3.ต้นฉำฉาหลังโรงเรียน

          ที่โรงเก็บอุปกรณ์เกษตรหลังโรงเรียนของเรามีต้นฉำฉาใหญ่ต้นหนึ่งอยู่ด้านหลังใหญ่ขนาดสี่คนโอบได้กิ่งก้านของมันแผ่ขยายกว้างใหญ่ใต้ต้นมีใบฉำฉาที่ร่วงหล่นทับถมเต็มพื้นจนนุ่มเหมือนพรมเพราะไม่เคยมีใครไปกวาดที่นั่นแหละที่พวกนักเรียนลือกันว่าต้นฉำฉาต้นนั้นมีผีและผีก็ดุเสียด้วย

            ที่เล่าๆ ต่อกันมาว่ากันว่าเคยมีนักการภารโรงชอบไปนอนหลับใต้ต้นไม้ต้นนั้น แต่ต้นฉำฉาอายุมากกิ่งเปราะกิ่งไม้เลยหักลงมาทับพอดี ภารโรงคงหลับสนิทเลยไม่รู้เรื่องอะไรเลย ตายไปทั้งๆ ที่หลับอยู่อย่างนั้นเอง หลังจากนั้นบางคนบอกว่าช่วงบ่ายๆมักจะเห็นคนไปนอนหลับอยู่ใต้ต้นฉำฉา บางทีก็เห็นหลับอยู่บนกิ่งไม้สูงๆที่คนปกติไม่น่าขึ้นไปได้ เรื่องเล่าพวกนี้เพิ่มความน่าเชื่อถือเข้าไปอีก เมื่อเช้าวันหนึ่งครูประกาศออกไมโครโฟนว่าห้ามนักเรียนทุกคนเข้าไปในบริเวณนั้นเด็ดขาด นอกจากจะมีคำสั่งจากครู ไม่อย่างนั้นจะถูกลงโทษตัดคะแนนความประพฤติ

            พวกเรานักเรียนก็เลยเดากันว่าน่าจะเพราะเรื่องเมื่ออาทิตย์ก่อนนี่แหละที่มีน้อง ป.5 หลายคนพากันเข้าไปเล่นที่ใต้ต้นฉำฉาต้นนั้น เล่นกอบใบไม้มาโปรยเป็นหิมะตกบ้าง นอนเล่นสโนวแองเจิ้ลบ้างสักพักใหญ่ๆก็พากันหวีดร้องโวยวายว่าผีหลอก แล้วก็พากันวิ่งหนีกระเจิงออกมา พอคนอื่นๆวิ่งตามมาดูถามว่าร้องอะไรก็ไม่ตอบ เอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้น พูดว่าผีๆๆจ นครูต้องโทรตามผู้ปกครองของแต่ละคนมาพากลับบ้าน

            ก็เลยลือกันว่าเจอผีภารโรงเข้าไปนี่แหละ แต่เหตุผลที่ครูประกาศห้ามเข้าไปแถวนั้นก็คือต้นฉำฉาแก่มากแล้ว กิ่งมันเปราะกลัวนักเรียนจะได้รับอันตราย แต่ไม่ยักกะพูดถึงเด็ก ป.5 ที่อยู่ๆก็พากันหยุดเรียนไปเฉยๆซะงั้น

            เรื่องผีต้นฉำฉานี่จะว่าไปแล้ว พวกเรานักเรียนส่วนใหญ่ก็ไม่ได้มีใครอยากเข้าไปยุ่งอยู่แล้วละ แต่ก็มีบางครั้งที่ครูเกษตรจะใช้คนที่ดวงซวยให้ถือกุญแจพากันเดินไปหยิบเสียมหรือจอบมาใช้ในวิชาเกษตร ทั้งๆที่มันอยู่ในโซนต้องห้ามครูวิชาเกษตร แกเป็นคนไม่ค่อยแคร์ระเบียบโรงเรียนอะไรเท่าไหร่ขนาดกินเหล้ามาสอนก็ยังเคย

            พอใครโดนใช้ให้ไปขนจอบเสียมก็เลยต้องชวนแกมบังคับแกมขอร้องเพื่อนให้พากันเดินไปด้วยเป็นโขยงใหญ่ รีบไปรีบหยิบรีบออก ห้ามใครพูดคุยอะไรทั้งนั้น ได้ยินเสียงหรือเห็นอะไรก็ห้ามทักด้วยบางคนเข้าไปนี่เดินย่องแทบจะกลั้นหายใจกันเลยทีเดียว เหมือนกลัวว่าถ้าเสียงดังแล้วจะไปทำให้ใครตื่นเข้า ต้นฉำฉาต้นนี้เวลาลมพัดทีกิ่งไม้ใบไม้ก็ชอบส่งเสียงออดแอดแปลกๆเสียด้วย ทำเอาคนที่กลัวอยู่แล้วสะดุ้งใจฝ่อมากเข้าไปอีก

