ตอนที่8

".....?"

สายตาคู่งามกวาดมองบรรยากาศภายในหอคณิกาแห่งนี้อย่างโง่งม หากไม่กลัวว่าถอยหลังกลับไปแล้วจะจ๊ะเอ๋กับพวกที่ไล่ตามนางมา นางคงถอยกลับไปดูป้ายด้านหน้าอีกครั้งว่านางตาฝาดไปหรือไม่ เพราะภาพตรงหน้าของนางตอนนี้มันไม่เหมือนหอคณิกาในความคิดนางแม้แต่น้อย ไม่เห็นโฉมสะคราญในชุดนุ่งน้อยห่มน้อย ไม่มีเสียงดนตรี ไม่มีการร่ายรำ แต่มันคล้ายดังโรงเตี๊ยม โรงน้ำชาหรือโรงสุราของเหล่าคนมีเงินเสียมากกว่า คนที่อยู่ด้านในนี้ก็ดูดีมีระดับ ดูจากการแต่งกายแล้วล้วนเป็นเหล่าคุณหนูคุณชายและเหล่าขุนน้ำขุนนางทั้งสิ้น อีกทั้งตอนนี้สายตาของพวกเขาและพวกนางๆ บางคนก็จ้องมองมายังนางด้วยสายตาแปลกๆ อีกด้วย คงเป็นคนรู้จักของว่านเย่วอิงสินะ สายตาที่มองมาทำให้นางเผลอยกมือขึ้นลูบใบหน้าตัวเองอย่างลืมตัว แต่ให้ตายเถอะ ผ้าคลุมหน้าของนางอันธทานหายไปตั้งแต่เมื่อใดกัน มิน่าเล่าคนเหล่านี้ถึงได้มองนางด้วยสายตาเช่นนั้น

แหม...สายตาของแต่ละคนดูรักนางจังเลยนะ ก็อย่างว่านางเป็นถึงนางร้ายผู้โด่งดังของเรื่องนี่นา

อิงอิงได้แต่คิดอย่างขมขื่น ก่อนจะกลั้นใจฉีกรอยยิ้มที่ฝืดเฝื่อนเต็มทนส่งไปให้พวกเขา ซึ่งแต่ละคนเพียงเห็นนางยิ้มให้กลับทำราวกับว่าไม่เห็นเสียอย่างนั้น ชีวิตของว่านเย่วอิงช่างโดดเดี่ยวดีแท้

แต่แล้วเสียงฝีเท้าหนักๆ ของกลุ่มคนที่ดังใกล้เข้ามา ทำให้นางหยุดความคิดทุกอย่างเอาไว้เร่งสาวเท้าขึ้นบันไดไปยังชั้นบนอย่างรวดเร็ว นัยน์ตากลมโตกวาดมองหาที่ซ่อนตัวอย่างตื่นตระหนก ภาวนาอย่าให้พวกเขารู้ว่านางหนีขึ้นมาบนนี้ เสียงโหวกเหวกของคนด้านล่างโดยเฉพาะเหล่าสตรีที่พากันส่งเสียงบอกพวกที่ตามนางมาว่านางหนีขึ้นมาด้านบนดังมาเต็มสองหู อิงอิงทำได้เพียงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันคิดอย่างอาฆาตแค้น ผู้ใดที่ปากโป้งหากนางรอดไปได้คงได้เจอนางแน่ เสียงฝีเท้าที่วิ่งขึ้นบันไดมาทำให้นางจำต้องวางความแค้นในครั้งนี้ลงก่อน แล้วพุ่งตัวเข้าไปในห้องที่อยู่ใกล้ที่สุดในตอนนี้โดยไม่สนสิ่งใดอีกต่อไปแล้ว ทันทีที่บานประตูเปิดออก ก็หลับหูหลับตาก้มศีรษะให้คนที่เห็นว่านั่งอยู่ภายในห้องปลกๆ ก่อนจะทรุดกายลงคลานเข่ามุดเข้าไปใต้โต๊ะโดยไม่สนมารยาท

