LOGINShare
บทที่ 7 ลูกชายที่ไม่รู้
Last Updated:
2025-04-03 20:55:46หญิงสาวกล่าวชมบุตรชายตัวน้อยพร้อมกับหยิกแก้มเบา ๆ อย่างรักใคร่ จนหนุ่มน้อยถึงกับยิ้มกว้างกับคำชมของมารดา
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
หาญก็ช่วยชนิดาภากับนิคยกกระเป๋าไปขึ้นรถ มุ่งตรงไปขึ้นเรือที่ท่าเรือประจำของตระกูล ทามาเลส ดวงตาคมของหาญมองสำรวจหนุ่มน้อยหลายรอบ ด้วยความสงสัย เพราะหนุ่มน้อยเป็นเด็กลูกครึ่งแถมมีดวงตาสีเดียวกับคุณเจสันและนายหัวราเชนทร์อีกด้วย ยกเว้นรูปร่างหน้าตาที่เหมือนเด็กลูกครึ่งทั่วไป แต่จะคิดอีกทาง เขาก็คิดว่าคงเป็นไปไม่ได้
เพราะทั่วเกาะใคร ๆ ก็รู้ ว่านายหัวราเชนทร์เป็นหมันไม่สามารถมีลูกได้ เนื่องจากอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อน หาญถึงกับส่ายหน้า ไล่ความคิดของตนเองออกไป เมื่อทั้งหมดขึ้นมานั่งเรียบร้อย อยู่บนเรือโดยสารแล้ว เรือได้วิ่งออกจากท่ามาสักพัก
"หม่ามี้ฮะ ทะเลสวยจัง น้ำใส ๆ เป็นสีฟ้าเชียว นิคอยากจะเห็นใต้ท้องทะเลจังเลยฮะ นิคเห็นในทีวี ผู้คนดำลงน้ำ เพื่อไปดูปะการังมีฝูงปลาเล็ก ๆ คงตื่นเต้นน่าดูเลย"
หนุ่มน้อยกล่าวอย่างอารมณ์ดีครึกครื้น เมื่อได้เห็นทะเลสมใจ เผยรอยยิ้มแย้มทรงเสน่ห์ชวนมองของตนเอง จนสาว ๆ นักท่องเที่ยวรวมถึงคนแก่ที่นั่งอยู่ร่วมกันภายในเรือหันมามอง พร้อมกับยิ้มให้อย่างเอ็นดูนิค
"หม่ามี๊ว่ายน้ำไม่ค่อยเก่งด้วยสิจ๊ะ"
"ถ้าคุณนิค อยากจะดำน้ำทะเล ต้องนายหัวครับ นายหัวราเชนทร์ดำเก่งที่สุด แถมจุดที่น่าดำน้ำชมวิวใต้ท้องทะเล ก็อยู่ที่ท้ายเกาะแก้วมายาที่เรากำลังจะไปนี่แหละครับ พื้นที่ตรงนั้นนายหัวราเชนทร์ชอบไปดำน้ำประจำ ครั้งละเป็นเวลานาน ๆ อยู่บ่อย ๆ"
"นายหัวราเชนทร์ คือใครเหรอครับพี่หาญ"
นิคเอียงหน้าเล็กน้อยกล่าวถามด้วยความสงสัย เมื่อได้ยินชื่อที่เขาไม่คุ้นหูและไม่รู้จักตัวตนมาก่อน
แต่ในตอนนี้เขาชักอยากจะรู้จัก บุคคลที่ชื่อนายหัวราเชนทร์เสียแล้ว เพราะเขาอยากจะดำน้ำ เพื่อดูปะการังเป็นที่สุด
"นายหัวราเชนทร์ เป็นลูกชายเจ้าของเกาะแก้วมายาครับ"
"เป็นลูกชายเจ้าของเกาะแก้วเหรอครับ งั้น เขาตัวเท่าผมหรือเปล่า ผมจะได้ขอเป็นเพื่อนกับเขาซะเลย"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"
คำพูดไร้เดียงสาจากปากน้อย ๆ ของนิค ทำให้หาญรวมถึงชนิดาภาถึงกับหลุดหัวเราะออกมา กับความไม่รู้เรื่องของหนุ่มน้อย ชนิดาภายกมือลูบศีรษะเล็กของบุตรชายตัวน้อยด้วยความรักและเอ็นดู ถึงแม้ในใจของเธอจะไม่ได้เหมือนสีหน้าที่แสดงออกในตอนนี้ เพราะเธอกำลังนึกกังวลกับเรื่องราวความลับที่เธอปิดบังไว้ รวมถึงไม่รู้ว่าเธอกับนิคไปอยู่ที่นั่นจะพบเจอกับอะไรบ้างจากในหัวราเชนทร์และนายหญิงใหญ่ผู้เป็นมารดาของนายหัวราเชนทร์ เพราะทั้งคู่ไม่ชอบเธอ
ริมชายหาดเกาะแก้วมายา
ด้านหน้าของเกาะที่ขาวสะอาดไร้ซึ่งขยะ น้ำทะเลที่สวยใส จนมองเห็นฝูงปลาแหวกว่าย ก็ยิ่งทำให้หนุ่มน้อยที่เพิ่งลงจากเรือ ถึงกับวิ่งกางแขนเงยหน้ารับลม ทะเลที่พัดผ่านร่างเล็กอย่างมีความสุข
ภาพที่เห็นตรงหน้าของลูกชายตัวน้อยพลอยทำให้ชนิดาภาถึงกับยิ้มออกมาทั้งหยาดน้ำตา ที่เห็นลูกชายมีความสุขได้มากขนาดนี้ ทั้งที่เขาไม่เคยรู้ว่านี่คือบ้านแท้ ๆ ของบิดาผู้ให้กำเนิดตัวเอง เธออยากให้นิคได้มีโอกาส ช่วงนี้ที่คุณลุงอนุญาตให้เธอกับลูกอยู่ที่นี่ได้ อยู่กับคุณย่าคุณปู่และบิดาผู้กำเนิดแท้ ๆ อย่างใกล้ชิดสักครั้ง
