บทที่ 316

อวี่เหวินห่าวฮัมเพลงไปจนกระทั่งถึงตำหนักเสี่ยวเยว่

หยวนชิงหลิงนั่งอ่านหนังสืออยู่ภายใต้แสงไฟ เมื่อเห็นเขาเดินกลับมาอย่างมีความสุข จึงเงยหน้าขึ้นมองแล้วถามว่า “น้องชายของท่านไปแล้วหรือ?”

“ไปแล้ว!” อวี่เหวินห่าวเดินเข้าไปดูหนังสือที่อยู่ในมือของนาง “จดหมายเหตุเจ็ดก๊ก? เจ้าอ่านหนังสือนี่ทำไมกัน?”

หยวนชิงหลิงวางหนังสือลงด้านข้าง “อยากรู้ว่านอกจากถังเหนือแล้ว ยังมีประเทศอะไรอีก”

นางลุกขึ้น แล้วช่วยอวี่เหวินห่าวถอดเสื้อคลุมด้านนอกออก แล้วถามว่า “น้องชายของท่าน...ยังสบายดีอยู่ใช่ไหม?”

“ต้องดูว่าเรื่องอะไร หากเป็นเรื่องบาดแผล ก็คงไม่หนักมาก แต่หากเป็นเรื่องความรู้สึก เกรงว่าจะได้รับความกระทบกระเทือนพอสมควร” อวี่เหวินห่าวขยับตัวตามนาง เพื่อให้นางถอดเสื้อคลุมตัวนอกออก จากนั้นจึงโยนไปด้านข้าง แล้วดึงนางลงมานั่งอีกครั้ง

หยวนชิงหลิงพูดขึ้นด้วยท่าทีเรียบเฉย “ข้าไม่อาจพลั้งมือเอาไว้ได้ จึงตีเขาไปหนึ่งยก”

“ตีได้ดี เขาสมควรแล้วที่จะถูกตีแรง ๆ สักครั้งครั้ง อย่าคิดมากเลย” อวี่เหวินห่าวพูดปลอบใจ

“ไม่ได้คิดมากหรอกเพคะ หม่อมฉันไม่นึกเสียใจเลย แค่รู้สึกว่า เขาจะคิดยังไงกันแน่? ทำตัวเหมือนคนส