เซี่ยเยี่ยนเฉินมองสตรีที่พรวดพราดเข้ามาทำลายบรรยากาศการดื่มด่ำในรสสุราของเขาด้วยความตกตะลึง มิหนำซ้ำนางยังมุดเข้ามาอยู่ใต้โต๊ะที่เขานั่งอยู่โดยไม่เกรงกลัวอีกด้วย เจ้าของร่างบางที่เปิดประตูเข้ามานั้นใบหน้าเล็กของนางแดงก่ำดูกระเซอะกระเซิง หลับหูหลับตาไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา ตั้งหน้าตั้งตาลนลานมุดเข้าไปใต้โต๊ะ มันดูน่าขันจนเขาหลุดยิ้มออกมา สตรีนางนี้ทำเอาบุรุษหน้านิ่งเช่นเขาเสียอาการอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ยังมิทันที่เขาจะได้ลากตัวของนางออกมาถามไถ่ให้รู้ความ เสียงความวุ่นวายที่ดังขึ้นด้านนอกทำให้เขาเปลี่ยนใจที่จะลากสตรีนางนั้นออกมา เพราะคนด้านนอกนั่นคงจะเป็นสาเหตุที่ทำให้นางหนีเข้ามาหลบในนี้ จึงทำเพียงนั่งจิบสุราราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น นึกอยากจะมีเมตตาช่วยเหลือลูกนกลูกกา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูอย่างมีมารยาทดังขึ้นด้านหน้าห้องของเขาหลังจากที่ห้องข้างๆ เงียบสงบลง ก่อนที่ประตูจะเปิดกว้างออกอีกครั้งด้วยฝีมือของผู้มาใหม่ พร้อมกับปรากฏร่างสูงของบุรุษใบหน้าหล่อเหลาคุ้นตาที่ทำให้คิ้วกระบี่ถึงกับขมวดมุ่นอย่างแปลกใจกับการมาของอีกฝ่าย ด้านหลังนั้นยังมีผู้ติดตามที่คุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดี ในใจนั้นคิดว่าเด็กสาวนางนี้ไปก่อเรื่องอันใดมาจึงทำให้คนตรงหน้าเขาถึงกับต้องตามหานางด้วยตัวเอง อีกฝ่ายเองก็ดูเหมือนจะชะงักไปเช่นกันเมื่อเห็นเขา

อิงอิงที่ไม่รู้เลยว่าด้านนอกนั้นเกิดสิ่งใดขึ้นบ้าง ยกฝ่ามือที่สั่นเทาขึ้นแนบอกกดลงบนตำแหน่งหัวใจที่กำลังเต้นอย่างบ้าคลั่ง ถามว่านางหวาดกลัวหรือไม่ หากไม่กลัวนี่สิแปลก ผู้หญิงตัวเล็กๆ ตัวคนเดียว หลุดเข้ามายังสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย แถมยังโดนตามล่าอย่างบ้าคลั่งอีก หากไม่กลัวก็บ้าแล้ว

ตอนนี้ลำคอของนางนั้นแห้งผากรู้สึกแสบลำคอไปหมด แต่ก็ทำได้แค่เพียงกลืนน้ำลายลงคอดับกระหาย ก่อนจะเงี่ยหูฟังเสียงความเคลื่อนไหมด้านนอก เพียงได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามากายบางพลันแข็งเกร็งขึ้น ลอบมองช่วงล่างของเจ้าของห้องที่นางถือวิสาสะเข้ามาหลบ รองเท้าใหญ่โตของอีกฝ่ายและชายอาภรณ์สีดำนั้นทำให้เดาได้ไม่ยากว่าเขาคือบุรุษ ในตอนนี้ปลายเท้าของเขากำลังเคาะอย่างเป็นจังหวะกับพื้นราวกับกำลังใช้ความคิด นั่นทำให้นางหายใจไม่ทั่วท้อง หากนางโดนจับได้ เรื่องที่เกิดขึ้นมันจะถึงทางการหรือไม่ ถึงแม้ว่านางจะไม่ได้เป็นคนทำแต่ใครเล่าจะมายืนยันให้นาง ซึ่งมันแน่อยู่แล้วว่าคงไม่มี หากคนผู้นี้เอ่ยปากบอกว่านางหลบอยู่ในนี้คงจบเห่เป็นแน่ และนางไม่รู้เลยว่าเขาจะตัดสินใจเช่นไร

เอาวะ เป็นไงเป็นกัน

นางจะไม่ยอมถูกจับทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำผิดเด็ดขาด คิดได้ดังนั้น ร่างบางก็กระถดกายเข้าไปใกล้กับ ลำแข้ง เอ่อ... ขาแกร่งเบื้องหน้าส่งฝ่ามือที่สั่นน้อยๆ ดึงรั้งชายอาภรณ์ของอีกฝ่ายกระตุกเบาๆ ราวกับบอกให้เขารับรู้ว่านางต้องการขอความช่วยเหลือ ใบหูเล็กนั้นเงี่ยฟังว่าอีกฝ่ายจะกล่าวเช่นไร จะยอมช่วยเหลือตนหรือไม่ เมื่อเห็นว่าทุกอย่างยังคงเงียบ จึงตัดสินใจวางมือเล็กของตนลงบนต้นขาแกร่งบรรจงบีบนวดต้นขาของอีกฝ่ายอย่างขอความเมตตา หารู้ไม่ว่าเจ้าของขานั้นกำลังใบหน้าแดงก่ำ จิตใจที่เคยมั่นคงสั่นไหวอย่างไม่เคยเป็นกับน้ำหนักมืออ่อนนุ่มที่บีบนวดอย่างมีจังหวะ ขนอ่อนบนกายถึงกับลุกซู่จนเขาเกือบจะลุกพรวดขึ้นเพราะตกใจกับความรู้สึกของตัวเอง วันนี้เขาคงดื่มมากเกินไปจึงทำให้หวั่นไหวได้ง่ายถึงเพียงนี้