หากวันหน้าเธอกับลูกต้องออกไปจากที่นี่จริง ๆ อย่างน้อย ๆ นิคก็ยัง ได้มีความทรงจำเกี่ยวกับพวกเขาบ้าง
"คุณแอมครับ คุณแอมอยู่กับคุณนิค ก่อนก็ได้นะครับ ส่วนกระเป๋าพวกนี้เดี๋ยวผมจะยกไปเก็บที่ห้องให้เองครับ"
"ขอบคุณมากนะพี่หาญ"
"ไม่เป็นไรครับคุณแอม มันเป็นหน้าที่สุภาพบุรุษอย่างผมอยู่แล้วครับ" หาญเดินจากไป ด้วยสีหน้าที่มีรอยยิ้ม เพราะเขาไม่เห็นคุณแอมยิ้มอย่างมีความสุข อย่างนี้มานานแล้ว
ถ้าหากเด็กหนุ่มน้อยคนนี้เป็นลูกของคุณแอมกับนายหัวก็คงจะดี เพราะไม่ใช่คุณแอมเท่านั้นที่จะดีใจ แต่นายหัวก็คงจะดีใจมากด้วยที่จะมีลูกเป็นของตัวเองสักที
Related chapters
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 8 ดีใจหรือเสียใจ
"ที่นี่สวยมากเลยฮะหม่ามี๊ นิคชอบที่นี่ เราอยู่ที่นี่ตลอดไปได้หรือเปล่าฮะหม่ามี้""ไม่ได้หรอกนะครับเด็กดี เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านจริง ๆ ของเราสักหน่อย เราแค่มาอาศัยอยู่ชั่วคราวเท่านั้น""ว้า… น่าเสียดายจัง แต่นิคชอบที่นี่จริง ๆ เลยนะครับ สวยถูกใจนิคมากเลย"ดวงหน้าเรียวสวยเมื่อได้ยินคำพูดจากปากเล็ก ๆ ของหนุ่มน้อยบุตรชายเพียงคนเดียว ถึงกับเจ็บแปลบที่หัวใจตัวเองด้วยความสะเทือนใจ และสงสารบุตรชายตัวน้อย ที่เขาคงไม่มีโอกาสจะเป็นทายาทสืบสานต่อที่นี่ ต่อจากบิดาแท้ ๆ ของเขา“ทำไมหม่ามี๊ ทำหน้าเศร้าเหมือนจะร้องไห้แบบนั้นล่ะครับ”“ไม่มีอะไรหรอกจ้า หม่ามี๊ก็แค่ดีใจจนเผลอจะร้องไห้ เพราะเห็นหนูมีความสุขก็แค่นั้นเอง”“มีด้วยเหรอครับ ดีใจจนร้องไห้ นิคเคยเห็นแต่คนเสียใจจนร้องไห้เท่านั้น”“มีสิ ทำไมจะไม่มีล่ะ ก็ดีใจจนเก็บกั้นเอาไว้ในใจไม่ไหวต้องปล่อยออกมาเป็นหยดน้ำตาร่วมแสดงความยินดีไงล่ะ”“โอเคฮะ ถ้างั้นนิคก็หายห่วง นิคกลัวว่าหม่ามี้จะนั่งร้องไห้ด้วยความเสียใจอะไรเสียอีก เหมือนวันที่หม่า
Last Updated : 2025-04-04โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 9 นึกว่าหลานชายตัวเอง
ภายในบ้านหลังใหญ่โต คุณกรกนกที่นั่งสีหน้าบึ้งตึงอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อได้รับรู้จากปากของสามีว่า ชนิดาภาอดีตภรรยาของบุตรชายจะกลับมาอยู่ในบ้านหลังนี้ พร้อมทั้งจะมาช่วยทำงานอีกด้วย“เอาเถอะน่าคุณ หนูแอมมาอยู่ที่นี่ เธอก็มาอยู่ในฐานะแขกของฉัน ไม่ใช่อดีตลูกสะใภ้ของคุณอีกต่อไปแล้ว ผมรู้ว่าคุณเองก็ไม่ได้อยากได้หนูแอมมาเป็นลูกสะใภ้ แต่เป็นเพราะคุณขัดผมไม่ได้ เหมือนกับราเชนทร์ ครั้งนี้ผมไม่บังคับให้พวกเขาต้องมาคู่กันอีกแล้ว ผมอยากให้คุณเมตตาหนูแอมกับลูกบุญธรรมของเธอ”“ว่าไงนะคะคุณพี่ ยัยเด็กนั่น มีลูกบุญธรรมมาด้วยเหรออิฉันนึกว่าเด็กนั่นจะมาเพียงคนเดียวซะอีก คิดว่าที่นี่เป็นสถานสงเคราะห์หรือไงกัน”“เป็นลูกชายเพื่อนหนูแอมน่ะ แต่เขายกให้หนูแอมแล้ว”“คุณท่านคะ คุณผู้หญิง คุณแอมมาแล้วค่ะ” ป้าแก้วที่ยืนใกล้ ๆ เจ้าของบ้านทั้งสองได้กล่าวขัดขึ้น เมื่อเห็นชนิดาภาจูงมือเล็กของหนุ่มน้อยลูกครึ่งหน้าตาหล่อเหลาน่ารักน่าเอ็นดู เข้ามาในห้องโถงรับแขก“มากันแล้วหรือหนูแอม ไหนดูซิ เจ้าหนูมาใกล้ ๆ ปู่ หน่อยสิลูก”นิคถึงกับทำหน้าไม่ถูก เงยหน้าขึ้นมองมารดาว่าเขาควรจะทำตามคำสั่งของชายชราตรงหน้าหรือไม่“ไปสิจ๊ะนิค นั
Last Updated : 2025-04-05โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 10 คุณย่าไม่ชอบผม
