บทที่ 2
ในรถ NC
คำพูดเอาแต่ใจที่นิวเคลียร์เอ่ยออกมาต่อหน้าแดเนียลมันทำให้เขาหลุดขำในลำคออย่างเย้ยหยัน ก่อนจะรวบตัวเธอเข้ามาแนบชิด
"เดี๋ยวนี้กล้าท้าทายฉันแล้วเหรอ"
"ไม่ได้ท้าทาย แต่กำลังออกคำสั่งให้นายนอนกับฉันคืนนี้" ยิ่งเธอทำหน้าจริงจังเท่าไร แดเนียลก็ยิ่งรู้สึกขำ ปลายนิ้วชี้เรียวยาวลากไล้ขึ้นมาจนถึงร่องอกเบียดแน่น สัมผัสที่ได้รับทำให้นิวเคลียร์เผลอเปล่งเสียงครางออกมา "อื้อ~ นายอย่าแกล้ง"
"อยากมากเหรอ?"
"อ๊า~ มันร้อนๆ หนาวๆ" เพราะฤทธิ์ยาปลุกเซ็กซ์ผสมกับแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไป ทำให้ร่างกายร้อนวูบวาบและอยากปลดปล่อย "อ๊า~ แดเนียล" นิวเคลียร์ไม่สนใจสีหน้าดุดันของอีกฝ่าย เธอประคองใบหน้าคมคายไว้แล้วประกบปากจูบอย่างหนักหน่วง ตวัดลิ้นเลียริมฝีปากหนาเบาๆ แล้วสอดแทรกเข้าไปในโพรงปาก เกี่ยวลิ้นหนาหยอกล้อกันไปมาจนรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างกำลังตื่นตัวอยู่ใต้กางเกงยีนชายหนุ่ม เธอจึงเลือกที่จะบดเบียดบั้นท้ายไปมากับเป้ากางเกงเบาๆ เป็นการปลุกเร้าอารมณ์อีกฝ่ายและดูเหมือนจะได้ผลเมื่อแดเนียลโอบกอดเธอไว้
ฝ่ามือหนาลูบไล้แผ่นหลังบางเบาๆ แล้วทำการถอดชุดเธอออกจนตอนนี้นิวเคลียร์เปลือยท่อนบนต่อหน้าเขา แดเนียลอ้าปากกัดขอบบราปีกนกแล้วดึงมันออกจากหน้าอกอวบอิ่ม สิ่งสวยงามปรากฏต่อหน้าเขาในระยะประชิดแทบจะสัมผัสริมฝีปากเขาอยู่รอมร่อ ยิ่งตอนที่เธอหอบหายใจเร็ว หน้าอกอวบใหญ่กำลังดีกระเพื่อมไปมาเบาๆ ส่งผลให้ปลายยอดถันสีน้ำตาลอ่อนถูไถปลายจมูกเขาจนมันชูช่อแข็งเป็นไต
"สวยขนาดนี้ได้ดูดสักครั้งคงจะเป็นบุญปากกู อ๊ะ!" ไม่ทันที่ริมฝีปากจะได้ประกบกันคนบนหน้าตักก็กดศีรษะเขาลงมาบนหน้าอกตัวเอง เธอเปล่งเสียงครางหวานเมื่อชายหนุ่มประกบปากจูบเบาๆ แล้วอ้าปากครอบลงมาบนยอดถันสีสวย แดเนียลควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วตอนนี้ แม้ทีแรกจะพยายามหักห้ามใจเพราะเห็นว่านิวเคลียร์เป็นเพื่อนสนิท แต่ใครมันจะไปอดทนไหวกัน เนื้อชิ้นใหญ่ป้อนมาใส่ปากขนาดนี้ เสืออย่างเขาก็ต้องกินเป็นเรื่องธรรมดา แต่เนื้อชิ้นนี้อาจจะทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล..
หลายนาทีต่อมา หลังจากเล้าโลมกันเสร็จจนมีอารมณ์ร่วมทั้งสองฝ่าย แดเนียลก็อุ้มนิวเคลียร์ขึ้นเล็กน้อยเพื่อที่จะได้ปลดปล่อยสิ่งที่พองตัวเต็มลำอยู่ในกางเกงออกมาเผชิญหน้ากับสิ่งที่มันต้องทำหน้าที่ตอนนี้ แก่นกายใหญ่เต็มด้วยเส้นเลือดมากมายดีดผึ่งออกจากกางเกงสัมผัสกับกลีบเนื้อสีสวย ก่อนที่แดเนียลจะรั้งศีรษะทุยเล็กลงมาซบกับอกแกร่งแล้วค่อยๆ ดันความแข็งแกร่งเข้าไปในช่องทางรักคับแน่น ฝ่าเยื่อบริสุทธิ์บางๆ เข้าไปจนสุดความยาวของมัน
"อื้อ!!" เสียงอู้อี้ดังขึ้นพร้อมกับร่างบางที่เคลื่อนไหวไปมาเบาๆ คล้ายว่ากำลังเจ็บแสบกับสิ่งที่เพิ่งรุกล้ำเข้ามาในกาย แดเนียลแสยะยิ้มพอใจแล้วปักแช่แก่นกายไว้แบบนั้นนานหลายนาทีเพื่อให้นิวเคลียร์ปรับตัวได้ก่อนค่อยเคลื่อนไหวร่างกาย
แก่นกายใหญ่เคลือบด้วยน้ำลื่นๆ สีใสและเลือดบริสุทธิ์ค่อยๆ เคลื่อนตัวขึ้นมาจนสุดแล้วผ่อนแรงลง แดเนียลโอบตัวนิวเคลียร์เข้ามากอดแล้วเริ่มกระแทกกระทั้นแก่นกายขึ้นมา
"อ๊า~ จะ...จุก" เธอกระซิบบอกแดเนียลใกล้ๆ หูเขาก่อนจะอ้าปากขบเม้มติ่งหู ยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านให้ชายหนุ่ม ร่างหนาเกร็งเล็กน้อยแล้วดันตัวหญิงสาวออก แดเนียลประคองใบหน้าสวยไว้แล้วประกบปากจูบอย่างดูดดื่มเพื่อเบนความสนใจของนิวเคลียร์มาที่จุดเดียว ร่างกายเธอเคลื่อนไหวตามแรงกระแทกของคนใต้ร่าง
แม้ภายในรถจะแคบแค่ไหน แต่นั่นไม่ได้เป็นอุปสรรคของทั้งสองเลย จบบทรักครั้งนี้ ความสัมพันธ์เขาและเธออาจจะเปลี่ยนไป
นิวเคลียร์เปล่งเสียงครางหวานสุดเสียวซ่านจนต้องสอดมือลงไปดันหน้าท้องแกร่งไว้ เธอทำหน้าเหยเกเป็นการบอกว่าเขาทำแรงเกินไปแต่เหมือนจะไม่ได้ผลเลย แดเนียลกระชากใบหน้าสวยลงมาจูบอย่างหนักหน่วงจนได้กลิ่นคาวเลือดในโพรงปาก
"อืม..." นานกว่าแดเนียลจะเปล่งเสียงครางออกมา เขาซี้ดปากระบายความเสียวซ่านแล้วอ้าปากขบเม้มยอดปทุมถันสีสวยจนเกิดรอยแดงเป็นวงกว้าง สลับดูดดุนอยู่สองเต้าและหยอกล้อกับมันจนหนำใจ หน้าอกกลมกลึงขาวผ่องเต็มด้วยรอยแดงเถือก เปื้อนด้วยน้ำลายของเจ้าของใบหน้าคมคายที่ตอนนี้ยิ้มพอใจกับผลงานตัวเอง
"อื้อ~ นายทำฉันเจ็บ..."
