Bonus Chapter : Ang Nawawalang Bilyonarya

BONUS CHAPTER:

GANOON na lamang ang palahaw na iyak ni Yna, asawa ni Joshua Arevallo ng araw na iyon. Iyon ay ganap nang alas -singko ng hapon pero hindi pa din nakakauwi si Glory Belle, ang panganay na anak ng mag-asawa. Magaanim na taon pa lamang ito at kasalukuyang nasa ikatlong baitang at nagaaral sa Central Cebu Elementary School. Hindi kalayuan sa bahay nila kaya may tiwala siyang hindi mapapano ang bata. Idagdag pa na kasa-kasama nito ang yaya Cherry nito at hatid-sundo sa school na piapasukan nito.

Ano kaya ang nangyari at wala pa din ang kaniyang anak at ang kaniyang Yaya?

May ilang minuto na ang paroo't parito ang ginawa ng babae habang ang mga mata ay hindi inaalis sa may pintuan. Alalang-alala na si Yna dahil supposed to be ay hindi pa din nakakauwi ang kanilang anak. Dapat alas-singko pa lamang ay nakauwi na ang bata.

Dahil sa labis na pag-alala ay nagawa niyang tawagan ang asawang si Joshua. Batid niyang nasa office pa nito ito at tiyak na busy pa sa lahat ng mga papeles.Hindi biro din ang trabaho ng asawa niya bilang CEO ng Hope. Kulang na lang nga ay doon na ito magtira sa opisina para lang hindi mabulalyaso ang trabaho.

Sa totoo lang ay tutol talaga siya sa kasunduan ng kaniyang asawa at sa anak ng kaniyang Ate Arianne na si Jino. Iyon ay nang hirangin si Joshua bilang CEO ng Hope. Hindi din basta-basta ang Hope. Unti-unti na niyang nakikita ang gulong pinasok ng kaniyang asawa.

"U hubby, ano't napatawag ka? Namiss mo na ba ako? Masyado pang maaga para doon." Pabiro at pilyong tgon sa kabilang linya. Ang asawa niya iyon, si Joshua.

"Ikaw talaga Joshua, kahit kaylan puro ka biro. Nawawala na nga ang anak natin, nakuha mo pang magbiro?" Wika naman niya na abala ang isip sa kung ano na ba ang lagay ng anak niya sa mga sandaling ito.

Para namang minulto ang asawa niya at napabulalas. "Ano?!" Paanong nangyaring nawawala ang anak natin ay di'ba nag-aaral iyon? Nasaan na ba si Yaya Cherry?"

Napangiwi pa siya dahil napalakas yata ang boses ng asawa na nagkastatic sa kabilang linya.

"Iyon na nga e. Ano'ng oras na ito o?" Pagkukuwento niya at panakaw na sinulyapan ang oras. "Magka-quarter to six na ng hapon. Hanggang ngayon ay wala pa din si Glory Belleo kahit si Yaya.Naku naman, Joshua. Umuwi ka na muna please? Kanina pa talaga ako alalang-alala." Hindi na niya naiwasang magsumamo sa asawa sapagkat hindi na talaga siya mapalagay kanina pa.

"Wait me diyan. Magaasikaso lang ako. Pagkaligpit ko rito, uuwi na ako." Alo naman sa kaniya ng asawa na hindi naiwasang mataranta.

"Bilisan mo ha? Hindi na talaga ako mapalagay." May pagmamadali niyang utos rito.

"Sandali lang. Naitawag mo na ba kay Jino? O kina Lolo Ronaldo? Malay mo ay naisip ng mga iyon na dumalaw sa mansiyon De Domingo?" konklusiyon ng asawa na nagbigay din sa kaniya ng clue. Sa totoo lang kasi, sa sobrang panic niya at pag-aalala, naging clueless na siya sa mga taong posibleng puntahan ng kaniyang anak.

"Sige, itry ko silang tawagan pero basta, umuwi ka na rito. Mas panatag ako kung sabay tayong maghahanap sa anak natin." Muli niyang kambiyo sa asawa.

"Oo na, Yna. I'll be there in ten minutes. Don't be so much worried. Glory Belle will be fine."

"Puwede ba iyon? Paano'ng hindi magpanic e, ngayon lang ito nangyari?" May pamimilosopo pa niyang habol na salita rito.

"O siya, siya. Hintayin mo na lang ako. Io-off ko na ang tawag. I love you."

"I love you, too. Ingat ka sa pag-uwi."

Iyon lang at nawala na sa kabilang linya si Joshua. Naiwan siyang muli na namang palakad-lakad sa tabi ng pintuan.

"My God, Glory Belle! Nasaan ka na anak ko?" Dalangin niya sa hangin na tinangay lamang. "Umuwi ka na please?"

Itutuloy.......

***ABANGAN!!!