LOGINShare
บทที่ 6 ไม่ใช่ที่พักของใคร
Last Updated:
2025-04-03 20:49:44“ที่นี่ไม่ใช่สถานสงเคราะห์ ที่เธอนึกอยากจะพาเด็กที่ไหนมาอยู่ด้วยก็ได้”
“ราเชนทร์ แกควรพูดกับน้องให้ดีกว่านี้ แด๊ดอนุญาติให้หนูแอมพาเด็กมาอยู่ที่นี่ได้ ต่อให้แกกับแม่แกจะไม่ชอบเด็กคนนั้นก็ตาม”
“ในเมื่อแด๊ดไม่ฟังคำพูดของผม งั้นก็เชิญแด๊ดตามสบายเถอะครับ แต่ผมขอบอกก่อน ถ้าเด็กนั่นมาป้วนเปี้ยนหรือทำข้าวของเสียหาย ก่อความรำคาญให้กับผม หรือแม้แต่แม่นี่สร้างปัญหาและความน่ารำคาญให้เกะกะผมละก็ ผมจะจับทั้งสองคนโยนออกไปจากที่นี่แน่ ขอตัวนะครับ”
ร่างสูงกล่าวอย่างไม่พึงพอใจ ก้าวเดินยาว ๆ ผ่านทุกคนเข้าไปในตัวคฤหาสน์สีหน้าบึ้งตึง จนชนิดาภาคิดว่าหากอยู่กันเพียงสองคนกับนายหัวราเชนทร์เหมือนอย่างเมื่อก่อน เธอคงไม่พ้นที่จะถูกเขาทำร้ายทั้งจิตใจและร่างกายอย่างแน่นอน
“หนูแอมอย่าไปถือสาพี่เขาเลยนะ หนูรีบไปเถอะ ไอ้หาญ”
“ครับ คุณท่าน”
“เดี๋ยวแก ติดตามไปกับหนูแอม ช่วยยกข้าวของกลับมาที่นี่ภายในวันนี้ อึ่งกับป้าแก้วเดี๋ยวก็ขึ้นไปจัดห้องรับรองแขกให้กับหนูแอมด้วย”
“ค่ะคุณท่าน”
“คุณพยาบาล เข็นฉันไปเที่ยวรอบ ๆ รีสอร์ท ฉันไม่ได้ออกมาสูดบรรยากาศของที่นี่มาหลายวันแล้ว”
“ได้ค่ะคุณท่าน”
โรงแรมปลายฟ้า
ภายในห้องพักที่ชนิดาภาเปิดพัก ร่างเล็กของหนูน้อยนิคที่นอนกลิ้งไปมาบนเตียง พร้อมกับทำสีหน้าหงุดหงิดเซ็งเล็กน้อย ดวงตากลมโตจ้องมองไปที่ทีวีกับรายการการ์ตูนที่ตัวเองไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่นัก
“เปลี่ยนช่องแล้วช่องเล่า ก็ไม่มีรายการที่ชอบเลย เมื่อไหร่หม่ามี๊ จะกลับมาสักทีนะ เบื่อเต็มทีแล้ว เฮ้ย"
คลิก
เสียงลูกบิดประตูพร้อมกับประตูถูกเปิดออกกว้าง หนุ่มน้อยถึงกับรีบลุกขึ้นจากเตียงกระโดดโลดเต้นด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มดีใจ เมื่อเห็นมารดาสุดสวยเดินเข้ามา พร้อมกับอ้าแขนกว้างให้เขาเข้ามากอด หนุ่มน้อยก็ไม่รอช้าพาร่างเล็กเข้าไปกอดซบอกอุ่นของมารดาด้วยความคิดถึงสุด ๆ
"ทำไมหม่ามี๊กลับมาช้าจังเลยฮะ นิคเบื่อจะอยู่ในห้องนี้จะแย่รายการทีวีมีแต่รายการน่าเบื่อ แถมการ์ตูนก็เป็นการ์ตูนที่นิคไม่ชอบ ตอนนี้นิคหิวแล้วฮะหม่ามี๊"
ดวงหน้าเล็กกล่าวออดอ้อนอย่างน่าสงสาร จนมารดาสุดสวยต้องรีบเอาใจพร้อมหอมแก้มเล็ก
"รู้แล้วจ้าเด็กดี หม่ามี๊ซื้อของกินมาให้หนูด้วย และหม่ามี๊ก็จะพาหนูไปเที่ยวทะเลอย่างที่หนูต้องการ"
"จริงเหรอฮะหม่ามี๊ เย้ ดีใจสุด ๆ จะได้ไปเที่ยวทะเลจริง ๆ แล้ว"
นิคถอยออกจากอกมารดาวิ่งดีใจรอบห้องอย่างตื่นเต้น จนหญิงสาวพลอยยิ้มตาม
"แต่ หม่ามี้มีเรื่องอยากจะขอความร่วมมือกับหนูจะได้หรือเปล่าครับนิค ถ้าไม่ได้หนูก็จะอดได้ไปเที่ยวทะเลนะ แต่ถ้าได้ หนูจะได้เล่นน้ำทะเลทุกวันอย่างที่ใจหนูต้องการเลย"
"ได้สิฮะ ขอเพียงแค่หม่ามี๊ เอ่ยปากออกมาไม่ว่าจะเรื่องอะไรถ้าได้อยู่กับมามี๊ ไม่แยกจากกันนิคทำได้หมดทุกอย่าง"
"OK งั้นฟังหม่ามี้ให้ดี เดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้ว เราจะช่วยกันเก็บข้าวของใส่กระเป๋า เราจะไปอยู่ที่เกาะแก้วมายา เป็นเกาะของผู้มีพระคุณ แต่เราต้องร่วมกันเล่นละครอย่าให้ทุกคนที่เกาะรู้ว่า นิคเป็นลูกของหม่ามี้จริง ๆ หม่ามี้ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้"
