3.เผลอไผล nc

กลวัชรเดินออกมาจากห้องหนังสือเล็กๆนั้นหลังจากที่ชายหนุ่มคนนั้นกลับไปแล้ว เขาเดินออกมาหยุดยืนอยู่กลางห้องรับแขก ซึ่งที่ในขณะนี้มีร่างของใครบางคนเมาและนอนหลับอยู่

สายตาเขานั้นจับจ้องไปที่ใบหวาน ที่ตอนนี้ยังคงหลับสนิท โดยที่เธอไม่ได้มีความรู้สึกรับรู้เลยว่ากำลังมีคนยืนจ้องมองเธออยู่อย่างเงียบๆ แสงไฟสลัวจากโคมไฟเล็กบนชั้นวางช่วยขับให้ใบหน้าหวานนั้นยิ่งสวยนวลเด่น สเตฟานไม่ได้พาเธอเข้าไปนอนในห้องนอน แต่เลือกที่จะปล่อยให้พลอยนภัสนอนหลับอยู่ที่โซฟาเบดบริเวณห้องนั่งเล่นแทน เพราะมันเคยมีครั้งหนึ่งตอนที่ฉลองเรียนจบใหม่แล้วพลอยนภัสเมา สเตฟานและข้าวฟ่างพาเธอมาส่งที่บ้านและพาเข้าไปนอนในห้องนอน ปรากฏว่าเธออ้วกออกมาจนเลอะที่นอนไปหมด นับแต่นั้นพลอยนภัสจึงขอร้องว่าถ้าวันไหนเธอเมาแล้วมีคนพามาส่งที่บ้าน ก็ให้ทิ้งเธอนอนไว้ที่โซฟาเบดในห้องนั่งเล่นพอ

กลวัชรเดินออกมาหยุดมองคนตัวเล็กซึ่งยังคงนอนไร้สติอยู่ เขาตัดสินใจนั่งลงไปข้างๆ จ้องมองพินิจพิจารณาใบหน้าแสนหวานนั้นอีกครั้ง เพราะตั้งแต่เมื่อเช้าที่เขาเห็นเธอที่สนามบิน วินาทีแรกเขาเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ยอมรับกับตัวเองว่าพลอยนภัสในวันนี้จัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่ง ดูมีสเน่ห์ดึงดูดและชวนหลงใหล ต่างไปมากจากยัยเด็กแก่แดดในตอนนั้นที่มาสารภาพบอกชอบเขา

เขาจ้องมองเธออยู่ซักพัก จนรู้สึกว่าเธอกำลังค่อยๆขยับตัว มือไม้เธอควานสะเปะสะปะเหมือนกำลังต้องการหาอะไรบางอย่าง ก่อนที่เท้างามจะค่อยๆถีบผ้าห่มร่วงลงไปกองอยู่ที่พื้นเปิดเผยให้เห็นเรียวขาสวย  มิหนำซ้ำด้านบนที่เป็นเกาะอกยังมีบางสิ่งบางอย่างโผล่ทะลักออกมาท้าทายสายตาจนคนที่กำลังนั่งมองนั้นเริ่มหายใจติดขัด เห็นท่าไม่ค่อยจะดีกลวัชรจึงต้องรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดไว้ยังตำแหน่งเดิม

'เขาเองก็ผู้ชายทั้งแท่ง ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหน จะให้เห็นผู้หญิงมานอนเปิดนั่นเปิดนี่แล้วทำเป็นเฉยๆไม่รู้สึกรู้สาอะไร เขาก็คงเป็นเกย์ หรือไม่ก็คงไปบวชเป็นพระแล้วล่ะนะ' กลวัชรนึกพูดกับตัวเองในใจ และขณะที่ยังคงนั่งเถียงกับตัวเอง เสียงคนเมาอ้อแอ้ที่เปลี่ยนเป็นนอนหันตะแคงก็พลิกหน้ามาหาแถมยังวาดมือมาพาดไว้บนตักแล้วยังกอดเอวเขาไว้อีกต่างหากก็ดังขึ้น

"อื้อออ จากลับบ้านนน" กลวัชรหยุดมองพฤติกรรมนั้นก่อนที่จะแกะมือเธอออกแล้วกำลังจะลุกขึ้นเดินออกไป แต่แล้วก็กลับมีเสียงอู้อี้ที่หลุดออกจากริมฝีปากบางจนเขาต้องหยุด

