8.แค่ปฏิกิริยาทางร่างกาย

วันนี้กลวัชรตื่นสาย เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบตีสอง เพราะหลังจากที่เขาผละออกมาจากบ้านของพลอยนภัส เขาก็ต้องไปจัดการตัวเองที่บ้านต่อ เพราะความคั่งค้างที่ยังไม่ได้รับการปลอดปล่อย

กลับมาถึงห้อง ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาบนที่นอน และรีบจัดการกับความทรมานที่กำลังตื่นตัวอย่างเต็มที่พร้อมกับหลับตานึกถึงใบหน้าสวยหวานที่เป็นต้นเหตุของความทรมานนี้ ซึ่งเขาไม่อยากจะยอมรับเลยว่ามันเกิดมาจากเธอ

กลวัชรจ้องมองนิ้วที่เขาสอดใส่เข้าไปภายในตัวตนของพลอยนภัสก่อนจะค่อยๆ ยกมันขึ้นมาสูดดม ลิ้นร้อนเละเล็มออกมาเลียลิ้มชิมรสชาติ กลิ่นและรสชาติของเธอยังคงติดอยู่จนเขาสัมผัสได้ถึงความหอมหวานและเร่าร้อน มันคงจะดีถ้าเขาได้ทำอะไรต่อมิอะไรได้มากกว่านี้

ชายหนุ่มเริ่มจินตนาการว่าเขาอยากจะดูดดื่ม ลูบไล้ลามเลีย อยากจะทำอะไรๆ อยากสัมผัสเธอให้ได้มากกว่านี้ เพราะดูจากรูปการณ์แล้วก็เห็นได้ชัดว่าเธอเองก็ไม่ได้ขัดขืน แต่เป็นเขาเองที่ต้องเป็นฝ่ายหักห้ามใจไว้ เพราะถ้าเกิดอะไรเกินเลยไป ย่อมไม่เป็นผลดีต่อตัวเขาอย่างแน่นอน

ทั้งทางด้านครอบครัว แล้วไหนจะเป็นตัวหญิงสาวที่อยู่ในจินตนาการ เธอคงจะหัวเราะเยาะเขาเป็นแน่ ที่ในที่สุดเขาก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับเธอ ซึ่งเขาจะไม่มีวันปล่อยให้มันเกิดขึ้นได้เด็ดขาด เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้หญิงคนนั้น ที่เกิดอยู่นี่ก็เพียงเพราะแค่อารมณ์ความต้องการทางธรรมชาติของมนุษย์ทั่วไปที่ใครๆ ก็เป็นกัน

10:00 AM

"อ้าวเก้า พึ่งตื่นเหรอลูก แม่นึกว่าเก้าไปทำงานแล้วเสียอีก"

"ผมตื่นสายครับแม่ เมื่อคืนเคลียร์งานดึกไปหน่อย"ชายหนุ่มไม่ได้ตั้งใจพูดปดมารดา

ซึ่ง 'งาน' ในความหมายของเขานั้น เขาหมายถึงอย่างนั้นจริงๆ 'งาน' ที่เมื่อคืนตัวเขาจะต้องจัดการเคลียร์สั่งสอนหล่อนให้รู้เรื่องแถมยังชักลามมาทำให้เขาต้องไปเคลียร์ตัวเขาเองอีกด้วย ซึ่งกว่าจะสงบลงได้

"ผมสายแล้ว ผมไปก่อนนะครับแม่"

"อ้าว ไม่ทานอาหารเช้าก่อนล่ะลูก

"ไม่ล่ะครับ เจอกันตอนเย็นนะครับ" กลวัชรเช็ดปากลวกๆ หลังจิบไปเพียงแค่กาแฟดำก่อนจะเดินไปหอมแก้มมารดาก่อนออกจากบ้าน

