บทที่ 288

หยวนชิงหลิงเอ่ยถาม "ถ้าเช่นนั้น เสด็จแม่ได้เคยหาหมอยาหรือหมอหลวงมารักษาท่านหรือไม่?"

"เคยหามารักษาแล้ว แต่ว่าข้าไม่ให้ความร่วมมือ เสด็จแม่ก็เลยโกรธมาก" อวี่เหวินห่าวกล่าว

เขาถูใบหน้าของนาง "ไม่โกรธนะ?"

"เดิมทีก็ไม่ได้โกรธ คืนนั้นข้าก็ได้พูดแล้วว่าไม่ได้โกรธ"

"เจ้าโกหก ข้าจะไม่เชื่อผู้หญิงอีกแล้ว"

ถังหยางพูดถูก พูดกับผู้หญิงให้พูดความจริงแค่ครึ่งเดียว

อันที่จริงแลัว มันไม่เหมือนเดิมตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว เดิมทีได้รับหญิงสองคนเข้ามาในวังให้เลือก

แต่เขากลับเลือกอีกคน ผลก็คือเสด็จแม่ไม่เห็นด้วย เลยเปลี่ยนให้เขาใหม่

ในเวลานั้น เขาเพิ่งสังเกตเห็นลักษณะบุคลิกภาพของตัวเอง เขาชอบที่จะตัดสินใจด้วยตนเอง

เริ่มไม่พอใจกับอํานาจเผด็จการของเสด็จแม่และขัดขืนโดยไม่รู้ตัว

เขาจงใจไม่แตะต้องนางข้าหลวงเพื่อต่อต้านเสด็จแม่ แน่นอนว่ามันน่าเกลียดเกินไปจริง ๆ

เสด็จแม่คิดว่าเขาป่วยจริง ๆ ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า เขาก็ปฏิเสธที่จะรักษา เพราะเมื่อรักษาแล้ว เสด็จแม่ก็จะรู้เข้า และที่สําคัญที่สุดคือเขาไม่อาจยอมรับว่าเขาจงใจหลอกเสด็จแม่ ด้วยเหตุนี้หลายปีมานี้ ข้างกายเขาไม่มีแม้แต่นางสนมสักคน

หลังข่าวของจวนองค์หญิ