"แล้วใครบอกว่าเอากันมันต้องกระแทกอย่างเดียวล่ะ" คำตอบยียวนพานทำให้ใบหน้าสวยบูดบึ้ง นิวเคลียร์ตวัดแขนขึ้นมากอดคอหนาไว้แน่นแล้วเป็นฝ่ายประกบจูบ หวังจะเอาคืนที่แดเนียลทำรุนแรงกับเธอเกินไป แต่เธอคิดผิดมหันต์
แดเนียลกระตุกยิ้มมุมปากแล้วกัดริมฝีปากเธอเบาๆ แต่มันก็ไม่ได้เบาขนาดนั้น นิวเคลียร์ผละออกแต่กลับถูกฝ่ามือหนากดศีรษะเธอไว้
"อื้อ!!" ความเสียวซ่านที่ได้รับแปรเปลี่ยนเป็นเจ็บปวด ร่างกายเธอเหมือนถูกซ้อมมาอย่างหนัก เรี่ยวแรงหดหายแทบอ้าปากเถียงเขาไม่ออก ในขณะที่บทรักยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ แดเนียลยังแรงเยอะไม่ยอมผ่อนแรงลงเลย
"พะ...พอ เจ็บตรงนั้น"
"ยังไม่เสร็จ"
"พอ!" เสียงแหลมๆ ดังขึ้นก่อนที่ฝ่ามือเรียวเล็กจะตวัดขึ้นมาฟาดแก้มเขาจนใบหน้าหันไปอีกทาง ปลายลิ้นหนาดันกระทุ้งแก้ม เขาหันมาสบตากับหญิงสาวพลางหอบหายใจหนักๆ ระงับอารมณ์ขุ่นมัวไว้ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่ง หากแต่แววตากลับดุดันราวกับมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ในนั้น
นิวเคลียร์หอบหายใจแรง หมายจะก้าวออกมาจากตัวแดเนียล ทว่าเขากลับกอดรัดเธอไว้ แล้วถาโถมแรงกายเข้าใส่จนนิวเคลียร์กรีดร้องออกมาไม่เป็นเสียง ไม่นานก็ปลดปล่อยความกระหายเข้าไปในกายเธอจนหมดทุกหยาดหยด พร้อมกับคลายอ้อมแขนออกจากร่างบางที่ตอนนี้สั่นระริกอยู่บนตัก
ร่างบางหมดเรี่ยวแรง เธอหอบหายใจกระชั้นชิดจนหน้าอกอวบใหญ่ที่เต็มไปด้วยรอยซ้ำกระเพื่อมขึ้นลง ฝ่ามือหนาลูบไล้บั้นท้ายเธอเบาๆ คล้ายว่าจะปลอบใจและขอโทษที่ทำรุนแรง แต่เปล่าเลย...เพราะรอยยิ้มพึงพอใจที่ปรากฏบนใบหน้าแดเนียล มันไม่ได้ทำให้เธอตีความหมายเป็นอย่างอื่นได้ นอกจากว่าเขาเป็นผู้ชนะ..