"พี่ก้าวววว" คราวนี้เขารีบหันขวับกลับไปมองเพราะนึกว่าเธอนั้นตื่นแล้ว แต่ทว่าเปล่าเลยคนเรียกก็ยังคงหลับตาอยู่อย่างเดิม

"พี่ก้าวกลับมาแล้ววว พลอยดีจายยมากเลยค่ะ"

เธอพูดออกไปโดยที่เปลือกตายังคงปิดสนิท น้ำเสียงยานคางแต่ก็ยังจับใจความได้ กลวัชรที่ยืนชะงักอยู่จึงได้หันกลับมานั่งลงข้างๆ ด้วยความสงสัย ก่อนจะได้ลองกระซิบไปที่ข้างหู

"แล้วทำไมถึงต้องดีใจ" เธอไม่ได้ตอบเเต่ค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ กลวัชรใจหายวูบ เพราะกลัวว่าเธอตื่นขึ้นมาจะตกใจว่าเขามานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ แต่เธอกลับพูดออกมาว่า

"ก็พลอยชอบพี่ก้าวว นานแล้วแต่ก็ยังชอบอยู่"

หญิงสาวพูดออกมาเสียงเบาจนเกือบกลายเป็นกระซิบ โดยที่ตาก็ยังปรือๆ เหมือนกำลังพยายามนึกอยู่ว่านี่คือภาพความฝันหรือว่าความจริงกันแน่

ในขณะที่ใบหน้าเขายังคงชะโงกมองลงมาหาเธอ และก่อนที่เขาจะได้ถอยห่างออกไป ใจเธอบอกว่าให้รีบโน้มใบหน้าหล่อเหลาของเขาที่เธอแสนหลงใหลนั้นลงมา เพราะความฝันแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ ใช่ เธออยากจูบเขา คงด้วยฤทธิ์เมาของแอลกอฮอล์ จึงทำให้เธอกล้าที่จะทำอะไรแบบนี้

ไวเท่าความคิด พลอยนภัสวาดมือไปโอบรอบคอแกร่งนั้นไว้ก่อนจะโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงตามมา ตาสบตาห่างกันไม่ถึงคืบ เขาจ้องสบตากับเธออย่างไม่มีการขัดขืน กลวัชรเองอยู่ดีๆก็นึกอยากจะรู้ว่าพลอยนภัสนั้นจะทำอะไรต่อ

สายตาเขาตอนนี้มองสลับกันที่ใบหน้าหวานกับบางสิ่งบางอย่างที่ขาวๆตูมๆตรงหน้า เหมือนมันตั้งใจจะทะลักออกมาท้าทาย ส่วนพลอยนภัสเองก็ดึงรั้งตัวเองตามขึ้นไปจนริมฝีปากบางสวยแนบชิดไปกับริมฝีปากของคนตัวใหญ่

วินาทีนั้นพลอยนภัสได้แต่หลับตาพริ้ม รู้สึกสุขใจอย่างประหลาดที่เขาไม่ได้ปฏิเสธ นี่มันคงจะเป็นเพียงแค่ความฝันจริงๆ เพราะถ้าเป็นพี่เก้าตัวจริง เธอคงไม่มีโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดเขาถึงเพียงนี้ ถึงแม้ว่าในความเป็นจริงนั้นเขาจะเกลียดเธอแค่ไหนก็ชั่ง แต่ในเมื่อนี่มันเป็นฝันของเธอ และตอนนี้เธอก็กำลังมีความสุข ชั่งเป็นฝันที่แสนหวานจนเธออยากฝันยาวนานแบบนี้ต่อๆไปทุกคืน อยากเก็บเขาไว้ในฝันแบบนี้ไปนานๆ 

แถมในฝันตอนนี้ พี่เก้ายังตอบรับรสจูบแสนหวานของเธอด้วยการสอดแทรกลิ้นหนาเข้ามาภายในปาก หยอกเย้าเกี่ยวกระหวัด ทำเอาเธอสมองอื้ออึงไปหมด