พอถึงที่ทำงานกลวัชรก็รีบเดินตรงไปยังที่ห้องทำงานของตัวเองเลย โดยเขากะว่าพลอยนภัสคงจะยังมาไม่ถึง ซึ่งมองจากตรงนี้ที่โต๊ะทำงานของเธอยังคงว่างอยู่ แต่เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆ กลวัชรก็รู้เลยว่าเขานั้นคิดผิด พลอยนภัสมาถึงก่อนแล้วแต่ไม่ได้อยู่ที่โต๊ะทำงาน มีเพียงก็แค่คอมพิวเตอร์ของเธอที่เปิดค้างอยู่เขาจึงได้รีบเดินเข้าห้องทำงานของตัวเองไป

ส่วนด้านพลอยนภัสในวันนี้ ชุดทำงานเธอเลือกที่จะใส่เป็นชุดคอระบายสีขาว แต่เลือกที่คอมันคว้านค่อนข้างที่จะลึกลงไปหน่อย จนทำให้คนที่เห็นอาจจินตนาการไปถึงไหนต่อไหนได้ เธอรู้ดีว่าหากกลวัชรเห็นเธอใส่ชุดนี้เข้าเขาจะต้องไม่พอใจเป็นอย่างมากแน่ๆ ซึ่งมันก็ดีแล้ว ในเมื่อเขาอยากแกล้งเธอดีนัก เธอจะใส่มาล่อเสือล่อตะเข้ทุกวันเลย อยากจะดูซิว่าเสืออย่างเขาจะทนดูได้มั้ย เพราะสมัยก่อนเธอก็เห็นเขาพาผู้หญิงมาที่บ้านไม่ซ้ำหน้า

หญิงสาวยืนพินิจพิศมองตัวเองอยู่หน้ากระจก เธอว่าตอนนี้ตัวเธอเองก็พอที่จะดูได้อยู่หรอก จากที่สังเกตว่ามักจะมีพวกหนุ่มๆ นั้นพากันมาขายขนมจีบเธอกันหลายต่อหลายคนในบริษัท

อีกทั้งยังเหตุการณ์เมื่อคืนอีก เธอว่าเธอสัมผัสได้ถึงอะไรบางสิ่งบางอย่างที่แข็งขืนอยู่ตรงท้องน้อยตัวเองในตอนที่กลวัชรเบียดแทรกตัวเขาเข้ามาชิด พลอยนภัสรู้ว่าตอนนั้นเขามีความรู้สึกอย่างไร เธอรู้ เพราะว่าเธอไม่ได้ไร้เดียงสาอ่อนต่อโลกขนาดนั้น เพราะถึงแม้ว่าภายในลึกๆ เธอเป็นคนเรียบร้อยว่านอนสอนง่ายมันก็ใช่ แต่อีกมุมหนึ่งพลอยนภัสคนนี้ก็ไม่ใช่คนที่จะมายอมให้ใครข่มเหงรังแกได้ง่ายๆ เช่นกัน

ก๊อกๆ..

"เข้ามา" เขาพูดพร้อมกับทำเป็นก้มหน้าก้มตาเปิดเอกสารดูแฟ้มงานต่อ

"กาแฟค่ะ" พลอยนภัสถือถาดใส่กาแฟไปวางบนโต๊ะทำงานเขา โดยที่เธอจงใจที่จะก้ม โน้มตัวลงไปเป็นพิเศษ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่กลวัชรนั้นเงยหน้าขึ้นมา สายตาเขาก็ปะทะเข้ากับบางอย่างที่ทำให้เขาถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคอ แต่หลังจากเรียกสติกลับคืนมาได้ แฟ้มเอกสารที่วางอยู่ตรงหน้าก็ถูกปิดดัง ปัง!!

