LOGINShare
บทที่ 12 นายหัวราเชนทร์ผู้แสนร้าย
Last Updated:
2025-04-08 10:00:07“นายหัวจะไม่ให้ผมทำตามคำสั่งของคุณท่านได้ยังไงล่ะครับ เดี๋ยวคุณท่านก็ไล่ผมออกพอดี อย่าลืมสิครับ ว่าคุณท่านน่ะใหญ่กว่านายหัวอีกนะครับ”
“เออ… กูรู้แล้ว พูดออกมาได้นะมึง กวนตีนชะมัด”
“ก็มันจริงไหมล่ะครับนายหัว แฮะ แฮะ” หาญทำหน้ากวน ๆ อย่างนึกแหย่เจ้านายหนุ่มเล่น
“เออ มันก็จะอย่างที่มึงว่านั่นแหละ แม่นั่นพาเด็กมาด้วยจริง ๆ งั้นเหรอ”
“จริงครับนายหัว ครั้งแรกที่ผมเห็นนะครับ ผมยังนึกว่าเป็นลูกของนายหัวซะอีก ดวงตาเหมือนนายหัวเป๊ะ แต่ว่าเค้าโครงรูปร่างหน้าตา เหมือนเด็กหนุ่มลูกครึ่งทั่วไป อายุก็ราว ๆ 4-5 ขวบ เห็นจะได้ครับ แต่ดูท่าทางแล้วคงฉลาดน่าดูพูดจาฉะฉานเหมือนนายหัวเลยครับ แต่น่าเสียดายที่ไม่ใช่ลูกของนายหัว เพราะนายหัวเป็นหมัน”
“ไอ้หาญ มึงพูดออกมาทำไมวะ ตอกย้ำกูจริง ๆ เลยนะมึง คำว่าเป็นหมันเนี่ย กูเกลียดคำนี้ที่สุด”
เสียงคมดุเหี้ยมเกรียมกล่าวตวาดจนหาญหน้าหด
“ขอโทษครับนาย ขอโทษครับ ผมผิดไปแล้วครับ ผมไปดีกว่าเดี๋ยวได้กินบาทานายหัว”
หาญถึงกับรีบวิ
Related chapters
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 13 แค่นางบำเรอ
"แกจะไปนึกถึงผู้หญิงคนนั้นทำไมวะราเชนทร์ คนที่แกควรจะนึกถึงควรจะเป็นผู้หญิงคนอื่นมากกว่า ยัยผู้หญิงคนนั้น ไม่มีค่าอะไร เป็นแค่ปลิงดูดเลือดเท่านั้น" ราเชนทร์กล่าวเตือนตัวเองเบา ๆ ไม่ให้นึกถึงชนิดาภาอีก เธอควรจะออกไปจากวงจรชีวิตของเขา เสียที เขาไม่คิดเลยว่าฟ้าจะลิขิตให้เธอกลับมาอยู่ที่นี่อีกครั้ง แถมยังมีเด็กชายตัวน้อยกลับมาด้วยบิดาของเขาก็อีกคน เขาต่างหากที่เป็นลูกแท้ ๆ ไม่ใช่ชนิดาภา ที่มีแต่ตัวเปล่า ไม่มีหัวนอนปลายเท้า เป็นใครที่ไหนก็ไม่รู้ ที่จู่ ๆ บิดาก็พาเข้ามาอยู่ในบ้าน แล้วบังคับให้เขาแต่งงานด้วยอย่างไม่เต็มใจ"ชนิดาภา ฉันจะไล่เธอออกไปจากเกาะนี้ให้ได้ ฉันจะไม่ให้เธอเข้ามาวุ่นวายในครอบครัวของฉันอีก ฉันเกลียดเธอ"ร่างสูงเมื่อคิดได้แล้ว ก็หันหลังมุ่งหน้าเดินตรงกลับไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่โตของตระกูลทามาเลสห้าทุ่มแล้วชนิดาภารู้สึกกระหายน้ำอย่างหนัก หรืออาจจะเป็นเพราะวันนี้เธอกับลูกเที่ยวเดินจนทั่วรีสอร์ท ทั้งที่อากาศค่อนข้างร้อน จนทำให้มีเหงื่อออกมาก และในตอนนี้เธอก็กระหายน้ำ เพื่อไปทดแทนหยาดเหงื่อที่เสียออกไปชนิดาภาคิดว่าดึกป่านนี้แล้ว คงจะไม่มีใครลุกขึ้นมาอีกเป็นแน่ เธอจะรีบลงไปด
Last Updated : 2025-04-09โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 14 คนไร้หัวใจ
ร่างเล็กกล่าวข่มขู่ทั้งที่หวาดกลัวเต็มทีจนแทบอยากจะหายไปจากตรงนี้"เดี๋ยวนี้ชักเก่งขึ้นมากแล้วนี่ เถียงคำไม่ตกฟาก ทำไมล่ะ กลับมาคราวนี้ คิดอยากจะมาเกาะพ่อฉันงั้นเหรอ หรือว่าที่ไม่ยอมเป็นนางบำเรอของฉัน ก็เพราะอยากจะมาอ่อยคนแก่เพื่อเป็นเมียน้อยอย่างพ่อฉัน พลาดจากลูกก็จะเอาจากพ่อสินะ"เพี้ยะเสียงตบที่ดังสนั่นจนชายหนุ่มถึงกับหน้าหัน ชายหนุ่มกัดกรามกรอดใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มไปมาด้วยความโมโห