยอันดับแรกของศิษย์ภายนอกจากความแข็งแกร่งของเขามันไม่น่าแปลกใจเลยที่เวสลีย์จะผู้ชายโอ้อวดเช่นนี้ได้ แน่นอนว่าเขาสามารถเอาชนะศิษย์ภายนอกที่เพิ่งได้รับคัดเลือกเข้ามาได้ด้วยพละกำลังของเขา หลายคนไม่สามารถค้านเรื่องนี้ได้เนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าเขาเป็นหนึ่งในสองร้อยอันดับแรกแต่ยังมีคนที่ไม่กลัวในอำนาจของเขาและตะโกนใส่เวสลีย์ด้วยเสียงดังสนั่น “นายพูดแบบนั้นไม่ได้ นายน่ะเป็นศิษย์ภายนอกมาระยะหนึ่งแล้ว หลังจากฝึกฝนและบ่มเพาะตัวเองมาเป็นเวลานาน ย่อมเป็นเรื่องปกติที่นายจะแข็งแกร่งกว่าเรา หากเราเข้ารับการฝึกฝนในช่วงเวลาเดียวกับนาย ใครจะบอกได้ว่าผู้ใดแข็งแก

คำพูดของเฟนด์ทำให้เกิดแรงสั่นสะเทือนในหมู่ศิษย์ภายนอก บรรดาผู้ที่แต่เดิมได้แต่สงบปากสงบคำรู้สึกกระตือรือร้นขึ้นในทันที"จริงด้วย! พวกนายรู้สึกภูมิใจที่ทำให้พวกเราอับอายได้อย่างนั้นเหรอ? ต่อให้นายจะเป็นคนที่แข็งแกร่งและเป็นหนึ่งในสองร้อยอันดับแรกของศิษย์ภายนอก แต่เราเพิ่งเข้าร่วมตำหนัก ศิษย์ศิษย์พี่ที่เข้าร่วมตำหนักมานานกว่าพวกนายเคยทำให้พวกนายขายหน้าตอนที่เข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของตำหนักหรือไง?”"ใช่แล้ว! พวกนายก็ทำได้แค่แกล้งพวกเราเท่านั้นแหละ!”เวสลีย์โกรธมากเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ เขาเย้ยหยันและเชิดหน้าอย่างหยิ่งยโส “อย่าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับพวกนาย พวกนายคิดว่าตัวเองมีค่าพอหรือไง? พวกนายก็เป็นแค่ของลดราคาตอนเปลี่ยนฤดูก็เท่านั้นแหละ หากไม่มีเรื่องศึกระหว่างเผ่าปฐมหายนะและตำหนักสองกษัตริย์ คิดว่าคนอย่างพวกนายจะมีโอกาสเข้าร่วมตำหนักสองกษัตริย์รึไง!”จากนั้นเวสลีย์ก็หันหน้าไปทางเฟนด์และความเกลียดชังในดวงตาตรงไปที่เฟนด์ราวกับดาบอาบยาพิษ แต่ก็ดูเหมือนว่าเฟนด์จะไม่ได้รับผลกระทบการจ้องมองเวสลีย์ เขายังคงสงบนิ่งจู่ ๆ เวสลีย์ชี้ไปที่ห้องด้านหลังของเฟนด์ “นายไม่คู่ควรที่จะได้เป็นเจ้าของห้