ตอนที่4 เจ้าของปิ่นปักผม

หลังจากพิธีปักปิ่น ชีวิตของจ้าวหลี่เชี่ยนในจวนตระกูลจ้าวก็ดูเหมือนจะดีขึ้นมาก ชีวิตความเป็นอยู่ล้วนสุขสบาย นางได้รับการดูแลเอาใจใส่ที่ดีเช่นดังคุณหนูตระกูลใหญ่ผู้หนึ่ง

แต่สิ่งที่ทำให้นางไร้ความสุข คือบรรดาแม่สื่อที่ถูกส่งมายังจวนตระกูลจ้าว นางหวั่นเกรงทุกครั้งที่มีผู้มาทาบทามสู่ขอ แต่ก็นับว่าสวรรค์ยังมีเมตตาต่อนางที่คุณหนูใหญ่ของจวนยังไม่ได้ออกเรือน นั่นจึงเป็นข้ออ้างที่บิดาของนางใช้ตอบกลับไป ทั้งที่ความจริงแล้วยังไม่มีผู้ใดที่เข้าตาและมีผลประโยชน์ตรงตามที่เขาต้องการต่างหาก

วันเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนให้สตรีที่ไร้ตัวตนในจวนตระกูลจ้าว สตรีผู้ที่ถูกผู้คนลืมเลือน บัดนี้นางได้กลายเป็นยอดพธูของเมืองหลวง เป็นสตรีที่ถูกขนานนามว่างดงามเป็นหนึ่ง ความงามลือเลื่องจนเป็นที่กล่าวขาน มีบุรุษมากมายที่หมายปองนาง รวมถึงบุรุษที่นางคิดเสมอว่าเขาอยู่ไกลเกินเอื้อมสำหรับนาง บุรุษที่สายตาของนางมักจะมองดูเขาเสมอยามอีกฝ่ายมาเยือนจวนตระกูลจ้าว

"ข้าคิดไม่ผิดจริงๆ ว่ามันเหมาะสมกับเจ้า เจ้า งดงามมาก"

เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยดังขึ้นด้านหลังทำให้โฉมงามที่กำลังชื่นชมความงดงามของหมู่มวลบุปผาต้องหันกลับไปมอง

บุรุษผู้มีรูปร่างหน้าตาหล่อเหลางามสง่าผู้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าทำให้สตรีที่พึ่งจะเข้าสู่วัยสาวตื่นตะลึง ม่านตาคู่งามเบิกกว้าง ดวงตาที่สบประสานกันอยู่นั้นทำให้นางรู้สึกประหม่าและเขินอาย รับรู้ได้ว่าใบหน้าของนางนั้นร้อนผ่าว ตอนนี้มันคงจะแดงก่ำอยู่เป็นแน่ นางรู้สึกปั่นป่วนในช่องท้อง วูบวาบไปหมด รู้สึกถึงหัวใจที่กำลังเต้นอย่างรุนแรง มือไม้นั้นสั่นเทา รู้สึกว่าวันนี้มันช่างเกะกะจนไม่รู้ว่าจะวางเอาไว้ตรงไหนดี นางพยายามอย่างยิ่งยวดเพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง ส่งยิ้มน้อยๆ ไปให้เขาอย่างกระดากอาย เอื้อนเอ่ยนามของอีกฝ่ายเสียงสั่นพร่า

"คุณชายซุนเหยียน"

คุณชายซุนเหยียน บุรุษผู้นี้คือสหายทางการค้าของบิดา นางมักจะพบเจอเขาเสมอในจวนตระกูลจ้าว บุรุษที่มักจะส่งยิ้มให้นาง ยามที่เผลอไปสบตากับเขาเมื่อพบเจอกัน ชายหนุ่มผู้มีเสน่ห์แห่งบุรุษเพศอย่างเหลือล้น ดวงตาคมดุคู่นั้นของอีกฝ่ายดูลึกลับน่าค้นหา เขาเป็นชายหนุ่มที่เพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติ เขาคือชายหนุ่มในฝันของเหล่าหญิงงาม เป็นที่หมายปองของสตรีทุกนางที่ได้พบเห็น กลิ่นอายของบุรุษเพศเข้มข้นจนสตรีที่ได้สบสายตานั้นสั่นไหว อ่อนระทวยหลงใหลในตัวบุรุษหนุ่มอย่างง่ายดาย รวมไปถึงเหล่าสตรีตระกูลจ้าว นั่นย่อมหมายถึงตัวนางด้วยเช่นกัน เขาคือบุรุษผู้แสนดีและเป็นสุภาพบุรุษ อีกทั้งยังมีความสามารถนำพาตระกูลซุนให้รุ่งเรืองถึงขีดสุดภายในเวลาไม่กี่ปี อำนาจทางการค้าและเส้นทางการค้าล้วนอยู่ในมือเขา ถึงแม้จะเป็นตระกูลพ่อค้าแต่เหล่าขุนนางตระกูลใหญ่ล้วนอยากที่จะเกี่ยวดองกับเขา สตรีมากมายต่างอยากที่จะแต่งให้เขา บุรุษเพียบพร้อมอ่อนโยนและแสนดีเช่นเขานั้นล้วนหาได้ยาก นางชื่นชมและชื่นชอบเขามาก