"นี่เธอจงใจขัดคำสั่งฉันเหรอ" คิ้วหนาขมวดเข้าหาจนแทบจะชนกัน สายตาคาดคั้นจ้องมองไปที่หญิงสาวตรงหน้าเมื่อรู้ว่าเธอกำลังอยากจะท้าทายเขา

"พี่เก้าพูดเรื่องอะไรคะ พลอยไม่เข้าใจ" พลอยนภัสแสร้งทำเป็นหน้าซื่อตาใสไม่เข้าใจในคำถาม ทั้งๆ ที่จริงๆ เธอก็รู้อยู่แล้วว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ก็ยังทำเป็นตีหน้าซื่อต่อเพื่อรอดูปฏิกิริยาคนตรงหน้า

"ก็เรื่องเมื่อวาน ที่ฉันบอกให้เธอแต่งตัวให้มันเรียบร้อยกว่านี้ไง"

"แต่นี่ก็เรียบร้อยแล้วนะคะ นี่พลอยใส่ชุดแบบมีแขนคลุมไหล่มาแล้ว" เธออ้างพร้อมกับจับแขนเสื้อตัวเอง

"แต่มัน..." ชายหนุ่มหยุดคำพูดไว้แค่นั้น อยากจะพูดออกไปเลยว่ามันโชว์หน้าอกมากเกินไป จนเขาเห็นแล้วก็อดที่จินตนาการไปถึงไหนต่อไหนไม่ได้ แต่ก็ยังยับยั้งคำพูดไว้ได้ทัน

"พลอยว่าพลอยก็ไม่ได้แต่งตัวผิดระเบียบบริษัทนะคะ ผู้หญิงบางครั้งบางคราวก็อยากจะดูดีบ้าง หรือพี่เก้าว่ามีตรงไหนที่พลอยผิดกฎระเบียบของบริษัท" พลอยนภัสพูดก่อนจะทำเป็นหมุนตัวไปรอบๆ

ใช่..มันไม่ผิดระเบียบบริษัทหรอก แต่มันผิดที่เธอใส่โชว์หน้าอกมาเต็มๆ แบบนี้ เห็นแล้วมันทำให้เขารู้สึกร้อนวูบๆ วาบๆ นี่สิ ยิ่งตอนนี้ของขาดไม่ค่อยมีเวลาจึงไม่ได้ปลดปล่อยกับใคร พอมาเจอพลอยนภัสทำแบบนี้มันยิ่งทำให้เขาทั้งหมั่นไส้ทั้งอยากจะลงโทษ

'อยากลองดีกับเขาใช่ไหมพลอยนภัส ได้สิ'

กลวัชรวางปากกาในมือพร้อมลุกออกจากโต๊ะเดินก้าวตรงมาทางหญิงสาว พลอยนภัสผงะเล็กน้อยจนร่างบางซวนเซถอยหลังไปติดกับโต๊ะทำงาน

"พี่เก้าจะทำอะไรคะ"จากที่คิดว่าจะแกล้งมาเอาคืนเขา เวลานี้พลอยนภัสเริ่มจะไม่แน่ใจแล้วว่าสิ่งที่เธอกำลังทำนั้นมันถูกหรือไม่

เมื่อเดินเข้ามาใกล้ๆ กลวัชรก็ใช้แขนทั้งสองข้างของเขาไปกดคร่อมล็อกตัวเธอเอาไว้กับโต๊ะทำงาน ใบหน้าทั้งสองห่างกันไม่ถึงนิ้วจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน

พลอยนภัสทำเป็นใจกล้าจ้องมองสบไปที่ดวงตาคมหัวใจดวงเล็กเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้ในที่ทำงาน และไม่คิดด้วยว่าเขาจะยอมเข้าใกล้เธอมากขนาดนี้อีกครั้ง ดูจากสถานการณ์แล้วเธอยังไม่สามารถประเมินได้ว่าเขากำลังจะมาไม้ไหน เพราะเป็นเขาเองมาตลอดที่พยายามหลบเลี่ยงที่จะพบเจอเธอ

"ก็อยากจะลองตอบสนองความต้องการของเธอไงเห็นใส่มาซะขนาดนี้ ถ้าไม่กะว่าจะมายั่วฉัน แล้วเธอจะใส่มาทำไม จริงไหม" กลวัชรยิ้มเจ้าเล่ห์แถมยังมองเธอด้วยสายตาโลมเลียจนพลอยนภัสนึกหวั่น