สายตาโหดเหี้ยมปรากฎขึ้นบนหน้าหล่อ"เธอกล้าตบฉัน มานี่เลยแม่ตัวดี ต่อให้เธอไม่ยอมเป็นนางบำเรอของฉัน แต่ฉันนี่แหละจะเก็บค่าเช่าที่อยู่จากเธอเอง เธอไม่ยอม แต่ฉันสั่ง เธอก็ต้องยอม ถ้าเธออยากให้ลูกของเธอได้อยู่อย่างสงบ" ราเชนทร์ขบกรามแน่นแทบอยากเข้าไปบีบคอเธอ"อย่านะ คุณอย่าคิดแม้แต่จะทำอะไรลูกของฉัน"ชนิดาภาแทบอยากยกมือไหว้ขอร้องเพราะเป็นห่วงลูก"ถ้าไม่อยากให้ฉันทำอะไรลูกของเธอ ก็ยอมดี ๆ ซะ ไม่ใช่ว่าเธอกับฉันไม่เคยกันเสียหน่อย ออกจะคุ้นเคยและเธอก็เร่าร้อน เวลาอยู่ใต้ร่างของฉัน"ดวงตาคมจ้องมองกลีบปากเย้ายวนที่เม้มแน่นที่เขารู้ดีว่าหวานแค่ไหน"อย่านะคะ คุณราเชนทร์ ฉันไม่เต็มใจ คุณก็รู้ อือ อื้อ ยะ อย่า"คำพูด
Last Updated : 2025-04-09โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 15 มาเป็นหลานปู่จริง ๆ ได้มั้ย
ดวงตากลมโตหลั่งน้ำตาออกมาจนเลอะดวงหน้าสวยหวาน ค่อย ๆ หยดลงบนหมอน จนเกิดเป็นคราบน้ำตาวงกว้าง ร่างเล็กเผลอหลับไปทั้งที่ยังคงสะอึกสะอื้นส่วนชายหนุ่มนั่งดื่มเหล้าต่อภายในห้องครัวอย่างหัวเสีย เขาไม่คิดเลยว่าเพียงแค่ได้แตะต้องผู้หญิงที่เขาเกลียดเพียงแค่นี้ จะทำให้ร่างกายของเขาเกิดความปรารถนามากมาย จนแทบยั้งตัวเองไม่อยู่ ตอนนี้คงมีเพียงแค่เหล้าที่จะอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ เพื่อดับความร้อนในร่างกายของเขาที่มีอย่างมากล้นจนแทบอยากจะตามขึ้นไปจัดการกับแม่ตัวดี ที่ปลุกกำหนัดความอยากของเขาขึ้นมา เพียงแค่ได้เห็นเธอในชุดนอนเบาบาง“เธอนึกว่าฉัน อยากจะแตะต้องเธอนักหรือไง ก็งั้น ๆ แหละ ต่อให้ตอนนี้เธอจะสวยและดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเมื่อก่อน แต่ภายในก็คงจะเน่าเละไม่เป็นท่า” เสียงถอนหายใจอย่างปล่อยวางของนายหัวราเชนทร์พร้อมลุกขึ้น เดินโซเซด้วยอาการเมามายขึ้นไปบนห้องอย่างหัวเสีย เพราะเหล้าไม่สามารถช่วยเขาดับความอยากปรารถนาในตัวของชนิดาภาได้เลย ตอนนี้คงมีเพียงแค่สายน้ำเป็นทางเลือกสุดท้ายสำหรับคืนนี้ ที่เขาคิดว่าคงจะพอช่วยดับความร้อนในกายของเขาได้โซนรีสอร์ท ห้องอาหารของรีสอร์ทกลุ่มนักท่องเที่ยวมากมาย ต่างก็เข
Last Updated : 2025-04-09โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 16 เคยเป็นอะไรกัน
ดวงหน้าหมองหม่นเหี่ยวย่นมีริ้วรอยตามวัย กล่าวอย่างซึมเศร้า ดวงตามองไปด้านหน้าอย่างไร้จุดหมาย ก่อนที่จะหันมามองจ้องดวงหน้าหล่อราวเทวดาตัวน้อยของนิคอย่างรักใคร่เอ็นดูพร้อมกับสร้างความหวังในใจเล็ก ๆ ว่าบางทีเขาอาจจะลองเจรจากับราเชนทร์ให้ยอมรับเด็กชายตัวน้อยข้างหน้านี้เป็นบุตรบุญธรรม เพื่อเป็นทายาทสานต่อธุรกิจในวันข้างหน้า“ว้า... สงสารคุณปู่จังเลยครับ ดูสิฮะ คุณปู่หน้าเศร้า ไม่มีความสุขเลยผมอยากเห็นแต่คุณปู่ยิ้มอย่างเดียว ไม่อยากเห็นคุณปู่ทำหน้าสิ้นหวังซึมเศร้าแบบนี้เลยฮะคุณปู่ฮะ ตอนนี้นิคยังอยู่กับคุณปู่ที่นี่ คุณปู่ก็ช่วยยิ้มมีความสุข และถือซะว่านิคเป็นหลานชายคนหนึ่งของคุณปู่ก็ได้ นิคจะเป็นหลานชายของคุณปู่ จนกว่านิคกับหม่ามี๊จะไปจากที่นี่ ดีไหมฮะคุณปู่”“ดีสิ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เรานี่มัน ช่างเอาใจคนแก่เก่งจริงเลยนะ ได้ยินเสียงของเราทุกวัน ปู่ก็มีความสุขไม่เหงาอีกต่อไปแล้ว หนูแอมหยุดอยู่ตรงนี้ก่อน ปู่อยากอยู่ตรงนี้ให้นาน ๆ มองดูความเจริญของที่นี่ หนูเข็นลุงมาตั้งนาน คงเหนื่อยแย่แล้ว นั่งพักก่อนเถอะ นิคก็ด้วย”เสียงเอ่ยอย่างอ่อนโยนเต็มไปด้วยความเมตตาเป็นห่วงของคุณเจสัน ทำให้ชนิดาภาถึงกับน้
Last Updated : 2025-04-09โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 17 หลานชายเจ้าของเกาะ
"ว้าว ที่นี่มีเด็กรุ่นเดียวกันกับผมด้วยเหรอฮะคุณปู่ พวกเขาเล่นกันสนุกจังเลยฮะ ผมอยากเล่นกับพวกเขาด้วย"มือเล็กของนิคชี้ไปทางเด็กกลุ่มหนึ่งที่กำลังวิ่งไล่กันมุ่งตรงมาทางพวกตนอย่างรู้สึกตื่นเต้น เพราะตั้งแต่เขามาถึงเมืองไทย เขายังคิดกับตัวเองเลยว่าเขาจะมีเพื่อนเล่นกับคนอื่นหรือเปล่า จะมีคนอยากเล่นกับเขาไหม "ไปสินิค นั่นน่ะเป็นลูกของคนงานที่นี่กันทั้งนั้น บ้านของพวกเขาก็อยู่แถว ๆ นี้แหละ หนูสามารถมาเล่นกับทุกคนได้เสมอ""ดีจังเลยฮะ งั้นผมเข้าไปเล่นกับพวกเขานะฮะหม่ามี๊ คุณปู่อนุญาตแล้ว หม่ามี้ห้ามปฏิเสธเป็นอันขาด นะครับหม่ามี้คนสวย”“จ้า ไปเถอะ” ร่างเล็กของหนุ่มน้อยรีบจากไปทันทีอย่างไม่รอช้า เมื่อเห็นเป้าหมายของตนเอง กลุ่มเด็ก ๆ ทั้งห้าคน เมื่อเห็นหนุ่มน้อยลูกครึ่ง วัยใกล้เคียงกับตนเองวิ่งเข้ามาในวงด้วย พร้อมกับทำท่าทางหยอกล้ออยากเล่นกับทุกคนด้วยความเป็นมิตร“นี่พวกนาย ฉันขอเล่นด้วยคนสิ ฉันชื่อนิคนะ เป็นหลานชายของคุณปู่เจสัน เจ้าของเกาะแห่งนี้”“ ฮะ นายเนี่ยนะ เป็นหลานเจ้าของเกาะ” เสียงถามด้วยความตกใจของเด็กน้อยคนหนึ่ง“เออ… กูว่าคงใช่ว่ะ นั่นไง เห็นไหม คุณเจสัน ยืนอยู่กับผู้หญิงสวย ๆ ค
Last Updated : 2025-04-09โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 19 ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ
"คุณผู้หญิงคะ ดิฉันว่าเด็กก็คือเด็กวันยังค่ำ คงจะไร้เดียงสา บางทีอาจจะไม่ได้ตั้งใจ ให้ทุกคนเข้าใจแบบนั้น" ป้าแก้วอดที่จะช่วยแก้ต่างให้กับสองแม่ลู"แกยังจะมาเถียงฉันอีก""ดิฉันไม่กล้าหรอกค่ะ ที่จะเถียงคุณผู้หญิง ดิฉันก็แค่แสดงความคิดเห็นเฉย ๆ เท่านั้นค่ะ"ป้าแก้วอดคิดในใจว่าหนูแอมกับหนุ่มน้อยคนนั้น ออกจากแสนดี นิสัยน่ารัก แต่ทำไมนะ คุณกรกนกกับนายหัวราเชนทร์ ถึงมองไม่เห็นเหมือนอย่างที่ทุกคนเห็นเลย สำหรับเธอแล้วคุณแอมไม่เห็นจะแสดงท่าทีตรงไหนว่าอยากจะได้มรดกจากคุณท่าน ส่วนเด็กน้อยคนนั้นก็คงจะพูดไปตามประสาเด็กและไม่คิดว่าคำพูดของตนเองจะกลายเป็นปัญหาใหญ่โตขึ้นมา สร้างความไม่พอใจให้กับใครบางคนที่นี่อย่างไม่รู้ตัว“นั่นไง พูดยังไม่ทันขาดคำ สองแม่ลูกก็โผล่หน้ามาทันที ตายยากเสียจริง”คำพูดแดดดันจากคุณกรกนก ทำให้ชนิดาภากับนิคที่เพิ่งเดินเข้ามาภายในตัวบ้านถึงกับหยุดเดินยืนนิ่งหน้าซีดสลดเพราะเธอไม่เห็นหน้าคุณกรกนกมาหลายวันแล้ว เธอรู้ตัวเองดีว่าคงอาจจะเป็นเพราะเธอกับนิคที่เข้ามาอาศัยอยู่ในบ้านนี้ จึงทำให้เกิดความบาดหมางอีกครั้งเหมือนเมื่อครั้งอดีต แต่จะให้เธอทำอย่างไรได้ ต่อให้เธอไม่อยากมาที่นี่
