Share
บทที่ 136
Related chapters
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 137
“เจ้าดื่มเหล้าเมาในวัง เกิดอะไรขึ้นในพระตำหนักเฉียนคุน เจ้าจำไม่ได้เลยหรือ?” อวี่เหวินห่าวมองดูหน้าที่ซีดเซียวของนาง ก็รู้สึกปลื้มปิติและรู้สึกสะใจในคราเดียวกันหยวนชิงหลิงจำได้ว่า เธอโกรธและเสียใจมากในตอนนั้น กระโดดขึ้นบนโต๊ะแหกปากตะโกน แน่นอนว่า เธอก็มีสติเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เธอใช้เป็นภาษาอังกฤษในการด่า แต่ พระเจ้า... เธอกล้ามากที่ไร้มารยาทในพระตำหนักเฉียนคุน “ฟังกู้ซีพูด เจ้าทำให้ไท่ซ่างหวงตกใจมากจนต้องหลบไปอยู่บนเตียงหลัวฮั่น ไม่แม้แต่จะส่งเสียง!” อวี่เหวินห่าวช่วยเสริมความจำของนาง หยวนชิงหลิงเอามือปิดหน้า เทพเจ้าสายฟ้า ได้โปรดผ่าเธอเถอะ! ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอเอามือออก เห็นใบหน้ายิ้มสะใจของอวี่เหวินห่าวส่ายไปมาต่อหน้าต่อตา ก็อดไม่ได้ที่จะทุบตี “ทั้งหมดเป็นเพราะท่าน” อวี่เหวินห่าวสบายใจมาก “เจ้าจะมาพูดแบบนี้ไม่ได้อีกต่อไป เพราะเราสองคนเสมอกันแล้ว” เสมอกันกับผีนะสิ! หยวนชิงหลิงรู้สึกคันปากมากด้วยความโกรธ แต่เมื่อคิดลึก ๆ ในตอนแรกสถานการณ์ของเขาก็ไม่ได้ดีอะไรมากนัก จึงทำให้เธอเกลียดเขาไม่ลงจริง ๆ “ไม่ได้ ข้าต้องเข้าวังไปขออภัยโทษ” หยวนชิงหลิงยืนขึ้นหมุนเป็นวงกลม “เปลี
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 138
อวี่เหวินห่าวแยกเขี้ยวยิงฟัน ลูบ ๆ หน้าอกของตัวเอง และสาบานกับตัวเองว่า หลังจากที่เรื่องสงบลง เขาจะลากหยวนชิงหลิงเข้าไปในห้องมืด และปล่อยให้สุนัขบ้ากัดนางสักร้อยตัว สำหรับการแก้แค้นในวันนี้ หยวนชิงหลิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทั้งตัวสดชื่นขึ้นมาเยอะเลย รู้สึกสบายใจไร้กังวล อย่างไรก็ตาม เมื่อมองดูเขามีใบหน้าที่เคร่งขรึม เธอจึงรู้สึกว่าเมื่อกี้กัดเขาแรงเกินไป และพูดอย่างจริงใจและตรงไปตรงมา “ขอโทษ ข้าไม่ควรกัดท่าน”อวี่เหวินห่าวมองดูดวงตาที่ใสซื่อและจริงใจของนาง พยายามดึงใจตัวเอง ห้ามใจอ่อน ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ขอโทษอย่างจริงใจ นางแค่ทำเป็นเสแสร้ง “คือ ข้าก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ข้าขอโทษจริง ๆ ที่กลายเป็นคนบ้า” หยวนชิงหลิงยังคงขอโทษ เขาทำหน้าหงุดหงิดมาก “ข้ารู้ว่าท่านทำเพื่อข้าจริง ๆ ทั้งยังช่วยข้าแสดงละครตอนที่จวนอีก และยังจำได้ว่าตอนที่ข้าดื่มจนเมาบอกว่าอยากกลับบ้าน จริง ๆ แล้วท่านก็เป็นคนดี แต่ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มักจะหาเรื่องท่านเสมอ” อวี่เหวินห่าวพูดด้วยใบหน้าเย็นชา “ช่างเถอะ ข้าขี้เกียจคิดเล็กคิดน้อยกับเจ้าแล้ว”หยวนชิงหลิงกล่าวอย่างซึ้งใจ “ข้ารู้ว่าท่านอ๋องเป็นคน