หนุ่มน้อยกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มไร้เดียงสา แต่เต็มไปด้วยความฉลาดพูดจาฉะฉาน“คิดได้อย่างนั้นก็ดี ฉันจะได้ไม่ปวดหัว”“คุณกรกนก ไหนเราคุยกันแล้วไง”เสียงไม่ค่อยพอใจจากคุณเจสัน ทำให้คุณกรกนกผู้เป็นภรรยาที่ถูกเอ็ดยิ่งไม่พอใจไปใหญ่ เพราะดูเหมือนว่าสามีตัวเองจะปกป้องสองแม่ลูกนี้เหลือเกิน จนเธอนึกน้อยใจที่เป็นถึงภรรยาแต่สามีกลับเอาอกเอาใจสองแม่ลูกคู่นี้มากกว่า“ฉันขอตัวนะคะ ขืนอยู่ตรงนี้ต่อ ไม่รู้ว่าจะเก็บอารมณ์ของตัวเองได้อีกนานแค่ไหน เชอะ”หญิงวัยกลางคนที่ยังคงสะสวยราวกับผู้หญิงอายุสามสิบกว่า เดินเชิดหน้าอย่างทรนงขึ้นไปบนห้อง ด้วยสีหน้าโกรธ ๆ ไม่พอใจสามีรวมถึงชนิดาภาและนิค“อย่าไปถือสาคุณกรกเลยนะ เธอก็เป็นแบบนี้แหละ”“คุณปู่ฮะ ทำไมคุณย่า ถึงไม่ชอบผมกับหม่ามี้ล่ะฮะ หรือว่าคุณย่าไม่ดีใจ ที่จะให้ผมกับหม่ามี้อยู่ที่นี่ด้วย”นิคเอ่ยอย่างซึม ๆ เริ่มไม่ค่อยมีความสุขกับการมาอยู่ที่นี่“นิค หม่ามี๊ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่”“เอาเถอะ
Last Updated : 2025-04-06โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 11 คุณย่าจอมดุ
“เสียดายจังเลยฮะ ผมอยากจะเห็นนายหัวราเชนทร์มากเลยฮะ มีแต่คนพูดถึงนายหัวราเชนทร์ว่าเก่ง จนผมอยากเห็นซะแล้วฮะ”เสียงเล็ก ๆ ของหนุ่มน้อยกล่าวด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม จนคุณกรกนกที่เหลือบแอบมองรอยยิ้มนั้นเห็นอย่างชัดเจน ถึงกับสมองฉายภาพราเชนทร์ในวัยเด็กออกมาในหัวเวลาที่ยิ้ม จนเธอเองรู้สึกตกใจ ก่อนที่จะรีบสลัดออกไปทุกคนนั่งทานข้าวกันอย่างเงียบ ๆ โดยมีเสียงของนิคและคุณเจสันพูดคุยกันอย่างครื้นเครง ส่วนชนิดาภาก็ตอบคำถามบางครั้งบางคราวเมื่อคุณเจสันถามถึง คุณกรกนกได้แต่นั่งหน้าบึ้งตึงเล็กน้อยทานข้าวอย่างเงียบ ๆ ไม่คิดจะคุยกับใครทั้งนั้น“คุณย่าฮะ ทานข้าวไม่อร่อยเหรอฮะ นิคตักกับข้าวให้นะฮะคุณย่า คุณย่าต้องทานให้เยอะ ๆ นะฮะ คุณย่าสวยอยู่แล้ว ถ้าคุณย่าทานให้เยอะกว่านี้นิครับรองเลยว่าคุณย่าจะสวยยิ่งกว่านี้อีกฮะ”“ไม่ต้อง ฉันมีมือตักเองได้”เสียงกล่าวตวาดอย่างหยิ่งทรนงไม่ค่อยพอใจ ทำให้เด็กน้อยที่รู้สึกอยากจะเอาใจหญิงวัยกลางคนตรงหน้า ถึงกับนั่งซึมยกช้อนค้างหน้าเสีย น้ำตาเอ่อคลอดวงตากลมโตไร้เดียงสาเศร้าสลดลง“ขอโท
Last Updated : 2025-04-07โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 12 นายหัวราเชนทร์ผู้แสนร้าย
“นายหัวจะไม่ให้ผมทำตามคำสั่งของคุณท่านได้ยังไงล่ะครับ เดี๋ยวคุณท่านก็ไล่ผมออกพอดี อย่าลืมสิครับ ว่าคุณท่านน่ะใหญ่กว่านายหัวอีกนะครับ”“เออ… กูรู้แล้ว พูดออกมาได้นะมึง กวนตีนชะมัด”“ก็มันจริงไหมล่ะครับนายหัว แฮะ แฮะ” หาญทำหน้ากวน ๆ อย่างนึกแหย่เจ้านายหนุ่มเล่น“เออ มันก็จะอย่างที่มึงว่านั่นแหละ แม่นั่นพาเด็กมาด้วยจริง ๆ งั้นเหรอ”“จริงครับนายหัว ครั้งแรกที่ผมเห็นนะครับ ผมยังนึกว่าเป็นลูกของนายหัวซะอีก ดวงตาเหมือนนายหัวเป๊ะ แต่ว่าเค้าโครงรูปร่างหน้าตา เหมือนเด็กหนุ่มลูกครึ่งทั่วไป อายุก็ราว ๆ 4-5 ขวบ เห็นจะได้ครับ แต่ดูท่าทางแล้วคงฉลาดน่าดูพูดจาฉะฉานเหมือนนายหัวเลยครับ แต่น่าเสียดายที่ไม่ใช่ลูกของนายหัว เพราะนายหัวเป็นหมัน”“ไอ้หาญ มึงพูดออกมาทำไมวะ ตอกย้ำกูจริง ๆ เลยนะมึง คำว่าเป็นหมันเนี่ย กูเกลียดคำนี้ที่สุด”เสียงคมดุเหี้ยมเกรียมกล่าวตวาดจนหาญหน้าหด“ขอโทษครับนาย ขอโทษครับ ผมผิดไปแล้วครับ ผมไปดีกว่าเดี๋ยวได้กินบาทานายหัว”หาญถึงกับรีบวิ