"ทำไมล่ะฮะ ทำไมต้องเล่นละครด้วย หม่ามี้มีอะไรที่เปิดเผยว่านิคเป็นลูกของหม่ามี๊ไม่ได้"
"ไม่มี ไม่มีอะไรจริง ๆ เพียงแต่หม่ามี้เคยมีศัตรูอยู่ที่นั่นมาก่อนหม่ามี๊ก็แค่ไม่อยากให้เขา รู้ว่านิคกับหม่ามี๊เป็นแม่ลูกกันจริง ๆ และใช้โอกาสนี้มาลอบทำร้ายแค่นั้นเอง รับปากได้หรือเปล่า ว่าเราจะเล่นละครร่วมกัน"
"ก็ได้ฮะ งั้น จะให้นิคบอกกับทุกคนว่ายังไง"
"ก็ หม่ามี๊บอกกับทุกคนไปว่า นิคเป็นลูกชายของเพื่อนของหม่ามี๊ และเขาก็ได้เสียไปแล้ว เขายกนิคให้เป็นลูกชายของหม่ามี๊ เรื่องก็มีเพียงเท่านี้"
"โอ้โห ผมก็นึกว่าจะให้เล่นละครมากมายอะไรเสียอีก เพียงแค่นี้ก็ไม่เห็นยากนี่ครับ เราก็แค่ทำตัวปกติเพียงแต่เวลาที่ใครถามถึงหม่ามี๊ตัวจริง ผมก็แค่ตอบอย่างที่หม่ามี้ได้บอกกับทุกคนไปเท่านั้น แค่นี้ใช่ไหมครับ ที่หม่ามี๊อยากให้นิคเล่นละครด้วย"
"แน่นอน ลูกชายของแม่ฉลาดและเก่งที่สุดในโลกเลย"
Related chapters
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 7 ลูกชายที่ไม่รู้
หญิงสาวกล่าวชมบุตรชายตัวน้อยพร้อมกับหยิกแก้มเบา ๆ อย่างรักใคร่ จนหนุ่มน้อยถึงกับยิ้มกว้างกับคำชมของมารดาหนึ่งชั่วโมงต่อมาหาญก็ช่วยชนิดาภากับนิคยกกระเป๋าไปขึ้นรถ มุ่งตรงไปขึ้นเรือที่ท่าเรือประจำของตระกูล ทามาเลส ดวงตาคมของหาญมองสำรวจหนุ่มน้อยหลายรอบ ด้วยความสงสัย เพราะหนุ่มน้อยเป็นเด็กลูกครึ่งแถมมีดวงตาสีเดียวกับคุณเจสันและนายหัวราเชนทร์อีกด้วย ยกเว้นรูปร่างหน้าตาที่เหมือนเด็กลูกครึ่งทั่วไป แต่จะคิดอีกทาง เขาก็คิดว่าคงเป็นไปไม่ได้เพราะทั่วเกาะใคร ๆ ก็รู้ ว่านายหัวราเชนทร์เป็นหมันไม่สามารถมีลูกได้ เนื่องจากอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อน หาญถึงกับส่ายหน้า ไล่ความคิดของตนเองออกไป เมื่อทั้งหมดขึ้นมานั่งเรียบร้อย อยู่บนเรือโดยสารแล้ว เรือได้วิ่งออกจากท่ามาสักพัก"หม่ามี้ฮะ ทะเลสวยจัง น้ำใส ๆ เป็นสีฟ้าเชียว นิคอยากจะเห็นใต้ท้องทะเลจังเลยฮะ นิคเห็นในทีวี ผู้คนดำลงน้ำ เพื่อไปดูปะการังมีฝูงปลาเล็ก ๆ คงตื่นเต้นน่าดูเลย" หนุ่มน้อยกล่าวอย่างอารมณ์ดีครึกครื้น เมื่อได้เห็นทะเลสมใจ เผยรอยยิ้มแย้มทรงเสน่ห์ชวนมองของตนเอง จนสาว ๆ นักท่องเที่ยวรวมถึงคนแก่ที่นั่งอยู่ร่วมกันภายในเรือหันมามอง พร้อมกับยิ้มใ
Last Updated : 2025-04-03โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 8 ดีใจหรือเสียใจ
"ที่นี่สวยมากเลยฮะหม่ามี๊ นิคชอบที่นี่ เราอยู่ที่นี่ตลอดไปได้หรือเปล่าฮะหม่ามี้""ไม่ได้หรอกนะครับเด็กดี เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านจริง ๆ ของเราสักหน่อย เราแค่มาอาศัยอยู่ชั่วคราวเท่านั้น""ว้า… น่าเสียดายจัง แต่นิคชอบที่นี่จริง ๆ เลยนะครับ สวยถูกใจนิคมากเลย"ดวงหน้าเรียวสวยเมื่อได้ยินคำพูดจากปากเล็ก ๆ ของหนุ่มน้อยบุตรชายเพียงคนเดียว ถึงกับเจ็บแปลบที่หัวใจตัวเองด้วยความสะเทือนใจ และสงสารบุตรชายตัวน้อย ที่เขาคงไม่มีโอกาสจะเป็นทายาทสืบสานต่อที่นี่ ต่อจากบิดาแท้ ๆ ของเขา“ทำไมหม่ามี๊ ทำหน้าเศร้าเหมือนจะร้องไห้แบบนั้นล่ะครับ”“ไม่มีอะไรหรอกจ้า หม่ามี๊ก็แค่ดีใจจนเผลอจะร้องไห้ เพราะเห็นหนูมีความสุขก็แค่นั้นเอง”“มีด้วยเหรอครับ ดีใจจนร้องไห้ นิคเคยเห็นแต่คนเสียใจจนร้องไห้เท่านั้น”“มีสิ ทำไมจะไม่มีล่ะ ก็ดีใจจนเก็บกั้นเอาไว้ในใจไม่ไหวต้องปล่อยออกมาเป็นหยดน้ำตาร่วมแสดงความยินดีไงล่ะ”“โอเคฮะ ถ้างั้นนิคก็หายห่วง นิคกลัวว่าหม่ามี้จะนั่งร้องไห้ด้วยความเสียใจอะไรเสียอีก เหมือนวันที่หม่า