"ต่อไปนี้มึงห้ามไปเอากับใคร นอกจากกูคนเดียว"
บทที่ 3แสดงละครจากความสัมพันธ์ที่ถลำลึกวันนั้นเหมือนมันจะหยุดพวกเขาไม่ได้ ทั้งสองยังลอบมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยกันอีกหลายครั้งนิวเคลียร์กลอกตามองบนกับคำพูดร้ายกาจของแดเนียล เธอยังคิดย้อนกลับไปวันนั้น หากไม่โง่ถูกวางยา เธอคงไม่ต้องมาอยู่ในสภาพนี้กับแดเนียลชายหนุ่มเดินเข้ามารั้งเอวบางไว้แล้วประกบปากจูบนิวเคลียร์ แต่เธอกลับผลักหน้าเขาออกแล้วถอยออกห่าง "ก็บอกว่าไม่ชอบให้จูบหลังตอนนายสูบบุหรี่เสร็จไง" หญิงนางบอกด้วยความหงุดหงิด"เดี๋ยวก็ชินเอง" แดเนียลไม่สนใจคำห้ามปราม แถมยังสอดมือลงไปใต้ชายกระโปรงเธอ ลูบไล้หน้าขาขาวเนียนพลางเปล่งเสียงครางกระเส่าใกล้หูนิวเคลียร์ครืด~โทรศัพท์เจ้ากรรมดันสั่นสะเทือนอยู่ในมือเขาทำแดเนียลหงุดหงิด พอเห็นชื่อคนที่โทร. เข้ามาโชว์หราอยู่หน้าจอ เขายิ่งหงุดหงิดจนเผลอสบถคำหยาบคายออกมา"มีไร ร้อยวันพันปีไม่เคยโทร. หากู" ผู้เป็นน้องกรอกเสียงแข็งกร้าวถามกลับพี่ชายแท้ๆ ที่โทร. เข้ามาแทบจะนับครั้งได้(เย็นนี้ สิบเจ็ดโมงพร้อมหน้ากันที่บ้าน)"ไม่ไปอะ เบื่อขี้หน้ามึง" เสียงคนปลายสายพ่นลมหายใจออกหนักๆ(แม่อยากเจอ จะไม่มาก็เรื่องของมึง) หากไม่ใช่เรื่องที่แม่ขอไว้ดีแลนคงไ
บทที่ 4หงุดหงิดใจหลังจากหลับจากกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาที่บ้านพ่อกับแม่แล้วแดเนียลก็กลับมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะออกไปดื่มกับเพื่อนสนิทที่คลับของพี่ชายตัวเอง แม้จะไม่ถูกคอกัน แต่แดเนียลก็ช่วยเป็นหูเป็นตาให้พี่ชายอีกแรงหนึ่ง ไม่ใช่อะไรหรอกไปกินเหล้าฟรีและเหล่หญิงแต่งตัวเสร็จฉีดน้ำหอมฝรั่งเศสทั่วกายแล้วก็เดินออกมาจากห้องพร้อมกับกุญแจรถยนต์หรูคันโปรดที่เมื่อสองปีก่อนพ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด นี่ก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องเปลี่ยนรถขับแล้วแดเนียลเดินอาดๆ เข้ามาในคลับทางเข้าของแขกวีไอพี เขาพยักหน้าทักทายลูกน้องที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูทางเข้า มือหนาล้วงกระเป๋ากางเกงเดินขึ้นไปชั้นสองตรงไปที่ที่นั่งประจำ ทุกคนรู้ดีว่าเจ้านายจะเข้ามาตรวจงานก็เตรียมเหล้าและกับแกล้มให้เรียบร้อยพร้อมกับสาวสวยรอปรนนิบัติ"พี่แดน..." เอมม่า หญิงสาวนัยน์ตาสีน้ำตาลหน้าคมเอ่ยเรียกแดเนียลอย่างสนิทสนม ชายหนุ่มยกยิ้มและพยักพเยิดทักทาย ก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ แล้วนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกัน"ไม่ได้เจอกันหลายวัน ดูเธอขี้ยั่วมากกว่าเดิมนะ" แดเนียลเชยคางมนขึ้นเล็กน้อย แต่ในตอนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขัดจั
บทที่ 5เปย์ (เมีย)เพียะ!หลังจากถอนจูบออก จู่ๆ นิวเคลียร์ก็ตบหน้าแดเนียลอย่างไม่แรงนักจนชายหนุ่มทำหน้างงเล็กน้อยก่อนที่จะถูกเธอบีบแก้ม"โกหกเหรอ ได้กลิ่นลิปสติกผู้หญิงติดที่ปากนายอยู่นะ""อ่า...จมูกดีไม่พอ ปากยังดีด้วย""จูบกับใครมา" เธอถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาสุดๆ แต่แดเนียลกลับยกมือขึ้นมาลูบแก้มข้างที่ถูกเธอตบเมื่อครู่"แค่หอมแก้มเอมม่า""ไม่นัดกันไปเอาเลยล่ะ" คำถามประชดประชันที่เธอเอ่ยออกไปทำให้ชายหนุ่มรู้สึกพอใจอย่างบอกไม่ถูก แดเนียลกระชากตัวเธอลงมากอดแล้วประกบปากจูบต่อ เขาสอดเรียวลิ้นเข้าไปหยอกล้อเรียวลิ้นนิวเคลียร์และจบด้วยการกัดริมฝีปากล่างของเธอเบาๆ"ก็แค่หอมแก้มตามประสาคนรู้จัก""คนเคยเอากันต่างหาก""หึ...หวงเหรอ""ไม่นะ แล้วนายอะหวงเหรอ ถึงตามมาดื่มที่นี่""ลืมอะไรไปไหมคนสวย ที่นี่ของดีแลนฉันก็ต้องมาดูแลแทนมันอยู่แล้ว""อ๋อเหรอ ปกติไม่เห็นจะชอบขี้หน้ากัน น้องชายแบบนายก็รู้จักช่วยพี่ทำงานด้วย...น่าประทับใจแทนพี่ดีนจริงๆ" นิวเคลียร์เย้าหยอกคนตรงหน้าก่อนจะเอนตัวไปซบอกแกร่ง"อยากเอาดุ้นตบปากจริงๆ แต่ให้อภัยเพราะเมื่อคืนกูสุดมาก""พรุ่งนี้จะไปงานวันเกิดเพื่อน โอนเงินให้ด้วยสี่แสน