"พิ พี่เก้า คิดมากไปหรือเปล่าคะ พลอยจะทำแบบนั้นไปทำไม นะ ในเมื่อพลอยไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่เก้าแล้ว"นาทีนี้พลอยนภัสถึงกับไปไม่เป็น ริมฝีปากบางค่อยพูดตะกุกตะกัก ยิ่งเมื่อลมหายใจของเขาเป่าลดอยู่ที่ข้างหูก็ยิ่งทำให้เธอขนลุกจนนึกที่อยากจะหายตัวได้

"ก็เพราะว่าเธอ...อาจจะอยากให้ฉันสานต่อเรื่องที่เราทำกันเมื่อคืนให้จบยังไงล่ะ" เขาด้วยสายตาหวานเยิ้ม แถมมือยังวางแหมะมาที่เอวคอดก่อนจะค่อยๆ ลูบลงไปยังสะโพกงาม

"พี่เก้า หยุดเดี๋ยวนี้นะคะ" พลอยนภัสรีบคว้าข้อมือเขาไว้

"ถ้าพี่เก้าไม่ได้หลงตัวเองจนเกินไป พี่เก้าก็ช่วยมองพลอยใหม่ด้วย ว่าตอนนี้พลอยไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่เก้าแล้วจริงๆ ที่เมื่อคืน..เอ่อ มันก็เป็นเพียงแค่ปฏิกิริยาทางร่างกายตามธรรมชาติของมนุษย์แค่นั้นเอง จะเก็บมาคิดมากทำไม"

กลวัชรได้ยินคำนั้นก็หุบยิ้มทันควัน

'แค่ปฏิกิริยาทางร่างกายอย่างนั้นหรอ'

"งั้นก็แปลว่า ถ้ามีผู้ชายคนไหนมาทำแบบนั้นกับเธอ เธอก็จะแอ่นรับ..เหมือนที่เธอทำให้ฉันเห็นเมื่อคืนงั้นสิ" แม้ว่าริมฝีปากจะประดับไปด้วยรอยยิ้มหยัน แต่ทำไมในใจลึกๆ ถึงได้รู้สึกแปลกๆ ที่เธอย้ำมันออกมาอีกครั้งว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาแล้ว

"มันก็ต้องดูก่อนนะคะ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ถ้าเขาทำให้พลอยมีปฏิกิริยาได้ ก็ไม่เห็นแปลกนี่คะ" พลอยนภัสตอบกลับทันควัน เธอจงใจประชดเขาออกไป เพราะรู้สึกเหมือนโดนดูถูก เขามันบ้า เธอเกิดมาจนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่เคยที่จะทำอะไรๆ แบบที่เขาว่ามานั้นกับใครเลย แม้แต่จูบๆ แรกก็เป็นเขาที่ขโมยมันไป

"งั้นหรอ งั้นถ้าวันนี้เราจะมาสนุกด้วยกัน เธอก็คงจะไม่ว่าอะไรสินะ เพราะฉันก็คือคนๆ นั้นที่ทำให้ร่างกายเธอเกิดปฏิกิริยาได้เหมือนกันยังไงล่ะ ยิ่งเช้าๆ แบบนี้คงยังไม่มีใครมา ฉันว่าเรา...." ไวเท่าความคิด กลวัชรฉกริมฝีปากวูบลงไป เขาบีบคางเธอให้เงยขึ้นมาเพื่อรับจุมพิตจากเขา พร้อมวาดแขนแกร่งไปตวัดเอวคอดให้เข้ามาปะทะอกกว้างของเขาทันที ทีแรกเขาแค่อยากจะแค่แกล้งแหย่ แต่ตอนนี้เขากลับนึกอยากที่จะลงโทษเธอจริงๆ ที่กล้ามาท้าทายเขาแบบนี้