Last Updated : 2025-04-04โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 9 นึกว่าหลานชายตัวเอง
ภายในบ้านหลังใหญ่โต คุณกรกนกที่นั่งสีหน้าบึ้งตึงอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อได้รับรู้จากปากของสามีว่า ชนิดาภาอดีตภรรยาของบุตรชายจะกลับมาอยู่ในบ้านหลังนี้ พร้อมทั้งจะมาช่วยทำงานอีกด้วย“เอาเถอะน่าคุณ หนูแอมมาอยู่ที่นี่ เธอก็มาอยู่ในฐานะแขกของฉัน ไม่ใช่อดีตลูกสะใภ้ของคุณอีกต่อไปแล้ว ผมรู้ว่าคุณเองก็ไม่ได้อยากได้หนูแอมมาเป็นลูกสะใภ้ แต่เป็นเพราะคุณขัดผมไม่ได้ เหมือนกับราเชนทร์ ครั้งนี้ผมไม่บังคับให้พวกเขาต้องมาคู่กันอีกแล้ว ผมอยากให้คุณเมตตาหนูแอมกับลูกบุญธรรมของเธอ”“ว่าไงนะคะคุณพี่ ยัยเด็กนั่น มีลูกบุญธรรมมาด้วยเหรออิฉันนึกว่าเด็กนั่นจะมาเพียงคนเดียวซะอีก คิดว่าที่นี่เป็นสถานสงเคราะห์หรือไงกัน”“เป็นลูกชายเพื่อนหนูแอมน่ะ แต่เขายกให้หนูแอมแล้ว”“คุณท่านคะ คุณผู้หญิง คุณแอมมาแล้วค่ะ” ป้าแก้วที่ยืนใกล้ ๆ เจ้าของบ้านทั้งสองได้กล่าวขัดขึ้น เมื่อเห็นชนิดาภาจูงมือเล็กของหนุ่มน้อยลูกครึ่งหน้าตาหล่อเหลาน่ารักน่าเอ็นดู เข้ามาในห้องโถงรับแขก“มากันแล้วหรือหนูแอม ไหนดูซิ เจ้าหนูมาใกล้ ๆ ปู่ หน่อยสิลูก”นิคถึงกับทำหน้าไม่ถูก เงยหน้าขึ้นมองมารดาว่าเขาควรจะทำตามคำสั่งของชายชราตรงหน้าหรือไม่“ไปสิจ๊ะนิค นั
Last Updated : 2025-04-05โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 10 คุณย่าไม่ชอบผม
หนุ่มน้อยกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มไร้เดียงสา แต่เต็มไปด้วยความฉลาดพูดจาฉะฉาน“คิดได้อย่างนั้นก็ดี ฉันจะได้ไม่ปวดหัว”“คุณกรกนก ไหนเราคุยกันแล้วไง”เสียงไม่ค่อยพอใจจากคุณเจสัน ทำให้คุณกรกนกผู้เป็นภรรยาที่ถูกเอ็ดยิ่งไม่พอใจไปใหญ่ เพราะดูเหมือนว่าสามีตัวเองจะปกป้องสองแม่ลูกนี้เหลือเกิน จนเธอนึกน้อยใจที่เป็นถึงภรรยาแต่สามีกลับเอาอกเอาใจสองแม่ลูกคู่นี้มากกว่า“ฉันขอตัวนะคะ ขืนอยู่ตรงนี้ต่อ ไม่รู้ว่าจะเก็บอารมณ์ของตัวเองได้อีกนานแค่ไหน เชอะ”หญิงวัยกลางคนที่ยังคงสะสวยราวกับผู้หญิงอายุสามสิบกว่า เดินเชิดหน้าอย่างทรนงขึ้นไปบนห้อง ด้วยสีหน้าโกรธ ๆ ไม่พอใจสามีรวมถึงชนิดาภาและนิค“อย่าไปถือสาคุณกรกเลยนะ เธอก็เป็นแบบนี้แหละ”“คุณปู่ฮะ ทำไมคุณย่า ถึงไม่ชอบผมกับหม่ามี้ล่ะฮะ หรือว่าคุณย่าไม่ดีใจ ที่จะให้ผมกับหม่ามี้อยู่ที่นี่ด้วย”นิคเอ่ยอย่างซึม ๆ เริ่มไม่ค่อยมีความสุขกับการมาอยู่ที่นี่“นิค หม่ามี๊ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่”“เอาเถอะ
Last Updated : 2025-04-06โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 11 คุณย่าจอมดุ