Last Updated : 2025-04-09โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 20 หัวใจดวงเล็กที่แตกสลาย
ส่วนคุณกรกนก ถึงแม้สีหน้าที่แสดงออกมาจะเต็มไปด้วยความสะใจ แต่เธอก็ไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันว่า ทำไมในหัวใจลึก ๆ ของเธอ ถึงรู้สึกผิดกับเด็กน้อยจนหัวใจบีบรัดแน่นเจ็บหน้าอกไปหมด ไม่ได้รู้สึกเหมือนสีหน้าที่แสดงออกไป ราวกับว่าเธอกำลังทำร้ายจิตใจสายเลือดของทามาเลซยังไงอย่างงั้น“นิคนั่นลูกจะไปไหน ขอตัวนะคะ” ชนิดาภาถึงกลับรู้สึกตกใจเช่นเดียวกับป้าแก้ว เพราะหลังจากที่หนุ่มน้อยกล่าวคำขอโทษอย่างสำนึกผิด หนุ่มน้อย ก็หันหลังวิ่งออกจากห้องนี้ทันทีพร้อมกับหยดน้ำตาแห่งความเสียใจ หลั่งไหลออกมาเป็นทางเป็นครั้งแรกในชีวิตตั้งแต่เขาจำความได้ มารดาผู้ให้กำเนิดแท้ ๆ ยังไม่เคยทำให้น้ำตาของเขาหลั่งไหลเลยสักครั้งชนิดาภารีบวิ่งตามบุตรชายตัวน้อยออกไปอย่างเป็นห่วง น้ำตาของเธอก็พลันหลั่งไหลออกด้วยความสงสารบุตรชายอย่างสุด ๆ นึกต่อว่าตัวเองที่ไม่มีปัญญาปกป้องลูกได้ เธอคงเป็นแม่ที่แย่มาก“หยุดก่อนนิค หม่ามี๊บอกว่าให้หยุด” เสียงตะโกนเรียกพร้อมกับแรงสะอื้นหอบเหนื่อยของมารดา ทำให้ร่างเล็กหยุดวิ่งทรุดตัวลงนั่งที่สนามหญ้า ด้านหน้าคฤหาสน์ชนิดาภายืนมองลูกชายตัวน้อยนั่งซุกหน้ากับหัวเข่าตัวเองอย่างสะอึกสะอื้นด้วยความสะเทื
Last Updated : 2025-04-10โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่21 กำลังใจของกันและกัน
“สู้ / สู้”สองแม่ลูกยกกำปั้นขึ้นชนกันอย่างให้กำลังใจซึ่งกันและกันคุณกรกนกที่ได้แต่ยืนมองผ่านทางกระจก จากภายในคฤหาสน์ออกมาทางหน้าบ้าน เห็นสองแม่ลูกนั่งกอดกัน ก่อนที่ต่างก็ยื่นมือเช็ดคราบน้ำตาให้แก่กันพร้อมเสียงหัวเราะที่ดังขึ้น หัวใจที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังในตัวทั้งสองแม่ลูกถึงกับรู้สึกอ่อนยวบ และรู้สึกผิดขึ้นมาในใจลึก ๆ กับสิ่งที่ได้กระทำออกไป ถึงแม้อีกใจหนึ่งจะคัดค้านว่านี่เป็นสิ่งที่สมควรแล้ว ที่สองแม่ลูกจะถูกต่อว่าแบบนั้น ป้าแก้วที่ยืนอยู่ด้านข้างชำเลืองมองผ่านไปทางกระจก เห็นภาพสองแม่ลูกทุกอย่างจนน้ำตาคลอแทบหลั่งไหลตามสองแม่ลูกด้วยความสงสาร แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเธอก็เป็นเพียงแค่คนใช้ของคฤหาสน์หลังนี้เท่านั้น“ฉันจะขึ้นไปดูคุณพี่สักหน่อย เธอจะไปทำอะไรก็ไปเถอะ ไม่ต้องคอยติดตามรับใช้ฉัน”“ค่ะคุณกรกนก” ป้าแก้วก้มศีรษะเล็กน้อย เพื่อเป็นการให้ความเคารพและให้เกียรติเจ้านายสาว ก่อนจะแยกเดินจากไปที่ห้องครัวชนิดาภากับนิคจับมือกันเดินเล่นที่ริมชายหาด เมื่อรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว ทั้งคู่ใช้เวลายาวนานนับชั่วโมงกับการนั่งเล่นที่ชายหาด“วันนี้อากาศร้อน ๆ หม่ามี้ว่าเรากลับไปที่บ้านกันดีกว่า
Last Updated : 2025-04-10
Latest chapter
