ตอนที่4

คำพูดของสตรีตรงหน้าทำให้เกิดความเงียบไปทั่วบริเวณ ทุกสายตาต่างจับจ้องเจ้าของคำพูด ก่อนจะหันมามองสบตากัน ราวกับจะย้ำให้แน่ใจว่าตนมิได้หูฝาด เมื่อทบทวนประโยคที่ได้ยินเมื่อครู่อีกครั้ง ต่างก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับสตรีงดงามที่กำลังจ้องมองพวกเขาอยู่เช่นกัน

"นายหญิง เอ่อ ท่านพูดจริงๆ หรือขอรับ"

ตู้เซิ่งเอ่ยถามคนตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน เมื่อเห็นอีกฝ่ายพยักหน้ารับก็ถึงกับยิ้มกว้างออกมา รับรู้ได้ว่าวันนี้แววตาของสตรีตรงหน้านั้นดูเปลี่ยนไปจากเดิม เขาเห็นความอ่อนโยนมีเมตตาอยู่ในนั้น หาใช่ความดุร้ายแข็งกร้าวอย่างเคย

ตู้เซิ่งรู้สึกยินดีเป็นอย่างมากที่ไม่ต้องทำเรื่องเลวร้ายเช่นนั้น แต่ถึงอย่างไรหากเป็นความต้องการของอีกฝ่าย เขาก็ยินดีที่จะทำเพื่อตอบแทนคุณ ถึงแม้ว่ามันจะต้องฝืนใจทำก็ตาม เพราะแม้แต่ชีวิตของเขาเองเขาก็ยินดีที่จะมอบให้

อิงอิงสังเกตเห็นประกายความยินดีที่วาบผ่านดวงตาของพวกเขา ทำให้นึกละอายใจยิ่งนัก พวกเขาเองก็คงไม่อยากทำสิ่งไม่ดี นางกวาดตามองไปรอบกายอีกครั้ง ก่อนจะหันกลับมาถามในสิ่งที่นางสงสัย

"ตู้เซิ่งข้าขอถามท่านหน่อยเถิด เหตุใดพวกท่านจึงมีความเป็นอยู่เช่นนี้ ทำไมถึงไม่หาที่อยู่และงานที่ดีและมั่นคงทำ"

หน่วยก้านของพวกเขานั้นดูแล้วก็ไม่ได้เลวร้าย ดูเหมือนจะมีทักษะการต่อสู้อยู่ไม่น้อย ไม่เช่นนั้นต่อไปภายหน้าจะเป็นมือเท้าทำเรื่องชั่วร้ายให้ว่านเย่วอิงได้อย่างไรกัน

ดวงตากลมโตมีประกายความตื่นเต้นวาบผ่านเมื่อความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว

หรือพวกเขาจะเป็นเช่นดังพวกหนังละครที่นางเคยดู อย่างพวกพรรคกระยาจกอะไรเทือกนั้น แต่จำต้องแฝงกายเพื่อที่จะตบตาเหล่าศัตรู

แต่แล้วความคิดที่กำลังบรรเจิดของนางก็ถูกดับลงเมื่อได้ฟังเรื่องราวจากปากของอีกฝ่าย

ตู้เซิ่งระบายลมหายใจออกมาอย่างเศร้าหมอง ก่อนจะบอกเล่าเรื่องราวของพวกตนให้สตรีตรงหน้าฟัง

ความจริงแล้วตนและทุกคนที่นี่หาใช่คนของแคว้นนี้เป็นเพียงผู้ที่อพยพมาจากแคว้นอื่นเพราะเกิดสงครามจนแคว้นนั้นล่มสลาย แต่เพราะเป็นคนจากต่างแคว้นทำให้ถูกกดขี่ข่มเหง ภายหลังนั้นทรัพย์สมบัติที่ติดตัวมาก็ถูกปล้นชิงไปจนหมด ไปทำงานที่ไหนก็ถูกเอารัดเอาเปรียบและกลั่นแกล้งอยู่เสมอ จนในที่สุดก็ต้องมาเป็นขอทานอย่างที่เห็น

อิงอิงได้ฟังเรื่องราวของอีกฝ่ายแล้วรู้สึกเห็นใจเป็นอย่างมาก ชีวิตของพวกเขานั้นน่าสงสารมากเลยทีเดียว หากมีโอกาสนางอยากจะให้การช่วยเหลือพวกเขา แต่ตอนนี้ ชีวิตของนางก็ยังเอาไม่รอดเลย หากนางรอดไปได้ นางสัญญาว่าจะกลับมาช่วยเหลือพวกเขาอย่างแน่นอน

หลังจากพูดคุยกันอยู่สักพัก จึงได้ขอตัวกลับ ก่อนไปก็ไม่ลืมหยิบเอาถุงเงินที่พกติดตัวมามอบให้กับตู้เซิ่ง ถึงในวันนี้นางจะยังช่วยเหลือสิ่งใดไม่ได้มาก แต่อย่างน้อยเงินที่อยู่ในถุงก็ช่วยให้พวกเขาได้กินอิ่มไปอีกหลายวัน