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 139
จักรพรรดิหมิงหยวนกล่าวต่อ “ถือว่าเจ้าทำผิดเป็นครั้งแรก และก็โชคดีที่ตอนนี้ไท่ซ่างหวงไม่มีปัญหาอะไร ข้าจะลงโทษเจ้า โดยเจ้าต้องทำความสะอาดพระตำหนักเฉียนคุนและหอหนังสือหลวง เจ้าทำความสะอาดเสร็จจึงจะสามารถกินข้าวได้ เจ้าห้า เจ้าก็ต้องได้รับโทษเหมือนกัน” อวี่เหวินห่าวเบิกตากว้าง เกี่ยวอะไรกับเขา? “ทำไม มีข้อโต้แย้งอะไรไหม?” จักรพรรดิหมิงหยวนทำเสียงโกรธ “ลูกเต็มใจ!” อวี่เหวินห่าวกล่าวอย่างรวดเร็ว จักรพรรดิหมิงหยวนทำเสียงฮึ “ดูเจ้าสองคนไร้ความสามารถ ข้าไม่สบอารมณ์ ดูเหมือนจะสบายเกินไป หากอาการบาดเจ็บของเจ้าดีขึ้น เจ้าจะถูกส่งตัวไปยังจวนจิงจ้าวในวันรุ่งขึ้น เจ้าจะมีเรื่องให้ยุ่งวุ่นวายทั้งวัน แบบที่เจ้าจะคาดไม่ถึง” หลังจากจักรพรรดิหมิงหยวนพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นพูดกับไท่ซ่างหวง “เสด็จพ่อท่านพักผ่อนเสีย อย่าไปสนใจเจ้าพวกนี้เลย อย่าใจอ่อนและสงสารคนแบบนี้เกินไป หากมองย้อนกลับไป ข้าไม่รู้ว่าตอนนั้นข้าเป็นอะไร ถึงได้โปรดปรานเจ้านัก ลูกขอตัว” “ไปเถอะ!” ไท่ซ่างหวงยักคิ้วและก็มีความสุขเล็กน้อย จักรพรรดิหมิงหยวนนำมู่หรูกงกงกลับไปอย่างอารมณ์ดุเดือด ทันทีที่เขาออกจากประตู ริมฝีปากของจักรพรรดิห
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 140
อวี่เหวินห่าวกวาดพื้นอย่างเต็มที่ กวาดพื้นดูเหมือนจะง่าย แต่กลับกลายเป็นว่าในนั้นต้องใช้ความรู้มากมาย เช่นการกวาดใบไม้ที่ร่วงที่ดีที่สุดคือกวาดรวมให้เป็นกอง ถ้าเป็นกองใหญ่ ๆ แล้ว จะไม่ถูกลมพัดง่าย ๆ ถ้ามีหลาย ๆ กอง พอลมแรงหน่อยก็จะปลิวว่อนไปทั่ว กวาดไปกวาดมา อันที่จริงก็ไม่ได้ยากเกินไป อารมณ์ของเขาก็ผ่อนคลายมากขึ้น “ท่านอ๋อง เมื่อถึงศาลาหน่วนตรงนั้นต้องระวังหน่อย บนต้นไม้มีรังตัวต่อ รอที่จะเผาในตอนกลางคืน อย่าตกใจไป มันจะยิ่งแย่” ฉางกงกงเตือน “รังตัวต่อ?” ดวงตาของอวี่เหวินห่าวหรี่ลง และตำแหน่งหน้าอกที่ถูกกัดยังคงเจ็บ ควรจะให้หยวนชิงหลิงมากวาด “ใช่ ตัวต่อเหล่านี้ร้ายกาจมาก จนไม่กล้าเผาในเวลากลางวัน ไท่ซ่างหวงไม่ยอมที่จะปิดประตูและหน้าต่าง ตอนกลางคืนจึงจะเผาได้” ฉางกงกงบอก “อืม ข้ารู้แล้ว” อวี่เหวินห่าวพูด ฉางกงกงก็ไม่สนใจเขา จึงเข้าไปรับใช้ไท่ซ่างหวงในห้อง อวี่เหวินห่าวคิดแผนอยู่ในใจ พูดกับถังหยาง “เจ้าไปเชิญพระชายามา แล้วบอกว่าข้ายินดีที่จะเปลี่ยนที่กับนาง” ถังหยางกล่าวว่า “ท่านอ๋อง มีคนเข้าออกห้องหนังสือหลวงเป็นจำนวนมาก ท่านไปทำความสะอาดเกรงว่าจะไม่เหมาะสม?” อวี่เ
