บทที่20

Part 'นาวา'

ผมได้แต่นั่งมองหน้าพี่ชายแฟนตัวเองอย่างใช้ความคิดว่าควรจะรับมือยังไงดี เพราะดูตั้งใจจะเป็นอริกับผมอย่างเห็นได้ชัด ขัดแข่งขัดขาคอยกันซีนผมสุดสุด ทำผมมืดแปดด้านไปหมด ส่วนเธอก็ดูลั้ลลาที่มีคนมาช่วยหนีไปนอนคลุมโปงบนเตียงนุ่มนุ่มไม่สนใจผมเลยสักนิด ตอนนี้ผมได้แต่แอบทดไว้ในใจก่อน รอเธอหายโกรธผมเมื่อไหร่รับประกันได้เลยว่าเธอไม่ได้ลุกจากเตียงแน่

หลังจากนอนคิดวิธีชนะใจพี่เมียทั้งคืน ผมก็รีบตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อไปซื้อวัตถุดิบมาทำอาหารเช้าสไลต์ญี่ปุ่นเพื่อทำคะแนนสักหน่อย เพราะนึกขึ้นได้ที่เธอเคยบอกว่าอลันชอบกินอาหารญี่ปุ่นเป็นชีวิตจิตใจผมเลยอยากจะขอลองดูสักตั้ง โดยเมนูที่ผมเลือกทำในวันนี้เป็นเมนูง่ายๆ อย่างแซลมอนย่างเกลือ เสิร์ฟคู่กับต้นหอมญี่ปุ่นย่างปรุงรสด้วยเกลือพริกไทยและเลมอนช่วยเพิ่มรสชาติ มีเครื่องเคียงเป็นทามาโกะยากิและซุปมิโสะ ทันทีที่ผมจัดจานเสร็จเรียบร้อยก็เหมือนเป็นนาฬิกาปลุกให้สองพี่น้องตื่นขึ้นมาอย่างตรงเวลา ผมเลยเปิดขวดชาเขียวเย็นยี่ห้อด้งที่ซื้อมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตเทลงแก้วสำหรับผม เธอและพี่ชายของเธอ หันไปมองเธอที่กำลังเดินงัวเงียมาหาผม

"มึงไปซื้อมาหรอ"

"กูทำเอง"

"ดูไม่ค่อยน่ากินเท่าไหร่"

"หึ"

"อร่อยมั้ยคะ"

"อะ..."

"พอกินได้"

"หนูลองกินทามาโกะยากิ พี่ตั้งใจทำให้หนูเลยนะ"

"ขอบ..."

"งั้นๆ แหละลลิล พี่ชิมแล้ว"

"..."

ซู๊ด ซู๊ด 

"หึ อร่อย?"

"กูเสียดายของ"

"..."

 

ฉันนั่งดูพี่ลันจัดการอาหารเช้าตรงหน้าจนหมดเกลี้ยงทุกจานแม้แต่ข้าวก็ไม่เหลือเลยสักคำ แถมยกถ้วยซุปมิโสะขึ้นมาซดเสียงดังอย่างเอร็ดอร่อย เพียงแต่ปากแข็งเพราะกลัวเสียฟอร์มต่อหน้าคนที่พี่ลันตั้งแง่ ฉันรู้ว่าที่เขาตื่นแต่เช้าไปซื้อของมาทำอาหารให้เราสองคนพี่น้องกินก็เพราะว่าอยากจะเอาใจพี่ชายของฉันและอยากจะง้อฉันด้วย ซึ่งถือว่าเขาทำได้ดีแต่จะได้ใจจากพี่ลันบ้างรึป่าวอันนี้ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน รู้แค่ว่าเป็นอีกมื้อที่ถูกปากพี่ลันมากเท่านั้น

"ลลิล พี่ไปก่อนนะมีนัดคุยงานสิบโมง"

"อ้าว แล้วพี่ลันจะมาหาลลิลอีกมั้ย"

"มาสิ เดี๋ยวมานอนเป็นเพื่อน"

"ไว้พี่แชทหานะ"

"ค่ะ บ๊ายบาย ขับรถดีดีนะคะ"

ทันทีที่ประตูปิดลง สถานการณ์ระหว่างฉันกับเขาก็กลับมาเหมือนเดิมเป็นเขาที่พยายามชวนฉันคุย เขาถามฉันหนึ่งประโยคฉันตอบเขาเพียงหนึ่งคำ และเดินเลี่ยงไปล้างจานกองใหญ่ในซิงค์ล้างจานที่ช่วยกันเก็บมาวางหลังจากกินเสร็จ ก่อนสายตาจะเหลือบเห็นโทรศัพท์มือถือรุ่นล่าสุดดูไม่คุ้นตาวางอยู่บนโต๊ะกินข้าวทำฉันนึกถึงพี่ลันทันทีกลัวว่าจะวางลืมไว้แล้วจะติดต่องานไม่ได้ จนเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นกลายเป็นเขาที่เดินเข้ามารับสาย ฉันเก็บความสงสัยไว้ไม่อยู่เลยถามออกไปทันทีที่เขาคุยงานเสร็จเพื่อไขข้อข้องใจที่มี