บทที่ 6 ผู้ชายร้ายกาจหลายนาทีที่แดเนียลนั่งเซ็นเอกสารเกี่ยวกับการซื้อรถจนมันเสร็จสิ้น นิวเคลียร์ลุกขึ้นยืนและบิดตัวเบาๆ เพื่อไล่ความเหนื่อยล้าที่ต้องนั่งรอชายหนุ่มนาน"ไปยัง ว้าย!" เธอหลุดเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจจนพนักงานหลุดเสียงร้องตามด้วย ก็จู่ๆ พ่อตัวดีก็โยนกุญแจรถลัมโบร์กินีมาให้เธอโดยไม่ทันตั้งตัว หากรับไว้ไม่ได้จะทำยังไง ใครก็รู้ว่ามันแพงแค่ไหน นิวเคลียร์ขมวดคิ้วยุ่ง "อะไรของนาย อยากเสียเงินเพิ่มเหรอ" เธอถามหน้าเครียดไม่ได้กำลังยิ้มพอใจเหมือนคนตรงหน้า"ลองขับหน่อย" ว่าจบแดเนียลก็เปิดประตูก้าวเข้าไปนั่งรอนิวเคลียร์ในรถ เธอก้มมองกุญแจในมือแล้วกลอกตาไปมา"อย่ามาร้องเป็นแต๋วแตกให้ได้ยินก็แล้วกัน""ไม่เคยอยู่แล้ว" หลังจากคาดเข็มขัดเสร็จ นิวเคลียร์ก็สตาร์ตรถ เธอหลุดยิ้มแล้วค่อยๆ ขับรถลงมาจากโชว์รูม เมื่อถึงถนนใหญ่ก็เหยียบคันเร่งขับกลับคอนโดอย่างเร็ว เธอค่อนข้างชอบความเร็วเพราะมันท้าทายดี ในขณะที่แดเนียลนั่งมองหน้าเธออย่างยิ้มๆ"ชอบไหม" เขาถาม"ชอบอะไร" เธอละสายตาจากทางข้างหน้ามาถามกลับ แดเนียลยกมือขึ้นมาลูบผมนิวเคลียร์เบาๆ ก่อนจะรั้งใบหน้าเธอมาจูบหนักๆ ขณะที่เธอขับรถอยู่ ความไม่ท
บทที่ 7เอาแต่ใจหญิงสาวเบ้ปากใส่อย่างเอือมระอาใจกับรอยยิ้มร้ายกาจนั้น นี่เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเลยเหรอ ไม่กระดากปากตัวเองสักนิดหรือไงนะ“ฉันจะกลับก่อน”“กลับไหน” แดเนียลถามนิวเคลียร์ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง แต่เธอกลับมองว่านั่นคือการแสดง มันน่าปรบมือให้จริง ๆ กับการแสดงเป็นไม่รู้ไม่เห็นของเขา “ทำหน้าแบบนั้นทำไม” แดเนียลเอ่ยถามอีกครั้งทั้งที่คำตอบแรกยังไม่ได้รับ“ก็ระอาใจกับสิ่งที่แกทำไง ทำเป็นไขสือเหรอ ไม่ตลก”“อ่า...เธอแม่งรู้ทันฉันไปซะทุกเรื่องจริง ๆ สินะ นั่นก็แปลว่าเราสองคนรู้จักนิสัยสันดานกันดีแล้วใช่ไหม” แดเนียลยกมือขึ้นมาเกลี่ยแก้มนวลเบา ๆ อย่างหยอกล้อแต่กลับถูกนิวเคลียร์ปัดออก เธอขมวดคิ้วใส่เขาแล้วพูดประโยคหนึ่งออกไป“นายกำลังล้ำเส้นฉัน” ประโยคนั้นทำมือหนาที่กำลังลูบไล้เรือนแก้มนวลต้องชะงักค้าง แดเนียลชักมือกลับอย่างหงุดหงิด “เลิกบงการชีวิตฉันได้แล้ว เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”“แต่เราสองคนเอากันทุกวัน แบบนี้เขาเรียกอะไร”“เลิกเอาเรื่องนั้นมาอ้างสักทีเถอะ นายยกมันมาอ้างเพื่อจะเอาแต่ใจกับฉันตั้งกี่ครั้งแล้ว มันน่าเบื่อรู้ไหม”“ฮึ! เบื่อ?” แดเนียลหันมาสบตากับนิวเคลียร์ด้วยสายตาด
บทที่ 8ไม่รู้ใจตัวเองหลายชั่วโมงต่อมา ภายในห้องพักสุดหรูหราถูกปกคลุมด้วยไอความเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศและความเงียบเคล้ากับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่อยู่ในแก้วในมือของแดเนียล ไม่รู้ว่านิวเคลียร์ทำเขาอารมณ์เสียตั้งแต่ตอนไหนแต่ว่าตอนนี้เขารู้สึกหงุดหงิดใจมาก“แม่ง..”