All Chapters of มหาเทพ แห่ง สงคราม: Chapter 1701 - Chapter 1710

“ฮ่าฮ่าฮ่า ต้องขอบคุณนายน้อยเฟนด์เพราะถ้าไม่ได้เขา เราคงไม่ได้รับโอสถชั้นต้นระดับสามที่มีค่าเหล่านี้ ใครจะรู้ว่าหากต้องใช้เพียงแค่หญ้าวิญญาณ การฝึกฝนของเราจะต้องใช้เวลานานแค่ไหน?!” อเล็กซานเดอร์หัวเราะเขามองออกไปข้างนอกและขมวดคิ้ว “น่าเสียดายที่ข้างนอกมืดแล้ว มิฉะนั้นผมคงจะหาสัตว์อสูรที่ทรงพลังมาทดสอบความแข็งแกร่งของฉันสักสองสามตัว!”“เอาไว้พรุ่งนี้เช้าแล้วกัน!”แนชหัวเราะอย่างขมขื่นขณะกำหมัดแน่น ความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นในร่างกายทำให้เขารู้สึกสบายตัวมาก“พี่เฟนด์ พี่เฟนด์ ฉันมีข่าวดีจะบอก พี่สะใภ้กับฉันต่างก็ทะลวงผ่านมาพร้อมกัน!” ยูลประกาศอย่างมีความสุขในขณะที่เธอรีบเข้าไปหาเฟนด์เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเฟนด์ก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม "จริงเหรอเนี่ย? เธออยู่ขั้นกลางของระดับเทพแท้จริงแล้วงั้นหรือ? เธอน่ะมีพรสวรรค์พอตัวเลยนะ ฝึกให้หนักและตั้งเป้าที่จะไปให้ถึงขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุดให้เร็วที่สุด ด้วยวิธีนี้เธอก็จะแข็งแกร่งขึ้น! เมื่อเธอไปถึงระดับเทพสูงสุด เธอก็จะยิ่งเด็กลงไปอีก!”"จริงเหรอ? ฮิ ฮิ ฮิ ถ้าอย่างนั้นฉันจะต้องฝึกฝนให้หนักขึ้นไปอีก!”ยูลหัวเราะเบา ๆ แล้วมองเซเลน่าอี

“แน่นอน ฉันจะฝึกให้หนักขึ้นอย่างแน่นอน ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อตระกูลวู๊ด!”โยลันดารับยาไปด้วยความขอบคุณและเก็บมันอย่างระมัดระวังที่สุด"ออกเดินทางกันเถอะ ป่านี้เป็นสถานที่ที่ค่อนข้างดี มันมีหญ้าวิญญาณมากมาย ตราบใดที่กองกำลังภาคีไม่ได้จับตามองพื้นที่นี้ เราจะสามารถอยู่ที่นี่ต่อได้อีกหน่อยและหวังว่าจะเราเพิ่มระดับพลังยุทธของเราได้มากขึ้น” เฟนด์กล่าวหลังจากมองดูป่าที่อยู่ตรงหน้าเขาอีกครั้ง“ฮ่าฮ่า ไปกันเถอะ แม้ว่าป่าแห่งนี้จะมีสัตว์อสูรระดับเทพสูงสุด แต่ความสามารถในการต่อสู้ของพวกมันดูเหมือนจะขาดหายไป เราเคยพบสัตว์อสูรขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุดแล้วมากสุดที่ระดับนั้น จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีสัญญาณของสัตว์อสูรในระดับเทพสูงสุดขั้นที่สามหรือสี่เลย มันน่าจะปลอดภัยดี!”แนชซึ่งเพิ่งทะลวงมาถึงขั้นที่สามในระดับเทพสูงสุดเริ่มหัวเราะเบา ๆ พลังของเขาอัดแน่นและกระตือรือร้นที่จะลองโจมตีสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งกว่า“เฮ้อ ฉันล่ะสงสัยจังว่าพี่สาวของฉันจะเป็นยังไงบ้าง”ในขณะเดียวกัน ดาเนียลล่าก็นึกถึงเฮเลน่าพี่สาวของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเล็กน้อย"ใช่ ถ้าเราซ่อนตัวเพื่อฝึกทักษะยุทธต่ออีกสองวัน คนอื

