บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1721 - บทที่ 1730

“นายน้อยอาเธอร์ ผมคิดว่าเราควรค่อย ๆ ค้นหาสิ่งของล้ำค่าไปนะ ดังคำกล่าวที่ว่า ‘แมวตายเพราะความอยากรู้อยากเห็นของมัน’ มันไม่มีอะไรน่าดูหรอก!” เฮนดริกเสริมคำเอลล่า เพื่อพยายามปรามไม่ให้อาเธอร์ออกไปยังพื้นที่นั้นอย่างชัดเจน“ฮ่าฮ่า! นายน้อยเฮนดริก พอฉันได้ยินคุณพูดอย่างนั้นความอยากรู้อยากเห็นและความต้องการดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นก็ยิ่งสูงขึ้นอีก ทุกคนไปกันเถอะ! เราจะค้นหาสมบัติกันเมื่อเราบินไปที่นั่น ไปค้นหาให้ทั่ว ๆ เราอาจได้รับหญ้าวิญญาณระหว่างทางด้วยการทำเช่นนั้น!” อาเธอร์หัวเราะและโบกมือบินออกไปคนอื่น ๆ ก็บินกระจายกันออกไป พวกเขาเรียงแถวเป็นแนวขนานและบินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆชายหนุ่มที่มากับเอลล่าและคนอื่น ๆ เกาศีรษะขณะพูดกับเฮนดริก “ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน พี่เฮนดริก ป่ามันดูแตกต่างไปจากเดิมมากทีเดียว!”“เฮ้อ… มันต่าง… ต่างออกไปอย่างสิ้นเชิงเชียวล่ะ!” เฮนดริกไม่ต้องการอธิบายมากเกินไป เขาถอนหายใจและบินขึ้นไปให้ทันคนอื่น ๆ“พี่ชาย ฉันควรแอบนำทุกคนไปและไปสลายการต่อสู้ข้างหน้านั่นก่อนดีไหม?” เอลล่ากล่าวกับเฮนดริก หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วโดยไม่คาดคิด เฮนดริกส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มแห้ง

“คนเหล่านี้ไม่ใช่คนจากทั้งสองฝ่ายงั้นเหรอ?” เจ้าอ้วนขมวดคิ้ว แต่แล้วเขาก็ยิ้ม “เป็นไปไม่ได้หรอกพวกเขาย่อมมาจากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอย่างแน่นอน! ฝ่ายหนึ่งอาจเป็นสมาชิกของกองกำลังภาคี และอีกฝ่ายคงเป็นสมาชิกของกองกำลังปฏิภาคี เดาว่าเร็ว ๆ นี้คงจะมีความขัดแย้งกันเกิดขึ้นนั่นแหละ!”นั่นฟังดูสมเหตุสมผลสำหรับอาเธอร์เช่นกัน เขาพยักหน้าและพูดว่า “ฟังดูสมเหตุสมผลนะ เพราะทั้ง กองกำลังภาคี และกองกำลังปฏิภาคีต่างก็มีกองกำลังจำนวนมาก ถือว่าเข้าใจได้หากเราจะไม่สามารถจำรูปลักษณ์ของป้ายห้อยเอลของพวกเขาได้ แต่ฉันแน่ใจว่าฝ่ายหนึ่งคือกองกำลังภาคี ในขณะที่อีกฝ่ายเป็นสมาชิกของกองกำลังปฏิภาคี ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ย่อมเกิดความขัดแย้งครั้งใหญ่ขึ้นได้”“ใช่ ใช่ ใช่… ฉันว่าต้องใช่แน่!” เอลล่าเห็นด้วยอย่างจริงจังและพยักหน้ารัว ๆ ราวลูกเจี๊ยบกำลังจิกข้าว เธอกลัวว่าอาเธอร์และคนอื่น ๆ จะรู้ว่าคนเหล่านี้มาจากดินแดนรกร้าง“ฉลาดมาก นายน้อยอาเธอร์ ผมว่ามันต้องใช่แน่ ๆ!” เฮนดริคยังเช็ดเหงื่อเย็น ๆ ของเขาด้วย แต่นั่นดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นเมื่อเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันค่อนข้างยากสำหรับคนปกติที่จะคิดถึงเรื่องนั้น และโลกที