“นายครับ คุณดีแลนมาครับ” ลูกน้องคนสนิทเขาเดินเข้ามารายงานเสียงเรียบแล้วก้มหน้า แดเนียลละสายตาจากแก้วเหล้าแล้วถอนหายใจกับคำรายงานของลูกน้อง ร้อยวันพันปีไม่โผล่หัวมาหาน้อง วันนี้ฝนคงตกห่าใหญ่ไม่ก็พายุเข้า“มันมาทำไม ว่างมากหรือไง” เขาย้อนถามลูกอย่างเหนื่อยหน่าย“เออ กูว่างมากเลยแวะมาดูน้องสารเลวหน่อย” ผู้เป็นพี่กอดอกยกยิ้มมองสภาพผู้เป็นน้อง ก่อนที่จะพยักหน้าให้ลูกน้องแล้วเดินเข้าไปหาแดเนียล “เพราะอะไร?” เสียงเข้มของมาเฟียหนุ่มเอ่ยถามน้องชายที่เงียบผิดปกติ เพราะถ้ามันปกติป่านนี้คงตอบกลับเขาไม่ก็หลอกด่าเขาไปแล้ว“เปล่า”“กูจะพยายามเชื่อคำโกหกมึงแล้วกันนะ” ผู้เป็นพี่ชายกระตุกยิ้มมุมปากกับคำโกหกคำโตที่น้องชายบอกมา เขากับแดเนียลอายุห่างกันสองปีก็จริงแต่สองคนเติบโตมาด้วยกัน ไอ้เรื่องโกหกของแดเนียลเป็นเรื่องเดียวที่เขามักเป็นผู้ชนะที่ดูออ
บทที่ 9 เจ้าอารมณ์พอดีแลนกลับไปแล้วภายในห้องก็กลับสู่สภาวะเดิม ความเงียบเข้ามาปกคลุม ร่างหนาทรุดนั่งลงกับโซฟาตัวเดิม แววตาพร่าพรายไร้จุดโฟกัสอย่างจริงจัง แดเนียลเอนหลังพิงกับพนักโซฟา เงยหน้าขึ้นมองเพดานห้องด้วยสีหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึก แต่กลับมีบางสิ่งเรียกความสนใจจากเขาให้หันไปมอง แดเนียลเอี้ยวหน้าไปมองกิ๊บติดผมที่นิวเคลียร์มาลืมไว้ที่ห้องและเขาไม่มีโอกาสเอาไปคืนให้เธอสักทีจนกระทั่งวันนี้ มันคงไม่สำคัญอะไรแล้วมั้ง...แกรก...ประตูห้องถูกเปิดเข้ามาอีกครั้ง แดเนียลขมวดคิ้วแน่นเมื่อคนที่เปิดประตูเข้ามาคือดีแลน “อะไรของมึงอีกดีน” แดเนียลชักสีหน้าใส่ผู้เป็นพี่อย่างสะกดกลั้นอารมณ์หงุดหงิดไม่ให้ระเบิดออกไปในตอนนี้“ไปดื่มไหม” เหตุผลที่เขายังไม่กลับเพราะยังไม่อยากทะเลาะกับซัมเมอร์ตอนนี้เลยต้องถ่อมาหาน้องชายที่นี่ แม้ว่าสีหน้าน้องจะอยากต้อนรับมากก็เถอะ ยอมทนหน้าด้านหน่อยเพราะไม่มี...ที่ไปแล้วจริงๆ หากไปดื่มกับเพื่อนก็กลัวเมียโกรธไปกว่านี้ แม่งเขามีสิทธิ์เลือกอะไรไหมวะเนี่ย“จะยืนทำหน้าครุ่นคิดอีกนานไหมวะ มึงเป็นห่าอะไร” ถ้อยคำหยาบคายมาเต็มแต่นั่นก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ปกติที่ว่าตอนลับห
บทที่ 10ไปกันใหญ่มือหนากำหมัดแน่น นี่เธอเล่นเปลี่ยนทั้งรหัสและยังไม่ยอมรับสายเขาเหรอนิวเคลียร์! เธอจะท้าทายเขามากไปแล้วติ้ง!เสียงประตูลิฟต์เปิดออก แดเนียลหันไปมองเจ้าของร่างบางที่เพิ่งก้าวออกมาจากลิฟต์ด้วยสายตาดุดัน แต่ยิ่งเดือดจัดเพราะมีหนุ่มหน้าอ่อนเดินตามหลังเธอมาติดๆ แถมยังเอามือโอบเอวบางที่เขาเคยโอบกอดมาแล้ว แดเนียลกำหมัดแน่นจนแขนสั่น“ถ้านายรู้ว่าฉันเป็นใคร นายจะไม่ทำแบบนั้นแน่นอน” มาเฟียหนุ่มผ่อนคลายสีหน้าแล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบอย่างสบายใจเฉิบ น้ำเสียงที่แฝงด้วยการข่มขวัญอีกฝ่ายและแสดงความเป็นเจ้าของพ่นออกมาเรื่อยๆนิวเคลียร์สะบัดมือไปมาไล่ควันบุหรี่ เธอเหมือนจะหายใจไม่ออกและจะอ้วกกับกลิ่นมัน ทั้งที่ก็คุ้นเคยดีตอนอยู่กับแดเนียลเขาก็สูบแบบนี้ แต่ทว่าตอนนี้กลิ่นของมันกลับสร้างปัญหาให้มากๆ“แดนหยุดแล้วดับบุหรี่เดี๋ยวนี้” เธอออกคำสั่งเสียงเบาพลางป้องปากไอด้วย “ฉันเหม็นควันบุหรี่” นิวเคลียร์ยังไม่หยุดสะบัดมือไล่ควัน แต่ทว่าเสียงหัวเราะ ‘หึ’ ก็หลุดออกจากปากร่างสูง“เมื่อก่อนชอบไม่ใช่หรือไง เดี๋ยวนี้ทนดมไม่ได้แล้ว?”“นี่คุณ”“ไม่เสือกเรื่องผัวเมีย” แดเนียลยอมทิ้งบุหรี่ทั้งที่ยั
