บททั้งหมดของ มหาเทพ แห่ง สงคราม: บทที่ 1741 - บทที่ 1750

“เดี๋ยวนะ ทำไมถึงบอกว่าเป็นคนจากพื้นที่รกร้างล่ะ มีหลักฐานเหรอ” เอลล่าครุ่นคิดอย่างรวดเร็วและพูดขึ้น “พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นคนจากกองทัพทั้งเก้า อย่าได้พูดอะไรไร้สาระแบบนี้ถ้าคุณไม่มีหลักฐานและจ้องจับผิดกับเรา!”"ฮ่า ๆ... ยังจะเสแสร้งอยู่อีกเหรอ?" ชายในชุดขาวเริ่มหัวเราะ “เราเคยพบคนกลุ่มหนึ่งที่มีเหรียญคาดเอวเหมือนกับพวกเขามาก่อน พวกเขาเป็นสมาชิกของตระกูลคาเบลโลซึ่งเราแอบได้ยินมาจากการสนทนาของพวกโง่เง่านั่น แต่คนหลายร้อยคนพวกนั้นถูกเราฆ่าตายไปแล้ว!”"พวกแก..." เฮเลน่าโกรธมากเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เธอไม่คิดเลยว่าสมาชิกในตระกูลคาเบลโลของเธอหลายร้อยคนจะถูกคนเหล่านี้ฆ่า มันทำให้เธอเจ็บปวดหัวใจ"เกิดอะไรขึ้น? สาวงามของเราโกรธซะแล้วเหรอ? จุ๊ จุ๊... ดูเหมือนว่าคนพวกนั้นคือสมาชิกในตระกูลคาเบลโลของคุณ และคนพวกนั้นก็อาจเป็นสมาชิกในครอบครัวของคุณด้วย!" ชายในชุดขาวยังคงพูดกับเฮเลน่าเมื่อเขาเห็นว่าเธอโกรธมากเพียงใด "เป็นอะไรไป? ดูจากท่าทางที่โกรธจัดของเธอแล้ว เธอคงต้องการล้างแค้นให้กับตระกูลคาเบลโลของเธองั้นสินะ ถ้างั้นก็เชิญเลย ฮ่าฮ่า!""อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ ศิษย์พี่ลูเชี่ยน ผู้หญิงคนนี้หน้

"เอลล่า เธอกำลังพูดเรื่องอะไร? เธอกำลังเรียกใครว่าฝ่ายที่หนี? สกายรู้สึกโกรธเมื่อได้ยินเรื่องนี้และพูดว่า "อย่าลืมสิ เราไม่ได้เป็นหนี้อะไรดับพวกเขา อีกอย่างถ้าเธออยากตายนัก เธออยู่กับพวกเขาต่อสิ! เธอจะมากับเราทำไม?""สกาย เธอกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร? น้องสาวของผมพูดถูก การที่เราทิ้งพวกเขาไว้แบบนี้ มันช่างไร้มนุษยธรรมจริง ๆ!" เฮนดริกไม่มียินดีมาตั้งแต่ต้น ในที่สุดเขาก็ได้พบกับสาวงามและเขาก็ชอบเธอจนหมดหัวใจ แต่สุดท้ายเขากลับไม่สามารถปกป้องอีกฝ่ายได้ เขาได้แต่โทษตัวเอง แต่เมื่อได้ยินสกายพูดแบบนี้เขาก็ยิ่งไม่มีความสุขยิ่งกว่าเดิม“โถ่ถัง นี่คุณโทษฉันแทนเหรอ?” สกายเริ่มอารมณ์เสียมากขึ้นและพูดด้วยความโกรธ “คุณเป็นพวกมนุษยธรรมสูงส่งนักหนาทำไมคุณจึงจากมา? คุณไม่รู้เหรอ? ว่าต่อให้คุณและน้องสาวของคุณจะอยู่ที่นั่น หรือแม้กระทั่งว่าพวกเราทุกคนจะยังคงอยู่ที่นั่น แต่จุดจบของเราก็คงหนีไม่พ้นความตายและคงได้แต่นึกเสียใจภายหลังเท่านั้น! ลูเชี่ยนถูกขนานนามว่าเป็นอัจฉริยะที่มีชื่อเสียงของเผ่ากระหายเลือด และเขาก็อยู่ในขั้นที่เจ็ดของระดับเทพสูงสุดแล้ว! เขาก้าวเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุดได้เมื่ออาย

