ตอนที่10

"......."

เงิบ บอกได้คำเดียวว่าเงิบไปเลยสิคะ อิงอิงถึงกับไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว 

เซี่ยเยี่ยนเฉินหรี่ตามองใบหน้าที่แสดงอารมณ์หลากหลายของสตรีตรงหน้าเขาอย่างสนใจ ริมฝีปากอวบอิ่มที่ประเดี๋ยวอ้าประเดี๋ยวหุบอย่างเสียอาการ ช่างดูน่าขบขันในสายตาคนมองยิ่งนัก ดวงตางดงามคู่นี้เขาคิดว่ามันช่างน่ามอง เมื่อครู่นี้มันดูซับซ้อน เจ้าเล่ห์ ดังกับว่าเจ้าของนั้นกำลังคิดแผนการบางอย่างที่ทำให้เจ้าตัวรู้สึกฮึกเหิม แต่ในขณะนี้มันกลับดูเลิ่กลั่ก ตื่นตระหนก ประหม่า ปะปนกันไปหมด ก่อนจะเปลี่ยนมาคล้ายกับกำลังขบคิด ลูกแก้วแวววาวคู่งามกลอกกลิ้งไปมาดูน่ามอง เขาเองก็อยากจะรู้ว่านางจะทำเช่นไรต่อไป

ฮ่าฮ่าฮ่า

"ท่านกล่าวอันใดเช่นนั้นเจ้าคะ ล้อข้าเล่นแล้ว"

เสียงหัวเราะที่ฟังดูแห้งแล้งดังขึ้นกล่าวกับอีกฝ่ายเสียงเบา ใบหน้างามยังคงฉีกยิ้มหวานมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างไร้เดียงสา แม้จะรู้สึกอับอายขายหน้าที่อีกฝ่ายดันรู้ทันแต่มันกลับมีความรู้สึกปลื้มปริ่มมากกว่า

หล่อ เลิศ ฉลาด หลักแหลม โอ้ พ่อเจ้าประคุณของอิงอิง จะหาบุรุษเช่นนี้ได้จากที่ใดอีก เห็นทีคงต้องจับเอาไว้ให้มั่น

อิงอิงลอบมองใบหน้าหล่อร้ายของอีกฝ่าย คิ้วหนาได้รูปเลิกขึ้นพร้อมกับจ้องหน้านาง มุมปากหยักที่กดลึกลงทำให้คนมองรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ อิงอิงรอบกลืนน้ำลายลงคอ หวังว่าอีกฝ่ายจะไม่ผุดขึ้นมาอีกว่านางช่างหน้าด้าน เอ่อ หน้าไม่อาย

นิ่งเข้าไว้อิงอิงเอ๋ย นิ่งเข้าไว้ หากอยากมีสามีที่สมบูรณ์แบบและตรงปกแบบนี้ แล้วอีกอย่างยังดูเหนือกว่าผู้ที่จะพรากลมหายใจของนางไป ดังนั้นนางต้องทำใจกล้าหน้าด้านเข้าไว้

แต่ดีเหลือเกินที่เขาหาได้เอ่ยคำใดออกมาให้นางได้อับอาย ทำเพียงปลายสายตาคมไปยังเก้าอี้ด้านข้างของนาง

"นั่งก่อนสิ"

เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้น นั่นทำให้อิงอิงฉีกยิ้มหวานให้อีกฝ่ายกว้างขึ้นไปอีก

"ขอบคุณเจ้าค่ะ"

เจ้าของเรือนร่างเย้ายวนที่ขยับลงนั่งเอ่ยขอบคุณบุรุษรูปงามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล กิริยาท่าทางนั้นยังคงสำรวมเช่นดังสตรีในห้องหอ

เซี่ยเยี่ยนเฉินเห็นเช่นนั้นก็หาได้กล่าวสิ่งใด แอบซ่อนดวงตาขบขันไหวระริกของตนเอาไว้ภายใต้ขนตางอนยาวที่คนแอบมองรู้สึกอิจฉา มือเรียวสวยแต่ดูแข็งแกร่งยกกาสุราขึ้น รินสุราที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ ใส่จอกด้วยท่าทางน่ามอง ก่อนจะเลื่อนสุราจอกนั้นให้สตรีตรงหน้า

อิงอิงเห็นเช่นนั้นก็ให้รู้สึกหัวใจพองโต บุรุษผู้นี้ดูไม่ได้รังเกียจนาง เช่นนั้นนางก็ยังพอมีหวัง ใช่หรือไม่?