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 32 อยู่อย่างไร้ค่า
ร้านอาหารตามสั่งริมชายหาด“หม่ามี๊ฮะ นี่ก็สายมากแล้ว นายหัวราเชนทร์ จะไม่ว่าเอาเหรอฮะ”“ช่างเถอะ จะสายก็ช่างมัน เป็นเพราะเขา เอ่อ… ไม่มีอะไรหรอกจ้า”“เอาแบบนี้ เดี๋ยวหม่ามี๊ไปส่งนิคที่บ้าน ถ้านิคจะออกไปเดินเล่นหรือเล่นกับเพื่อน ๆ ก็อย่าลืมล็อคบ้านด้วยนะ เกิดเข้าของภายในบ้านของนายหัวหายไป คราวนี้เราสองคนคงแย่แน่ ๆ“นิคเข้าใจฮะหม่ามี้ หม่ามี้ไม่ต้องห่วง ทำไมเราไม่ซื้ออาหารไปทำในห้องครัวในบ้านฮะ หรือเราต้องขออนุญาตนายหัวราเชนทร์ก่อน นิคเกลียดเขาฮะ ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่นิคเจอ นิคไม่อยากอยู่ใกล้อีกแล้ว”ดวงหน้าเล็กกล่าวในตอนท้ายอย่างเคือง ๆ“เวลาเห็นนายหัว นิคก็พยายามหลบหน้าหน่อยก็แล้วกัน จริง ๆ แล้ว เราไม่ควรจะแตะต้องจะดีกว่า หม่ามี้ไม่อยากให้เกิดปัญหาอีก“ก็ได้ฮะ แล้วแบบนี้ ผมต้องทานข้าวจากร้านค้าทุกวันเหรอฮะ นิคอยากทานอาหารฝีมือหม่ามี้มากกว่า”“อดทนไปก่อนนะ รอให้หม่ามี๊มีเงินเดือนแล้ว หม่ามี้อาจจะขอเช่าห้องพักสักห้องที่นี่ ให้เราได้อย
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 31 ใจเกลียดกายต้องการ
เสียงแหบพล่านถามเบา ๆ อย่างสงสัย เมื่อเขากำลังก้มจูบขบเม้มซุกไซ้อยู่ที่หน้าท้องผิวเนียนสวยไร้ซึ่งไขมัน เตือนสติของชนิดาภาให้หลุดจากบ่วงสวาทที่ถูกปลุกขึ้น มือเล็กผลักอกแกร่งผลักดันออกห่าง แต่แรงเท่ามดอย่างเธอหรือจะสู้กำแพงยักษ์ได้“ลุกออกไปเลยนะคะ ลุกออกไปจากร่างของฉัน”“ไม่ นอกจากฉันจะไม่ลุกหนีไปไหนแล้ว ฉันจะต่อกับเธอให้จบด้วย เธอยังไม่ตอบคำถามของฉันเลยนะ ว่ารอยแผลที่ท้องทำไมถึงได้ใหญ่มากกว่ารอยแผลผ่าไส้ติ่งทั่วไป”“มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะถาม ลุกออกไปสิ ฉันรังเกียจคุณ คุณเองก็รังเกียจฉันไม่ใช่เหรอ”ชนิดาภารู้สึกใจสั่นหวาดกลัวขึ้นมาอย่างจับใจ เพราะเธอไม่อยากท้องอีกแล้วกับคนใจร้าย“พูดมากอยู่ได้ น่ารำคาญ เรามาพูดภาษากายกันดีกว่า แบบนี้สิถึงสนุก ถึงลีลาเธอไม่สู้สาว ๆ ของฉัน แต่ก็ใช้แก้ขัดได้”“อย่านะ” เสียงเล็กถูกกลืนหายไปในลำคอ เมื่อชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เธอ ได้มีโอกาสพูดอะไรออกมาทั้งนั้น นอกจากเสียงครวญครางเรียกแต่ชื่อเขาเท่านั้นที่เขาอยากได้ยิน“อืม อือ อื้อ...” หญิงสาวครางประท้วงดิ้นรนต่อต้าน เมื่อถูกบดจูบอย่างร้อนแรงแทบขาดอากาศหายใจ“ฉันชอบหน้าอกสวย ๆ ของเธอ เบบ
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 30 ฉันจะเอาเมื่อไหร่ต้องได้
“ทำไม เธอถึงกับใจลอยเพราะฉันอยู่ใกล้แบบนี้งั้นเหรอ” น้ำเสียงกระเส่าที่ยังคงไม่ยอมถอยห่าง ทำให้ชนิดาภาได้สติ รีบก้าวเดินออกมาด้านหน้าเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง“กลัวงั้นเหรอ หึ ไม่เห็นต้องกลัวเลย ทั้งเลียทั้งดูดทั้งกระแทก ฉันก็ทำกับเธอมาหมดแล้ว อย่าทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลย โอกาสมาเป็นนางบำเรอของฉันไม่ได้หาง่าย ๆ นะ”“ฉันมาทำงานเลขาเท่านั้น ไม่ได้สนใจทำงานสกปรกอย่างที่คุณคิดหรอกค่ะ”“ก็ดี งั้นไปทำงานต่อดีกว่า”ร่างสูงก้าวนำร่างเล็กเดินไปทำงานด้วยสีหน้าที่กลับมาเงียบขรึมเย็นชาสี่ทุ่มแล้วชนิดาภายังนอนไม่หลับ เพราะเธอยังไม่หายสงสัยกับความรู้สึกแปลก ๆ ที่เธอได้เจอในวันนี้ ทั้งท่าทีของนายหัวราเชนทร์และการกระทำของเขาที่ใจดีเกินกว่าเหตุในหลาย ๆ เรื่องคลิก คลิกเสียงปลดล็อคประตูห้องนอน ทำให้ชนิดาภารู้สึกตื่นกลัวดวงตาเบิกกว้างมองตรงไปที่ประตูอย่างตกใจ“นายหัวราเชนทร์ คุณเข้ามาในห้องนี้ทำไมคะ”“ฉันก็เข้ามานอนไง นี่เป็นห้องฉันเหมือนกัน” เขากล่าวอย่างหน้ามึน“ว่าไงนะคะ” “ทำไม หูตึงอย่างั้นเหรอถึงไม่ได้ยินฉันพูด”“แต่ห้องนี้คุณยกให้ฉันแล้ว ถึงแม้ข้าวของเครื่องใช้ เสื้อผ้าของคุณจะอยู่เต็มห้อง พรุ่ง
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 29 คนใจร้าย
ชนิดาภามีอาการสีหน้ารู้สึกเป็นกังวลไม่สบายใจขึ้นมา“ไม่ต้องห่วงหรอก ลุงคุยกับราเชนทร์เรียบร้อยแล้ว รายนั้นไม่มีปัญหา หรือว่าหนูไม่เต็มใจที่จะทำงานนี้กับลูกชายของลุง”“ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่ว่าหนูไม่เต็มใจ หนูก็แค่กลัวว่าจะไปรกหูรกตานายหัวก็เท่านั้นค่ะ” เธอกล่าวอย่างเจียมตัวหน้าเศร้าสลด “ออ… อีกเรื่อง ที่ลุงจะบอก ราเชนทร์จะให้หนูไปอยู่บ้านพักท้ายเกาะของเขาที่นั่น ลุงก็เห็นด้วย หนูกับนิคจะได้ ไม่ต้องถูกภรรยาของลุงกล่าวดูถูกเยาะเย้ยอีก”“ก็ได้ค่ะคุณลุง ว่าแต่จะให้หนูเริ่มงานเมื่อไหร่เหรอคะ”“เริ่มวันนี้เลย อย่าบอกนะว่าเธอไม่พร้อม” เสียงคมดุที่คุ้นเคยกับเธอดีดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของคุณลุงเจสัน พร้อมร่างสูงที่แต่งใจเรียบร้อยพร้อมทำงาน ในเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์รองเท้าหนังสไตล์แฟชั่น พร้อมกับหมวกใบโตที่อยู่ในมือ ทำให้ดูเป็นคาวบอยหล่อเหลาราวกับเทพบุตรมาจุติ“รีบอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย เดี๋ยวเธอต้องไปทำงานกับฉันในวันนี้ ห้ามสายเป็นอันขาด เก็บกระเป๋าให้เรียบร้อยด้วย เดี๋ยวหาญจะมายกไปให้เอง”กล่าวเสร็จร่างสูงก็เดินจากไปอย่างเฉยชา สีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึกจนเธออ่านไม่ออก ว่าเขารู้สึกยังไงกันแน่ ใ
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 28 คำขอร้อง
เวลาสองทุ่ม "คุณลุงคะ หนูมีเรื่อง อยากจะคุยกับคุณลุงสักครู่ค่ะ"ชนิดาภารีบเดินมาที่รถเข็นของคุณเจสัน ในขณะที่คุณกรกนกเดินอยู่ด้านข้าง และมีนางพยาบาลเข็นรถเข็นเพื่อที่จะพาคุณเจสันขึ้นมานอนบนห้อง หลังจากที่ทานอาหารมื้อค่ำเรียบร้อยในขณะที่ชนิดาภาและนิค ป้าแก้วได้ยกอาหารขึ้นมาให้ทานบนห้องแทน"มีอะไรงั้นเหรอหนูแอม ลุงต้องขอโทษเรื่องเมื่อกี้นี้ด้วย""ทำไมต้องขอโทษด้วยคะคุณพี่ เราไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อย" คุณกรกนกไม่วายพูดจาแดกดันไม่พอใจ"เงียบเถอะน่ะคุณ พูดมาเถอะหนูแอม ลุงกำลังฟังอยู่""เออ… หนูกับลูก เราสองคนคิดว่า เราไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป หนูไม่อยากสร้างปัญหาให้กับคุณลุงต้องลำบากใจอีก รวมถึงคุณกรกนกและนายหัวราเชนทร์ ถ้าคุณลุงจะอนุญาต หนูกับลูกจะไปจากที่นี่วันพรุ่งนี้ค่ะ""เฮ่อ… เอาไว้ ลุงขอคิดดูก่อนสักคืนก็แล้วกัน อย่าเพิ่งไปไหนเลยนะ ถือว่าลุงขอร้อง""ในเมื่อมันอยากไป ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะคุณพี่" คุณกรกนกแสยะยิ้มดีใจจนออกนอกหน้า"ผมบอกว่าให้คุณเงียบ ๆ ยังไงล่ะ คุณกรกนก""ก็ได้ค่ะคุณลุง"หญิงสาวก้มหน้าตอบเล็กน้อย ก่อนที่จะเลี่ยงมายืนที่ข้างมุมผนังให้นางพยาบาลเข็นรถเข็นของคุณลุงเจสันจา
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 27 เราจะไปจากที่นี่
เหล่าคนงานชายสามคนพร้อมหาญรีบวิ่งมาห้ามทัพ เพราะพวกเขาดูแล้วนายหัวคงไม่ปล่อยให้สองแม่ลูกจากไปด้วยดีแน่"พวกมึงจะมายุ่งทำไมวะ"ชายหนุ่มกล่าวอย่างหงุดหงิด เมื่อเห็นชนิดาภาจูงมือหนุ่มน้อยลับตาไปแล้วอย่างไม่เหลียวหลัง"พวกผมก็แค่สงสารคุณแอมกับลูกของคุณแอมก็เท่านั้นล่ะครับ" หาญกล่าว"แล้วพวกมึงไม่สงสารกูหรือไง""ก็สงสารอยู่นะครับ แต่คุณแอมกับลูกน่าสงสารกว่า นายหัวอย่าโกรธพวกผมเลยนะครับ พวกผมว่านายหัวใจเย็น ๆ ก่อนดีกว่านะครับ"คนงานวัยกลางคนใกล้เคียงกับคุณเจสันผู้เป็นบิดาของนายหัวราเชนทร์กล่าวอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ"รีบกลับไปบ้านพวกมึงเลย ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของกูแล้ว เซ็งชิบ"ทุกคนต่างแยกย้ายหายไปในพริบตา เมื่อได้ยินน้ำเสียงเกรี้ยวกราด จากปากของนายหัวราเชนทร์ ร่างสูงก้าวเดินไปในบ้านพักส่วนตัว ของตนเองอย่างโมโห ที่ใคร ๆ ก็ดูเหมือนว่าจะเข้าข้างสองแม่ลูกเหลือเกินบนโต๊ะอาหารมื้อเย็น คุณเจสันนั่งมองดูลูกชายด้วยความแปลกใจ ตั้งแต่ชนิดาภากับลูกมาอยู่ที่นี่ ราเชนทร์ไม่ยอมกลับมาที่บ้านหลังนี้เลย นี่เป็นวันแรกที่เห็นเขามานั่งร่วมโต๊ะกินข้าวด้วย"กลับบ้านมาได้สักทีนะราเชนทร์""ก็ที่นี่เป็นบ้านของผม ผมก็
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 26 ทรมารใจทั้งสองดวง
“ถ้าเธออยากให้เธอและลูกอยู่ที่นี่อย่างสงบ ก็รับปาก ทำตามคำสั่งของฉันเมื่อคืน ที่ฉันบอกกับเธอก็แล้วกัน ถ้าไม่อย่างนั้น เธอกับลูกไม่มีวันสงบแน่ จำไว้ ฉันจะรอฟังคำตอบจากเธอ ชนิดาภา”ร่างสูงกล่าวข่มขู่เบา ๆ เมื่อเดินเข้ามาเกือบแนบชิด ก้มหน้าลงบอกกับคนตัวเล็กที่สูงเพียงหัวไหล่อย่างเยาะเย้อ ดวงตาคมกริบเผลอมองริมฝีปากบางจิ้มลิ้มที่บวมเจ่อจากการลงทัณฑ์จากเขา อย่างนึกสะใจพร้อมกับเลือดในกายวิ่งไหลเวียนพล่านจนเกิดความปรารถนา ส่วนล่างปวดหนึบโชคดีที่วันนี้เขาสวมเสื้อเชิ้ต และไม่ได้ยัดชายเสื้อเข้าในกางเกง จึงช่วยปิดบังเอาไว้ไม่โชว์ออกมาให้อับอายลูกน้อง"คุณลุงใจร้ายมากเลยนะครับ คุณลุงไม่ได้เป็นแฟนหรือแด๊ดดี้ของผม คุณลุงไม่มีสิทธิ์ที่จะมาจูบแตะต้องร่างกายของหม่ามี๊แบบนี้ หม่ามี๊เป็นของแด๊ดดี้ของผมคนเดียวเท่านั้น ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าแด๊ดดี้ของผมเป็นใครก็ตาม" เสียงเล็กตะคอกด้วยความโมโห แทบอยากจะเข้าไปตะกุยทำร้ายร่างกายสูงใหญ่โตของนายหัวอีกครั้ง ตอนนี้นิคคงทำได้เพียงแค่รอให้ตนเองโตเป็นผู้ใหญ่เสียก่อน แค้นนี้เขาต้องชำระแน่น หากเป็นไปได้เขาอยากตัวโตในตอนนี้เลย เขาจะได้ชกผู้ชายตรงหน้าให้หงายท้องไปเลย ที่
