บทที่22

"วันนี้มึงไปร้องเพลงป่ะ"

"ไปดิ ร้องสี่ทุ่ม"

"ทำไม จะไป?"

"เออ อยากชิลหน่อยหว่ะ"

"ลลิลไปด้วยสิ"

"..."

"ทำไมพี่ลันทำหน้าแบบนั้นคะ"

"พะ พี่อยากไปแบบผู้ชายผู้ชาย"

"แบบหนุ่มโสดงี้?"

"อ่าฮะ"

"พี่นาวา ก็อยากไปแบบหนุ่มโสด?"

"พี่ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะคะ"

"ลัน มึงอย่าหาเรื่องให้กู คดีเก่ากูยังเคลียร์ไม่จบ"

"ฮ่าๆๆ กลัวนี่หว่า"

"กวนตีนกูไม่พัก"

ฉันถึงกับวางช้อนแล้วเปลี่ยนมานั่งกอดอกมองเอ็ดดุอย่างคาดโทษทั้งพี่ลันและพี่นาวา จนสองคนนั้นพากันเลิ่กลั่กรีบทำเป็นเฉไฉหาเรื่องตีกันไม่กล้ามองหน้าฉัน นี่ขนาดบอกว่ายังไม่ค่อยสนิทนะแต่แววเริ่มออกแล้ว ฉันอยากจะรู้จริงๆ เลย ถ้าสนิทจะขนาดไหนคงพากันเที่ยวฉ่ำน่าดู พี่ชายฉันยิ่งฮอตอยู่ด้วยเห็นแบบนี้เสน่ห์แรงสุดสุดเพราะฉันเคยแอบไปส่องคนที่มาฟอลโลช่องทางโซเชียลของพี่ลันมีแต่สาวสวย น่ารัก ลุคนางแบบ จะแซ่บหรือใสใส มีมากดติดตามครบทุกสไตล์ แล้วลองมาอยู่กับพี่นาวาหล่อแบดลุคกร้าวใจของฉันสิ มีหวังฉันได้ปวดหัวทุกวันแน่

"อย่าให้ลลิลรู้ บอกเลย"

"หนูไม่รู้หรอกค่ะ"

"พี่นาวา!"

"หยอกค่ะ พี่แค่หยอกเล่น"

"ฮ่าๆ ขำดีหว่ะ"

"กูรอดูมึงเลย ลัน"

ในเมื่อวันนี้ได้ควงหนุ่มหล่อถึงสองคนไปท่องราตรี น้องลลิลคนนี้ก็ขอจัดเต็มสักหน่อยแล้วกัน หนุ่มๆ จะได้ไม่อายขายหน้า ว่าแล้วฉันก็หยิบเสื้อเกาะอกสีดำกับกางเกงยีนส์สีซีดเอวต่ำใส่แบบอวดขอบกางเกงในแบรนด์ดังดูเท่ห์ซ่อนเปรี้ยวแถมน่าค้นหาใส่คู่กับรองเท้าผ้าใบสีขาวลายดำที่เคยซื้อคู่กับพี่ลันสมัยยังไม่มีแฟน และคิดว่าวันนี้พี่ลันน่าจะเลือกใส่คู่นี้เหมือนกันเพราะใส่สบายพื้นนุ่ม พอแต่งตัวเสร็จไม่ถึงห้านาทีเสียงเคาะประตูจากคนที่บอกว่าจะมารับก็ดังขึ้นอย่างตรงเวลา ฉันเลยรีบออกไปทันทีเพราะนี่ก็เกือบสามทุ่มแล้ว เขาจะได้มีเวลาพักเตรียมตัวก่อนขึ้นเวทีสักหน่อย

"หนู กางเกงหลวมหรอมันจะหลุด"

"ไม่หลวมค่ะ เป็นสไตล์ไง"

"ลลิลเอฟมาจากชอปพี่นะ"

"แล้วเสื้อคลุมละคะ"

"ลลิลร้อนค่ะ"

"..."

"ไม่ต้องมาทำหน้างอแงเลยค่ะ"

"พี่นาวาก็ไม่ติดกระดุมเสื้อเหมือนกัน"

"แถมตั้งใจโชว์แผงอกขาวขาวอีก"

"วินวินค่ะ วินวิน"

"..." 

ผมปล่อยให้เธอแต่งตัววับวับแวมแวมโชว์ตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อยอย่างตามใจทั้งที่รู้สึกขัดใจตัวเองอยู่ไม่น้อย แต่ยังไงวันนี้พี่ชายขี้หวงของเธอก็ไปด้วยผมสบายใจขึ้นมาหน่อยเพราะมีคนช่วยเป็นหูเป็นตาคอยดูแลและเป็นไม้กันหมาตอนที่ผมร้องเพลงไม่ได้อยู่เฝ้า พอมาถึงพี่เมียไม้เบื่อไม้เมาของผมนั่งรออยู่ที่โต๊ะมุมตรงข้ามเวทีอยู่ก่อนแถมยังสั่งเครื่องดื่มและของกินเล่นมารอไว้พร้อม ทันทีที่เห็นน้องสาวคนสวยคิ้วมันก็พันกันยุ่งแต่ไม่กล้าว่าเธอเลยหันมามองผมอย่างคาดโทษที่ผมให้เธอแต่งตัวเซ็กซี่ได้ขนาดนี้ ผมเองก็ไม่ต่างจากพี่ชายของเธอสักเท่าไหร่ได้แต่ยักไหล่กลับไป แล้วค่อยๆ ดันไหล่มนให้เดินเข้าไปนั่งด้านในข้างอลันพี่ชายของเธอ

"หนู เมารึป่าว"

"ไม่เมา ลลิลไม่เมา"

"ลัน มึงให้ลลิลกินไปกี่แก้ว"

"หนึ่ง"

"หนึ่งแก้ว?"