Last Updated : 2025-04-08โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 13 แค่นางบำเรอ
"แกจะไปนึกถึงผู้หญิงคนนั้นทำไมวะราเชนทร์ คนที่แกควรจะนึกถึงควรจะเป็นผู้หญิงคนอื่นมากกว่า ยัยผู้หญิงคนนั้น ไม่มีค่าอะไร เป็นแค่ปลิงดูดเลือดเท่านั้น" ราเชนทร์กล่าวเตือนตัวเองเบา ๆ ไม่ให้นึกถึงชนิดาภาอีก เธอควรจะออกไปจากวงจรชีวิตของเขา เสียที เขาไม่คิดเลยว่าฟ้าจะลิขิตให้เธอกลับมาอยู่ที่นี่อีกครั้ง แถมยังมีเด็กชายตัวน้อยกลับมาด้วยบิดาของเขาก็อีกคน เขาต่างหากที่เป็นลูกแท้ ๆ ไม่ใช่ชนิดาภา ที่มีแต่ตัวเปล่า ไม่มีหัวนอนปลายเท้า เป็นใครที่ไหนก็ไม่รู้ ที่จู่ ๆ บิดาก็พาเข้ามาอยู่ในบ้าน แล้วบังคับให้เขาแต่งงานด้วยอย่างไม่เต็มใจ"ชนิดาภา ฉันจะไล่เธอออกไปจากเกาะนี้ให้ได้ ฉันจะไม่ให้เธอเข้ามาวุ่นวายในครอบครัวของฉันอีก ฉันเกลียดเธอ"ร่างสูงเมื่อคิดได้แล้ว ก็หันหลังมุ่งหน้าเดินตรงกลับไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่โตของตระกูลทามาเลสห้าทุ่มแล้วชนิดาภารู้สึกกระหายน้ำอย่างหนัก หรืออาจจะเป็นเพราะวันนี้เธอกับลูกเที่ยวเดินจนทั่วรีสอร์ท ทั้งที่อากาศค่อนข้างร้อน จนทำให้มีเหงื่อออกมาก และในตอนนี้เธอก็กระหายน้ำ เพื่อไปทดแทนหยาดเหงื่อที่เสียออกไปชนิดาภาคิดว่าดึกป่านนี้แล้ว คงจะไม่มีใครลุกขึ้นมาอีกเป็นแน่ เธอจะรีบลงไปด
Last Updated : 2025-04-09โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 14 คนไร้หัวใจ
ร่างเล็กกล่าวข่มขู่ทั้งที่หวาดกลัวเต็มทีจนแทบอยากจะหายไปจากตรงนี้"เดี๋ยวนี้ชักเก่งขึ้นมากแล้วนี่ เถียงคำไม่ตกฟาก ทำไมล่ะ กลับมาคราวนี้ คิดอยากจะมาเกาะพ่อฉันงั้นเหรอ หรือว่าที่ไม่ยอมเป็นนางบำเรอของฉัน ก็เพราะอยากจะมาอ่อยคนแก่เพื่อเป็นเมียน้อยอย่างพ่อฉัน พลาดจากลูกก็จะเอาจากพ่อสินะ"เพี้ยะเสียงตบที่ดังสนั่นจนชายหนุ่มถึงกับหน้าหัน ชายหนุ่มกัดกรามกรอดใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มไปมาด้วยความโมโห สายตาโหดเหี้ยมปรากฎขึ้นบนหน้าหล่อ"เธอกล้าตบฉัน มานี่เลยแม่ตัวดี ต่อให้เธอไม่ยอมเป็นนางบำเรอของฉัน แต่ฉันนี่แหละจะเก็บค่าเช่าที่อยู่จากเธอเอง เธอไม่ยอม แต่ฉันสั่ง เธอก็ต้องยอม ถ้าเธออยากให้ลูกของเธอได้อยู่อย่างสงบ" ราเชนทร์ขบกรามแน่นแทบอยากเข้าไปบีบคอเธอ"อย่านะ คุณอย่าคิดแม้แต่จะทำอะไรลูกของฉัน"ชนิดาภาแทบอยากยกมือไหว้ขอร้องเพราะเป็นห่วงลูก"ถ้าไม่อยากให้ฉันทำอะไรลูกของเธอ ก็ยอมดี ๆ ซะ ไม่ใช่ว่าเธอกับฉันไม่เคยกันเสียหน่อย ออกจะคุ้นเคยและเธอก็เร่าร้อน เวลาอยู่ใต้ร่างของฉัน"ดวงตาคมจ้องมองกลีบปากเย้ายวนที่เม้มแน่นที่เขารู้ดีว่าหวานแค่ไหน"อย่านะคะ คุณราเชนทร์ ฉันไม่เต็มใจ คุณก็รู้ อือ อื้อ ยะ อย่า"คำพูด
Last Updated : 2025-04-09โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 15 มาเป็นหลานปู่จริง ๆ ได้มั้ย
ดวงตากลมโตหลั่งน้ำตาออกมาจนเลอะดวงหน้าสวยหวาน ค่อย ๆ หยดลงบนหมอน จนเกิดเป็นคราบน้ำตาวงกว้าง ร่างเล็กเผลอหลับไปทั้งที่ยังคงสะอึกสะอื้นส่วนชายหนุ่มนั่งดื่มเหล้าต่อภายในห้องครัวอย่างหัวเสีย เขาไม่คิดเลยว่าเพียงแค่ได้แตะต้องผู้หญิงที่เขาเกลียดเพียงแค่นี้ จะทำให้ร่างกายของเขาเกิดความปรารถนามากมาย จนแทบยั้งตัวเองไม่อยู่ ตอนนี้คงมีเพียงแค่เหล้าที่จะอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ เพื่อดับความร้อนในร่างกายของเขาที่มีอย่างมากล้นจนแทบอยากจะตามขึ้นไปจัดการกับแม่ตัวดี ที่ปลุกกำหนัดความอยากของเขาขึ้นมา เพียงแค่ได้เห็นเธอในชุดนอนเบาบาง“เธอนึกว่าฉัน อยากจะแตะต้องเธอนักหรือไง ก็งั้น ๆ แหละ ต่อให้ตอนนี้เธอจะสวยและดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเมื่อก่อน แต่ภายในก็คงจะเน่าเละไม่เป็นท่า” เสียงถอนหายใจอย่างปล่อยวางของนายหัวราเชนทร์พร้อมลุกขึ้น เดินโซเซด้วยอาการเมามายขึ้นไปบนห้องอย่างหัวเสีย เพราะเหล้าไม่สามารถช่วยเขาดับความอยากปรารถนาในตัวของชนิดาภาได้เลย ตอนนี้คงมีเพียงแค่สายน้ำเป็นทางเลือกสุดท้ายสำหรับคืนนี้ ที่เขาคิดว่าคงจะพอช่วยดับความร้อนในกายของเขาได้โซนรีสอร์ท ห้องอาหารของรีสอร์ทกลุ่มนักท่องเที่ยวมากมาย ต่างก็เข
Last Updated : 2025-04-09
Latest chapter
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 32 อยู่อย่างไร้ค่า
ร้านอาหารตามสั่งริมชายหาด“หม่ามี๊ฮะ นี่ก็สายมากแล้ว นายหัวราเชนทร์ จะไม่ว่าเอาเหรอฮะ”“ช่างเถอะ จะสายก็ช่างมัน เป็นเพราะเขา เอ่อ… ไม่มีอะไรหรอกจ้า”“เอาแบบนี้ เดี๋ยวหม่ามี๊ไปส่งนิคที่บ้าน ถ้านิคจะออกไปเดินเล่นหรือเล่นกับเพื่อน ๆ ก็อย่าลืมล็อคบ้านด้วยนะ เกิดเข้าของภายในบ้านของนายหัวหายไป คราวนี้เราสองคนคงแย่แน่ ๆ“นิคเข้าใจฮะหม่ามี้ หม่ามี้ไม่ต้องห่วง ทำไมเราไม่ซื้ออาหารไปทำในห้องครัวในบ้านฮะ หรือเราต้องขออนุญาตนายหัวราเชนทร์ก่อน นิคเกลียดเขาฮะ ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่นิคเจอ นิคไม่อยากอยู่ใกล้อีกแล้ว”ดวงหน้าเล็กกล่าวในตอนท้ายอย่างเคือง ๆ“เวลาเห็นนายหัว นิคก็พยายามหลบหน้าหน่อยก็แล้วกัน จริง ๆ แล้ว เราไม่ควรจะแตะต้องจะดีกว่า หม่ามี้ไม่อยากให้เกิดปัญหาอีก“ก็ได้ฮะ แล้วแบบนี้ ผมต้องทานข้าวจากร้านค้าทุกวันเหรอฮะ นิคอยากทานอาหารฝีมือหม่ามี้มากกว่า”“อดทนไปก่อนนะ รอให้หม่ามี๊มีเงินเดือนแล้ว หม่ามี้อาจจะขอเช่าห้องพักสักห้องที่นี่ ให้เราได้อย
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 31 ใจเกลียดกายต้องการ
เสียงแหบพล่านถามเบา ๆ อย่างสงสัย เมื่อเขากำลังก้มจูบขบเม้มซุกไซ้อยู่ที่หน้าท้องผิวเนียนสวยไร้ซึ่งไขมัน เตือนสติของชนิดาภาให้หลุดจากบ่วงสวาทที่ถูกปลุกขึ้น มือเล็กผลักอกแกร่งผลักดันออกห่าง แต่แรงเท่ามดอย่างเธอหรือจะสู้กำแพงยักษ์ได้“ลุกออกไปเลยนะคะ ลุกออกไปจากร่างของฉัน”“ไม่ นอกจากฉันจะไม่ลุกหนีไปไหนแล้ว ฉันจะต่อกับเธอให้จบด้วย เธอยังไม่ตอบคำถามของฉันเลยนะ ว่ารอยแผลที่ท้องทำไมถึงได้ใหญ่มากกว่ารอยแผลผ่าไส้ติ่งทั่วไป”“มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะถาม ลุกออกไปสิ ฉันรังเกียจคุณ คุณเองก็รังเกียจฉันไม่ใช่เหรอ”ชนิดาภารู้สึกใจสั่นหวาดกลัวขึ้นมาอย่างจับใจ เพราะเธอไม่อยากท้องอีกแล้วกับคนใจร้าย“พูดมากอยู่ได้ น่ารำคาญ เรามาพูดภาษากายกันดีกว่า แบบนี้สิถึงสนุก ถึงลีลาเธอไม่สู้สาว ๆ ของฉัน แต่ก็ใช้แก้ขัดได้”“อย่านะ” เสียงเล็กถูกกลืนหายไปในลำคอ เมื่อชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เธอ ได้มีโอกาสพูดอะไรออกมาทั้งนั้น นอกจากเสียงครวญครางเรียกแต่ชื่อเขาเท่านั้นที่เขาอยากได้ยิน“อืม อือ อื้อ...” หญิงสาวครางประท้วงดิ้นรนต่อต้าน เมื่อถูกบดจูบอย่างร้อนแรงแทบขาดอากาศหายใจ“ฉันชอบหน้าอกสวย ๆ ของเธอ เบบ