"โจมตีเลย!" พรรคพวกของทอมรีบโจมตีทันทีตามคำสั่งของเขาตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!เสียงผู้คนปะทะกันดังขึ้นอีกครั้ง“ฮ่าฮ่า… พวกคุณคงอยากจะตายมากสินะ จัดให้ตามที่ขอ !” เฮนดริกตระหนักว่าอาเธอร์ต้องการทำตัวเท่ต่อหน้าเฮเลน่า และเขาไม่อยากน้อยหน้า เขาซึ่งไม่เคยชอบที่จะเป็นจุดสนใจก็พุ่งไปหาทอม พลังฉีพุ่งออกมาจากกำปั้นของเขา และเขาก็เหวี่ยงกำปั้นใส่ทอมอย่างรุนแรง"ไอ้หมอนี่...!" ทอมแทบจะกระอักเลือดเมื่อเห็นอาเธอร์ลงมือก่อนที่เขาจะทันได้ตั้งตัว นอกจากนี้เขายังตระหนักว่าเฮนดริกเองก็ต้องการอวดฝีมือต่อหน้าสาวงามอีกด้วย ไม่เช่นนั้นเขาก็คงไม่ออกหน้าเช่นนี้ท่าทางของทอมดูตกตะลึงเมื่อเขานึกถึงบางสิ่ง 'ไม่ได้การแล้ว การโจมตีของเขารวดเร็วเหลือเชื่อ!'ทว่าเขาไม่มีเวลาได้ประเมินมันเนื่องจากกำปั้นของคู่ต่อสู้มาปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา ขณะที่เขากำหมัดแน่น เขากระตุ้นพลังฉีในร่างกายอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเหวี่ยงเข้าหากำปั้นของเฮนดริกรอยยิ้มแปลก ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฮนดริกราวกับว่าเขาคาดไว้ตั้งแต่เริ่มต้น เขาเอียงตัวเล็กน้อยและหมัดของเขาก็กระแทกเข้ากับหน้าอกของทอม“เป็น…เป็นไปไม่ได้!” ทอมไม่เคยคิดว่าคู่ต่อสู้ของเขา

หญิงวัยกลางคนที่อยู่ข้าง ๆ เขาพูดขึ้นด้วยความงุนงง “ฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน คนที่เข้ามากับเรามาจากตระกูลลึกลับต่าง ๆ ไม่ก็เป็นสมาชิกของสี่ชนเผ่าโบราณ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสมาชิกของวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ตามเราเข้ามาในพื้นที่นี้ได้อย่างไร! แต่คนเหล่านี้มีระดับพลังยุทธสูงเช่นนี้ได้อย่างไรในเมื่อพวกเขายังเด็กกันอยู่? คุณรู้หรือไม่ว่าพวกเขามาจากตระกูลไหนไหน? พวกเขาเป็นอัจฉริยะจากชนเผ่าโบราณหรือเปล่า?”เฮเลน่าพูดไม่ออกในทันทีเมื่อสิ่งที่เธอกลัวที่สุดเกิดขึ้น ในขณะที่เธอตกอยู่ในห้วงความคิด เธอไม่สามารถปิดทุกคนได้ สิ่งเดียวที่เธอคิดได้คือการรีบนำคนอื่น ๆ จากไปแต่บางคนยังคงตั้งสมมติฐานต่อไป“คุณสองคนช่วยหยุดพูดจะได้ไหม?” เฮเลน่าโกรธจัดขณะจ้องมองสมาชิกสองคนจากตระกูลคาเบลโล เธอตำหนิพวกเขาในใจสำหรับความโง่เขลาและปากสว่างของพวกเขา มีความเป็นไปได้ว่าสิ่งที่พวกเขาพูดจะทำให้ทุกคนตายกันหมด“วิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์นี่หมายถึงอะไร? สี่ชนเผ่าโบราณและตระกูลลึกลับ? พวกคุณเข้ามาในพื้นที่นี้งั้นหรือ? พวกคุณมาจากไหนกัน?” อาเธอร์ขมวดคิ้วและทำหน้างุนงงสกายไม่พอใจกับความเอาใจใส่ของอาเธอร์มาตั้งแต่ไห

“ฉันคิดว่าพวกคุณควรจะตามเรากลับไปที่ป้อมปราการของเรา เพราะเราไม่สามารถซ่อนเรื่องนี้ได้นานนัก เมื่อเรากลับไป เราจะตัดสินใจกันว่าจะทำอย่างไรต่อไปหลังจากที่คุณปู่ของฉันและหัวหน้าป้อมปราการคนอื่น ๆ ปรึกษากันแล้ว” อาเธอร์คิดถึงเรื่องนี้และพูดกับเฮเลน่าต่อไปว่า “อย่ากังวลไปเลย คุณหนูเฮเลน่า เราไม่ใช่สมาชิกของกองกำลังภาคี ดังนั้นการติดตามเรากลับไปที่กองทัพทั้งเก้านั้นจะเป็นผลดีกับพวกคุณมากกว่า หากมีใครคัดค้านการตัดสินใจของเรา ฉันพร้อมกับเฮนดริกและคนอื่น ๆ จะออกหน้าแทนคุณเอง!”“ขอบคุณ… ขอบคุณพวกคุณมาก!” ใบหน้าของเฮเลน่าเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณ แม้ว่ามันไม่ได้ทำให้ความกังวลของเธอเกี่ยวกับที่อยู่ของพ่อและคนอื่น ๆ ลดลงเลยก็ตาม เธอคิดก่อนที่จะบอกอาเธอร์และคนอื่น ๆ ว่า “นายน้อยอาเธอร์ ฉันอยากจะแนะนำบางอย่าง คนเข้ามาในพื้นที่นี้กับฉัน มีน้องสาวสองคนและพ่อของฉันด้วย ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน และเราก็ขัดแย้งกับผู้คนจากท้องทะเลด้วย ตระกูลวู๊ดขัดแย้งกับตระกูลลาโกริโอ และตำหนักนภา ฉันกังวลว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับพวกเขา!”เฮเลน่ากัดริมฝีปากสีแดงสดใสก่อนจะพูดต่อ “ทำไมพวกคุณไม่กลับไปบอกปู่ของคุณแ