"พี่นาวา ซื้อโทรศัพท์ใหม่หรอคะ"

"ค่ะ พึ่งซื้อที่สนามบินเมื่อวาน"

"แล้วเครื่องเก่าละคะ ยังไม่พังไม่ใช่หรอ"

"พี่โดนล้วงกระเป๋าตอนซื้อกาแฟหน่ะ"

"..."

"วันนี้ก็ว่าจะไปทำบัตรเครดิตกับบัตรประชาชนใหม่"

"..."

"อืม วันนี้ลลิลไม่มีเรียน ลลิลไปเป็นเพื่อนมั้ย"

"ไปเป็นแฟนได้มั้ยคะ"

"..."

"หึ หนูหายโกรธพี่แล้วหรอ"

"ยังค่ะ ลลิลแค่เบื่อๆ อยากไปนั่งรถเล่น"

ฟอด

"ไม่เป็นไรคับ พี่รอหนูได้"

ฉันมองหน้าที่กำลังอมยิ้มกรุ่มกริ่มทำแววตาเจ้าชู้ใส่ฉันนานนับนาที ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงให้กับคำพูดหวานหวานชวนหวั่นไหวของเขา รอจนหัวใจเต้นคงที่เลยพาตัวเองไปอาบน้ำแต่งตัวเลือกเสื้อผ้าที่ค่อนข้างเรียบร้อยเป็นพิเศษอย่างเดรสกระโปรงสั้นแขนพองสีครีมเผื่อว่าเขาต้องไปติดต่อสถานที่ราชการด้วย ระหว่างที่นั่งอยู่บนโซฟาหน้าทีวีรอเขาอาบน้ำแต่งตัว ฉันก็คิดทบทวนพยายามหยิบยกเหตุผลของเขาลองมาบวกลบไปมาดู เพราะก็เคยเห็นข่าวคนดังโดนล้วงกระเป๋าที่ต่างประเทศอยู่บ่อยครั้ง แต่สุดท้ายมันก็ยังคงมีความน้อยใจหลงเหลืออยู่ดี และอยากเห็นความพยายามของเขาอีกสักหน่อย เพื่อเป็นบทเรียนระหว่างเราสองคนให้นึกถึงใจกันเสมอไม่ว่าจะอยู่ใกล้หรือเวลาที่ต้องห่างไกล จะได้ไม่เกิดเหตุการณ์ซ้ำแบบนี้ขึ้นอีก

"หนูขา พี่ขอมือถือหนูหน่อยสิ"

"เอาไปทำอะไรคะ"

"พี่อยากปลดบล็อค"

"แต่ลลิลยังไม่อยากปลด"

"แต่พี่..."

"ตามจำนวนวันที่พี่ไม่ส่งข่าวหาลลิลค่ะ"

"ครบเมื่อไหร่ ลลิลถึงจะอันบล็อค"

"ใจร้ายสุดสุด"

"ลลิลได้ยินนะ"

ผมได้แต่แอบบ่นออกมาเบาเบาให้กับความใจแข็งของเธอ แถมหูก็ดีมากซะด้วยจนผมนึกเชื่อคำพูดของคนอื่นที่เขาบอกกันว่า 'มนุษย์เมียเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวที่สุด' นึกอย่างนั้นก็อดขำออกมาไม่ได้จนเธอเอียงคอมามองด้วยแววตาเหมือนแมวน้อยขี้สงสัย ก่อนจะพากันไปทำธุระเรื่องเอกสารสำคัญของผม ซึ่งกว่าเสร็จเวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงช่วงบ่าย เราเลยต้องฝากท้องไว้กับร้านตามสั่งง่ายๆ ข้างทางที่ใกล้ที่สุด แล้วชวนเธอขึ้นมาช่วยอันแพ็คกระเป๋าบนห้องวิวสวยของผม โดยยกกระเป๋าเดินทางใบเล็กที่เต็มไปด้วยของฝากสำหรับเธอคนเดียว ให้เธอนั่งอันแพ็คไปทำคอนเทนต์สั้นๆ อย่างตื่นเต้นไป เห็นเธอมีความสุขกลับมายิ้มเพราะผมอีกครั้ง แค่นี้ผมก็ดีใจแล้ว