ใบหน้าคมเข้มซุกไซร้ไปทั่วซอกคอหอมกรุ่นก่อนจะสลับขึ้นมาดูดดื่มกับจูบแสนหวานของคนตัวเล็กตรงหน้าที่ดูจะให้ความร่วมมืออย่างดี ปากของเธอยังคงหลงเหลือกลิ่นของแอลกอฮอล์คละคลุ้ง นั่นทำให้เธอยิ่งดูเซ็กซี่ ส่งผลให้ร่างกายชายหนุ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อสิ่งเร้าอย่างลืมตัว

มือทั้งสองของเขาสอดโอบลูบไล้เข้าไปทางด้านหลัง แล้วจัดการรูดซิปเดรสสีเข้ม ก่อนจะซุุกใบหน้าลงไปหาซอกคอขาวอีกครั้ง เขาค่อยๆดึงเดรสตัวสวยของเธอลงจนมันร่นลงไปกองอยู่ที่เอวคอด พอได้จังหวะฝ่ามือใหญ่จึงเอื้อมขึ้นมาสัมผัสบางอย่างที่มันล่อตาล่อใจ ที่ๆเมื่อครู่ตัวเขาเองนั้นก็นึกสงสัยอยู่ว่าขนาดของมันที่โผล่พ้นขอบเดรสออกมานั้นจะมีขนาดซักเท่าไหนกัน

ยิ่งเมื่อได้สัมผัสด้วยมือตัวเอง กลวัชรก็ถึงกับตกตะลึงในความสวยงามของเธอ ซึ่งเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเธอจะซ่อนรูปถึงเพียงนี้ ต่างจากเมื่อก่อนที่เธอยังดูเป็นเด็กๆ หน้าตาน่ารัก แต่ว่าก็ยังไม่ได้ถึงขนาดว่าร่างกายของเธอจะดึงดูดสายตาใคร หรือมันอาจจะเป็นเพราะว่าตอนนั้น พลอยนภัสใส่แต่เสื้อยืดตัวใหญ่ๆที่มันปกปิดส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอเอาไว้จนหมด

ต่างจากตอนนี้ซึ่งเขากล้าพูดได้เลยว่าพลอยนภัสโตขึ้นมาด้วยความสมบูรณ์แบบ อกเป็นอก เอวเป็นเอว  แถมยังสะโพกงามงอนนั่นอีก วินาทีนี้ร่างกายของเขารู้สึกเหมือนมันกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ด้วยความอัดอั้นที่อยู่ภายในก่อนจะมุดหน้าลงไปหาจุดหมายข้างล่างที่เขากอบกุมเอาไว้เต็มไม้เต็มมืออย่างลืมตัว

"อื้มม" กลวัชรถึงกับหลุดครางออกมาเมื่อได้ครอบครองสองเต้าทั้งมือและปาก

"อ๊ะ...พี่ก้าวว" หญิงสาวกัดเม้มริมฝีปาก พร้อมบิดเร่าอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง ขณะที่ใบหน้าเขานั้นกำลังซุกไซร้ลงไปที่สองเต้ากลมกลึง หญิงสาวยังคงหลับตาพริ้ม พร้อมมือที่เกาะก่ายไปตามหน้าอกเขา ซึ่งก็ไม่รู้ว่าที่เธอนั้นมึนเมามันเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรือเป็นเพราะว่าเพราะรสจูบของเขากันแน่

และก่อนที่ทุกอย่างจะถลำไปไกล ในวินาทีนั้นเอง สายตาของกลวัชรก็ได้เหลือบไปเห็นกรอบรูปที่ตั้งอยู่ตรงหัวเตียง เป็นรูปถ่ายที่ถ่ายพร้อมหน้าพร้อมตากันกับบิดามารดาและพี่สาวของเขาในวันที่พลอยนภัสนั้นรับปริญญาสำเร็จการศึกษาตั้งอยู่

แล้วพลันความคิดในหัวของเขาที่ว่าเธอเคยบอกชอบเขาและเขาก็ได้ปฏิเสธเธอไปก็วกกลับมา มิหนำซ้ำพลอยนภัสยังเป็นเด็กในความดูแลของบิดามารดา อีกทั้งยังเมาไม่รู้เรื่องรู้ราวอีก นั่นก็เป็นเหตุผลเพียงพอที่จะทำให้กลวัชรต้องหยุดชะงักแล้วรีบผลักหญิงสาวออกราวกับถูกของร้อน