"หนึ่งขวด"

"น่าโดนถีบสักทีนะมึงอะ"

"กลัวอะไรวะ กูอยู่ มึงอยู่"

พอเดินกลับมาที่โต๊ะ ผมก็รีบมานั่งข้างเธอที่เวลานี้หน้าแดงระเรื่อยืนเต้นโยกไปโยกมาอยู่ข้างพี่ชายหน้าโหด ไม่รู้ว่าตัวเองคิดถูกหรือคิดผิดที่ปล่อยให้อยู่กับมัน เรานั่งดื่มต่อกันอีกพักใหญ่ปล่อยให้คนตัวเล็กสนุกได้เต็มที่ ส่วนผมกับอลันก็ดื่มนิดหน่อยเน้นเอาบรรยากาศกันมากกว่าและเพราะว่าต้องขับรถกลับด้วยเลยมีลิมิตให้ตัวเอง จนพากันแยกย้ายผมก็อุ้มคนตัวเล็กเหมือนอุ้มเด็กเพราะเธอใช้สองแขนเล็กกอดคอผมไว้เอาสองขาเรียวเกี่ยวเอวสอบไว้แน่นเหมือนกลัวตก เดินกลับมาที่รถหรูของผมวางเธอบนเบาะหนังปรับให้เอนนอนอย่างสบายพร้อมกับรัดเข็มขัดนิรภัยให้เธอจนเรียบร้อย ก่อนจะวิ่งไปประจำที่คนขับสตาร์ทรถมุ่งหน้าไปยังปลายทางคอนโดของเรา

แกร๊ก!

"หนู นั่งดีดีค่ะ"

"ลลิลจะนั่งกับพี่นาวา"

"หนู นั่งนิ่งๆ ค่ะ"

จุ๊บ

"อันนี้ของลลิล"

จุ๊บ

"ตรงนี้ก็ของลลิล"

แต่ตัวเล็กกำลังพยายามปีนข้ามฝั่งมานั่งบนตักแกร่งแถมไม่อยู่สุขใช้สองมือเล็กๆ ลูบไล้เข้าไปในเสื้อด้านในได้อย่างง่ายดายเพราะไม่ได้ติดกระดุม เธอใช้มือนุ่มนุ่มลูบวนตรงไหนปากเล็กๆ ก็จะตามไปกดจูบตรงนั้นจนแผงอกเต็มไปด้วยอุ่นไอจากริมฝีปากของเธอ ก่อนลิ้นซุกซนจะหยุดเล่นกับจุดสั่นไหวสีชมพูเข้มอยู่นานนับนาทีทำผมขนลุกซู่จนต้องกัดฟันระงับอารมณ์ตัวเองเอาไว้และขับรถให้ถึงที่หมายโดยเร็วที่สุด

จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ

ชั่วโมงนี้จะรอให้ประตูลิฟต์ปิดผมก็แทบทนไม่ไหว พุ่งตัวเข้าไปจูบปากเล็กเล็กนั่นอย่างลงโทษที่คอยแกล้งผมมาตลอดทางทั้งโหยหาและคิดถึงความหวานที่ไม่ได้ชิมมาเกือบสองอาทิตย์ เพราะเธอไม่ยอมให้ผมจูบเธอเลยตั้งแต่กลับมาทำได้แค่แอบขโมยหอมบ้างก็เท่านั้น 

เสียงประตูที่ปิดลงเป็นสัญญาณให้ผมดึงเกาะอกตัวเล็กที่หงุดหงิดใจผมมานานออกทันทีพร้อมกับแผ่นซิลิโคนเล็กๆ ที่ปิดยอดอกสีหวานจนผมสามารถดูดกินได้อย่างเอร็ดอร่อยสลับไปสลับมาอยากจะฟัดก้อนนุ่มนิ่มอยู่อย่างนั้นไม่อยากห่างไปไหน ส่วนมือของผมก็ไวพอที่จะปลดกระดุมและรูดซิปกางเกงยีนส์สีซีดพร้อมแพนตี้ออกจนหลุดลงมากองที่ข้อขาโดยไม่ลืมที่จะเข้าไปทักทายเกสรดอกไม้อย่างหยอกล้อจนเธอส่งเสียงเล็กๆ ร่างกายกระตุกสั่น ทำผมได้ใจดันเธอไปให้ยืนพิงประตูห้องไว้ แล้วคุกเข่ายกขาเล็กมาพาดบ่ากว้างราวกับกลัวเธอเมื่อยใช้สองมือสากล็อคเอวบางไว้แน่นก่อนจะส่งลิ้นร้อนไปช่วงชิมน้ำหวานจากกลีบดอกกุหลาบสีชมพูอย่างมูมมาม

"อ๊ะ อ๊า"

"พะ พี่นาวาขา"