“แม่*งเอ๊ย! เขาอยากตายนักหรือไง?”อเล็กซานเดอร์พุ่งเข้ามา และก่นด่าเมื่อเห็นศิษย์ขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุดสังหารผู้พิทักษ์ตระกูลคาเบลโลของเขา เขาออกหมัดที่ส่งศิษย์ขั้นที่สองของระดับเทพสูงสุดจากเผ่ากระหายเลือดกระเด็นไปไกลก่อนที่เขาจะทรงตัวได้“ขั้นที่สามระดับเทพสูงสุด! พ่อของฉันอยู่ในขั้นที่สามระดับเทพสูงสุด!”เมื่อเห็นพ่อของเธอส่งนักสู้มือฉมังในขั้นที่สองระดับเทพสูงสุดบินไปได้ด้วยหมัดเดียว เธอก็รู้สึกตื่นเต้นจนพูดอะไรไม่ออก“อย่ากังวลไปเลย ปล่อยให้พวกพ่อจัดการคนอื่น ๆ ไปเถอะ ผมจะจัดการกับคนที่อยู่ในขั้นที่เจ็ดของระดับเทพสูงสุดคนนี้เอง!”เฟนด์ยิ้มอย่างสงบและพลิกฝ่ามือของเขา เขาหยิบดาบล้ำค่าออกมาและจ้องตรงไปที่ลูเชี่ยน"ตาย!"ในเวลาเดียวกัน เคนเนธก็ชกเข้าที่ศิษย์ขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดอีกคนหนึ่งของเผ่ากระหายเลือดทำให้คู่ต่อสู้ของเขากระอักเลือดออกมาทันที"ไม่มีทาง! พวกเขามีคนที่อยู่ในขั้นที่สามของระดับเทพสูงสุดหลายคน! แถมยังมีนักสู้ในขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดอีกสองสามคนอีกด้วย!”เมื่อเห็นแนช เคนเนธ และคนอื่น ๆ ลงมือ ลูเชี่ยนก็แทบจะหัวเสีย เดิมทีเขาคิดว่ามีเพียงเฟนด์เท่านั้น

“นักเล่นแร่แปรธาตุขั้นกลางระดับสาม? ฉันได้ยินผิดไปรึเปล่า นี่…นี่…นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ? มันเร็วเกินไปแล้วนะ!”หลังจากได้ยินเช่นนั้น ปากของเฮเลน่าก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ เธอรู้สึกงุนงงกับพรสวรรค์ในการเล่นแร่แปรธาตุของเฟนด์เป็นอย่างมาก“ฮิฮิ แน่นอนว่านั่นเป็นเรื่องจริง ไม่อย่างนั้นระดับพลังยุทธของพวกเขาจะพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วได้อย่างไร?!”ดาเนียลล่าหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว “ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งอยู่ที่ไหน? ทักษะการเล่นแร่แปรธาตุของเขาพัฒนาขึ้นหรือยัง? ฉันสงสัยว่าเขาได้ทะลวงเข้าสู้ระดับเทพสูงสุดแล้วหรือยัง?”"ใช่ ฉันก็สงสัยว่าตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง เราไม่ได้เจอเขาเลย!”ดาเนียลล่าถอนหายใจก่อนจะมองไปข้างหน้า เมื่อถึงตอนนั้น การต่อสู้ของเฟนด์กับศัตรูของเขาก็เข้มข้นขึ้น ทั้งสองผลัดกันโจมตีกันไปมาหลายรอบแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเฟนด์จะได้เปรียบกว่า“แ*งเอ๊ย เด็กคนนี้ดูเหมือนจะมีพลังฉีเหลือล้นเลย!”ลูเชี่ยนมองไปข้างหน้าด้วยสีหน้าจริงจังขณะที่เม็ดเหงื่อที่ผุดพรายไหลลงมาจากหน้าผากของเขาก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเขาสามารถฆ่าเฟนด์ได้อย่างง่ายดาย แต่ในขณะที่การต่อสู้ดำเนินต่อไป เขาก็ตร

เฟนด์สามารถฆ่าผู้ฝึกยุทธในขั้นที่เจ็ดระดับเทพสูงสุดได้ พวกเขาต่างมีความสุขมากในขณะเดียวกัน เฮเลน่าก็เข้าไปหาเฟนและเอ่ยปากอย่างเขินอายว่า “เฟนด์ ขอบคุณนะ ถ้าไม่ได้คุณช่วย ฉันคงตายไปแล้ว ไหนคุณยังจะช่วยชีวิตผู้คนจากตระกูลคาเบลโลของเราอย่างมากมายอีก!”เฟนด์ยิ้มอย่างเฉยเมยและพูดว่า "คุณเกรงใจกันเกินไปแล้ว เราเป็นครอบครัวใหญ่ เราควรร่วมกันต่อต้านศัตรูของเรา”"ถูกต้อง นี่เป็นเวลาที่เราควรรวมใจให้เป็นหนึ่ง!” แฮร์รี่หัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาบินไปเขารู้สึกว่าการตัดสินใจเข้าร่วมเฟนด์และพรรคพวกถือเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดเท่าที่เขาเคยทำมา หากเขาไม่ติดตามคนเหล่านี้และได้พบกับสมาชิกของเผ่านองเลือดเพียงลำพัง เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน“อ้อ ฉันเกือบลืมไปเลย ฉันมีเรื่องจะบอกทุกคน!” เฮเลน่าประกาศกับกลุ่มขณะที่เธอนึกถึงบางอย่างในทันใด"เรื่องอะไรล่ะ?"เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของเฮเลน่า อเล็กซานเดอร์และคนอื่น ๆ ก็บินมาหาเธอเช่นกัน“ฉัน...ฉันได้เจอกับผู้คนจากกองทัพทั้งเก้า ฉันไม่แน่ใจว่าพวกคุณเคยได้ยินไหม แต่ฉันเห็นพวกเขามามากกว่าหนึ่งโหลแล้ว!”เฮเลน่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดกับกลุ่มของเฟนด