“เสียดายจังเลยฮะ ผมอยากจะเห็นนายหัวราเชนทร์มากเลยฮะ มีแต่คนพูดถึงนายหัวราเชนทร์ว่าเก่ง จนผมอยากเห็นซะแล้วฮะ”เสียงเล็ก ๆ ของหนุ่มน้อยกล่าวด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม จนคุณกรกนกที่เหลือบแอบมองรอยยิ้มนั้นเห็นอย่างชัดเจน ถึงกับสมองฉายภาพราเชนทร์ในวัยเด็กออกมาในหัวเวลาที่ยิ้ม จนเธอเองรู้สึกตกใจ ก่อนที่จะรีบสลัดออกไปทุกคนนั่งทานข้าวกันอย่างเงียบ ๆ โดยมีเสียงของนิคและคุณเจสันพูดคุยกันอย่างครื้นเครง ส่วนชนิดาภาก็ตอบคำถามบางครั้งบางคราวเมื่อคุณเจสันถามถึง คุณกรกนกได้แต่นั่งหน้าบึ้งตึงเล็กน้อยทานข้าวอย่างเงียบ ๆ ไม่คิดจะคุยกับใครทั้งนั้น“คุณย่าฮะ ทานข้าวไม่อร่อยเหรอฮะ นิคตักกับข้าวให้นะฮะคุณย่า คุณย่าต้องทานให้เยอะ ๆ นะฮะ คุณย่าสวยอยู่แล้ว ถ้าคุณย่าทานให้เยอะกว่านี้นิครับรองเลยว่าคุณย่าจะสวยยิ่งกว่านี้อีกฮะ”“ไม่ต้อง ฉันมีมือตักเองได้”เสียงกล่าวตวาดอย่างหยิ่งทรนงไม่ค่อยพอใจ ทำให้เด็กน้อยที่รู้สึกอยากจะเอาใจหญิงวัยกลางคนตรงหน้า ถึงกับนั่งซึมยกช้อนค้างหน้าเสีย น้ำตาเอ่อคลอดวงตากลมโตไร้เดียงสาเศร้าสลดลง“ขอโท
Last Updated : 2025-04-07โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 1 การกลับมา
ผู้คนที่เพิ่งลงจากเครื่องต่างคนต่างก็เข้ามารับกระเป๋าของตนเองที่ช่องรับกระเป๋าผู้โดยสาร หญิงสาวร่างเล็กบอบบางผมยาวตรงสลวยราวกับแพรไหม ดวงหน้าวงลีรูปไข่เรียวสวย ริมฝีปากบางจิ้มลิ้ม ดวงตากลมโต ผิวขาวอมชมพู สูง 158 ซม. อยู่ในชุดเดินทางผ้ายีนส์ด้านข้างของเธอมีเด็กชายอายุ 5 ขวบ ใบหน้าออกลูกครึ่ง หน้าตาน่ารักดวงตาสีน้ำตาลประกายทอง“หม่ามี้ฮะ เรารอมาตั้งนานแล้ว เมื่อไหร่จะได้กระเป๋าสักที นิคตื่นเต้น อยากเห็นบ้านที่เมืองไทยของหม่ามี้แล้ว” หนุ่มน้อยเริ่มงอแง“ใจเย็น ๆ ลูกรัก เดี๋ยวกระเป๋าของเราก็มาถึง คนอื่นเขาก็ยืนรอเหมือนเราทั้งนั้น คนที่ได้ก่อนเป็นของไฟล์บินที่เขาลงจอดก่อนเรา ใจเย็น ๆ นะครับเด็กดี”หน้าเรียวสวยพูดอย่างยิ้ม ๆ ให้ลูกชายตัวน้อยเพื่อเป็นการปลอบใจให้หนุ่มน้อยใจเย็น แต่ดูเหมือนว่าสายเลือดความใจร้อนที่มีอยู่ในกระแสเลือดของหนุ่มน้อยเข้มข้นกว่าคำพูดของชนิดาภาเหมือนจะใช้ไม่ค่อยได้ผลเอาซะเลยกับเด็กชายนิค หรือ ธนาวิน หนุ่มน้อยหน้ามุ่ยขัดใจ ทำหน้านึกเซ็งบิดเบ้ปากจิ้มลิ้มเล็กน้อย เมื่อไม่ได้ดั่งที่ใจตนเองปรารถนา“มาแล้ว มาแล้ว นั่นไงกระเป๋าของเรา หม่ามี๊ รีบหยิบสิฮะ” ร่างเล็กร้องบอกดีใ
Last Updated : 2025-04-02โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่2 นี่หรือบ้านเกิดแม่
ด้วยการให้เหตุผลว่ามารดาต้องการกลับมาตอบแทนบุญคุณของผู้มีพระคุณที่เคยช่วยเหลือมารดาเอาไว้หลายอย่างเป็นระยะเวลา 2 ปี ตามที่มารดาเคยสัญญาให้กับผู้มีพระคุณคนนั้นเอาไว้ตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่เด็กน้อยจำความได้นิคไม่เคยสงสัยหรือกล่าวถามถึงญาติพี่น้องของมารดาเลย หนุ่มน้อยใช้ชีวิตตามปกติเหมือนเด็กทั่วไปถึงเวลากินก็กินถึงเวลาเรียนก็เรียน ถึงเวลานอนก็นอน ใช้ชีวิตแบบนี้เรื่อย ๆ อยู่กับมารดา และคุณป้าข้างห้องในห้องเช่าสำหรับคนฐานะปานกลางที่มีค่าเช่าห้องค่อนข้างแพงแต่เพื่อความสะดวกสบายของหนุ่มน้อย ชนิดาภายอมที่จะเหน็ดเหนื่อยทั้งเรียนและหางานทุกอย่างทำยกเว้นขายเรือนร่างเพื่อจ่ายค่าบ้านค่าเรียนค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ทั้งของเธอและลูกสุดท้ายเธอก็สามารถส่งเสียตนเองเรียนจนจบปริญญาตรีจนได้ ถึงแม้อาจจะจบช้ากว่าคนอื่นไปบ้างก็ตาม ก่อนที่จะตัดสินใจพาลูกกลับมาที่เมืองไทยเพื่อตอบแทนบุญคุณของผู้มีพระคุณ ที่เคยรับเธอมาเลี้ยงดูแลหลังจากที่คุณพ่อได้สูญเสียไปแล้วโรงแรมระดับ 3 ดาวด้านหน้าเคาน์เตอร์ สองแม่ลูกที่กำลังติดต่อห้องพักแและเพิ่งได้รับกุญแจห้องกับพนักงานที่มาช่วยยกกระเป๋า โรงแรมแห่งนี้เป็นเพียงโรงแรมระดับ
