บทที่ 786

หยวนชิงหลิงกลับไปหาเจ้าห้า แล้วเล่าทุกอย่างเกี่ยวกับฮู้กวงติงให้เขาฟัง

จากนั้นนางก็รวบรวมความกล้า เอ่ยเดาอย่างระมัดระวังว่า “นางคงไม่ได้ชอบพอเสด็จพ่อหรอกนะ? ข้ารู้สึกว่านางวางท่าทีเหมือนผู้ใหญ่? และนางยังบอกอีกว่า หากไม่คุกเข่าในวันนี้วันหลังคงไม่เหมาะแล้ว มันจะเป็นไปได้ไหม?”

หลังจากได้ยินเช่นนี้ อวี่เหวินห่าวรู้สึกไม่ยินดีเท่าไหร่ แต่ไม่อาจซ่อนความตื่นเต้นในแววตาของเขาได้ "อะไรนะ? ไม่ชอบข้า แต่ชอบตาเฒ่าอย่างเสด็จพ่อ บอกได้เลยว่าคงไม่เคยพบผู้ชายดี ๆ มาก่อน อ่อนประสบการณ์จริง ๆ"

หยวนชิงหลิงเลิกคิ้ว “เสียดาย? ให้ข้าไปขอร้องให้เอาไหม?”

อวี่เหวินห่าวโบกมือ “ช่างเถอะ แตงที่ฝืนเด็ดจากต้นย่อมไม่หวาน ข้าจะไว้ชีวิตนางแล้วกัน”

หยวนชิงหลิงนั่งลงข้างเตียงและพูดว่า "นี่เป็นเพียงการเดาของข้า มันอาจจะไม่ใช่ความจริง ตอนแรกข้าคิดว่านางหยิ่งจองหอง แต่เจอนางในวันนี้ กลับไม่เป็นเช่นนั้น เห็นได้ชัดว่าข่าวลือข้างนอกเป็นเรื่องโกหก"

"นางเติบใหญ่อยู่ที่จิ้งเป่ย และชื่อเสียงของนางก็กระจายมาถึงเมืองหลวงที่อยู่ห่างออกไปหลายพันลี้ ดังนั้นจึงไม่แปลกเลยที่มันจะถูกบิดเบือน" อวี่เหวินห่าวรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้