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 25 แค่เมียเก่า
“ก็ได้ งั้นเรามาดูกัน ในเมื่อเธอทำให้ฉันต้องอับอายทุกคน ฉันก็จะทำให้เธออับอายเหมือนกัน”“ว้าย ปล่อยนะ อือ อื้ม อือ…” มือหนากระชากร่างบางเข้ามากอดจูบอย่างเร่าร้อนดุเดือด ท่ามกลางสายตาทุกคน ไม่เว้นแม้แต่หนูน้อยนิคที่ตาโตอ้าปากค้าง อยากจะช่วยมารดาให้หลุดพ้นเงื้อมมือคนใจร้ายนิคเข้าไปทุบตีนายหัวราเชนทร์แถว ๆ สะโพกต้นขาใหญ่“ปล่อยแม่ผมนะ ปล่อยหม่ามี้เดี๋ยวนี้”กำปั้นเล็ก ๆ ทุบครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ดูเหมือนว่านายหัวราเชนทร์จะไม่สนใจและรู้สึกเจ็บอะไรเลย ไม่เหมือนนิคที่เริ่มรู้สึกเจ็บมือน้อยขึ้นมาบ้างแล้วเขายังคงรัดชนิดาภาแน่นตะโบมจูบอย่างไม่สนใจใคร ทั้ง ๆ ที่ชนิดาภาก็พยายามดิ้นหนี แต่ศีรษะท้ายทอยที่ถูกล็อคให้แหงนเงยรับจูบอย่างดุเดือด บวกกับมือแกร่งอีกข้างที่โอบรัดเธอไว้แน่น จนขยับแทบไม่ได้หญิงสาวยกเท้าขึ้นที่จะเหยียบปลายเท้าของเขาอย่างแรง แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะรู้ทันเธอ เพราะเขาก็ยกเท้าขยับหนีด้วยเช่นกัน“เฮ้ย เอาเข้าแล้วพวกเรา นายหัวทำอะไรวะนั่น ไหนว่าไม่สนใจ เมียเก่าแล้วไง เล่นจูบไม่ปล่อยเลยแบบนี้เรียกว่าเกลียดไม่จริงนี่หว่า”คนงานคนหนึ่งกล่าวขึ้นพร้อมกับมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกสยิวเสียว
โซ่รักภรรยาชิงชัง บทที่ 24 สุดทน
เสียงเล็กใสตะโกนดังก้องทั่วหาด แต่คนงานทุกคนทำได้เพียงมองดูเท่านั้น ใครกันจะกล้ายุ่งเรื่องเจ้านาย “เงียบไปเลยนะไอ้เด็กเวร ที่นี่ใครจะกล้าช่วย ฉันก็เป็นเจ้าของที่นี่ ถ้าแน่จริง ก็ตะโกนให้ดังกึกก้องทั่วทั้งเกาะมายาเลยสิ เผื่อแม่ของเธอจะได้ยิน ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าแม่ของเธอจะกล้ามาช่วยเธอไหม” ตุ๊บร่างเล็กร่วงลงกับพื้นทราย จนนิคนั่งกลิ้งกับพื้น มือเล็กคลำก้นบีบนวดเบา ๆเพื่อคลายเจ็บ หนูน้อยเงยหน้าขึ้นมองสบตานายหัวราเชนทร์ ด้วยสายตาโกรธแค้น“ทำไม แค้นฉันงั้นเหรอ ถึงได้มองด้วยสายตาแบบนั้นไอ้หนูน้อย รอให้แกโตขึ้นมากกว่านี้ ค่อยมาแก้แค้นเอาคืนกับฉันก็ได้ ตัวเท่ากระเปี๊ยก อย่ามาทำซ่าส์กับฉัน จำไว้”คนงานชาวบ้านกับเด็ก ๆ ที่มองอยู่ไกล ๆ ต่างก็รู้สึก สงสารเด็กน้อย ที่ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้นายหัวโกรธมากขนาดนี้ด้านหน้าของเกาะภายในรีสอร์ท ชนิดาภาได้รับคำสั่งจากคุณเจสันให้เข้ามาทำงานช่วยผู้จัดการรีสอร์ท ดูแลลูกค้าและความเรียบร้อยเริ่มงานเป็นวันแรก“คุณแอมครับ คุณเเอมเกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ”“มีอะไรเหรอคะพี่หาญ”“นายหัว… นายหัวครับ กำลังเล่นงานคุณนิคใหญ่เลย อยู่ที่ท้ายเกาะฟาร์มมุกครับ เฮ่ย เหน