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 30 ฉันจะเอาเมื่อไหร่ต้องได้
“ทำไม เธอถึงกับใจลอยเพราะฉันอยู่ใกล้แบบนี้งั้นเหรอ” น้ำเสียงกระเส่าที่ยังคงไม่ยอมถอยห่าง ทำให้ชนิดาภาได้สติ รีบก้าวเดินออกมาด้านหน้าเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง“กลัวงั้นเหรอ หึ ไม่เห็นต้องกลัวเลย ทั้งเลียทั้งดูดทั้งกระแทก ฉันก็ทำกับเธอมาหมดแล้ว อย่าทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลย โอกาสมาเป็นนางบำเรอของฉันไม่ได้หาง่าย ๆ นะ”“ฉันมาทำงานเลขาเท่านั้น ไม่ได้สนใจทำงานสกปรกอย่างที่คุณคิดหรอกค่ะ”“ก็ดี งั้นไปทำงานต่อดีกว่า”ร่างสูงก้าวนำร่างเล็กเดินไปทำงานด้วยสีหน้าที่กลับมาเงียบขรึมเย็นชาสี่ทุ่มแล้วชนิดาภายังนอนไม่หลับ เพราะเธอยังไม่หายสงสัยกับความรู้สึกแปลก ๆ ที่เธอได้เจอในวันนี้ ทั้งท่าทีของนายหัวราเชนทร์และการกระทำของเขาที่ใจดีเกินกว่าเหตุในหลาย ๆ เรื่องคลิก คลิกเสียงปลดล็อคประตูห้องนอน ทำให้ชนิดาภารู้สึกตื่นกลัวดวงตาเบิกกว้างมองตรงไปที่ประตูอย่างตกใจ“นายหัวราเชนทร์ คุณเข้ามาในห้องนี้ทำไมคะ”“ฉันก็เข้ามานอนไง นี่เป็นห้องฉันเหมือนกัน” เขากล่าวอย่างหน้ามึน“ว่าไงนะคะ” “ทำไม หูตึงอย่างั้นเหรอถึงไม่ได้ยินฉันพูด”“แต่ห้องนี้คุณยกให้ฉันแล้ว ถึงแม้ข้าวของเครื่องใช้ เสื้อผ้าของคุณจะอยู่เต็มห้อง พรุ่ง
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 29 คนใจร้าย
ชนิดาภามีอาการสีหน้ารู้สึกเป็นกังวลไม่สบายใจขึ้นมา“ไม่ต้องห่วงหรอก ลุงคุยกับราเชนทร์เรียบร้อยแล้ว รายนั้นไม่มีปัญหา หรือว่าหนูไม่เต็มใจที่จะทำงานนี้กับลูกชายของลุง”“ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่ว่าหนูไม่เต็มใจ หนูก็แค่กลัวว่าจะไปรกหูรกตานายหัวก็เท่านั้นค่ะ” เธอกล่าวอย่างเจียมตัวหน้าเศร้าสลด “ออ… อีกเรื่อง ที่ลุงจะบอก ราเชนทร์จะให้หนูไปอยู่บ้านพักท้ายเกาะของเขาที่นั่น ลุงก็เห็นด้วย หนูกับนิคจะได้ ไม่ต้องถูกภรรยาของลุงกล่าวดูถูกเยาะเย้ยอีก”“ก็ได้ค่ะคุณลุง ว่าแต่จะให้หนูเริ่มงานเมื่อไหร่เหรอคะ”“เริ่มวันนี้เลย อย่าบอกนะว่าเธอไม่พร้อม” เสียงคมดุที่คุ้นเคยกับเธอดีดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของคุณลุงเจสัน พร้อมร่างสูงที่แต่งใจเรียบร้อยพร้อมทำงาน ในเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์รองเท้าหนังสไตล์แฟชั่น พร้อมกับหมวกใบโตที่อยู่ในมือ ทำให้ดูเป็นคาวบอยหล่อเหลาราวกับเทพบุตรมาจุติ“รีบอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย เดี๋ยวเธอต้องไปทำงานกับฉันในวันนี้ ห้ามสายเป็นอันขาด เก็บกระเป๋าให้เรียบร้อยด้วย เดี๋ยวหาญจะมายกไปให้เอง”กล่าวเสร็จร่างสูงก็เดินจากไปอย่างเฉยชา สีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกจนเธออ่านไม่ออก ว่าเขารู้สึกยังไงกันแน่ ใ
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 28 คำขอร้อง