แต่เขาคือบุรุษต้องห้ามเป็นตัวอันตรายสำหรับนาง เพราะเขาเป็นบุรุษที่พี่ใหญ่และพี่รองของนางหลงใหลและปรารถนาที่จะครอบครอง การอยู่ใกล้อีกฝ่ายหรือการให้ผู้อื่นล่วงรู้ถึงความรู้สึกที่นางมีต่อเขาจึงไม่เป็นการดีสำหรับนาง เห็นทีว่าหากสตรีเหล่านั้นล่วงรู้ นางคงจะไม่อาจรักษาชีวิตเอาไว้ได้ นางรู้ดีว่าพี่สาวต่างมารดาของนางนั้นจิตใจอำมหิตเพียงใด เช่นนั้นการออกให้ห่างจากบุรุษผู้นี้คือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับนาง

แต่การหักห้ามใจนั้นมันช่างทำได้ยากยิ่งนัก

สายตาคมคู่นั้นของเขาเลื่อนมองปิ่นปักผมที่นางเลือกปักในวันนี้ มันคือปิ่นลวดลายดอกหลานฮวาอันเดียวกับของขวัญวันปักปิ่นของนาง นางชอบมันมากจึงอดไม่ได้ที่จะปักมันลงบนเส้นผมของนาง 

เมื่อเขาละสายตาจากปิ่นบนศีรษะของนาง ดวงตาสีรัตติกาลคู่นั้นก็มองสบตานาง ริมฝีปากหยักได้รูปงดงามมีเสน่ห์เช่นบุรุษส่งยิ้มให้นางอย่างอ่อนโยน หัวใจของนางกำลังพองโตจนคับอก ปิ่นอันนี้เป็นของเขาจริงๆ

นั่นคือจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของคนทั้งสอง นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาจ้าวหลี่เชี่ยนก็มักจะพบเจอกับเขาอยู่เสมอ และมักจะมองหา รอคอยเขาอยู่เสมอยามเมื่อเขาหายหน้าไป นางถึงกับนับวันรอเขาเลยทีเดียว

นางได้เผลอมอบใจทั้งดวงให้บุรุษผู้นี้ไปเสียแล้ว

ดรุณีน้อยที่พึ่งผ่านพ้นวัยปักปิ่น หลงวนเวียนอยู่ในวังวนแห่งรักนั้นอย่างไม่ลืมหูลืมตา นางรู้อย่างเดียวว่ารักคนผู้นี้ เพียงแค่ได้อยู่ใกล้ ได้พูดคุยกับเขาก็เพียงพอแล้วสำหรับนาง มันเป็นความรู้สึกที่แสนพิเศษ

นางมีความสุขมากตั้งแต่ที่มีเขาเข้ามาในชีวิต เขาคือผู้ที่สร้างรอยยิ้มให้กับสตรีที่มักจะมีใบหน้าเศร้าหมองอยู่เสมอ เขาคือคนที่ทำให้นางยิ้มได้ ความสนิทสนมที่มีมากขึ้นก่อให้เกิดความเผลอไผล ความใกล้ชิดที่ทำให้นางยิ่งถลำลึกลงไปจนไม่รู้ตัว

เขาเป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวที่นางไว้ใจ เป็นคนแรกในทุกๆ เรื่องของนาง

เป็นผู้ชายคนแรกที่นางคิดถึงยามห่างไกลกัน

เป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้นางหัวเราะและยิ้มกว้างกว่าครั้งไหนๆ

เป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้นางห่วงหา

เป็นผู้ชายคนแรกที่ได้สัมผัสแก้มนวล

 เป็นผู้ชายคนแรกที่นางใกล้ชิดสนิทสนม

เป็นชายคนแรกที่ได้ครอบครองจูบแรกของนาง

รสจูบยังตราตรึงอยู่ในหัวใจ มันเป็นจูบที่หวานละมุน เป็นจูบที่แสนพิเศษน่าหลงใหล นางรับรู้ได้ถึงเสน่ห์หวานล้ำที่เขาบรรจงมอบให้ เป็นความรู้สึกที่หอมหวานกว่าสิ่งอื่นใด ความอ่อนโยนนุ่มนวล ทะนุถนอมจากเขาทำให้นางลืมเลือนความเจ็บช้ำในใจที่ได้รับตลอดมา ทุกช่วงเวลาที่ใช้ร่วมกัน ทุกสัมผัสจากเขาล้วนตราตรึงอยู่ในใจนาง

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพราะเผลอไผลหรือเพราะบรรยากาศพาไปหรืออย่างไรก็ตาม นางก็ไม่ได้นึกเสียใจที่มอบจูบแรกให้เขา

เขากลายมาเป็นความหวังเพียงหนึ่งเดียวของนาง เป็นผู้ที่จะทำให้นางหลุดพ้นจากตระกูลจ้าว เป็นบุรุษเดียวที่นางพร้อมจะวางชีวิตไว้ในมือเขา นางปรารถนาจะเป็นภรรยาของชายผู้นี้อย่างหน้าไม่อาย หวังจะสร้างครอบครัวที่อบอุ่นกับเขา

 แม้ว่าเขาจะไม่เคยเอ่ยความรู้สึกที่มีต่อนาง แต่นางก็เชื่อว่าเราทั้งสองนั้นใจตรงกัน นางยินดีที่จะรอเขา รอให้เขาเปิดเผยความรู้สึกที่มีต่อนาง รอจนกว่าเราจะได้เดินร่วมทางกัน