All Chapters of มหาเทพ แห่ง สงคราม: Chapter 1971 - Chapter 1980

เมื่อได้เห็นว่าอีกฝ่ายใช้ความกล้าหาญในทางที่น่ารังเกียจเช่นนี้ เฟนด์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเย็นชา คำท้าทายเช่นนี้อาจได้ผลกับผู้อื่น แต่ไม่ใช่กับเฟนด์ศิษย์ภายนอกที่ได้รับคัดเลือกใหม่คนอื่น ๆ รู้สึกมีชีวิตชีวา หลังจากได้ยินสิ่งนี้และมองไปที่เฟนด์อย่างตื่นเต้นเนื่องจากพวกเขาต้องการให้เฟนด์รับคำท้า ในสายตาของพวกเขาแล้วเฟนด์สามารถต่อสู้กับเวสลีย์ได้เมื่อพอเดาได้ว่าเฟนด์จะไม่ตอบรับการเดิมพันเนื่องจากเห็นแล้วว่าเฟนด์นิ่งเฉย เวสลีย์จึงกล่าวอย่างหงุดหงิดว่า “นายเป็นอันดับหนึ่งในบรรดาศิษย์ที่ได้รับคัดเลือกใหม่ ถ้านายกลัว คิดว่าคนอื่นจะคิดต่อไปคนอื่นจะคิดยังไงกับนาย”เฟนด์พูดด้วยเสียงต่ำ “ฉันไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดยังไงกับฉัน นายอยากสู้กับฉันในสนามประลองเดิมพันไม่ใช่หรือ? ฉันจะทำให้นายสมความปรารถนา แต่ฉันไม่ได้รับคำท้าเพราะสิ่งที่นายพูด ฉันแค่รู้สึกว่านายสมควรได้รับบทเรียน”รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเวสลีย์ทันทีที่เฟนด์ตอบตกลง เพียงแต่ประโยคสุดท้ายที่เฟนด์พูดนั้นเหมือนกับการตบหน้าเขาอย่างแรง และสีหน้าดีใจของเขาก็หายไปทันทีเวสลีย์กัดฟันจ้องมองเฟนด์ เขาอยากจะเอ่ยปากดุด่าอีกฝ่ายให้ดังสนั่นห

เฟนด์มองไปที่บรู๊คด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ เขารู้สึกได้ว่าคำพูดของบรู๊คกำลังสื่อไปอีกอย่าง และเฟนด์ขมวดคิ้วเล็กน้อยถามว่า “เขาจะกลายเป็นศิษย์อาวุโสหลังจากเพิ่งขึ้นเป็นศิษย์ภายในเนี่ยนะ?”ขั้นตอนในการเป็นศิษย์ภายในมีการระบุไว้ในป้ายหยกประจำตัว แต่วิธีการเป็นขึ้นเป็นศิษย์อาวุโสหรือศิษย์ที่ถูกเลือกกลับไม่มีอยู่ในนั้น เฟนด์รู้ว่าศิษย์อาวุโสนั้นมีตำแหน่งสูงกว่าศิษย์ภายในหนึ่งระดับ แต่ก็ไม่ได้มีตำแหน่งที่สูงไปกว่ากันมากนักศิษย์ที่สำคัญที่สุดจากทั้งตำหนักคือศิษย์ที่ถูกเลือก เนื่องจากเป็นศิษย์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดของตำหนัก เฉพาะผู้ที่ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับศิษย์ที่ถูกเลือกเท่านั้นที่จะสามารถฝึกฝนทักษะศิลปยุทธและทักษะยุทธในระดับสูงสุดได้แต่กระนั้นเฟนด์ไม่รู้ว่าจะก้าวขึ้นเป็นศิษย์ที่ถูกเลือกได้อย่างไรบรู๊คยิ้มอย่างสุภาพ เขาต้องตระหนักว่าเฟนด์ไม่รู้เรื่องนี้มากนัก ดังนั้นเขาจึงอธิบายด้วยความอดทนอดกลั้นว่า “อันที่จริง เราจะได้ชื่อว่าเป็นศิษย์อาวุโสก็ต่อเมื่อศิษย์อาวุโสภายนอกและศิษย์อาวุโสภายในทั้งหลายเลือกศิษย์ในหมู่ศิษย์ภายในให้เป็นศิษย์ที่ถูกเลือกของพวกเขา ศิษย์พี่เวสลีย์ม

เมื่อเฟนด์เปิดประตูเพื่อเข้าไปในหอเขาก็ไม่รู้ว่าจิตใจของเขาตื่นตระหนกไปเองหรือว่าเขารู้สึกเช่นนี้ได้จริง ๆ กันแน่ เขารู้สึกถึงคลื่นลมที่พัดเข้าหาร่างของเขาและถ้ารวมพาร่างกายของเขาก่อนพุ่งตรงเข้าสู่จิตวิญญาณ นั่นทำให้เขาตื่นตระหนกเป็นอย่างมากหอนี้มีการตกแต่งที่เรียบง่ายอย่างที่สุด และมีประตูเล็ก ๆ หลายบานที่ด้านหลังโถงซึ่งสูงเท่ากับความสูงของผู้ชายคนหนึ่ง ประตูเหล่านี้มีเอกลักษณ์และเครื่องหมายต่าง ๆ สลักไว้มากมาย และเพียงแค่เหลือบมองเครื่องหมายเหล่านี้ เฟนด์ก็รู้สึกว่าตาของเขาเจ็บมากจนไม่สามารถมองมันได้ที่หน้าประตูเหล่านี้มีโต๊ะวางอยู่ และมีศิษย์คนหนึ่งกำลังงีบหลับอยู่หลังโต๊ะด้วย เฟนด์รู้ได้ทันทีว่าเขาเป็นศิษย์ภายนอก เมื่อดูจากการแต่งตัวของเขา แต่เฟนด์จำเขาไม่ได้ นอกจากนี้เขายังรู้ว่าการมอบหมายงานดังกล่าวนี้จะไม่ถูกมอบให้กับศิษย์ภายนอกที่เพิ่งได้รับคัดเลือก ชายคนนี้ต้องเป็นศิษย์ภายนอกซึ่งเป็นศิษย์พี่ของเขา ชายคนดังกล่าวใช้มือช้อนใบหน้าตัวเองเอาไว้ ท่าทางเขาดูง่วงงุนจนหนังตาตก เมื่อเทียบกับพื้นที่ฝึกฝนอื่น ๆ ที่หอเจตสิกมีคนแวะเวียนมานี่ไม่มากนัก เพราะมีไม่กี่คนที่ฝึกฝนทักษะศิลปยุท

“เลิกคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งกว่าคนอื่น มีหลายคนที่คิดแบบที่นายคิด แต่พวกเขาก็เป็นตัวอย่างให้กับคนรุ่นหลังเห็นว่านั่นเป็นความคิดที่เพ้อฝันแค่ไหน” โนเอลไม่ได้เตือนเฟนด์ เขากำลังเหน็บแนมเฟนด์ที่ประเมินตัวเองสูงเกินไป อย่างที่เขาพูด ในตำหนักมีศิษย์มากมาย แต่มีคนจำนวนหยิบมือเท่านั้นที่ฝึกฝนทักษะศิลปยุทธและทักษะยุทธของธาตุวิญญาณเหนือสิ่งอื่นใด วิญญาณเป็นสิ่งลวงตา และไม่ใช่สิ่งที่แตะต้องได้เหมือนธาตุทั้งห้า ศิษย์อาวุโสจำนวนมากได้ฝึกฝนธาตุทอง ไม้ น้ำ ไฟ และดิน และสิ่งเหล่านั้นก็มีหลักฐานให้เห็นเป็นชิ้นเป็นอันเฟนด์ได้แต่พยักหน้าเล็กน้อยโดยไม่พูดอะไร นั่นทำให้โนเอลหัวเราะเบา ๆ อย่างไม่แยแสและพูดต่อ “ในเมื่อนายยืนยันที่จะเข้าไปและเสียคะแนนสะสมทั้งสิบคะแนนไป ฉันก็หมดคำจะพูดแล้ว”โนเอลไม่เชื่อว่าเฟนด์จะสามารถเร่งการพัฒนาทักษะศิลปยุทธและทักษะยุทธของเขาหลังจากที่เขาเข้าไปในห้องโถงได้ สำหรับโนเอลมันเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ หากเฟนด์ทะลวงเข้าสู่ขั้นกลางของระดับแรกกำเนิดเรื่องนั้นอาจเป็นไปได้อยู่บ้าง แต่เมื่อพิจารณาถึงระดับพลังยุทธของเฟนด์แล้ว เขาก็ได้รู้ว่าเฟนด์เพิ่งทะลวงเข้าสู่ขั้นแรกระดับแรกกำเนิดเท

ภายในโลกที่มืดสนิท ซึ่งทำเอาหัวใจของคนคนหนึ่งกระเซ็นซ่าน ทุกสิ่งรอบตัวเขาถูกปกคลุมด้วยความมืด เฟนด์ยื่นมือออกไปและคลำไปรอบ ๆ ตัวตามสัญชาตญาณ แต่รอบตัวเขากลับมีเพียงความว่างเปล่า ถึงอย่างนั้นมันก็ทำให้เขารู้สึกเดินได้ลำบากพื้นที่ที่เขาอยู่นั้นแตกต่างจากพื้นที่ภายนอกอย่างสิ้นเชิง และความมืดของที่นี่ไม่อาจเทียบได้กับความมืดของด้านนอก ถ้าเขาเปรียบเทียบพื้นที่ภายนอกเหมือนน้ำพุใสในบ่อหิน พื้นที่นี้ก็เหมือนกับโจ๊กที่ปรุงสุกแล้วเพราะบรรยากาศหนาแน่นจนบรรยายไม่ถูกเขากำมือทั้งสองข้างเป็นกำปั้น และดูเหมือนว่าเขาจะไขว่คว้าพื้นที่รอบตัวเขาไว้ในมือได้ นี่คือพื้นที่ส่วนกลางของหอเจตสิกไม่ผิดแน่ และยังเป็นสถานที่ที่สามารถช่วยเขาปรับปรุงทักษะยุทธได้อันที่จริง จากสิ่งที่โนเอลบอกเขาสามารถรับรู้ได้ว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะฝึกฝนตัวเองที่นี่ แต่เขาไม่ถอยหนีและเดินไปข้างหน้าอีกสองก้าว ขณะที่เขากำลังจะเดินไปข้างหน้าอีกครั้ง เสียงลมกระโชกแรงที่พัดผ่านยอดไม้ทำให้เขาตกใจโดยไม่รู้ตัวหลังจากนั้นก็มีลมอีกระลอกหนึ่งพัดมาทางเขา ลมกระโชกแรงนี้แตกต่างจากลมปกติภายนอก มันพัดตรงเข้าหาเฟนด์โดยไม่สนว่าน่าจะเป็นผิวหนังหรือ