เห็นทีคงต้องเร่งทำคะแนนให้อีกฝ่ายประทับใจ

อะแฮ่ม

"เพื่อตอบแทนน้ำใจของนายท่านที่ให้การช่วยเหลือ เช่นนั้นมื้อนี้ข้าขอเป็นเจ้ามือแล้วกันนะเจ้าคะ"

อิงอิงเอ่ยพร้อมยิ้มหวานให้บุรุษตรงหน้า แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้นรอยยิ้มหวานหยดก็พลันเหือดแห้งเมื่อมือเล็กตบลงไปรอบเอวของตัวเองแล้วมันกลับว่างเปล่า ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่านางมอบถุงเงินให้ตู้เซิ่งไปแล้ว

"ขายหน้าท่านแล้ว ข้าขอเป็นโอกาสหน้าได้หรือไม่เจ้าคะ พอดีข้ามิได้นำถุงเงินติดตัวมา"

อิงอิงเอ่ยบอกอีกฝ่ายด้วยใบหน้าเศร้าหมองราวกับรู้สึกผิดอย่างสุดซึ้ง ทั้งที่ตอนนี้ภายในใจกำลังยิ้มกริ่ม หากเป็นเช่นนี้นั่นย่อมหมายถึงทั้งสองจะได้พบกันอีกครั้งและนางจะถือโอกาสสานสัมพันธ์กับอีกฝ่ายอย่างแนบเนียน

เซี่ยเยี่ยนเฉินยกจอกสุราของตัวเองขึ้นดื่มจนหมดจอก ลอบมองใบหน้างามที่ตอนนี้คงกำลังวางแผนการบางอย่างอยู่เป็นแน่ เพราะดวงตาคู่นั้นมันกำลังเปล่งประกายมิได้รู้สึกผิดเช่นดังที่แสดงออกมาแม้แต่น้อย และแผนการนั้นเขามั่นใจว่าคงมีเขาที่ตอนนี้ถูกดึงเข้าไปร่วมอยู่ด้วยอย่างแน่นอน เขาไม่รู้ว่าสตรีนางนี้เป็นใคร ต้องการจะทำอะไรและต้องการอะไรจากเขา แต่หากมันทำให้คนของเขามีอันตรายและเสื่อมเสีย เขาเองก็คงไม่อาจที่จะปล่อยนางเช่นกัน ท่าทางสดใสไร้เดียงสานี้คงไม่อาจช่วยนางได้ ดวงตาคู่คมมีประกายเย็นชาวาบผ่านวูบหนึ่งก่อนจะจางหายไปอย่างรวดเร็ว พยักพเยิดใบหน้าไปยังจอกสุรา

"อืม ดื่มเสียสิ"

คนที่กำลังคิดถึงการกระทำของอีกฝ่าย หารู้ไม่ว่าสตรีที่เขามองว่าช่างดูสดใสไร้เดียงสา กำลังย่ำยีเขาในความคิดจนไม่เหลือชิ้นดี

บุรุษรูปร่างสูงใหญ่กำยำตรงหน้าทำให้อิงอิงอดไม่ได้ที่จะคิดเปรียบเทียบสรีระของตัวเองและบุรุษผู้นี้ นางบอบบางถึงเพียงนี้หากได้แนบชิดไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะเป็นเช่นไร เพียงแค่คิดใบหน้างามก็ร้อนผ่าว กึ่งกลางกายมันรู้สึกวูบวาบเสียวแปลบปลาบอย่างที่ไม่เคยเป็น ดูท่านางจะอาการหนักความคิดของนางไปไกลจนกู่ไม่กลับเสียแล้ว

"ข้ามีนามว่าว่านเย่วอิงเจ้าค่ะ ขอบพระคุณนายท่านอีกครั้งที่ให้การช่วยเหลือข้าในครั้งนี้นะเจ้าค่ะ"

อิงอิงยิ้มหวานเอ่ยบอกอีกฝ่าย มือขาวนวลยกจอกสุราตรงหน้ามาถือเอาไว้ มองคนที่รินสุราให้อย่างซาบซึ้งใจเหลือแสน

ว่านเย่วอิง คิ้วเข้มเลิกขึ้นในทันทีที่ได้รับรู้ถึงชื่อเสียงเรียงนามของสตรีที่สวมบทบาทโฉมงามผู้บอบบางกับเขา ดวงตาคมกริบหรี่ลง มองสตรีตรงหน้าอย่างพิจารณามากขึ้น บุตรีของท่านหมอเทวดาว่านกู่ถิงเช่นนั้นหรือ หากเขาจำไม่ผิด สตรีนางนี้คือสตรีที่ร่ำลือกันว่าหลงใหลในตัวบุตรชายของเขามิใช่หรอกหรือ ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ไกลถึงชายแดนแต่ก็ยังพอจะได้ยินเรื่องราวของนางจากคนที่เขาส่งมาดูแลบุตรชายอยู่บ้าง แต่เหตุใดที่เขาเห็นคล้ายกับมันมิได้เป็นเช่นนั้น หรือเขาจะจำบางอย่างผิดพลาดไป