ตอนพิเศษเนญ่านั่งเล่นของเล่นอยู่ในคอกกั้นเด็ก ขณะที่แดเนียลกำลังขมวดคิ้วยุ่งกับการต่อของเล่นที่พี่ชายตัวดีซื้อมาให้หลานสาว“คิดว่ากูฉลาดมากเหรอ ซื้อของที่มันต่อยากมาให้แบบนี้อะ” เขาต่อสายหาพี่ชายทันทีเพราะพยายามต่อแล้วมันก็ล้มเหลวทุกครั้ง ดีแลนแค่นหัวเราะในลำคออย่างขำขันที่ไม่ใช่เรื่องที่แดเนียลโง่ต่อของเล่นไม่ได้ แต่ขำตรงที่น้องชายโทร. มาหาเพราะต่อของเล่นไม่ได้แล้วหัวเสีย(คนฉลาดเขาจะอ่านคู่มือก่อนประกอบนะ)“ก็อ่านแล้วไอ้เหี้ย ต่อยากฉิบหายเลย”(เอาไว้ว่างจะเข้าไปหาแล้วกัน)“ช่วยมาทีเถอะ”“คุณพ่อพูดไม่เพราะ” เนญ่าลุกขึ้นเดินมานั่งลงตรงหน้าพ่อ เธอเงยหน้ามองพ่อแล้วทำหน้าดุใส่ เลียนแบบแม่ที่ชอบทำหน้าดุตอนที่พ่อพูดไม่เพราะ “ต้องโดนตีนะคะ” ว่าจบหนูน้อยก็ฟาดแขนพ่อเบาๆ สองที ทำเอาคนที่อยู่ในสายระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างหนัก แถมยังให้ท้ายกันอีกด้วย(ลุงอนุญาตให้ตีปากพ่อได้นะลูก พ่อหนูชอบพูดไม่เพราะ) เนญ่าอมยิ้มที่ได้ยินเสียงลุงดีแลน เธอแบมือขอโทรศัพท์จากพ่อเพราะอยากคุยกับลุง“อยากคุยกับลุงหนูต้องหอมแก้มพ่อก่อน”“หอมแก้ม” เด็กน้อยเขยิบตัวไปนั่งลงบนหน้าตักพ่อแล้วหอมแก้มซ้ายขวาไปฟอดใหญ่จนน้ำล
บทที่ 30บทส่งท้าย เติมเต็มให้กันและกัน"เนญ่าขา" เสียงหวานของแม่ทำให้เนญ่าที่ตั้งท่าจะงอแงรีบคลานไปหาแม่และอ้าแขนออกกว้างเพื่อให้นิวเคลียร์อุ้ม เธอเบะปากร้องไห้แล้วชี้ไปหาพ่อคล้ายว่าจะฟ้องแม่ว่าพ่อแกล้ง"พ่อเปล่าทำเลยนะ ก็หนูคลานแล้วล้มเองอะลูก" มาเฟียหนุ่มรีบอธิบายให้แฟนสาวฟัง แต่กระนั้นเนญ่าก็ยังไม่หยุดร้องไห้เหมือนเจ็บปวดนักหนา เธอซบหน้าลงกับคอแม่ ทว่าในตอนที่นิวเคลียร์ไม่ได้มองเธอกลับคลี่ยิ้มให้พ่อ "นั่น!" แดเนียลโพล่งขึ้นพลางชี้นิ้วไปหาลูกสาวจนนิวเคลียร์ตกใจมองหน้าลูก"อะไรแดน""ลูกแสยะยิ้ม ร้ายกาจมากเนญ่า""หึหึ…แล้วลูกใครละคะ ลูกพ่อก็ได้พ่อมานั่นแหละ""เออนะ งั้นมานี่เลย" ทำท่าจะอุ้มแต่เนญ่ากลับปีนขึ้นไปขี่คอแม่แล้วกรีดร้องออกมาเสียงดังด้วยเพราะกลัวพ่อจับได้ "เด็กน้อย" แดเนียลยิ้มตามลูกจนตาหยี"แดน""ว่า?""เราไปเที่ยวทะเลไหม ยายหนูน่าจะไปเที่ยวกับเราได้แล้ว""เอาสิ""เที่ยวทะเลไหนดี""ทะเลที่ไทยเนี่ยแหละ ภูเก็ต? กระบี่? หรือไม่ก็ใกล้บ้านเราที่สุดเลยชลบุรี""งั้นเราไปเที่ยวทะเลภูเก็ตกันดีกว่า นายมีญาติที่นั่นด้วยนี่" แดเนียลพยักหน้าเข้าใจก่อนที่จะรั้งตัวคนรักลงมานั่งบนหน้าตักต
บทที่ 29ความสุขหลายนาทีต่อมาแดเนียลยิ้มหน้าระรื่นเดินเข้ามาในสวนหลังบ้าน ทุกคนหยุดเคลื่อนไหวแล้วหันไปมองเขาพร้อมกัน เนญ่ากรีดร้องเสียงหลงเมื่อเห็นหน้าพ่อ"หายหัวไปไหนมา" ดีแลนถามน้องชายแต่แดเนียลกลับไหวไหล่ใส่น้อย ๆ เดินผ่านหน้าพี่ชายไปหาลูกสาวตัวน้อย"อยู่กับคุณย่าเล่นสนุกไหมครับ""หายไปไหนมาเนี่ย ไม่ใช่พาว่าที่ลูกสะใภ้แม่ไปทำอะไรมิดีมิร้ายนะแดน" แดเนียลอมยิ้มแล้วเคลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มแม่ฟอดใหญ่"โธ่แม่ ผมกับนิวไม่มีเวลาจู๋จี๋กันเลยนะครับ แทบจะไม่ได้พักกันเลย""แกเนี่ยจริงๆ เลยนะแดน""ขอนิดหนึ่งนะ""แล้วจะเอายังไงกันสองคนเนี่ย" ขวัญข้าวหันไปถามลูกชายคนโต ดีแลนเลิกคิ้วเป็นคำถาม "แกสองคนจะเอายังไง อายุก็ไม่น้อยแล้วนะ""แม่หมายถึงอะไร""ก็เรื่องแต่งงานยังไงล่ะ ผู้หญิงเรามีแต่เสียหาย" ประโยคสุดท้ายขวัญข้าวหันมองหน้าซัมเมอร์"จริงๆ หนูคุยกับพี่ดีนไว้แล้วค่ะ" พอเห็นเธอว่าแบบนั้นขวัญข้าวจึงพยักหน้าให้ เธอเองก็ไม่อยากบีบบังคับลูกเพราะโตกันหมดแล้ว แต่เพราะเป็นห่วงความรู้สึกว่าที่ลูกสะใภ้ทั้งสองมากกว่า"แล้วเราล่ะ" เมื่อเห็นนิวเคลียร์เดินเข้ามาพอดิบพอดีขวัญข้าวจึงเอ่ยถาม หญิงสาวทำหน้างง