Last Updated : 2025-04-02โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 3 อดีตภรรยาที่แสนเกลียด
เกาะแก้วมายาเป็นเกาะส่วนตัวของตระกูลที่บิดามารดาของนายหัวราเชนทร์ซื้อต่อจากเจ้าของคนเก่า ที่เป็นคนรู้จักกันเมื่อสามสิบปีก่อน ซึ่งตอนนั้นนายหัวราเชนทร์กำลังเล็กอยู่“ลา ลันลา ลันลา ลันล้า ล้า...ว้าย... อกอีแป้นจะแตก พี่หาญ พี่ออกมาพรวดพล่านตัดหน้าอึ่งแบบนี้ ไม่กลัวอึ่งหัวใจวายหรือยังไง”อึ่งสาวใช้วัยรุ่นหน้าตาพอใช้ผิวสองสีรู้สึกเสียอารมณ์ที่ถูกขัดจังหวะกลางคัน“เสียงดีนะเนี่ยน้องอึ่งจ๋าของพี่หาญ”“แหวะ ไม่ต้องมาทำเหมือนจะจีบอึ่งเลยนะ แบบอึ่งต้องระดับหล่อ ๆ เหมือนพระเอกเกาหลีหรือไม่ก็แบบนายหัวก็ยิ่งดี ฮิ ฮิ”“ฝันสูงซะจริงนะน้องอึ่ง แบบพี่น่ะรักจริงหวังแต่งแถมเราก็ฐานะเท่า ๆ กัน คนระดับนั้นเขาไม่มองน้องอึ่งหรอกนะ” หาญชายหนุ่มร่างสูงหุ่นเก้งก้างบึกบึนเล็กน้อย อายุ29ปี เที่ยวตามจีบสาวน้อยชื่ออึ่งมาสองปีแล้ว นับตั้งแต่อึ่งเข้ามาเป็นคนใช้ที่นี่ “อุ้ย... พี่หาร นั่น นั่นมัน ใช่คุณแอมหรือเปล่า พี่ช่วยฉันดูหน่อยสิ”อึ่งขยี้ตาครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง เมื่อเห็นชนิดาภาหรือแอมอดีตภรรยาของนายหัวราเชนทร์ กำลังเดินตรงมาที่เธอกับหาญ“พี่ว่าไม่ใช่นะ คุณแอมเธอสวยน้อย
Last Updated : 2025-04-02
Latest chapter
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 11 คุณย่าจอมดุ
“เสียดายจังเลยฮะ ผมอยากจะเห็นนายหัวราเชนทร์มากเลยฮะ มีแต่คนพูดถึงนายหัวราเชนทร์ว่าเก่ง จนผมอยากเห็นซะแล้วฮะ”เสียงเล็ก ๆ ของหนุ่มน้อยกล่าวด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม จนคุณกรกนกที่เหลือบแอบมองรอยยิ้มนั้นเห็นอย่างชัดเจน ถึงกับสมองฉายภาพราเชนทร์ในวัยเด็กออกมาในหัวเวลาที่ยิ้ม จนเธอเองรู้สึกตกใจ ก่อนที่จะรีบสลัดออกไปทุกคนนั่งทานข้าวกันอย่างเงียบ ๆ โดยมีเสียงของนิคและคุณเจสันพูดคุยกันอย่างครื้นเครง ส่วนชนิดาภาก็ตอบคำถามบางครั้งบางคราวเมื่อคุณเจสันถามถึง คุณกรกนกได้แต่นั่งหน้าบึ้งตึงเล็กน้อยทานข้าวอย่างเงียบ ๆ ไม่คิดจะคุยกับใครทั้งนั้น“คุณย่าฮะ ทานข้าวไม่อร่อยเหรอฮะ นิคตักกับข้าวให้นะฮะคุณย่า คุณย่าต้องทานให้เยอะ ๆ นะฮะ คุณย่าสวยอยู่แล้ว ถ้าคุณย่าทานให้เยอะกว่านี้นิครับรองเลยว่าคุณย่าจะสวยยิ่งกว่านี้อีกฮะ”“ไม่ต้อง ฉันมีมือตักเองได้”เสียงกล่าวตวาดอย่างหยิ่งทรนงไม่ค่อยพอใจ ทำให้เด็กน้อยที่รู้สึกอยากจะเอาใจหญิงวัยกลางคนตรงหน้า ถึงกับนั่งซึมยกช้อนค้างหน้าเสีย น้ำตาเอ่อคลอดวงตากลมโตไร้เดียงสาเศร้าสลดลง“ขอโท
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 10 คุณย่าไม่ชอบผม
