Share

บทที่ 1706

“เจ้าวิหาร ผม…ผมยังไม่อยากตาย ที่นี่มีหญ้าวิญญาณมากมายและพลังฉีก็อุดมสมบูรณ์ ถ้าผมต้องมาตายทั้ง ๆ ที่เพิ่งมีหวังอย่างนี้ ผมคงตายตาไม่หลับแน่!” ผู้อาวุโสของวิหารแห่งทวยเทพและราชาเดินเข้ามาหาแฮร์รี่ และกัดฟันพูดเบา ๆ

แฮร์รี่เหลือบมองผู้อาวุโสที่ยืนอยู่ข้าง ๆ และกลัวว่าคนอื่นจะได้ยิน เขากัดฟันพูดกลับไปว่า “บ้าเอ๊ย คุณคิดว่าผมอยากตายเหรอ? แต่ที่นี่พวกเราก็มีกันเพียงไม่กี่ร้อยคน และเรายังไม่พบสมาชิกคนอื่น ๆ ของ วิหารแห่งทวยเทพและราชาเลย หากเรายอมจำนวนมันคงน่าละอายมาก นอกเหนือจากนั้น เราจะยอมจำนนได้อย่างไรในเมื่อเราเองก็ทะลวงเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งในระดับเทพสูงสุดแล้ว”

ผู้อาวุโสพูดไม่ออกและเขาเอ่ยปากอย่างหมดหนทาง “แต่เราไม่มีทางอื่น ทำไมเราไม่แสร้งทำเป็นยอมแพ้และหาโอกาสหลบหนีเมื่อมีโอกาสล่ะ? เราไม่รู้ว่ามีผู้อาวุโสคนใดจากวิหารของเราที่ทะลวงเข้าสู่ขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุดไปบ้างแล้วหรือยัง ถ้ามีก็จะดีมาก!”

“แม้ว่าพวกเขาจะทะลวงไปแล้วก็ไร้ประโยชน์ ถ้าพวกเขาไม่ปรากฏตัวในตอนนี้ เราต้องตายแน่นอนไม่ใช่หรือ? เราต้องแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้านี้ไปให้ได้ก่อน!” แฮร์รี่มีสีหน้ามืดมน เขารู้สึกว่าการยอมก้มหัวให
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status