บทที่ 28แม่ของลูก NCเช้าแสนสดใสของวันที่ต้องพาลูกน้อยไปเยี่ยมปู่กับย่าที่บ้านหลังใหญ่ แดเนียลกับเนญ่ายังคงนอนอยู่บนเตียงท่าเดียวกัน แถมยังทำคิ้วขมวดเหมือนกันอีกต่างหาก นิวเคลียร์อมยิ้มอย่างนึกเอ็นดูสองพ่อลูก ไม่แปลกใจเลยที่คนอื่นจะทักแรงว่าลูกสาวไม่เหมือนเธอเลย ทั้งรอยยิ้มและโครงหน้าได้แดเนียลมาเต็มๆ จะมีก็แต่รอยยิ้มสดใสที่เนญ่าได้จากเธอไป"แดน เช้าแล้วนะไหนบอกว่าจะพาไปบ้านแม่แต่เช้าไง" เธอเขย่าขาแดเนียลเบาๆ เป็นการปลุกให้ตื่น แต่ไม่ว่าจะปลุกด้วยวิธีไหนเขาก็ยังนอนนิ่งทั้งพ่อทั้งลูกขี้เซากันมากๆ "งั้นนิวไปอาบน้ำแต่งตัวรอนะ" เธอหันหลังให้ไม่ถึงนาที แดเนียลก็พึมพำเสียงพร่า"เมื่อกี้น่ะ…แทนตัวเองว่านิวน่ารักดีนะ""ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่" นิวเคลียร์ขมวดคิ้วถาม"เมื่อครู่ ตอนที่เธอบอกว่าจะไปอาบน้ำรอ""อา…งั้นพาลูกไปอาบน้ำด้วยแล้วกัน""ไม่อยากไปเลยอะ เนอะลูก" แดเนียลโอบกอดเนญ่าที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างกายไว้หลวมๆ ก่อนที่จะหอมแก้มเธอฟอดใหญ่จนตื่น เด็กน้อยลืมตาขึ้นมองหน้าพ่อแล้วคลี่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี เนญ่ามักจะยิ้มหวานละมุนให้พ่อกับแม่ทุกครั้งที่เธอตื่นนอน และยังยอมให้พ่อพาไปอาบน้ำแปรงเหงือกอย่างว
บทที่ 27สุดหวงหลายเดือนต่อมา"คิ้วขมวดแบบนี้หมายความว่ายังไงลูก" แดเนียลขมวดคิ้วตามลูกสาวตัวน้อย เล่นกับพ่อได้ไม่ถึงนาทีเธอก็ขมวดคิ้วเป็นปมแถมยังทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาอีก "มันต้องผ่อนคลายนะลูก ผ่อนคลายนะครับ" เสียงของพ่อพร้อมกับสัมผัสของฝ่ามือหนาที่แนบลงสองแก้มป่องทำให้เนญ่ายิ้มออก เธอหัวเราะชอบใจที่เห็นพ่อทำสีหน้าตลกๆ"ยิ้มหวานจริงเชียวคนสวย""อ้าว" แดเนียลเงยหน้ามองพี่ชายกับเลขาฯ คนสวยอย่างเป็นคำถาม "มาหากู?""อย่าสำคัญตัวขนาดนั้น""ไม่ได้มาหาแล้วมาทำไม""เลิกกวนตีนแล้วส่งตัวเนญ่ามาให้กูอุ้ม" ดีแลนอ้าแขนรอรับตัวหลานสาว แต่ทว่าน้องชายตัวดีไม่ยอมให้เขาอุ้ม แถมยังเดินหนีอีกต่างหาก"ก็บอกไปแล้วว่าอยากได้ก็ไปทำเอาเอง มาขออุ้มลูกคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง" ดีแลนพยายามสะกดกลั้นความโกรธไว้ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งก่อนจะหันมองหน้าซัมเมอร์ "แค่อยากมาหาเนญ่า?" แดเนียลถามพี่ชายอีกครั้ง"อืม ซัมอยากมาเล่นกับหลาน""อา…เธอควรจะมีลูกให้เขาได้แล้วนะซัม จะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายกับลูกฉันแบบนี้""แดน" ผู้เป็นพี่กดเสียงต่ำเรียกชื่อน้องชายเป็นการเตือน"เอาเถอะๆ ไหนๆ ก็มาแล้ว" คราวนี้แดเนียลยอมให้ดีแลนอุ้มหลาน แต่ทว่าใ
บทที่ 26กำลังใจหนึ่งเดือนต่อมา"นอนเถอะลูก นอนหลับพักผ่อนพรุ่งนี้จะได้มีแรงตื่นขึ้นมางอแงอีก" ชายหนุ่มทั้งพูดทั้งอุ้มลูกน้อยเดินไปมาอยู่ในห้องนอนในเวลาตีสองกว่าๆ เนญ่ายังตาแป๋วไม่ยอมนอนคล้ายว่าเธออยากกลั่นแกล้งพ่อกับแม่"อื้อ~" เด็กน้อยในวัยหนึ่งเดือนกว่ายังทำตาแป๋วใส่พ่อไม่ยอมนอนง่ายๆ ขณะเดียวกันพ่อกับแม่ง่วงแทบจะลืมตาไม่ขึ้น ยอมรับว่าหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่เขากับนิวเคลียร์ทุ่มเทเวลาทั้งหมดกับลูกมากๆ แทบไม่มีได้คุยกันเรื่องอื่นเลยนอกจากดูแลลูกสาว"เอาลูกมาให้ฉันอุ้มก็ได้""เธอนอนเถอะ""ไม่เป็นไร นายไม่ได้นอนมาสองวันแล้ว…ไปพักเถอะ" นิวเคลียร์อุ้มลูกมาแนบอกแล้วเชิดหน้าไปที่เตียงนอนเป็นการบอกให้แดเนียลไปพักผ่อน "ไม่เป็นไรหรอก ฉันไหว" เธอย้ำชัดว่าตัวเองไหว"ปลุกด้วยแล้วกัน" เขาบอกเธอผ่านความเหนื่อยล้าแล้วไปนอนตามที่นิวเคลียร์บอก ทุกอย่างที่คิดเอาไว้พังหมดเพราะชีวิตจริงหลังได้อยู่กับลูกตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงมันไม่ง่ายอย่างที่เขาคิดเอาไว้เลย เข้าใจแล้วว่าพ่อกับแม่ต้องอดทนมากแค่ไหนที่เลี้ยงเขากับพี่ชายให้เติบโตมาได้ทุกวันนี้"หนูอย่ากวนพ่อนักเลย พ่อเขาเหนื่อยนะคะ" เด็กน้อยอ้าปากห
