บทที่ 489

อวี่เหวินห่าวลังเลอยู่สักพักกับคำขอของไต้ซือ “ข้าฟังด้วยไม่ได้หรือ?”

“ฟังข้า” ไต้ซือยิ้มแย้ม “ท่านอ๋องออกไปรอหรือไปที่ห้องโถงด้านข้างดื่มชาก่อน”

อวี่เหวินห่าวรู้สึกว่าวันนี้ไต้ซือก็ดูแปลกขึ้นมา

เขาเดินออกไปอย่างช้า ๆ เดินหนึ่งก้าวหันกลับมาสามครั้ง หยวนชิงหลิงอดหัวเราะไม่ได้ แต่ว่าไต้ซือก็ยังคงเคร่งขรึม และเมตตากรุณา

ห้องโถงด้านข้างปิดประตู ไต้ซือยิ้มแย้มและกล่าวว่า “ท่านอ๋อง เชิญดื่มชาที่ห้องโถงด้านข้างก่อน”

อวี่เหวินห่าวเดิมทีหลังจากออกไปแล้ว ก็เอาหูไปแนบกับประตู ได้ยินไต้ซือกล่าวเช่นนั้น เขาจึงเดินเสียงดังตึงตังออกไปด้วยความโมโห

หยวนชิงหลิงรินน้ำชาให้ไต้ซือ และเผชิญหน้ากับไต้ซือผู้มีคุณธรรมและบารมีสูงส่ง นางไม่กล้าเสียมารยาทละเลยเขาแม้แต่น้อย นางแสดงความเคารพนับถือ รอรับคำสั่งสอน

ไต้ซือมองหยวนชิงหลิง และกล่าวอย่างนุ่มนวลว่า “พระชายา ท่านโปรดเก็บกล่องนี้ก่อนเถิด”

หยวนชิงหลิงขานรับและเก็บกล่องนี้ลงในแขนเสื้อ

ไต้ซือกล่าวอย่างยิ้มแย้ม “สีหน้าของพระชายาเหมือนมีร่องรอยความเศร้าโศกา เกิดอันใดขึ้น เล่าให้อาตมาฟังได้หรือไม่?”

หยวนชิงหลิงกล่าวอย่างยิ้มแย้มว่า “ไต้ซือ ในใจของข้าไม่ได้