"ท่านพ่อ"

เสียงของชายหนุ่มผู้มาใหม่เอ่ยเรียกเขาเสียงเบาราวกับกระซิบ แต่มันกลับดึงสติของเขากลับมา ใช่แล้ว บุรุษหนุ่มตรงหน้าผู้นี้คือบุตรชายเพียงคนเดียวของเขา สายเลือดของตระกูลเซี่ย เป็นความภาคภูมิใจของเขา แม้ความสัมพันธ์ของเขากับมารดาของบุตรจะเป็นไปตามหน้าที่ แต่กับบุตรชายนั้นทุกอย่างล้วนมาจากหัวใจ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนทุ่มเทให้กับคนผู้นี้ แต่มิทันที่เขาจะได้เอ่ยปากทักทายอีกฝ่าย เจ้าตัวดีก็ฉีกยิ้มกว้างชิงกล่าวขึ้นอย่างร้อนรนจนดูมีพิรุธ

"เอ่อ ข้าขออภัยขอรับที่มารบกวน ข้าเพียงมาดูว่าท่านสำราญดีหรือไม่ เห็นเช่นนี้แล้วข้าก็เบาใจ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนนะขอรับ"

เซี่ยชิงเทียนเมื่อเห็นอีกฝ่ายเต็มๆ ตาก็คล้ายจะดูลนลาน รีบค้อมศีรษะให้ผู้เป็นบิดาแล้วหันหลังกลับออกมาโดยไม่รอให้อีกฝ่ายได้ทันซักถาม ตั้งแต่เล็กเขาถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีในฐานะที่เป็นทายาทสายหลักที่จะสืบทอดตระกูลคนต่อไป บิดาคือคนที่เคียงข้างและทุ่มเทเพื่อเขามาตลอด ผู้เป็นบิดาคือต้นแบบของเขา เขาอยากเติบโตมาเก่งกล้าเช่นดังผู้เป็นบิดา แต่กับเรื่องความรักเขามิใช่คนไร้หัวใจเช่นดังบิดา เขากลัวว่าการกระทำของตนในวันนี้จะทำให้บิดาต้องขุ่นมัวและผิดหวัง เขาไม่อยากให้บิดารู้ว่าเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นเกี่ยวพันไปถึงสตรีคนรัก คนที่ทุกคนต่างมองว่านางไม่เหมาะสมที่จะเดินเคียงข้างเขา คนที่มองทุกอย่างเป็นหน้าที่และผลประโยชน์เช่นบิดาของเขาย่อมไม่เข้าใจในความรักเรื่องนี้เขาย่อมรู้ดี เขายังไม่พร้อมที่จะให้บิดารับรู้ถึงเรื่องราวเหล่านี้

เซี่ยเยี่ยนเฉินมองตามแผ่นหลังกว้างของบุตรชายที่เมื่อเห็นหน้าเขาก็ทำราวกับตกใจเสียหนักหนา ไม่ทันให้เขาได้กล่าวคำใดก็รีบเดินหนีออกไป มุมปากหยักพลันกดลึกลง แม้ในตอนนี้จะยังไม่รู้ว่าผู้เป็นบุตรชายกำลังปิดบังเรื่องใดอยู่ แต่อีกไม่นานเขาจะได้รู้

ส่วนอีกคนที่หลบอยู่ใต้โต๊ะในตอนนี้ดวงตาคู่งามกำลังส่องประกายวาววับ มันดูเจิดจรัสราวกับดวงดารา

น้ำเสียงของอีกฝ่ายเมื่อครู่นางฟังไม่ผิดแน่

พ่อพระเอกผู้เก่งกาจดูจะร้อนรนและหวั่นเกรงเมื่อเอ่ยกับบุรุษเจ้าของช่วงล่างที่ดูแข็งแรงและบึกบึนนี้

อิงอิงเหยียดยิ้มกว้างด้วยความหวัง นางคิดว่านางเจอคนที่จะฉุดนางออกจากชะตากรรมอันน่าสังเวชของนางร้ายได้แล้วล่ะ