“เจ้าวิหาร ผม…ผมยังไม่อยากตาย ที่นี่มีหญ้าวิญญาณมากมายและพลังฉีก็อุดมสมบูรณ์ ถ้าผมต้องมาตายทั้ง ๆ ที่เพิ่งมีหวังอย่างนี้ ผมคงตายตาไม่หลับแน่!” ผู้อาวุโสของวิหารแห่งทวยเทพและราชาเดินเข้ามาหาแฮร์รี่ และกัดฟันพูดเบา ๆแฮร์รี่เหลือบมองผู้อาวุโสที่ยืนอยู่ข้าง ๆ และกลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน เขากัดฟันพูดกลับไปว่า “บ้าเอ๊ย คุณคิดว่าผมอยากตายเหรอ? แต่ที่นี่พวกเราก็มีกันเพียงไม่กี่ร้อยคน และเรายังไม่พบสมาชิกคนอื่น ๆ ของ วิหารแห่งทวยเทพและราชาเลย หากเรายอมจำนวนมันคงน่าละอายมาก นอกเหนือจากนั้น เราจะยอมจำนนได้อย่างไรในเมื่อเราเองก็ทะลวงเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งในระดับเทพสูงสุดแล้ว”ผู้อาวุโสพูดไม่ออกและเขาเอ่ยปากอย่างหมดหนทาง “แต่เราไม่มีทางอื่น ทำไมเราไม่แสร้งทำเป็นยอมแพ้และหาโอกาสหลบหนีเมื่อมีโอกาสล่ะ? เราไม่รู้ว่ามีผู้อาวุโสคนใดจากวิหารของเราที่ทะลวงเข้าสู่ขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุดไปบ้างแล้วหรือยัง ถ้ามีก็จะดีมาก!”“แม้ว่าพวกเขาจะทะลวงไปแล้วก็ไร้ประโยชน์ ถ้าพวกเขาไม่ปรากฏตัวในตอนนี้ เราต้องตายแน่นอนไม่ใช่หรือ? เราต้องแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้านี้ไปให้ได้ก่อน!” แฮร์รี่มีสีหน้ามืดมน เขารู้สึกว่าการยอมก้มหัวให

คำพูดของเฟนด์ทำให้อีกฝ่ายโกรธมาก แองกัสปรารถนาที่จะเป็นเจ้าวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์มานานแล้ว แต่เขาก็ไม่มีโอกาส แต่ตอนนี้ในที่สุดเขาก็ได้กลายมาเป็นเจ้าวิหารของวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ ทว่าอีกฝ่ายกลับเอ่ยปากพูดเรื่องนั้นออกมา เขาโกรธมากจนใบหน้าเปลี่ยนเป็นเขียวก่อนจะกลายเป็นซีดเผือดทว่าเขากัดฟัน แต่ยังไม่กล้าลงมือในทันที อย่างไรเสียมันก็ไม่สำคัญว่าเฟนด์จะทะลวงไปอีกขั้นแล้วหรือไม่ แม้ว่าชายผู้นี้จะไม่ทะลวงผ่านขั้นไป เขาก็มีพลังยุทธเทียบได้กับปรมาจารย์ในขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้น จำนวนคนของเฟนด์และคนจากวิหารแห่งทวยเทพและราชารวมกันนั้นมากกว่าพวกเขามาก แถมจำนวนคนในระดับเทพสูงสุดในฝั่งของพวกเขาเมื่อเทียบกับคนในฝั่งของเฟนด์ก็นับว่าน้อยกว่ามาก หากพวกเขาต่อสู้ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ โอกาสที่จะชนะก็คงมีเพียงแค่ริบหรี่ และแม้ว่าพวกเขาจะชนะ แต่พวกเขาก็คงต้องสูญเสียผู้คนไปมากมาย“เจ้าวิหารลองดูนั่นสิ คนพวกนั้นดูเหมือนจะเป็นคนของเรา!” ทว่าแองกัสไม่คาดคิดเลยว่าผู้อาวุโสคนหนึ่งจากวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งอยู่ในขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุดจะเห็นกลุ่มคนที่บินตรงมาหาพวกเขาในขณ

“ฮ่าฮ่า… นายน้อยเฟนด์พูดถูก! โจมตีเลย!" อเล็กซานเดอร์ตั้งตารอที่จะได้ลองฝีมือ เขาบินไปข้างหน้าทันทีที่ได้ยินสิ่งที่เฟนด์พูด และปล่อยรัศมีที่แข็งแกร่งออกมา รัศมีที่น่าสยดสยองเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องและได้แซงหน้าแองกัสซึ่งอยู่ในขั้นที่สองระดับเทพสูงสุดได้ในไม่ช้า“เป็นไปได้อย่างไร? เมื่อเทียบกับผู้อาวุโสโมสลีย์ แรงกดดันของเขาสูงกว่ามาก” ผู้อาวุโสลอว์เรนซ์ตกใจมากเผลออ้าปากค้าง เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น หากผู้คนรอบข้างไม่แสดงสีหน้าประหลาดใจไม่ต่างกัน เขาคงคิดไปว่าตัวเองกำลังฝันอยู่"เป็นไปไม่ได้! มันเป็นไปไม่ได้!" แองกัสส่ายหัวไม่หยุดเพราะเขาไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น ไม่นานหลังจากที่เขาเข้ามาในพื้นที่นี้เขาได้รับทักษะยุทธและสิ่งของล้ำค่ามากมาย เขาได้รับหญ้าวิญญาณระดับสามจำนวนมากและยังได้รับหญ้าวิญญาณระดับสี่อีกด้วยเขายังสามารถกลั่นหญ้าวิญญาณระดับสี่ได้ และนั่นเป็นวิธีที่เขาจะสามารถทะลวงเข้าสู่ขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุดได้ภายในระยะเวลาอันสั้นเขาเชื่อว่าคงมีไม่กี่คนที่โชคดีเหมือนเขา ดังนั้นเขาจึงมั่นใจในตัวเองเสียเหลือเกินทว่าอเล็กซานเดอร์ที่อยู่ข้างหน้าเขานั้นแท้จริงแล้วอยู่ในขั้นที่สามข