บทที่16

ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ด้วยความรู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่ามากกว่าทุกวันทั้งที่เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า นอนมองร่างบางที่หลับตาพริ้มในอ้อมกอดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อยๆ พาตัวเองไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสบายๆ และออกมาทำอาหารเช้าง่ายๆ ตามวัตถุดิบที่มีในตู้เย็นอย่างข้าวต้มหมูและน้ำส้มคั้นใส่น้ำมะนาวนิดหน่อยแช่เย็นไว้เพื่อเพิ่มความสดชื่นให้เมียตัวน้อยของผม 

ระหว่างรอเธอตื่น ผมเลยนั่งเสิร์ชหาวิธีทำพุดดิ้งชาไทยเมนูขนมง่ายๆ ไว้ทานกับเธอในช่วงบ่าย จะได้ไม่ต้องออกไปข้างนอกให้ยุ่งยาก เพราะวันนี้ผมตั้งใจจะช่วยเธอตัดคลิปเตรียมลงอีพีใหม่ ส่วนเธอก็อยากจะไลฟ์รีวิวสินค้าด้วย ค่อยพากันออกไปหามื้อเย็นทานข้างนอกแล้วกันจะได้เลยไปร้านเหล้าเพื่อร้องเพลงในคืนนี้ทีเดียว หลังจากดูฮาวทูการทำพุดดิ้งชาไทยจบดูเหมือนว่าผมต้องสั่งวัตถุดิบสำคัญอย่างเจลลาตินเพิ่มเลยกดสั่งผ่านช่องทางเดลิเวอรี่พร้อมขนมคบเขี้ยวสองสามอย่างมาด้วยเลย เห็นเธอตัวเล็กเล็กอย่างนี้แต่ชอบกินขนมจุกจิกมากแล้วก็อ้างตลอดว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้อง ผมเลยต้องซื้อติดห้องเอาไว้ไม่ให้ขาด

แกร๊ก!

"ไปไหนมาคะ"

"ลงไปเอาขนมให้หนูมา"

ฟอด

"ทำไม่ตื่นเร็วละ ไม่นอนต่ออีกหน่อย"

"ลลิลนอนอิ่มแล้วค่ะ"

"ตอนนี้ท้องลลิลหิวมาก"

"ยังเจ็บอยู่มั้ยคะ"

"เจ็บนิดหน่อยค่ะ พี่นาวาไม่เบากับลลิลเลย"

"เรื่องอื่นเบาได้ แต่เรื่องนี้พี่เบาไม่ได้จริงๆ"

"..."

"พี่ทำข้าวต้มหมูกับคั้นน้ำส้มใส่น้ำมะนาวไว้ให้ด้วย"

"กินเลยมั้ย"

"ว้าว กินเลยค่ะ"

เห็นเธอทำหน้ามุ้ยยู่ปากงอแงใส่ผมนิดหน่อยก็อดเอ็นดูไม่ได้ ก็ผมไม่เบาอย่างที่เธอกล่าวหาจริงๆ นั่นแหละ เลยได้แต่เดินเข้าไปหอมขมับบางแรงแรงหนึ่งทีแล้วเข้าไปในโซนห้องครัวตักข้าวต้มสองถ้วยสำหรับเราสองคน ส่วนเธอก็ช่วยรินน้ำส้มที่ผมคั้นไว้ใส่แก้วเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวพร้อมกัน

"ฮัลโหลทุกคน"

"วันนี้ลลิลมีนัดปาร์ตี้กับเพื่อนนิดหน่อยค่ะ"

"เลยจะแวะมาแต่งตัวเป็นซิมเพิลลุคเบาเบาไปร้านนั่งชิลให้ทุกคนดูกันค่ะ"

"ลลิลเลือกเป็นเสื้อกล้ามครอปสีดำที่พึ่งเอฟมาตัวนี้ค่ะ"

"เป็นไงคะน่ารักมั้ย น่ารักเนอะ"

"มีดีเทลขาดหน่อยๆ ดูมีอะไรดี"

"ใส่เป็นกระโปรงยีนส์ตัวนี้ดีมั้ยนะ"

"ขอลลิลลองแป๊บ"

"เริ่ดอยู่น๊า"

"ว้าย"