"เอ่อ ความจริงข้ามิชมชอบดื่มของมึนเมา แต่เพราะท่านได้ให้การช่วยเหลือข้าเอาไว้ เช่นนั้นสุราจอกนี้ข้าขอดื่มให้ท่านเจ้าค่ะ"

เห็นอีกฝ่ายจ้องนางไม่วางตา อิงอิงจึงเอ่ยกับตนตรงหน้าอย่างอ่อนหวาน แม้ว่าตอนนี้น้ำลายในปากของนางจะพากันแตกซ่านกับกลิ่นหอมหวนอันยั่วยวนที่โชยออกมาก็ตาม อยู่ต่อหน้าบุรุษที่หมายมั่นปั้นมือว่าจะเอามาเป็นสามี นางจะเผลอทำตัวไม่น่ามองไม่ได้ แม้ว่านางจะอยากลิ้มลองรสสุราจอกนี้มากเพียงใดก็ตาม ในโลกเก่าของนาง นางเคยแอบลิ้มลองรสชาติของไวน์ราคาแพงลิบของบิดา แต่เพียงแค่ได้สัมผัสรสชาติของมันในครั้งแรก นางก็หลงใหลจนหยุดดื่มไม่ได้ แล้วนางก็เมามายจนไร้สตินั่นจึงทำให้ถูกบิดาลงโทษเพราะในโลกเดิมนางมีอายุมากกว่าเจ้าของร่างนี้เพียงสองปีเท่านั้นยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยด้วยซ้ำ ครั้งนี้โอกาสมาอยู่ตรงหน้าแล้วจะให้ปฏิเสธก็กระไรอยู่ กล่าวกับอีกฝ่ายพอเป็นพิธีจึงกระดกจนหมดจอก

อ้า...นางคิดเอาไว้อยู่แล้วว่ามันต้องดีมาก และรสชาติของสุราจอกนี้ก็ดีจริงๆ จะเสียอย่างเดียวก็ตรงที่มีอีกคนกำลังจ้องมองนางอยู่ และคนผู้นี้ยังเป็นว่าที่สามีของนางอีกด้วย นางจะกลายเป็นสตรีขี้เมาต่อหน้าเขาไม่ได้เด็ดขาด

แต่ให้ตายเถอะ สุรานี่รสดีจริงๆ นะ

เซี่ยเยี่ยนเฉินมองใบหน้าแดงซ่านของสตรีตรงหน้าแล้วให้รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เพราะตอนนี้ดวงตาของนางมันช่างหวานเยิ้มและดูเย้ายวนเหลือเกิน ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นก็ช่างน่ามอง และโดยไม่คาดคิดปลายลิ้นเล็กๆ สีชมพูระเรื่อก็ยื่นออกมาไล้เลียคราบสุราบนริมฝีปากจนมันชุ่มฉ่ำ นั่นยิ่งทำให้หัวใจแกร่งเต้นแรงขึ้นมาเสียดื้อๆ ความคิดหนึ่งบังเกิดขึ้นมาในหัว เขาอยากจะรู้เหลือเกินว่าสุราที่ดื่มจากจอกในมือหรือสุราที่กำลังอวลอยู่ในโพรงปากของนางอันไหนมันจะหวานกว่ากัน

"สุรานี่ยอดเยี่ยมมากเจ้าค่ะ"

เสียงหวานๆ ที่เอ่ยขึ้นเรียกสติของเขาให้กลับมาอยู่กับร่องกับรอยอีกครั้ง เซี่ยเยี่ยนเฉินรู้สึกตกใจมากกับความคิดนั้นของตน ชายหนุ่มรีบสะบัดความคิดไม่เข้าท่านั้นออกไป เห็นทีเขาจะดื่มมากเกินไปจริงๆ

หลังจากที่สะกดความร้อนรุ่มในอกที่เกิดขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว

"ความจริงเรื่องที่ข้าช่วยเหลือเจ้าเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น เจ้ามิจำเป็นต้องคิดมาก แต่หากต้องการตอบแทนข้าจริงๆ เช่นนั้น เจ้าช่วยตอบคำถามข้าดีหรือไม่"

เซี่ยเยี่ยนเฉินสบตากับสตรีตรงหน้าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบเสน่ห์ มือแกร่งทำหน้าที่รินสุราจอกที่สองส่งให้นาง ที่ดูท่าจะติดใจสุรากานี้ของเขาเข้าเสียแล้ว