บทที่ 1709

ชายอีกคนหนึ่งก็แสดงความคับแค้นใจออกมาและทำท่าราวกับว่าเขากำลังจะร้องไห้

“ทุกคนไม่จำเป็นต้องเศร้าเกินไป เพราะเราเรียนรู้เรื่องการตั้งอยู่และดับไปมาตั้งแต่เรายังเป็นผู้ฝึกยุทธ แม้ว่าการตายของเจ้าวิหารจะน่าเสียดายไปสักหน่อย แต่ชีวิตก็เป็นเช่นนี้!” แองกัสยังทำสีหน้าเจ็บปวดก่อนที่จะพูดต่อด้วยท่าทางจริงจัง “แต่ทุกคนไม่จำเป็นต้องกังวล หลังจากที่ผมได้เป็นเจ้าวิหารคนใหม่แล้ว ฉันจะนำพาวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ของเราไปสู่อนาคตอันรุ่งโรจน์ได้อย่างแน่นอน”

แองกัสหยุดอยู่ตรงนี้ก่อนที่จะพูดต่อ “ทว่าที่นี่มีปัญหาบางอย่างที่ต้องแก้ไข และผมหวังว่าทุกคนจะร่วมมือกันและช่วยเหลือเรา เรามาช่วยกันจัดการศัตรูของเราที่นี่ ก่อนที่เราจะพูดเรื่องอื่นกันต่อ!”

ทว่าผู้อาวุโสลอว์เรนซ์มีสีหน้ามืดมนและเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาว่า “ผู้อาวุโสโมสลีย์ การที่คุณจะประกาศตัวเองว่าเป็นจะขึ้นเจ้าวิหารมันฟังดูเข้าท่านักเหรอ? ใช่ ก่อนหน้านี้คุณถือว่าเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสอันดับที่หนึ่งของวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ และคุณเป็นที่ชื่นชอบของเจ้าวิหารอีกต่างหาก แถมไม่เพียงแต่คุณจะกล้าหาญและชาญฉลาดเท่านั้น คุณยังมีพลังยุทธสูงอีกด้วย พวกเราทุกคนท