Art of Destiny LXXI

HINDI niya makuha ang ibig ipahiwatig ng babaeng kausap niya sa harap niya ngayon. Wala naman siyang ginagawa o sinabing maaring ikasakit nito pero bakit ito umiiyak? Ang tanong lang naman niya ay kung sino siya, sino ito at ano ang ginagawa niya sa lugar na iyon.

That was all, nothing is humaliating words. But why this kind of person found confusing?

"H-hindi mo na ba ako nakikilala pa?" garalgal ang boses nito nang muling magtanong sa kaniya.

Parang nainsulto siya sa tanong nito. Sa totoo lang kasi ay hindi na siya magtatanong kung alam niya din ang kaniyang pangalan. Gayunman, bilang lalaki at anak na hindi pinalaking magaspang ang ugali, sinikap niya pa ring makipag-usap rito na bilang gentleman at low-tempered.

"Woman, I don't want to waste my time in playing lame jokes to anybody. So please, kindly tell me and speak to me right away, who am I and what I've been doing here?"

Alam niyang puro english ang pagkakadeliver niya ng kaniyang mga tanong pero siyempre, magtatanong din na