วันนี้ผมตั้งใจนั่งดูเธอไลฟ์อยู่ในห้องโดยไม่กลัวว่าชาวเน็ตจะจับผิดเหมือนคลิปที่ผ่านๆ มา จนนึกสนุกอยากลองพาตัวเองเข้าไปอยู่ในจอเล็กเล็กบ้าง เลยใช้จังหวะที่เธอเปลี่ยนชุดแรกเสร็จยืนหมุนไปหมุนมาอยู่หน้ากล้องวิ่งเข้าไปอุ้มเธอเหมือนตุ๊กตาออกไปอีกทางและจับเธอเปลี่ยนจากกระโปรงเป็นกางเกงภายในสิบวินาทีให้เธอทำทีเป็นวิ่งติดกระดุมกางเกงเข้ามายืนหน้ากล้องทำทีเป็นจับผมดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้าดูเป็นธรรมชาติยืนคุยกับชาวเน็ตอีกครั้ง จนเธอนึกสนุกเพราะยอดวิวพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วจากสองพันคนเพิ่มเป็นห้าพันคนในเวลาไม่ถึงสองนาที เลยหันมาส่งสัญญาณให้ผมที่ยืนยิ้มกริ่มกอดอกรอเธออยู่วิ่งเข้ามาอุ้มเธอผ่านหน้าจออีกครั้งในชุดที่สองและสาม ทำเอาชาวเน็ตเปลี่ยนมาสนใจขอเปิดว๊าบผมแทน

"ค่าตัวพี่เขาแพงมากค่ะ"

"มาบ่อยๆ ไม่ได้ ไม่ได้แน่นอนค่ะ"

"ไม่หวงค่ะ ไม่หวง"

"แต่ลลิลจ่ายค่าตัวพี่เขาไม่ไหว"

"ถึงเวลานัดเพื่อนๆ แล้วลลิลไปก่อนนะคะ"

"แล้วเจอกันใหม่ค่ะ"

"บ๊ายบายยยย"

หลังจากที่ฉันลงไลฟ์ในติ๊กต๊อกเรียบร้อยแล้ว ก็เดินมาหย่อนสะโพกมนลงบนตักแกร่งใช้สองแขนเรียวเล็กคล้องคอเขาไว้อย่างออดอ้อนเพราะถือเป็นไลฟ์ที่เหนื่อยที่สุดเลยก็ว่าได้ ไหนจะวิ่งเข้าวิ่งออกไหนจะต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าในเวลาอันจำกัด ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงไม่กล้าและเขินหนักมากที่ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าเขา แต่ชั่วโมงนี้ฉันคงต้องซ่อนความเขินอายเอาไว้ก่อนเพื่อคอนเทนต์ใหม่น่ารักน่ารัก ให้ชาวเน็ตดูได้ไม่เบื่อ ซึ่งมันก็ได้ผลตอบรับที่ดีมากเพราะชาวเน็ตพากันส่งของขวัญมากันอย่างทล่มทลายเพราะอยากจะเห็นหน้าหล่อหล่อของผู้ชายรูปร่างดีที่วิ่งผ่านไปผ่านมาหน้ากล้อง

"วิ่งผ่านกล้องตั้งหลายรอบเหนื่อยมั้ยคะ"

"ไม่เหนื่อยค่ะ สนุกดี"

"วันหลังหนูถ่ายอีกสิ"

"เอาแบบเห็นพี่เต็มๆ"

"จะมาแย่งอาชีพลลิลรึป่าวคะ"

"ลลิลไม่ยอมนะ"

"ก็ไม่แน่ค่ะ ลองคิดดูหน่อยดีกว่า"

"หึ ซี้ดดด"

ฉันอดหมันไส้ให้กับคำพูดหยอกล้อของเขาไม่ได้เลยแอบยื่นหน้าไปกัดตรงซอกคอใต้ปกเสื้อเชิ้ตสีดำจนเป็นรอยฟัน ก่อนจะเอานิ้วขึ้นมาลูบวนพร้อมกับเป่าเบาเบาให้เขาหายเจ็บ เรานั่งกอดกันอยู่ครู่ใหญ่จนหายเหนื่อย เขาก็เดินไปหยิบพุดดิ้งชาไทยในตู้เย็นที่ช่วยกันทำเมื่อช่วงสายมานั่งกินกันเป็นมื้อว่างระหว่างวัน ระหว่างนี้ฉันก็นั่งไล่อ่านและตอบคอมเมนต์ทั้งในยูทูปและติ๊กต๊อกเป็นการขอบคุณที่ทุกคนติดตามและสนับสนุนฉัน แต่ดูเหมือนว่าฉันจะกินไม่ทันใจคนข้างข้าง เขาก็เลยคอยตักพุดดิ้งรสละมุนไม่หวานมากมาป้อนใส่ปากฉันและเขาเองจนหมด มีเขาเป็นแฟนเหมือนฉันเป็นซินเดอเรลล่าเลย