เวลาสองทุ่ม "คุณลุงคะ หนูมีเรื่อง อยากจะคุยกับคุณลุงสักครู่ค่ะ"ชนิดาภารีบเดินมาที่รถเข็นของคุณเจสัน ในขณะที่คุณกรกนกเดินอยู่ด้านข้าง และมีนางพยาบาลเข็นรถเข็นเพื่อที่จะพาคุณเจสันขึ้นมานอนบนห้อง หลังจากที่ทานอาหารมื้อค่ำเรียบร้อยในขณะที่ชนิดาภาและนิค ป้าแก้วได้ยกอาหารขึ้นมาให้ทานบนห้องแทน"มีอะไรงั้นเหรอหนูแอม ลุงต้องขอโทษเรื่องเมื่อกี้นี้ด้วย""ทำไมต้องขอโทษด้วยคะคุณพี่ เราไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อย" คุณกรกนกไม่วายพูดจาแดกดันไม่พอใจ"เงียบเถอะน่ะคุณ พูดมาเถอะหนูแอม ลุงกำลังฟังอยู่""เออ… หนูกับลูก เราสองคนคิดว่า เราไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป หนูไม่อยากสร้างปัญหาให้กับคุณลุงต้องลำบากใจอีก รวมถึงคุณกรกนกและนายหัวราเชนทร์ ถ้าคุณลุงจะอนุญาต หนูกับลูกจะไปจากที่นี่วันพรุ่งนี้ค่ะ""เฮ่อ… เอาไว้ ลุงขอคิดดูก่อนสักคืนก็แล้วกัน อย่าเพิ่งไปไหนเลยนะ ถือว่าลุงขอร้อง""ในเมื่อมันอยากไป ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะคุณพี่" คุณกรกนกแสยะยิ้มดีใจจนออกนอกหน้า"ผมบอกว่าให้คุณเงียบ ๆ ยังไงล่ะ คุณกรกนก""ก็ได้ค่ะคุณลุง"หญิงสาวก้มหน้าตอบเล็กน้อย ก่อนที่จะเลี่ยงมายืนที่ข้างมุมผนังให้นางพยาบาลเข็นรถเข็นของคุณลุงเจสันจา
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 27 เราจะไปจากที่นี่
เหล่าคนงานชายสามคนพร้อมหาญรีบวิ่งมาห้ามทัพ เพราะพวกเขาดูแล้วนายหัวคงไม่ปล่อยให้สองแม่ลูกจากไปด้วยดีแน่"พวกมึงจะมายุ่งทำไมวะ"ชายหนุ่มกล่าวอย่างหงุดหงิด เมื่อเห็นชนิดาภาจูงมือหนุ่มน้อยลับตาไปแล้วอย่างไม่เหลียวหลัง"พวกผมก็แค่สงสารคุณแอมกับลูกของคุณแอมก็เท่านั้นล่ะครับ" หาญกล่าว"แล้วพวกมึงไม่สงสารกูหรือไง""ก็สงสารอยู่นะครับ แต่คุณแอมกับลูกน่าสงสารกว่า นายหัวอย่าโกรธพวกผมเลยนะครับ พวกผมว่านายหัวใจเย็น ๆ ก่อนดีกว่านะครับ"คนงานวัยกลางคนใกล้เคียงกับคุณเจสันผู้เป็นบิดาของนายหัวราเชนทร์กล่าวอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ"รีบกลับไปบ้านพวกมึงเลย ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของกูแล้ว เซ็งชิบ"ทุกคนต่างแยกย้ายหายไปในพริบตา เมื่อได้ยินน้ำเสียงเกรี้ยวกราด จากปากของนายหัวราเชนทร์ ร่างสูงก้าวเดินไปในบ้านพักส่วนตัว ของตนเองอย่างโมโห ที่ใคร ๆ ก็ดูเหมือนว่าจะเข้าข้างสองแม่ลูกเหลือเกินบนโต๊ะอาหารมื้อเย็น คุณเจสันนั่งมองดูลูกชายด้วยความแปลกใจ ตั้งแต่ชนิดาภากับลูกมาอยู่ที่นี่ ราเชนทร์ไม่ยอมกลับมาที่บ้านหลังนี้เลย นี่เป็นวันแรกที่เห็นเขามานั่งร่วมโต๊ะกินข้าวด้วย"กลับบ้านมาได้สักทีนะราเชนทร์""ก็ที่นี่เป็นบ้านของผม ผมก็
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 26 ทรมารใจทั้งสองดวง
“ถ้าเธออยากให้เธอและลูกอยู่ที่นี่อย่างสงบ ก็รับปาก ทำตามคำสั่งของฉันเมื่อคืน ที่ฉันบอกกับเธอก็แล้วกัน ถ้าไม่อย่างนั้น เธอกับลูกไม่มีวันสงบแน่ จำไว้ ฉันจะรอฟังคำตอบจากเธอ ชนิดาภา”ร่างสูงกล่าวข่มขู่เบา ๆ เมื่อเดินเข้ามาเกือบแนบชิด ก้มหน้าลงบอกกับคนตัวเล็กที่สูงเพียงหัวไหล่อย่างเยาะเย้อ ดวงตาคมกริบเผลอมองริมฝีปากบางจิ้มลิ้มที่บวมเจ่อจากการลงทัณฑ์จากเขา อย่างนึกสะใจพร้อมกับเลือดในกายวิ่งไหลเวียนพล่านจนเกิดความปรารถนา ส่วนล่างปวดหนึบโชคดีที่วันนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ต และไม่ได้ยัดชายเสื้อเข้าในกางเกง จึงช่วยปิดบังเอาไว้ไม่โชว์ออกมาให้อับอายลูกน้อง"คุณลุงใจร้ายมากเลยนะครับ คุณลุงไม่ได้เป็นแฟนหรือแด๊ดดี้ของผม คุณลุงไม่มีสิทธิ์ที่จะมาจูบแตะต้องร่างกายของหม่ามี๊แบบนี้ หม่ามี๊เป็นของแด๊ดดี้ของผมคนเดียวเท่านั้น ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าแด๊ดดี้ของผมเป็นใครก็ตาม" เสียงเล็กตะคอกด้วยความโมโห แทบอยากจะเข้าไปตะกุยทำร้ายร่างกายสูงใหญ่โตของนายหัวอีกครั้ง ตอนนี้นิคคงทำได้เพียงแค่รอให้ตนเองโตเป็นผู้ใหญ่เสียก่อน แค้นนี้เขาต้องชำระแน่น หากเป็นไปได้เขาอยากตัวโตในตอนนี้เลย เขาจะได้ชกผู้ชายตรงหน้าให้หงายท้องไปเลย ที่
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 25 แค่เมียเก่า
“ก็ได้ งั้นเรามาดูกัน ในเมื่อเธอทำให้ฉันต้องอับอายทุกคน ฉันก็จะทำให้เธออับอายเหมือนกัน”“ว้าย ปล่อยนะ อือ อื้ม อือ…” มือหนากระชากร่างบางเข้ามากอดจูบอย่างเร่าร้อนดุเดือด ท่ามกลางสายตาทุกคน ไม่เว้นแม้แต่หนูน้อยนิคที่ตาโตอ้าปากค้าง อยากจะช่วยมารดาให้หลุดพ้นเงื้อมมือคนใจร้ายนิคเข้าไปทุบตีนายหัวราเชนทร์แถว ๆ สะโพกต้นขาใหญ่“ปล่อยแม่ผมนะ ปล่อยหม่ามี้เดี๋ยวนี้”กำปั้นเล็ก ๆ ทุบครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ดูเหมือนว่านายหัวราเชนทร์จะไม่สนใจและรู้สึกเจ็บอะไรเลย ไม่เหมือนนิคที่เริ่มรู้สึกเจ็บมือน้อยขึ้นมาบ้างแล้วเขายังคงรัดชนิดาภาแน่นตะโบมจูบอย่างไม่สนใจใคร ทั้ง ๆ ที่ชนิดาภาก็พยายามดิ้นหนี แต่ศีรษะท้ายทอยที่ถูกล็อคให้แหงนเงยรับจูบอย่างดุเดือด บวกกับมือแกร่งอีกข้างที่โอบรัดเธอไว้แน่น จนขยับแทบไม่ได้หญิงสาวยกเท้าขึ้นที่จะเหยียบปลายเท้าของเขาอย่างแรง แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะรู้ทันเธอ เพราะเขาก็ยกเท้าขยับหนีด้วยเช่นกัน“เฮ้ย เอาเข้าแล้วพวกเรา นายหัวทำอะไรวะนั่น ไหนว่าไม่สนใจ เมียเก่าแล้วไง เล่นจูบไม่ปล่อยเลยแบบนี้เรียกว่าเกลียดไม่จริงนี่หว่า”คนงานคนหนึ่งกล่าวขึ้นพร้อมกับมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกสยิวเสียว
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 24 สุดทน
เสียงเล็กใสตะโกนดังก้องทั่วหาด แต่คนงานทุกคนทำได้เพียงมองดูเท่านั้น ใครกันจะกล้ายุ่งเรื่องเจ้านาย “เงียบไปเลยนะไอ้เด็กเวร ที่นี่ใครจะกล้าช่วย ฉันก็เป็นเจ้าของที่นี่ ถ้าแน่จริง ก็ตะโกนให้ดังกึกก้องทั่วทั้งเกาะมายาเลยสิ เผื่อแม่ของเธอจะได้ยิน ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าแม่ของเธอจะกล้ามาช่วยเธอไหม” ตุ๊บร่างเล็กร่วงลงกับพื้นทราย จนนิคนั่งกลิ้งกับพื้น มือเล็กคลำก้นบีบนวดเบา ๆเพื่อคลายเจ็บ หนูน้อยเงยหน้าขึ้นมองสบตานายหัวราเชนทร์ ด้วยสายตาโกรธแค้น“ทำไม แค้นฉันงั้นเหรอ ถึงได้มองด้วยสายตาแบบนั้นไอ้หนูน้อย รอให้แกโตขึ้นมากกว่านี้ ค่อยมาแก้แค้นเอาคืนกับฉันก็ได้ ตัวเท่ากระเปี๊ยก อย่ามาทำซ่าส์กับฉัน จำไว้”คนงานชาวบ้านกับเด็ก ๆ ที่มองอยู่ไกล ๆ ต่างก็รู้สึก สงสารเด็กน้อย ที่ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้นายหัวโกรธมากขนาดนี้ด้านหน้าของเกาะภายในรีสอร์ท ชนิดาภาได้รับคำสั่งจากคุณเจสันให้เข้ามาทำงานช่วยผู้จัดการรีสอร์ท ดูแลลูกค้าและความเรียบร้อยเริ่มงานเป็นวันแรก“คุณแอมครับ คุณเเอมเกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ”“มีอะไรเหรอคะพี่หาญ”“นายหัว… นายหัวครับ กำลังเล่นงานคุณนิคใหญ่เลย อยู่ที่ท้ายเกาะฟาร์มมุกครับ เฮ่ย เหน