"ท่านเอาเงินนี่ไปซื้อของกินมาให้พวกเขาเถิด พวกเขาคงจะหิวกันมาก"

อิงอิงเอ่ยกับตู้เซิ่งด้วยรอยยิ้ม แม้ไม่อาจช่วยเหลือได้มากไปกว่านี้ อย่างน้อยนี่ก็เป็นก้าวแรกที่ดีที่สุดที่นางนั้นได้ทำเพื่อคนอื่นบ้าง นางคงจะรู้สึกไม่ดีแน่หากเห็นความลำบากของพวกเขาเช่นนี้แล้วแต่กลับไม่ได้ให้การช่วยเหลือใดๆ เลย

ตู้เซิ่งและเหล่าขอทานต่างมองสตรีตรงหน้าด้วยความซาบซึ้งใจ ในดวงตานั้นปรากฏความเคารพเทิดทูน ยื่นมือที่สั่นเทารับเอาถุงเงินมาถือเอาไว้ จากนี้ไปชีวิตของพวกเขาทั้งหมดขอมอบให้สตรีนางนี้

เมื่อร่ำลาทุกคนร่างบอบบางก็มุ่งหน้าไปยังถนนสายหลัก หาใช่ทางที่จะพานางกลับไปยังจวนตระกูลเว่ย นี่คือความตั้งใจของนางอีกอย่างหนึ่ง นางทนอุดอู้อยู่แต่ในจวนมานานเกินไปแล้ว ในเมื่อสามารถออกมาได้แล้ว นางจะปล่อยโอกาสอันดีนี้หลุดมือไปได้อย่างไรกัน ขอออกมาเปิดหูเปิดตาหน่อยเถิด นางอยากจะรู้เหลือเกินว่าในยุคนี้ด้านนอกนั้นจะเป็นเช่นไร จะเป็นอย่างที่นางเคยจินตนาการผ่านตัวอักษรหรือไม่

สองเท้าเล็กย่ำไปตามตรอกเล็กแคบอย่างกระตือรือร้น สายตากวาดมองรอบกายที่ช่างให้ความรู้สึกแตกต่างจากที่ที่นางจากมาเหลือเกิน ไม่มีตึกสูงระฟ้า มีเพียงกำแพงหิน กำแพงอิฐ อากาศก็บริสุทธิ์ ไม่มีควันจากมลพิษ ตามทางเดินนั้นเงียบสงบไร้เสียงเครื่องยนต์เครื่องจักรรบกวน ได้ยินเพียงเสียงย่ำเท้าของนาง เมื่อตกอยู่ในความเงียบ จิตใจก็พลันสงบ สมองก็ปลอดโปร่ง ความคิดมากมายจึงเจิดจ้าแล่นผ่านเข้ามาในหัว หนทางในการเอาชีวิตรอดผุดพลายขึ้นมาในความคิด

หากไม่อาจหลีกเลี่ยงชะตากรรมนั้นได้ หรือนางจะพึ่งพาตัวร้ายฝ่ายชายที่จำไม่ได้แม้แต่ชื่อของอีกฝ่ายดี

นั่นคือความคิดแรกที่วาบผ่านเข้ามา

อิงอิงได้แต่หน้านิ่วคิ้วขมวดกับความคิดของตัวเองที่ตีกันในหัว เพราะนั่นย่อมเป็นทางเลือกที่ไม่ดีเอาเสียเลย มีเรื่องใดบ้างที่ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นตัวร้ายจะสามารถเอาชนะพระเอกของเรื่องได้ เช่นเดียวกับนางร้ายเช่นนางที่ไม่อาจเอาชนะนางเอก ขึ้นชื่อว่าตัวร้ายไม่เคยที่จะรอดไปจนถึงตอนจบเสียด้วยซ้ำ ที่รับรู้มาตัวร้ายนั้นตายทุกราย นั่นไม่เท่ากับว่านางเร่งให้ตัวเองตายเร็วขึ้นหรอกหรือ

ไม่ดี ไม่ดี ตัวเลือกนี้คงต้องตัดออก

อิงอิงส่ายหน้าให้กับความคิดไม่เข้าท่าของตัวเอง พลางคิดหาหนทางอื่น

หรือจะเป็นพระรอง แต่พระรองเรื่องนี้เท่าที่จำได้ก็หลงรักแม่นางเอกหัวปักหัวปำและยังเกลียดชังนางร้ายเช่นนางด้วยซ้ำ

เฮ่อ! แล้วนางจะพึ่งผู้ใดดีเล่าที่พระเอกผู้เป็นลูกรักของสวรรค์ไม่สามารถที่จะต่อกรได้