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 141
หยวนชิงหลิงได้ยินเสียงและวิ่งออกไป แต่กลับเห็นถังหยางประคองอวี่เหวินห่าวเดินมา หัวและหน้าของเขาบวมอย่างรุนแรง เปลือกตาซ้ายถูกต่อย บวมจนตาปิด “ท่านโดนตัวต่อต่อยหรือ?” หยวนชิงหลิงมองดูใบหน้าที่บวมปูดของเขา กลั้นรอยยิ้มไว้และแสร้งทำเป็นสีหน้าสนใจ ฉางกงกงได้ยินการเคลื่อนไหวและเดินออกมาจากห้องโถง เมื่อเห็นอวี่เหวินห่าวสภาพเช่นนี้ เขาส่ายหัวและพูดว่า “ท่านอ๋อง บ่าวเตือนท่านแล้ว อย่าทำอะไรรังตัวต่อ ทำไมท่านถึงยังถูกต่อยอีก?” “ใครจะรู้ว่ามีรังตัวต่อ?” ปากของอวี่เหวินห่าวปวดจนเบี้ยวเลย ริมฝีปากของเขาดูเหมือนจะถูกต่อยด้วยความเจ็บปวดที่ร้อนแรง “ข้าบอกพระองค์แล้วไม่ใช่หรือ?” ฉางกงกงเดินผ่านไป “โอ้ เหล็กในมันร้ายแรงมาก ต้องส่งต่อหมอหลวง” หยวนชิงหลิงมองดูอย่างเย็นชา ความกังวลบนใบหน้าลดลง เขารู้ตั้งนานแล้วว่ามีตัวต่ออยู่ และจงใจให้ถังหยางไปตามเธอเพื่อเปลี่ยนที่กับเธอ จากนั้นตัวต่อก็เหมือนจะต่อยเธอ ผู้ชายคนนี้แย่จริง ๆ เลวมาก หยวนชิงหลิงกล่าวอย่างเบา ๆ “ไปหาหมอหลวงก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่ยังไงท่านอ๋องก็ต้องรีบไปที่หอหนังสือหลวงให้เร็วที่สุด เรื่องทำความสะอาดจะเสียเวลาไม่ได้” “เจ้า ผู้หญิง
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 142
จักรพรรดิหมิงหยวนกำลังตรวจสอบอนุสรณ์สถาน ก่อนที่เขาจะมาถึง บัณฑิตซุนเพิ่งกลับไป นักบัณฑิตซุนมีชื่อเสียงในเรื่องการพูดมาก ถ้าเขาเห็นอวี่เหวินห่าวทำความสะอาดในห้องหนังสือหลวง เกรงว่าจะใช้เวลาไม่ถึงวัน นักปราชญ์ชาวแมนจูและนักศิลปะการต่อสู้จะรู้กันไปหมด “เงยหน้าขึ้น!” เสียงของจักรพรรดิหมิงหยวนดังมาจากทางซ้ายของเขา อวี่เหวินห่าวหยิบเศษผ้าขี้ริ้ว แล้วค่อย ๆ หันกลับมา ฝืนยิ้มอย่างเหนียมอาย “เสด็จพ่อ!”ปากจักรพรรดิหมิงหยวนกระตุกนิดหน่อย อดไว้เพียงเสี้ยววินาที เพื่อให้แน่ใจว่าเขาสามารถระงับเสียงหัวเราะทั้งหมดได้ จึงพูดอย่างเย็นชาว่า “คนน่าเกลียดมักทำตัวน่าเกลียด” อวี่เหวินห่าวยืนตะลึง เกี่ยวอะไรกับคนน่าเกลียดมักทำตัวน่าเกลียด? “มู่หรู นำขี้ผึ้งถอนพิษทาให้เขาหน่อย!” จักรพรรดิหมิงหยวนสั่ง “ขี้ผึ้งถอนพิษ?” มู่หรูกงกงประหลาดใจเล็กน้อย “นี่มี…” “พูดอะไรไร้สาระ” จักรพรรดิหมิงหยวนกล่าวอย่างเย็นชา มู่หรูกงกงตอบ หยิบกล่องลายเต่ากระเล็ก ๆ ออกมาจากตู้ เดินเข้าไปหาอวี่เหวินห่าว ยิ้มและกล่าวว่า “ท่านอ๋อง อดทนหน่อยนะ ขี้ผึ้งถอนพิษนี้เมื่อทาแล้วจะรู้สึกปวดแสบปวดร้อนนิดหน่อย “ไม่เป็นไร ข้าไม่