หนุ่มน้อยกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้มไร้เดียงสา แต่เต็มไปด้วยความฉลาดพูดจาฉะฉาน“คิดได้อย่างนั้นก็ดี ฉันจะได้ไม่ปวดหัว”“คุณกรกนก ไหนเราคุยกันแล้วไง”เสียงไม่ค่อยพอใจจากคุณเจสัน ทำให้คุณกรกนกผู้เป็นภรรยาที่ถูกเอ็ดยิ่งไม่พอใจไปใหญ่ เพราะดูเหมือนว่าสามีตัวเองจะปกป้องสองแม่ลูกนี้เหลือเกิน จนเธอนึกน้อยใจที่เป็นถึงภรรยาแต่สามีกลับเอาอกเอาใจสองแม่ลูกคู่นี้มากกว่า“ฉันขอตัวนะคะ ขืนอยู่ตรงนี้ต่อ ไม่รู้ว่าจะเก็บอารมณ์ของตัวเองได้อีกนานแค่ไหน เชอะ”หญิงวัยกลางคนที่ยังคงสะสวยราวกับผู้หญิงอายุสามสิบกว่า เดินเชิดหน้าอย่างทรนงขึ้นไปบนห้อง ด้วยสีหน้าโกรธ ๆ ไม่พอใจสามีรวมถึงชนิดาภาและนิค“อย่าไปถือสาคุณกรกเลยนะ เธอก็เป็นแบบนี้แหละ”“คุณปู่ฮะ ทำไมคุณย่า ถึงไม่ชอบผมกับหม่ามี้ล่ะฮะ หรือว่าคุณย่าไม่ดีใจ ที่จะให้ผมกับหม่ามี้อยู่ที่นี่ด้วย”นิคเอ่ยอย่างซึม ๆ เริ่มไม่ค่อยมีความสุขกับการมาอยู่ที่นี่“นิค หม่ามี๊ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่”“เอาเถอะ
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 9 นึกว่าหลานชายตัวเอง
ภายในบ้านหลังใหญ่โต คุณกรกนกที่นั่งสีหน้าบึ้งตึงอย่างไม่สบอารมณ์ เมื่อได้รับรู้จากปากของสามีว่า ชนิดาภาอดีตภรรยาของบุตรชายจะกลับมาอยู่ในบ้านหลังนี้ พร้อมทั้งจะมาช่วยทำงานอีกด้วย“เอาเถอะน่าคุณ หนูแอมมาอยู่ที่นี่ เธอก็มาอยู่ในฐานะแขกของฉัน ไม่ใช่อดีตลูกสะใภ้ของคุณอีกต่อไปแล้ว ผมรู้ว่าคุณเองก็ไม่ได้อยากได้หนูแอมมาเป็นลูกสะใภ้ แต่เป็นเพราะคุณขัดผมไม่ได้ เหมือนกับราเชนทร์ ครั้งนี้ผมไม่บังคับให้พวกเขาต้องมาคู่กันอีกแล้ว ผมอยากให้คุณเมตตาหนูแอมกับลูกบุญธรรมของเธอ”“ว่าไงนะคะคุณพี่ ยัยเด็กนั่น มีลูกบุญธรรมมาด้วยเหรออิฉันนึกว่าเด็กนั่นจะมาเพียงคนเดียวซะอีก คิดว่าที่นี่เป็นสถานสงเคราะห์หรือไงกัน”“เป็นลูกชายเพื่อนหนูแอมน่ะ แต่เขายกให้หนูแอมแล้ว”“คุณท่านคะ คุณผู้หญิง คุณแอมมาแล้วค่ะ” ป้าแก้วที่ยืนใกล้ ๆ เจ้าของบ้านทั้งสองได้กล่าวขัดขึ้น เมื่อเห็นชนิดาภาจูงมือเล็กของหนุ่มน้อยลูกครึ่งหน้าตาหล่อเหลาน่ารักน่าเอ็นดู เข้ามาในห้องโถงรับแขก“มากันแล้วหรือหนูแอม ไหนดูซิ เจ้าหนูมาใกล้ ๆ ปู่ หน่อยสิลูก”นิคถึงกับทำหน้าไม่ถูก เงยหน้าขึ้นมองมารดาว่าเขาควรจะทำตามคำสั่งของชายชราตรงหน้าหรือไม่“ไปสิจ๊ะนิค นั
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 8 ดีใจหรือเสียใจ
"ที่นี่สวยมากเลยฮะหม่ามี๊ นิคชอบที่นี่ เราอยู่ที่นี่ตลอดไปได้หรือเปล่าฮะหม่ามี้""ไม่ได้หรอกนะครับเด็กดี เพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านจริง ๆ ของเราสักหน่อย เราแค่มาอาศัยอยู่ชั่วคราวเท่านั้น""ว้า… น่าเสียดายจัง แต่นิคชอบที่นี่จริง ๆ เลยนะครับ สวยถูกใจนิคมากเลย"ดวงหน้าเรียวสวยเมื่อได้ยินคำพูดจากปากเล็ก ๆ ของหนุ่มน้อยบุตรชายเพียงคนเดียว ถึงกับเจ็บแปลบที่หัวใจตัวเองด้วยความสะเทือนใจ และสงสารบุตรชายตัวน้อย ที่เขาคงไม่มีโอกาสจะเป็นทายาทสืบสานต่อที่นี่ ต่อจากบิดาแท้ ๆ ของเขา“ทำไมหม่ามี๊ ทำหน้าเศร้าเหมือนจะร้องไห้แบบนั้นล่ะครับ”“ไม่มีอะไรหรอกจ้า หม่ามี๊ก็แค่ดีใจจนเผลอจะร้องไห้ เพราะเห็นหนูมีความสุขก็แค่นั้นเอง”“มีด้วยเหรอครับ ดีใจจนร้องไห้ นิคเคยเห็นแต่คนเสียใจจนร้องไห้เท่านั้น”“มีสิ ทำไมจะไม่มีล่ะ ก็ดีใจจนเก็บกั้นเอาไว้ในใจไม่ไหวต้องปล่อยออกมาเป็นหยดน้ำตาร่วมแสดงความยินดีไงล่ะ”“โอเคฮะ ถ้างั้นนิคก็หายห่วง นิคกลัวว่าหม่ามี้จะนั่งร้องไห้ด้วยความเสียใจอะไรเสียอีก เหมือนวันที่หม่า
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 7 ลูกชายที่ไม่รู้