            วันหนึ่งห้องเราโดนใช้ไปเอาจอบเสียมก็เลยพากันยกโขยงไปเช่นเคย แต่คราวนี้ไม่ได้ยินแค่เสียงออดแอดแต่ได้ยินเสียงเหมือนเด็กผู้หญิงร้องไห้มาจากด้านหลังตรงต้นฉำฉาพอดี

            พวกเราได้ยินกันหมดแต่ด้วยความกลัวก็เลยรีบเดินจ้ำกันออกมา ไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงหวีดร้องแต่พอออกมาแล้ว ใครคนหนึ่งก็พูดว่านั่นอาจจะเป็นคนก็ได้อาจจะเป็นเด็กกำลังต้องการความช่วยเหลือเราเลยไปบอกครูเกษตร แต่ครูเกษตรไม่สนใจพวกเราเลย ตัดสินใจพากันเดินกลับไปที่นั่นเองโดยส่งคนใจกล้าที่สุดสามคนเดินอ้อมโรงเก็บของ เข้าไปที่โคนต้นฉำฉา พวกเราเห็นสามคนนั้นทำท่าเหมือนคุยอะไรกับใครสักคนอยู่แต่สักพักก็ร้องลั่นแล้ววิ่งหนีออกมา ทำให้พวกที่รออยู่ห่างๆพลอยวิ่งหนีเตลิดออกมาด้วย

            เพื่อนสามคนนั้นบอกว่าเห็นเด็กผู้หญิงนั่งร้องไห้อยู่ เลยเดินเข้าไปถาม แต่อยู่ดีๆเด็กนั่นก็มองหน้าแล้วลุกวิ่งหายเข้าไปในต้นฉำฉาเฉยเลย ก็เลยวิ่งหนีกันออกมาเนี่ยแหละ

            หลังจากนั้นเรื่องผีเด็กผู้หญิงก็กระจายไปทั่วประกอบกับน้อง ป.5 ที่ขาดเรียนไปก่อนหน้าพากันทยอยกลับมาเรียนพร้อมข่าวลือที่ว่าเด็กกลุ่มนี้ที่ไปเล่นกันวันนั้น คุ้ยกองใบไม้ไปมาแล้วไปเจอเอาโครงกระดูกมือคนโผล่ออกมาจากพื้นใต้กองใบไม้ เด็กบางคนยังพูดว่าตอนที่นอนกลิ้งไปมาเล่นกันรู้สึกเหมือนมีคนเพิ่มมาจากไหนไม่รู้อีกคนคนนึงไปกลิ้งทับร่างร่างหนึ่ง เหมือนเด็กตัวเท่าๆกันแต่เย็นชืด อีกคนบอกว่ารู้สึกเหมือนเหยียบโดนผมคนผมพันขา เลยพากันสติแตกวิ่งหนีออกมา

            จากนั้นโรงเรียนเลยมีข่าวลือหนักว่ามีเด็กถูกฆ่าตายฝังอยู่ที่นั่นพอข่าวลือหนาหูออกไปถึงผู้ปกครอง ก็เริ่มมีการขุดคุ้ยเรื่องจนรู้ว่าเคยมีเด็กหายในพื้นที่นี้ แต่หลายปีมาแล้ว เลยมีการเรียกร้องกันให้ลองค้นหาดูที่บริเวณโคนต้นฉำฉาแล้ว ในที่สุดโคนต้นฉำฉาก็ถูกกวาดจนเรียบและมีการขุดรอบๆบริเวณ แต่ก็ไม่พบอะไรจนทุกคนเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว

            วันต่อมาพายุกระหน่ำรุนแรงทั้งตำบล พัดต้นไม้ใหญ่หลายต้นล้มลงรวมทั้งต้นฉำฉาที่หักทั้งลำเหลือแค่ส่วนโคนนิดหน่อย แต่นั่นก็ทำให้พวกเราได้คำตอบว่าผีต้นฉำฉามาจากไหนเพราะโพรงตรงกลางของต้นปรากฏศพเด็กแห้งกรังติดอยู่ในนั้น คาดว่าคนร้ายคงปีนขึ้นไปแล้วหย่อนลงมาซ่อนจากรูด้านบน

            หลังจากเรื่องคลี่คลายแล้วต้นฉำฉาก็ถูกถอนรากถอนโคนออกจนเกลี้ยง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีนักเรียนคนไหนกล้าเข้าไปแถวนั้นอีกเลย