บทที่ 25ยากกว่าที่คิดหนึ่งสัปดาห์ต่อมาตั้งแต่หมออนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาลได้คือวันที่แดเนียลได้รับรู้รสชาติของการเป็นพ่อที่แท้จริง อดตาหลับขับตานอนแทบทุกวันก็ว่าได้ เวลาจะกินข้าวยังต้องกินหนึ่งคำแล้ววิ่งไปดูลูกทีหนึ่ง"ยากกว่าที่คิดไว้" เขาพึมพำกับนิวเคลียร์ขณะที่เธอปั๊มนมให้เนญ่าอยู่บนโซฟา "กว่าจะโตได้มันเหนื่อยขนาดนี้เหรอวะ""ไม่ได้เลี้ยงวันสองวันโตนะ""เข้าใจแล้ว" เขาหันไปมองนิวเคลียร์ด้วยสีหน้าเหนื่อยล้าสุดๆ ขอบตางี้ดำคล้ำเหมือนคนโดนของ แต่คงจะเป็นของเนญ่าที่ทำเอาพ่อไม่ได้นอนทั้งวันทั้งคืน "เธอง่วงไหม""นิดหน่อย เดี๋ยวต้องไปซักผ้าอ้อมลูกอีก""เดี๋ยวฉันทำเอง ปั๊มนมเสร็จก็ไปนอนเถอะ""แดน…นายไหวใช่ไหม" เป็นคำถามที่นิวเคลียร์พร่ำถามเขาตลอดและเธอก็จะได้คำตอบเดิมว่า 'ไหว' "เราจ้างแม่บ้านดีไหม อย่างน้อยก็ช่วยแบ่งเบาภาระไปอีกหนึ่งอย่างนะ" ไม่ใช่ว่าไม่เคยถามเขาแต่เธอถามจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาหลอกล้อแล้ว"ไม่ เดี๋ยวเลี้ยงเอง" คำตอบเดิมๆ สีหน้าเดิมๆ ของแดเนียลทำเอานิวเคลียร์ถอดใจที่จะจ้างแม่บ้าน เพราะเขายืนยันคำเดิมว่าจะเลี้ยงเอง ทำเองก็ต้องเลี้ยงเขาให้เติบโตด้วยมือสองข้างของตัวเอง"อืม" เธ
บทที่ 24ตกหลุมรักหลายชั่วโมงต่อมาแดเนียลเท้าคางมองใบหน้าจิ้มลิ้มของลูกน้อยด้วยความหลงใหล ไม่รู้ว่าต้องเรียกความรู้สึกนี้ว่ายังไง ความรู้สึกที่อยากทำให้เธอมีความสุขตั้งแต่วันแรกที่ลืมตาดูโลกและรู้สึกหวิวๆ ที่หัวใจคล้ายว่าตกหลุมรักซ้ำๆ ทั้งที่เพิ่งเจอหน้ากันแท้ๆ ทุกๆ การเคลื่อนไหวของเนญ่า ทำเอาหัวใจแกร่งเต้นแรงอย่างน่าประหลาดใจ"ลูกครับ" ปลายนิ้วชี้แตะลงที่ปลายจมูกเชิดของลูกสาวตัวน้อยด้วยความระมัดระวัง สัมผัสของพ่อทำให้เธออ้าปากหาวจนใบหน้าแดงซ่าน ใบหน้าที่แดงซ่านชวนให้หลงใหลจนเขาไม่อาจละสายตาไปไหนได้ "ริมฝีปากแดงซ่านเหมือนแม่หนูตอนที่ชอบทาลิปสติกที่พ่อซื้อให้เลย" แดเนียลพึมพำเสียงเบาเพราะกลัวรบกวนเวลานอนของลูกสาวและนิวเคลียร์ที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นง่ายๆ แต่เขาจะรู้ไหมว่าเธอน่ะรู้สึกตัวตื่นนานพอที่จะได้ยินสิ่งที่แดเนียลพูดกับลูกทุกอย่าง ทั้งกลั้นยิ้มทั้งกลั้นขำ"อื้อ~" เนญ่านิ่วหน้าแล้วร้องไห้งอแง ผู้เป็นพ่อเลิ่กลั่กมองไปที่นิวเคลียร์คล้ายว่าจะถามว่าเมื่อไหร่เธอจะตื่นเพราะลูกร้องไห้ ทั้งอยากอุ้มขึ้นมาโอ๋ก็กลัวทำลูกหลุดมือ"อุ้มลูกสิ" นิวเคลียร์เอ่ยบอกเสียงพร่า เธอดันตัวลุกขึ้นมานั่ง
บทที่ 23ลืมตาดูโลกสองสัปดาห์ต่อมานิวเคลียร์นั่งพิงพนักโซฟามองแดเนียลเดินผ่านไปมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ "หยุดเดินได้ไหม เวียนหัว!" แดเนียลหยุดชะงักแล้วหันมองหญิงสาว"ใกล้คลอดแล้วต้องเตรียมของหลายอย่าง" ว่าจบก็เดินต่อขณะที่นิวเคลียร์ทำหน้าเหยเก เธอรู้สึกหน่วงที่ท้องและท้องก็แข็งทุกๆ สิบนาทีเห็นจะได้ พอแดเนียลเดินเสร็จเขาก็หยุดยืนอยู่ตรงหน้านิวเคลียร์พร้อมเท้าใส่เอวมองเธอ "เป็นอะไรทำไมทำหน้าเบื่อหน่ายขนาดนั้น""ก็บอกไปแล้วว่าอย่าเดินไปมามันเวียนหัว""ก็เตรียมของไงวะ""เตรียมอะไรนักหนาเนี่ย นายให้แม่บ้านเตรียมไว้แล้วเถอะแดน" นิวเคลียร์กระแทกเสียงใส่ด้วยความหงุดหงิดปนรำคาญที่แดเนียลไม่ฟังเธอพูดสักที "มานั่งตรงนี้หน่อย""ทำไม""อย่ามีคำถามมากได้ปะ ถามทุกอย่างเลย""แล้วจะหงุดหงิดทำไมวะ บอกดีๆ ก็นั่งไหม" หญิงสาวได้แต่กลอกตามองบนกับคำพูดเมื่อครู่ของชายหนุ่ม พูดดีด้วยก็เถียงพอขึ้นเสียงก็ว่า เธอคร้านจะเถียงกับเขาแล้วจริงๆ "บอกให้นั่งทำไม เป็นอะไร?" พอแดเนียลนั่งลงนิวเคลียร์ก็รีบดึงแขนเขามาดมแล้วสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ"เหนื่อย""จะเป็นลมหรือไง?""เปล่า แค่อยากได้กลิ่นนาย""ปกติก็นอนดมทุกวันอยู่แล้วน