หญิงสาวกล่าวชมบุตรชายตัวน้อยพร้อมกับหยิกแก้มเบา ๆ อย่างรักใคร่ จนหนุ่มน้อยถึงกับยิ้มกว้างกับคำชมของมารดาหนึ่งชั่วโมงต่อมาหาญก็ช่วยชนิดาภากับนิคยกกระเป๋าไปขึ้นรถ มุ่งตรงไปขึ้นเรือที่ท่าเรือประจำของตระกูล ทามาเลส ดวงตาคมของหาญมองสำรวจหนุ่มน้อยหลายรอบ ด้วยความสงสัย เพราะหนุ่มน้อยเป็นเด็กลูกครึ่งแถมมีดวงตาสีเดียวกับคุณเจสันและนายหัวราเชนทร์อีกด้วย ยกเว้นรูปร่างหน้าตาที่เหมือนเด็กลูกครึ่งทั่วไป แต่จะคิดอีกทาง เขาก็คิดว่าคงเป็นไปไม่ได้เพราะทั่วเกาะใคร ๆ ก็รู้ ว่านายหัวราเชนทร์เป็นหมันไม่สามารถมีลูกได้ เนื่องจากอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อน หาญถึงกับส่ายหน้า ไล่ความคิดของตนเองออกไป เมื่อทั้งหมดขึ้นมานั่งเรียบร้อย อยู่บนเรือโดยสารแล้ว เรือได้วิ่งออกจากท่ามาสักพัก"หม่ามี้ฮะ ทะเลสวยจัง น้ำใส ๆ เป็นสีฟ้าเชียว นิคอยากจะเห็นใต้ท้องทะเลจังเลยฮะ นิคเห็นในทีวี ผู้คนดำลงน้ำ เพื่อไปดูปะการังมีฝูงปลาเล็ก ๆ คงตื่นเต้นน่าดูเลย" หนุ่มน้อยกล่าวอย่างอารมณ์ดีครึกครื้น เมื่อได้เห็นทะเลสมใจ เผยรอยยิ้มแย้มทรงเสน่ห์ชวนมองของตนเอง จนสาว ๆ นักท่องเที่ยวรวมถึงคนแก่ที่นั่งอยู่ร่วมกันภายในเรือหันมามอง พร้อมกับยิ้มใ
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 6 ไม่ใช่ที่พักของใคร
“ที่นี่ไม่ใช่สถานสงเคราะห์ ที่เธอนึกอยากจะพาเด็กที่ไหนมาอยู่ด้วยก็ได้”“ราเชนทร์ แกควรพูดกับน้องให้ดีกว่านี้ แด๊ดอนุญาติให้หนูแอมพาเด็กมาอยู่ที่นี่ได้ ต่อให้แกกับแม่แกจะไม่ชอบเด็กคนนั้นก็ตาม”“ในเมื่อแด๊ดไม่ฟังคำพูดของผม งั้นก็เชิญแด๊ดตามสบายเถอะครับ แต่ผมขอบอกก่อน ถ้าเด็กนั่นมาป้วนเปี้ยนหรือทำข้าวของเสียหาย ก่อความรำคาญให้กับผม หรือแม้แต่แม่นี่สร้างปัญหาและความน่ารำคาญให้เกะกะผมละก็ ผมจะจับทั้งสองคนโยนออกไปจากที่นี่แน่ ขอตัวนะครับ”ร่างสูงกล่าวอย่างไม่พึงพอใจ ก้าวเดินยาว ๆ ผ่านทุกคนเข้าไปในตัวคฤหาสน์สีหน้าบึ้งตึง จนชนิดาภาคิดว่าหากอยู่กันเพียงสองคนกับนายหัวราเชนทร์เหมือนอย่างเมื่อก่อน เธอคงไม่พ้นที่จะถูกเขาทำร้ายทั้งจิตใจและร่างกายอย่างแน่นอน“หนูแอมอย่าไปถือสาพี่เขาเลยนะ หนูรีบไปเถอะ ไอ้หาญ”“ครับ คุณท่าน”“เดี๋ยวแก ติดตามไปกับหนูแอม ช่วยยกข้าวของกลับมาที่นี่ภายในวันนี้ อึ่งกับป้าแก้วเดี๋ยวก็ขึ้นไปจัดห้องรับรองแขกให้กับหนูแอมด้วย”“ค่ะคุณท่าน”“คุณพยาบาล เข็นฉันไปเที่ยวรอบ ๆ รีสอร์ท ฉันไม่ได้ออกมาสูดบรรยากาศของที่นี่มาหลายวันแล้ว”“ได้ค่ะคุณท่าน” โรงแรมปลายฟ้า ภายในห้องพักที่ชนิดา
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 5 เธอคือเสนียดสำหรับฉัน
ดวงตาคมกริบจ้องมองสำรวจร่างเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความเกลียดชิงชัง ถึงแม้ตอนนี้เธอจะเหลือเค้าโครงเดิมเพียงเล็กน้อย ให้พอจำได้เท่านั้น ความสวยเรียกได้ว่าระดับซุปตาร์เลยทีเดียว"คงไม่ใช่ไปออดอ้อนให้พ่อฉัน ยกสมบัติให้เธอบ้างหรอกนะ ตอนนี้ไปเกาะเสี่ยที่ไหนเลี้ยงแล้วล่ะ”คำพูดดูถูกอย่างเหยียดหยาม ทำให้ดวงตากลมโตถึงกับน้ำตาเอ่อคลอ หัวใจดวงเล็กถูกบีบรัดแน่น ๆ จนรู้สึกเจ็บไปหมด เธอได้แต่นึกคิดในใจว่าเธออุตส่าห์หย่ากับเขามาตั้งหลายปี ไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีก ไม่คิดเลยว่าความเกลียดชิงชังที่เขามีต่อเธอจะยังคงมีอยู่เช่นเดิม หรือบางทีอาจจะมีมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ“มานี่ ฉันจะจับเธอไปขึ้นเรือออกจากที่นี่เอง เพราะไม่อย่างนั้นผู้หญิงอย่างเธอ อาจจะแอบโกหกฉันก็ได้ คนอย่างเธอ ต้องอยู่ในสายตาของฉัน ฉันจะได้แน่ใจ ว่าเธอจะออกไปจากเกาะของฉันจริง ๆ”มือหนาคว้าหมับจับเข้าที่ข้อแขนบางกระชากอย่างรุนแรง จนร่างบางถึงกับเซถลามากระแทกอกแกร่งที่ปลดกระดุมลงมาถึงกลางอก เผยซิกแพคสวยเป็นลอน ที่มีลายขนสีทองอ่อน ๆ พร้อมหยาดเหงื่อเล็กน้อย เป็นภาพที่มีเสน่ห์จนชนิดาภาที่รู้ดีว่าอกกว้างนั้นอบอุ่นแค่ไหนสำหรับเธอสาวน้อยรู้สึกลำคอ
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 4 บุญคุณต้องทดแทน
“หนูแอมค่ะคุณลุง หนูกลับมาแล้วค่ะ”“กลับมาแล้วเหรอ ลุงนึกว่าชาตินี้จะไม่ได้พบหนูอีกแล้วเสียอีก ช่วยพยุงลุงลุกนั่งที”ชนิดาภารีบเข้าไปช่วยพยุงและนำหมอนใบโตวางพิงรองหลังให้ผู้มีพระคุณ ก่อนที่จะก้มลงกราบอย่างนอบน้อม“หนูเรียนจบแล้วสินะ ลุงขอโทษด้วยที่ไม่สามารถช่วยอะไรหนูได้เลย หากพ่อหนูยังอยู่คงโกรธลุงน่าดู”“คุณพ่อไม่โกรธคุณลุงหรอกค่ะ แต่คงอยากขอบคุณคุณลุงมากกว่าด้วยซ้ำที่ช่วยหนูมาโดยตลอด หากไม่ได้คุณลุงหนูคงไม่มีวันนี้”“ชนิดาภากล่าวอย่างสำนึกในบุญคุณของคุณลุงเจสันผู้เป็นเพื่อนรักของบิดาของเธอ“ที่ผ่านมาหนูลำบากมากหรือเปล่า ทำไมถึงไม่ติดต่อมาหาลุงบ้างเลย”“หนูต้องขอโทษคุณลุงด้วยนะคะ ที่เงียบหายไปเฉย ๆ แบบนั้น”“ไม่เป็นไรหรอก ลุงเข้าใจ แค่หนูเรียนจบกลับมาอย่างปลอดภัยลุงก็ดีใจแล้ว ว่าแต่ตอนนี้หนูพักอยู่ที่ไหน ได้งานทำหรือยัง”“ยังเลยค่ะคุณลุง หนูเพิ่งกลับมาถึงเมื่อวาน วันนี้หนูก็ตั้งใจจะมากราบคุณลุงเป็นคนแรก”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดีแล้วที่นึกถึงลุงเป็นคนแรก หากนึกถึงลุงเป็นคนสุดท้ายลุงคงเสียใจน่าดู”“ก็หนูไม่เหลือใครแล้วนี่คะ หนูมีเพียงคุณลุงคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงรักและห่วงใยหนู ญาติห่าง ๆ ของค
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 3 อดีตภรรยาที่แสนเกลียด
เกาะแก้วมายาเป็นเกาะส่วนตัวของตระกูลที่บิดามารดาของนายหัวราเชนทร์ซื้อต่อจากเจ้าของคนเก่า ที่เป็นคนรู้จักกันเมื่อสามสิบปีก่อน ซึ่งตอนนั้นนายหัวราเชนทร์กำลังเล็กอยู่“ลา ลันลา ลันลา ลันล้า ล้า...ว้าย... อกอีแป้นจะแตก พี่หาญ พี่ออกมาพรวดพล่านตัดหน้าอึ่งแบบนี้ ไม่กลัวอึ่งหัวใจวายหรือยังไง”อึ่งสาวใช้วัยรุ่นหน้าตาพอใช้ผิวสองสีรู้สึกเสียอารมณ์ที่ถูกขัดจังหวะกลางคัน“เสียงดีนะเนี่ยน้องอึ่งจ๋าของพี่หาญ”“แหวะ ไม่ต้องมาทำเหมือนจะจีบอึ่งเลยนะ แบบอึ่งต้องระดับหล่อ ๆ เหมือนพระเอกเกาหลีหรือไม่ก็แบบนายหัวก็ยิ่งดี ฮิ ฮิ”“ฝันสูงซะจริงนะน้องอึ่ง แบบพี่น่ะรักจริงหวังแต่งแถมเราก็ฐานะเท่า ๆ กัน คนระดับนั้นเขาไม่มองน้องอึ่งหรอกนะ” หาญชายหนุ่มร่างสูงหุ่นเก้งก้างบึกบึนเล็กน้อย อายุ29ปี เที่ยวตามจีบสาวน้อยชื่ออึ่งมาสองปีแล้ว นับตั้งแต่อึ่งเข้ามาเป็นคนใช้ที่นี่ “อุ้ย... พี่หาร นั่น นั่นมัน ใช่คุณแอมหรือเปล่า พี่ช่วยฉันดูหน่อยสิ”อึ่งขยี้ตาครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง เมื่อเห็นชนิดาภาหรือแอมอดีตภรรยาของนายหัวราเชนทร์ กำลังเดินตรงมาที่เธอกับหาญ“พี่ว่าไม่ใช่นะ คุณแอมเธอสวยน้อย