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 143
หยวนชิงหลิงเอาไม้กวาดวางบนไหล่ “ทำไมข้าต้องหุบปาก? ข้าต้องขอตัวไปก่อน ฉางกงกงบอกว่าเตรียมซุปถั่วเขียวไว้ ข้าไปดื่มซุปหวาน ๆ ก่อน ท่านก็ค่อย ๆ เป็นบ้าไป”พวกเขากลับกลายเป็นว่าไม่สามารถเข้ากันได้ดีจริง ๆ เมื่อก่อนช่างไร้เดียงสา อวี่เหวินห่าวถูกกู้ซือประคองเข้าไป หลังจากนอนลงก็ยังด่าไม่หยุด กู้ซือฟังไม่ได้อีกต่อไป “ท่านอ๋อง เกิดอะไรขึ้นกับท่าน? ทำไมท่านไม่สามารถไปกับพระชายาต่อไปได้ล่ะ” “กู้ซือ” อวี่เหวินห่าวทุบที่เตียงอย่างโกรธจัด “เจ้าไม่ได้ยินหรือว่าปากของนางร้ายกาจแค่ไหน? นางบอกว่าตาของข้าเหมือนก้นลิง”“ท่านอ๋อง ข้าถามพระองค์หน่อย พระองค์ทรงเกลียดพระชายาคนก่อนหรือเกลียดพระชายาคนปัจจุบัน?” กู้ซือยกมือถามอวี่เหวินห่าวพูดโดยไม่คิด “เกลียดเหมือนกัน” “เมื่อก่อนถ้าพูดถึงตอนทะเลาะกัน พระองค์ก็จะไม่สนใจนาง แต่ทำไมตอนนี้นางพูดประโยคหนึ่ง พระองค์ก็ทำให้เป็นปัญหา? เป็นนางที่เปลี่ยนไป หรือพระองค์เปลี่ยนไป?” กู้ซือถามกลับอวี่เหวินห่าวตกตะลึง ใช่ ทำไมถึงสนใจมากขนาดนี้ที่เกี่ยวกับทุกอย่างที่นางพูดตอนนี้? เรื่องที่นางเคยก่อ จะไม่เกลียดสิ่งที่นางทำแล้วหรือ? ไม่ว่ายังไงก็หยุดเกลียดไม่ได
ใต้หล้าสยบรัก บทที่ 144
หยวนชิงหลิงหยิบหูฟังแพทย์ออกมา “ไม่พูดถึงเขาแล้ว ข้าจะตรวจให้สักหน่อย” ไท่ซ่างหวงนอนลงอย่างชำนาญ เปิดเสื้อออก รอให้สิ่งที่เย็นเฉียบติดที่หัวใจ เอียงมองหยวนชิงหลิง “ข้าอยากฟัง”หยวนชิงหลิงเกาะหูฟังไว้ที่หูของเขา ยัดเข้าไปแล้วพูดว่า “ฟังอย่างละเอียด และนับ”ไท่ซ่างหวงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ฟังเสียงหัวใจขอตัวเองเต้น เป็นเหมือนเพลงกล่อมเด็กบทหนึ่ง “เท่าไหร่แล้ว?” หยวนชิงหลิงประเมินว่าเวลาผ่านไปหนึ่งนาทีแล้วถาม “ห้าสิบหกครั้ง” ไท่ซ่างหวงยิ้ม ฟันของเขาเป็นสีเหลืองหยวนชิงหลิงรับช่วงต่อและฟังว่า “ไม่ถึงมาตรฐาน แต่มีความพัฒนา” ฉางกงกงสุมหัวเข้ามาด้วยความสงสัย “สิ่งนี้น่าสนุกไหม? ให้ข้าลองบ้างได้ไหม?” หยวนชิงหลิงยิ้มและยื่นให้กับเขา “ได้ เกาะไว้ที่หู วางไปที่หัวใจ จะได้ยินเสียงหัวใจเต้นของตัวเอง” ฉางกงกงทำตามคำแนะนำของหยวนชิงหลิง ยักคิ้วไปมา พูดด้วยความปิติยินดี “แปลกจริงๆ มันเหมือนกับการตีกลอง ตึบ ตึบ เขาส่งคืนให้หยวนชิงหลิงอย่างไม่เต็มใจ “ที่ไหนมีขายสิ่งนี้? ซื้อให้ข้าด้วยสักอัน” “ข้าจะกลับไปถามให้ ถ้ามีข้าจะซื้อให้ท่าน ท่านจะต้องรับผิดชอบในการฟังเสียงหัวใจเต้นของไท่ซ่างหวง
Latest chapter
