บทที่ 25 แค่เมียเก่า

“ก็ได้ งั้นเรามาดูกัน ในเมื่อเธอทำให้ฉันต้องอับอายทุกคน ฉันก็จะทำให้เธออับอายเหมือนกัน”

“ว้าย ปล่อยนะ อือ อื้ม อือ…”

มือหนากระชากร่างบางเข้ามากอดจูบอย่างเร่าร้อนดุเดือด ท่ามกลางสายตาทุกคน ไม่เว้นแม้แต่หนูน้อยนิคที่ตาโตอ้าปากค้าง อยากจะช่วยมารดาให้หลุดพ้นเงื้อมมือคนใจร้าย

นิคเข้าไปทุบตีนายหัวราเชนทร์แถว ๆ สะโพกต้นขาใหญ่

“ปล่อยแม่ผมนะ ปล่อยหม่ามี้เดี๋ยวนี้”

กำปั้นเล็ก ๆ ทุบครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ดูเหมือนว่านายหัวราเชนทร์จะไม่สนใจและรู้สึกเจ็บอะไรเลย ไม่เหมือนนิคที่เริ่มรู้สึกเจ็บมือน้อยขึ้นมาบ้างแล้ว

เขายังคงรัดชนิดาภาแน่นตะโบมจูบอย่างไม่สนใจใคร ทั้ง ๆ ที่ชนิดาภาก็พยายามดิ้นหนี แต่ศีรษะท้ายทอยที่ถูกล็อคให้แหงนเงยรับจูบอย่างดุเดือด บวกกับมือแกร่งอีกข้างที่โอบรัดเธอไว้แน่น จนขยับแทบไม่ได้

หญิงสาวยกเท้าขึ้นที่จะเหยียบปลายเท้าของเขาอย่างแรง แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะรู้ทันเธอ เพราะเขาก็ยกเท้าขยับหนีด้วยเช่นกัน

“เฮ้ย เอาเข้าแล้วพวกเรา นายหัวทำอะไรวะนั่น ไหนว่าไม่สนใจ เมียเก่าแล้วไง เล่นจูบไม่ปล่อยเลยแบบนี้เรียกว่าเกลียดไม่จริงนี่หว่า”

คนงานคนหนึ่งกล่าวขึ้นพร้อมกับมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกสยิวเสียว