เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 853
บทที่เกี่ยวข้อง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 854
หวังลี่ถอยหลังไปหลายก้าวอย่างหยุดไม่อยู่ "จะเป็นไปได้ยังไง! พวกคุณกำลังล้อฉันเล่นอยู่ใช่ไหมคะ? บนโลกนี้จะมีผู้ชายคนไหนที่คู่ควรกับพวกคุณ?"ในสายตาของเธอ หนานกงเสวี่ยและหนานกงอวี่เปรียบเสมือนเทพเซียนบนสวรรค์ แล้วคนธรรมดาทั่วไปจะมีสิทธิ์คู่ควรกับพวกเธอได้อย่างไร?นานกงเสวี่ยขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่พอใจต่อปฏิกิริยาของหวังลี่ "ยังยืนอึ้งอะไรอยู่อีก? รีบมาคารวะคุณเย่เดี๋ยวนี้!"“ฉันไม่เชื่อว่าไอ้หน้าละอ่อนคนนี้จะได้รับความโปรดปรานจากอาจารย์และอาจารย์อา เขาไม่คู่ควร!” หวังลี่ตะโกนออกมาเสียงดังลั่นพลังปราณสั่นสะเทือน ร่างของเธอก็พุ่งเข้าหาเย่ซิวดั่งเสือดาว ดวงตาของเธอฉายแววอาฆาต “ไอ้หน้าอ่อน ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่านายใช้เล่ห์กลอะไรถึงหลอกพวกเธอได้!”สองพี่น้องหนานกงทั้งตกใจและโกรธจัด พวกเธอไม่คาดคิดเลยว่าหวังลี่จะไร้เหตุผลถึงเพียงนี้แต่ยังไม่ทันที่พวกเธอจะลงมือ เย่ซิวก็ชิงลงมือก่อนแล้วเพียงเห็นเขาค่อย ๆ ยกมือขวาขึ้นอย่างช้า ๆ พลังที่มองไม่เห็นก็กระทบเข้ากับร่างของหวังลี่ร่างของเธอที่พุ่งเข้ามาจู่ ๆ ก็หยุดค้างกลางอากาศ เวลาราวกับหยุดนิ่งในชั่วพริบตาทั้งสามคนในสถานที่นั้นล้วนแสดงสีหน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 855
“ให้ประเทศปิงจือทำการค้าขายอย่างใกล้ชิดกับสำนักโอสถพัฒนาโครงการท่องเที่ยวระหว่างทั้งสองฝ่าย และยกเว้นค่าธรรมเนียมการเข้าประเทศจากนั้นให้ทั้งสองฝ่ายร่วมกันลงทุนสร้างทางด่วนที่ชายแดนของสองประเทศในอนาคตให้พัฒนาเส้นทางรถไฟเพิ่มเติม เนื่องจากฝ่ายสำนักโอสถมีผู้หญิงอยู่เป็นจำนวนมาก จึงสามารถส่งเสริมการแต่งงานข้ามประเทศระหว่างคนของทั้งสองฝ่ายได้”หวังลี่มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เธอนึกถึงผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นจากแผนการนี้อีกไม่นาน ประชาชนของทั้งสองฝ่ายก็จะกลายเป็นหนึ่งเดียวกันจนแยกไม่ออก และเมื่อถึงตอนนั้นประเทศปิงจือทั้งหมดก็จะตกมาอยู่ในมือของเย่ซิวเธออดไม่ได้ เงยหน้าขึ้นมองหนานกงเสวี่ยและหนานกงอวี่สองพี่น้องดูเหมือนจะคาดการณ์เอาไว้แล้ว สีหน้าของพวกเธอจึงไม่ได้แสดงถึงความแปลกใจใด ๆพวกเธอคิดตกแล้วแทนที่จะยึดติดกับการปกป้องประเทศปิงจือที่เป็นเพียงประเทศเล็ก ๆ ไม่สู้ร่วมมือกับเย่ซิวเพื่อทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าในอนาคต อาจจะสามารถขยายอาณาเขตของประเทศให้ใหญ่ขึ้นหลายเท่าตัว หรือแม้กระทั่งสิบเท่าตัวเย่ซิวตบต้นขาของหนานกงเสวี่ยเบา ๆ พร้อมกับพูดว่า “พวกคุณไปทำงานเถอะ แล้วรีบเสนอแผนงานมาให
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 856
......ทางตอนใต้ของสำนักโอสถมีประเทศเล็ก ๆ แห่งหนึ่งชื่อว่ากวาจีแม้จะเรียกว่าประเทศ แต่ความจริงแล้วมันก็เป็นการยกยอเกินไปพื้นที่ทั้งหมดของที่นี่มีเพียงประมาณสามพันตารางเมตร ซึ่งเทียบได้กับอำเภอขนาดใหญ่อำเภอหนึ่งของประเทศหลงเถิงประชากรรวมทั้งหมดมีเพียงหกแสนกว่าคน และค่าจีดีพีต่อหัวก็ต่ำมาก ราว ๆ สี่พันห้าร้อยบาทเท่านั้นผู้คนที่นี่อาศัยอยู่เป็นเผ่าต่าง ๆนี่คือสถานที่เล็ก ๆ ที่แม้แต่บนแผนที่โลกก็ยังไม่มีการระบุไว้ผู้ปกครองที่ควบคุมพวกเขาเรียกว่าหัวหน้าเผ่าหัวหน้าเผ่าคนปัจจุบันเพิ่งขึ้นดำรงตำแหน่งได้เพียงสองปี และกำลังต้องการทำการปฏิรูปครั้งใหญ่เพื่อพิสูจน์ความสามารถของตนแต่อุปสรรคใหญ่ที่ต้องเผชิญ คือไม่มีเงินต่อให้มีความทะเยอทะยานแค่ไหน แต่ถ้าไม่มีเงิน ทุกอย่างก็เป็นไปไม่ได้และสำหรับสถานที่เล็ก ๆ แบบนี้ที่ไม่มีทั้งทรัพยากรแร่ธาตุหรือน้ำมัน จะไปขอยืมเงินจากใครก็คงไม่มีใครยอมให้ยืมประเทศที่ยากจนขนาดนี้ ใครจะอยากเสี่ยงลงทุนด้วยดังนั้นหัวหน้าเผ่าจึงมุ่งเป้าหมายไปที่สำนักโอสถในขณะนี้ เขากำลังเรียกประชุมเหล่าผู้นำระดับสูงของเผ่าทั้งหมดเพื่อหารือ“ตอนนี้พวกเราต้องการพ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 857
"ผมไปเจอเหมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในเผ่านั้นครับ"สีหน้าของเย่ซิวเปลี่ยนไปเล็กน้อย "นายพบมันได้ยังไง?"ชนเผ่านั้นเขารู้จักดี เป็นสถานที่ที่ยากจนมาก จนยิ่งกว่าสถานการณ์ของสำนักโอสถในอดีตเสียอีกอย่าว่าแต่เหมืองเลย แม้แต่ตาน้ำพุยังมีแค่ไม่กี่แห่งกระทิงคลั่งตอบว่า "ตอนผมไล่ตามหัวหน้าเผ่าของพวกเขาใช้ระเบิดไปสองลูก พอดีจุดที่ระเบิดเป็นพื้นที่ซึ่งดินค่อนข้างร่วนจากนั้นบริเวณนั้นก็ถล่มลงไป พอผมเข้าไปดูก็พบว่ามันเป็นเหมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง"เย่ซิวรู้สึกเหลือเชื่อ โชคดีขนาดนี้เชียวเหรอ?เขาจึงถามต่อว่า "เหมืองนั้นเป็นยังไงบ้าง?""ข้างในมีแร่ที่เหมือนทองคำอยู่ แต่มีจุดสีดำปะปน ไม่แน่ใจว่าเป็นแร่ชนิดไหน""มีจุดสีดำปะปนอย่างนั้นเหรอ?!" เย่ซิวดีใจมาก "นายแน่ใจนะว่าไม่ได้มองผิด?""แน่ใจครับ ผมเห็นมันแบบนั้นจริง ๆ""ดีมาก! นายเฝ้าที่นั่นไว้ อย่าไปไหนเด็ดขาด ฉันจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!"หลังจากวางสาย เย่ซิวก็ไม่เสียเวลาแม้แต่น้อยถ้าสิ่งที่กระทิงคลั่งบรรยายมาให้ฟังเป็นเรื่องจริง เหมืองเล็ก ๆ ที่พบนั่น มีความเป็นไปได้เกือบแปดสิบถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่จะเป็นแร่ทองคำดำแร่ชนิดนี้ล้ำค่าอย่างมาก แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 858
แต่นี่ก็ถือว่าเป็นโชคที่คาดไม่ถึง การส่งกระทิงคลั่งออกมานับว่าไม่ได้เสียเปล่าเย่ซิวบอกตำแหน่งของเหมืองถ่านหินให้กระทิงคลั่ง จากนั้นก็ให้หวังซวงและเฉินหลานจัดการส่งคนเข้ายึดพื้นที่นี้ส่วนพวกชาวบ้านของชนเผ่าเหล่านี้ จะถูกผนวกรวมเข้ากับสำนักโอสถและค่อย ๆ ทำการอบรมสอนพวกเขาในภายหลังจากนั้นเย่ซิวก็รีบรุดกลับไปยังห้องลับเพื่อเตรียมสร้างร่างแยกทองคำ......ใต้ผืนทะเลทรายแห่งหนึ่งในประเทศจ้านฉงตี้ มีห้องทดลองชีวภาพขนาดใหญ่อยู่สถานที่แห่งนี้ถูกป้องกันอย่างแน่นหนา แม้จะเป็นกองทัพหนึ่งแสนคนก็ยากที่จะโจมตีเข้ามาภายในเวลาไม่กี่วัน“โฮก โฮก โฮก!”เสียงคำรามอันน่าหวาดกลัวดังก้องจากส่วนที่ลึกที่สุดของห้องทดลอง เสียงนั้นดังเหมือนกับฟ้าผ่าที่ชวนให้แสบแก้วหูเห็นเพียงชายร่างใหญ่คนหนึ่งสูงราวสองเมตรกำลังแหงนหน้าคำรามอย่างบ้าคลั่ง เส้นเลือดที่ผิวหนังปูดโปนขึ้นราวกับงูยักษ์ที่ขยับไปมา ดูน่ากลัวอย่างยิ่งทั่วร่างของเขาปกคลุมไปด้วยขนสีดำที่งอกยาวออกมาและร่างกายก็ค่อย ๆ ขยายใหญ่ขึ้น เขี้ยวยาวโผล่ออกมา เขากลายร่างเป็นหมีดำยักษ์ที่สูงหกถึงเจ็ดเมตรพื้นเหล็กใต้เท้าของเขา วินาทีนี้แตกร้าวกระจัดกระ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1
ประเทศหลงเถิง ที่ไหนสักแห่งที่อยู่ลึกเข้าไปในป่าโบราณทางตอนเหนือ“อาจารย์ ผมกลับมาแล้ว มื้อเย็นวันนี้เป็นเนื้อกระต่ายแหละ”ณ ส่วนลึกของป่าโบราณมีบ้านไม้หลายหลังตั้งอยู่เห็นเพียงเด็กหนุ่มอายุราวสิบหกหรือสิบเจ็ดปีคนหนึ่ง ในมือหิ้วกระต่ายตัวอวบอ้วนมาด้วยหลายตัว เขากระโดดขึ้นไปบนโขดหินตะปุ่มตะป่ำขนาดเล็กใหญ่ไม่เท่ากัน ดีดตัวเพียงไม่กี่ครั้งก็มาถึงหน้าบ้านไม้เขาชื่อเย่ซิว อาศัยอยู่ที่นี่กับอาจารย์ของเขามาตั้งแต่ยังเด็กแล้วติดตามอาจารย์เพื่อฝึกฝนวรยุทธ เก็บสมุนไพร เรียนการแพทย์ และเรียนรู้ด้านการอ่านเขียนเอี๊ยดเย่ซิวผลักประตูแล้วเดินเข้าไป วินาทีต่อมาสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือกระต่ายในมือถูกทิ้งลงกับพื้นเห็นเพียงชายชราคนหนึ่งนั่งขัดสมาธิอยู่บนฟูก ศีรษะตกลงมา ไม่มีลมหายใจเหลืออยู่แล้ว“อาจารย์ อาจารย์ครับ เป็นยังไงบ้าง?!”เย่ซิวตกใจมากรีบรุดขึ้นไปแล้วตรวจชีพจรของเขาก่อน จึงได้พบว่าไม่มีการเต้นของชีพจรแล้วจากนั้นเขาก็รีบหยิบเข็มเงินออกมาแล้วฝังเข็มลงไปไม่มีประโยชน์!เขาถ่ายทอดพลังปราณอันทรงพลังของตัวเองไปให้ แต่ก็ยังคงไร้ผลใด ๆความโศกเศร้าครั้งใหญ่เข้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 2
“ไปให้พ้น แกไอ้คนเถื่อนตัวเหม็น อย่าเข้ามาในรถของฉันนะ และห้ามแตะต้องคุณปู่ของฉันด้วย!”เซี่ยชิงชิงแยกเขี้ยวยิงฟัน กางกรงเล็บของเธอเหมือนกับลูกแมวขี้โมโหเย่ซิวโกรธแล้ว ‘หญิงคนนี้คงไม่ปกติสินะ?!’เขาคว้าข้อมือของเซี่ยชิงชิง ออกแรงแล้วลากเธอออกมาเซี่ยชิงชิงพยายามดิ้นอย่างหนัก "กรี๊ดดด ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้นักเลงตัวเหม็น!"เพียะ เพียะ!เย่ซิวไม่ตามใจเธออยู่แล้ว จับเอวเธอขึ้นมาโดยตรงแล้วตีแรง ๆ สองทีร่างอ้อนแอ้นของเซี่ยชิงชิงชะงักกึก เธอหันไปมองเย่ซิวด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ "นาย...นายถึงกับ…!"เย่ซิวโยนเซี่ยชิงชิงลงกับพื้น ขู่เธออย่างดุร้ายว่า "หุบปากไปเลย ไม่งั้นฉันจะจัดการเธอตรงนี้แหละ! ในที่รกร้างห่างไกลแบบนี้ เธอหนีไม่รอดหรอก แม้แต่สัตว์ร้ายก็ยังเอาชนะฉันไม่ได้ ลองคิดดูเอาเองก็แล้วกัน!"เซี่ยชิงชิงรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันทีเย่ซิวขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจเธออีก เขาหันหลังแล้วกลับเข้าไปในรถเขาตรวจชีพจรของชายชราก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นพยักหน้าเล็กน้อย หยิบเข็มเงินออกมา หลังฆ่าเชื้อแล้ว จึงฝังเข็มลงไปบนจุดชีพจรของชายชราอย่างรวดเร็วแต่เดิมชายชรามีอาการหายใจติดขัดแต่หลังจา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 3
เพียะ!หนึ่งฝ่ามือหนัก ๆ ฟาดไปที่หน้าของเซี่ยชิงชิงใบหน้าที่ขาวผ่องและเนียนละเอียดของเธอบวมขึ้นในทันทีนั้นเสียงตบที่คมชัด ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน ทำให้เซี่ยเจี๋ยเบิกตากว้าง บอดี้การ์ดทั้งสองคนเองก็ตกตะลึงเช่นกันเซี่ยชิงชิงยกมือขึ้นกุมหน้า ความรู้สึกเจ็บและร้อนผ่าว รวมถึงความอัปยศอดสูอย่างถึงที่สุดทำเอาเธอแทบบ้าคลั่งเสียงกรีดร้องแหลมดังขึ้นทันที "กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด แกกล้าตบหน้าฉันเหรอ?!"เย่ซิวเพิกเฉยต่อเธอ มองไปที่เซี่ยเจี๋ยแล้วพูด “หลานสาวของคุณกำเริบเสิบสาน ไม่รู้จักเคารพผู้อาวุโส ผมก็เลยช่วยสั่งสอนเธอแทนให้ มีปัญหาอะไรไหมครับ?"เซี่ยเจี๋ยยิ้มอย่างขมขื่น "ฉันไม่กล้ามีปัญหาหรอก หลานสาวฉันคนนี้ หยิ่งผยองมากเกินไปแล้วจริง ๆ"“คุณปู่ ฆ่าเขา รีบฆ่าเขาเดี๋ยวนี้เลย!” เซี่ยชิงชิงตีโพยตีพาย คนทั้งคนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้วนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอถูกตบหน้า“หุบปาก!”เซี่ยเจี๋ยตะคอก เขาปลดปล่อยกลิ่นอายของผู้ฝึกยุทธออกมานิดหน่อย “ดูเหมือนว่าปกติปู่จะตามใจหลานจนเสียคนแล้วจริง ๆ รีบขอโทษผู้มีพระคุณเย่เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นนับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปจนกระทั่งหลานเรียนจบ อย่าคิดว่าจะได้
บทล่าสุด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 858
แต่นี่ก็ถือว่าเป็นโชคที่คาดไม่ถึง การส่งกระทิงคลั่งออกมานับว่าไม่ได้เสียเปล่าเย่ซิวบอกตำแหน่งของเหมืองถ่านหินให้กระทิงคลั่ง จากนั้นก็ให้หวังซวงและเฉินหลานจัดการส่งคนเข้ายึดพื้นที่นี้ส่วนพวกชาวบ้านของชนเผ่าเหล่านี้ จะถูกผนวกรวมเข้ากับสำนักโอสถและค่อย ๆ ทำการอบรมสอนพวกเขาในภายหลังจากนั้นเย่ซิวก็รีบรุดกลับไปยังห้องลับเพื่อเตรียมสร้างร่างแยกทองคำ......ใต้ผืนทะเลทรายแห่งหนึ่งในประเทศจ้านฉงตี้ มีห้องทดลองชีวภาพขนาดใหญ่อยู่สถานที่แห่งนี้ถูกป้องกันอย่างแน่นหนา แม้จะเป็นกองทัพหนึ่งแสนคนก็ยากที่จะโจมตีเข้ามาภายในเวลาไม่กี่วัน“โฮก โฮก โฮก!”เสียงคำรามอันน่าหวาดกลัวดังก้องจากส่วนที่ลึกที่สุดของห้องทดลอง เสียงนั้นดังเหมือนกับฟ้าผ่าที่ชวนให้แสบแก้วหูเห็นเพียงชายร่างใหญ่คนหนึ่งสูงราวสองเมตรกำลังแหงนหน้าคำรามอย่างบ้าคลั่ง เส้นเลือดที่ผิวหนังปูดโปนขึ้นราวกับงูยักษ์ที่ขยับไปมา ดูน่ากลัวอย่างยิ่งทั่วร่างของเขาปกคลุมไปด้วยขนสีดำที่งอกยาวออกมาและร่างกายก็ค่อย ๆ ขยายใหญ่ขึ้น เขี้ยวยาวโผล่ออกมา เขากลายร่างเป็นหมีดำยักษ์ที่สูงหกถึงเจ็ดเมตรพื้นเหล็กใต้เท้าของเขา วินาทีนี้แตกร้าวกระจัดกระ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 857
"ผมไปเจอเหมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในเผ่านั้นครับ"สีหน้าของเย่ซิวเปลี่ยนไปเล็กน้อย "นายพบมันได้ยังไง?"ชนเผ่านั้นเขารู้จักดี เป็นสถานที่ที่ยากจนมาก จนยิ่งกว่าสถานการณ์ของสำนักโอสถในอดีตเสียอีกอย่าว่าแต่เหมืองเลย แม้แต่ตาน้ำพุยังมีแค่ไม่กี่แห่งกระทิงคลั่งตอบว่า "ตอนผมไล่ตามหัวหน้าเผ่าของพวกเขาใช้ระเบิดไปสองลูก พอดีจุดที่ระเบิดเป็นพื้นที่ซึ่งดินค่อนข้างร่วนจากนั้นบริเวณนั้นก็ถล่มลงไป พอผมเข้าไปดูก็พบว่ามันเป็นเหมืองเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง"เย่ซิวรู้สึกเหลือเชื่อ โชคดีขนาดนี้เชียวเหรอ?เขาจึงถามต่อว่า "เหมืองนั้นเป็นยังไงบ้าง?""ข้างในมีแร่ที่เหมือนทองคำอยู่ แต่มีจุดสีดำปะปน ไม่แน่ใจว่าเป็นแร่ชนิดไหน""มีจุดสีดำปะปนอย่างนั้นเหรอ?!" เย่ซิวดีใจมาก "นายแน่ใจนะว่าไม่ได้มองผิด?""แน่ใจครับ ผมเห็นมันแบบนั้นจริง ๆ""ดีมาก! นายเฝ้าที่นั่นไว้ อย่าไปไหนเด็ดขาด ฉันจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้!"หลังจากวางสาย เย่ซิวก็ไม่เสียเวลาแม้แต่น้อยถ้าสิ่งที่กระทิงคลั่งบรรยายมาให้ฟังเป็นเรื่องจริง เหมืองเล็ก ๆ ที่พบนั่น มีความเป็นไปได้เกือบแปดสิบถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่จะเป็นแร่ทองคำดำแร่ชนิดนี้ล้ำค่าอย่างมาก แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 856
......ทางตอนใต้ของสำนักโอสถมีประเทศเล็ก ๆ แห่งหนึ่งชื่อว่ากวาจีแม้จะเรียกว่าประเทศ แต่ความจริงแล้วมันก็เป็นการยกยอเกินไปพื้นที่ทั้งหมดของที่นี่มีเพียงประมาณสามพันตารางเมตร ซึ่งเทียบได้กับอำเภอขนาดใหญ่อำเภอหนึ่งของประเทศหลงเถิงประชากรรวมทั้งหมดมีเพียงหกแสนกว่าคน และค่าจีดีพีต่อหัวก็ต่ำมาก ราว ๆ สี่พันห้าร้อยบาทเท่านั้นผู้คนที่นี่อาศัยอยู่เป็นเผ่าต่าง ๆนี่คือสถานที่เล็ก ๆ ที่แม้แต่บนแผนที่โลกก็ยังไม่มีการระบุไว้ผู้ปกครองที่ควบคุมพวกเขาเรียกว่าหัวหน้าเผ่าหัวหน้าเผ่าคนปัจจุบันเพิ่งขึ้นดำรงตำแหน่งได้เพียงสองปี และกำลังต้องการทำการปฏิรูปครั้งใหญ่เพื่อพิสูจน์ความสามารถของตนแต่อุปสรรคใหญ่ที่ต้องเผชิญ คือไม่มีเงินต่อให้มีความทะเยอทะยานแค่ไหน แต่ถ้าไม่มีเงิน ทุกอย่างก็เป็นไปไม่ได้และสำหรับสถานที่เล็ก ๆ แบบนี้ที่ไม่มีทั้งทรัพยากรแร่ธาตุหรือน้ำมัน จะไปขอยืมเงินจากใครก็คงไม่มีใครยอมให้ยืมประเทศที่ยากจนขนาดนี้ ใครจะอยากเสี่ยงลงทุนด้วยดังนั้นหัวหน้าเผ่าจึงมุ่งเป้าหมายไปที่สำนักโอสถในขณะนี้ เขากำลังเรียกประชุมเหล่าผู้นำระดับสูงของเผ่าทั้งหมดเพื่อหารือ“ตอนนี้พวกเราต้องการพ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 855
“ให้ประเทศปิงจือทำการค้าขายอย่างใกล้ชิดกับสำนักโอสถพัฒนาโครงการท่องเที่ยวระหว่างทั้งสองฝ่าย และยกเว้นค่าธรรมเนียมการเข้าประเทศจากนั้นให้ทั้งสองฝ่ายร่วมกันลงทุนสร้างทางด่วนที่ชายแดนของสองประเทศในอนาคตให้พัฒนาเส้นทางรถไฟเพิ่มเติม เนื่องจากฝ่ายสำนักโอสถมีผู้หญิงอยู่เป็นจำนวนมาก จึงสามารถส่งเสริมการแต่งงานข้ามประเทศระหว่างคนของทั้งสองฝ่ายได้”หวังลี่มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เธอนึกถึงผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นจากแผนการนี้อีกไม่นาน ประชาชนของทั้งสองฝ่ายก็จะกลายเป็นหนึ่งเดียวกันจนแยกไม่ออก และเมื่อถึงตอนนั้นประเทศปิงจือทั้งหมดก็จะตกมาอยู่ในมือของเย่ซิวเธออดไม่ได้ เงยหน้าขึ้นมองหนานกงเสวี่ยและหนานกงอวี่สองพี่น้องดูเหมือนจะคาดการณ์เอาไว้แล้ว สีหน้าของพวกเธอจึงไม่ได้แสดงถึงความแปลกใจใด ๆพวกเธอคิดตกแล้วแทนที่จะยึดติดกับการปกป้องประเทศปิงจือที่เป็นเพียงประเทศเล็ก ๆ ไม่สู้ร่วมมือกับเย่ซิวเพื่อทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าในอนาคต อาจจะสามารถขยายอาณาเขตของประเทศให้ใหญ่ขึ้นหลายเท่าตัว หรือแม้กระทั่งสิบเท่าตัวเย่ซิวตบต้นขาของหนานกงเสวี่ยเบา ๆ พร้อมกับพูดว่า “พวกคุณไปทำงานเถอะ แล้วรีบเสนอแผนงานมาให
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 854
หวังลี่ถอยหลังไปหลายก้าวอย่างหยุดไม่อยู่ "จะเป็นไปได้ยังไง! พวกคุณกำลังล้อฉันเล่นอยู่ใช่ไหมคะ? บนโลกนี้จะมีผู้ชายคนไหนที่คู่ควรกับพวกคุณ?"ในสายตาของเธอ หนานกงเสวี่ยและหนานกงอวี่เปรียบเสมือนเทพเซียนบนสวรรค์ แล้วคนธรรมดาทั่วไปจะมีสิทธิ์คู่ควรกับพวกเธอได้อย่างไร?นานกงเสวี่ยขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่พอใจต่อปฏิกิริยาของหวังลี่ "ยังยืนอึ้งอะไรอยู่อีก? รีบมาคารวะคุณเย่เดี๋ยวนี้!"“ฉันไม่เชื่อว่าไอ้หน้าละอ่อนคนนี้จะได้รับความโปรดปรานจากอาจารย์และอาจารย์อา เขาไม่คู่ควร!” หวังลี่ตะโกนออกมาเสียงดังลั่นพลังปราณสั่นสะเทือน ร่างของเธอก็พุ่งเข้าหาเย่ซิวดั่งเสือดาว ดวงตาของเธอฉายแววอาฆาต “ไอ้หน้าอ่อน ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่านายใช้เล่ห์กลอะไรถึงหลอกพวกเธอได้!”สองพี่น้องหนานกงทั้งตกใจและโกรธจัด พวกเธอไม่คาดคิดเลยว่าหวังลี่จะไร้เหตุผลถึงเพียงนี้แต่ยังไม่ทันที่พวกเธอจะลงมือ เย่ซิวก็ชิงลงมือก่อนแล้วเพียงเห็นเขาค่อย ๆ ยกมือขวาขึ้นอย่างช้า ๆ พลังที่มองไม่เห็นก็กระทบเข้ากับร่างของหวังลี่ร่างของเธอที่พุ่งเข้ามาจู่ ๆ ก็หยุดค้างกลางอากาศ เวลาราวกับหยุดนิ่งในชั่วพริบตาทั้งสามคนในสถานที่นั้นล้วนแสดงสีหน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 853
เย่ซิวเพลิดเพลินกับการปรนนิบัติของสองพี่น้องอย่างเต็มที่บางทีอาจเป็นเพราะสถานะของหนานกงเสวี่ยในตอนนี้ที่เปลี่ยนไปแล้ว เลยทำให้เย่ซิวรู้สึกแปลกใหม่ในใจบนโลกนี้ นอกจากเขาที่สามารถสั่งให้ราชินีมาปรนนิบัติรับใช้ได้ ยังมีใครอีกที่ได้รับสิทธิพิเศษแบบนี้หากเป็นคนที่ชอบโอ้อวด ป่านนี้คงจะโพนทะนาเรื่องนี้ไปทั่วแล้วในระหว่างกระบวนการนี้ สองพี่น้องก็ก้าวเข้าสู่ช่วงสร้างพื้นฐานได้สำเร็จราบรื่นพวกเธอนั่งขัดสมาธิบนเตียง มีพลังมหาศาลแผ่กระจายออกมารอบตัวกำลังภายในเกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ กลายเป็นพลังวิญญาณระดับสูงซึ่งเข้ามาหล่อเลี้ยงร่างกาย ใช้เวลาหนึ่งชั่วยามกว่า พวกเธอถึงทำให้พลังของตนเองเสถียรขึ้นจากนั้นเย่ซิวก็เริ่มเปิดฉากรุกสองพี่น้องรอบใหม่จุดประสงค์หลักยังคงเป็นการทำให้ภาพลักษณ์ของเขาฝังลึกแน่นในใจของพวกเธอดังที่คำโบราณว่าไว้ การจะพิชิตผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าไม่พิชิตหัวใจของเธอ ก็ต้องพิชิต...ของเธอเย่ซิวไม่มีเวลามากพอที่จะมาพิชิตหัวใจพวกเธอ ดังนั้นเขาจึงเลือกวิธีหลังซึ่งผลลัพธ์ก็ชัดเจนมากสายตาที่สองพี่น้องมองเย่ซิวเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ความคิด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 852
เขาเปิดโอกาสให้สองสาวได้ตัดสินใจจะเลือกถูกปราบด้วยกำลัง หรือจะเลือกสันติและหลอมรวมมาเป็นหนึ่งเดียวกัน ทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพวกเธอในชั่วขณะนั้นขณะนี้กษัตริย์ถูกควบคุมตัวไว้แล้ว ทั้งสองสาวจึงเป็นบุคคลที่มีอำนาจสูงสุดในประเทศตอนนี้ด้วยอิทธิพลของพวกเธอ ตราบเท่าที่ใครสักคนในสองคนนี้อยากจะขึ้นครองบัลลังก์ มันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลยสองพี่น้องตกอยู่ในความขัดแย้งภายในใจด้วยพลังที่เย่ซิวแสดงออกมาให้เห็น ทั้งสองสาวไม่มีข้อสงสัยเลยว่าเขาจะสามารถกวาดล้างผู้นำระดับสูงและกำลังรบที่แข็งแกร่งที่สุดของประเทศนี้ได้ในเวลาอันสั้นต่อให้พวกเธอจะระดมกำลังต่อต้าน ผลลัพธ์ก็ยังเหมือนเดิม และจะมีแต่ทำให้ผู้คนจำนวนมากเสียชีวิตไปโดยเปล่าประโยชน์หนานกงเสวี่ยผู้เป็นพี่สาวไม่ได้ลังเลนานนัก กัดฟันแล้วพูดกับเย่ซิวว่า “ได้ ฉันตกลง”หนานกงอวี่เองก็พยักหน้ารับเช่นกันเย่ซิวยิ้มเล็กน้อย นั่งลงบนโซฟาแล้วไขว่ห้างอย่างสบายใจ “งั้นก็รีบไปจัดการเถอะ ผมให้เวลาพวกคุณสองวันในการขึ้นสู่อำนาจ พอไหม?”หนานกงเสวี่ยพูดว่า “พอแล้ว คุณพักผ่อนที่นี่ก่อน เราจะเริ่มเคลื่อนไหวทันที”เย่ซิวพยักหน้า เขาไม่ได้ก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 851
“เมื่อวานนี้กษัตริย์เสด็จมาด้วยพระองค์เองและบอกเล่าถึงผลงานที่พระองค์ได้ทำเมื่อไม่กี่วันก่อนอีกทั้งเรายังทราบมาว่าพระองค์ได้ระงับอาวุธที่ตั้งใจจะขายให้กับสำนักโอสถไว้อีกด้วยคุณก็น่าจะเดาได้ว่าพระองค์จะรายงานเรื่องสำนักโอสถไปยังประเทศจ้านอิงตี้และประเทศจ้านฉงตี้แน่นอนแต่ไม่ต้องกังวลไปหรอก พระองค์ยังไม่มีโอกาสทำเช่นนั้น เพราะเราได้จับกุมพระองค์ไว้แล้ว”ข่าวที่กษัตริย์ของประเทศปิงจือได้รับ คือเย่ซิวอาศัยความเร็วหลบหนีจากการปิดล้อมของกองทัพห้าล้านนายแต่สถานการณ์ที่แท้จริงนั้นคือเย่ซิวต่อสู้ฝ่ากองทัพจนเปิดเส้นทางหนีออกมาเองประเทศที่เข้าร่วมสงครามเหล่านั้นไม่มีทางเปิดเผยความจริง เพราะไม่ใช่เท่ากับเป็นการตบหน้าตนเองเหรอหากกษัตริย์ของประเทศปิงจือรู้ว่าเย่ซิวแข็งแกร่งเพียงนี้ พระองค์คงไม่กล้าเล่นลูกไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้"หลังจากที่คำพูดนี้จบลง เย่ซิวก็ถึงกับชะงักไป มองไปที่สองพี่น้องแล้วพูดว่า “อย่าบอกผมนะว่าพวกคุณชอบผมเข้าแล้ว?”แม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะเคยมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันมาก แต่เย่ซิวก็ไม่คิดว่าสองสาวจะทรยศประเทศของตัวเองเพื่อตนหนานกงอวี่ผู้เป็นน้องสาวยิ้มขื่นและพูดว่า
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 850
“นายจะทำอะไร…”ตามมาด้วยเสียงน้ำกระจายตัวดังสนั่นหลังจากบทเรียนอันแสนลึกซึ้ง ฉีฉูฉู่ก็สงบลงชั่วคราวถึงแม้สายตาที่มองเย่ซิวจะยังเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เธอก็ไม่พูดอะไรที่จะทำให้เขาโมโหอีกหลังจากที่เธอช่วยเย่ซิวสวมเสื้อผ้าเสร็จ ทั้งคู่ก็เดินออกมาข้างนอก พอดีกับที่เฉินหลานกำลังเคาะประตูและรีบวิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน “นายท่าน แย่แล้วค่ะ เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว”เย่ซิวนั่งลงบนโซฟานุ่ม ๆ พลางจิบไวน์แดงที่ฉีฉูฉู่ยื่นให้ ก่อนจะเอ่ยอย่างใจเย็น “ค่อย ๆ พูดก็ได้ ไม่ต้องรีบร้อน”“พึ่งได้รับข่าวล่าสุดมาค่ะว่าประเทศจ้านอิงตี้และประเทศจ้างฉงตี้ร่วมมือกับประเทศบริวารออกมาตรการคว่ำบาตรครีมผิวหยกของเราพวกเขาสั่งห้ามไม่ให้เราขายครีมผิวหยกในสำนักโอสถ แถมยังแบนสินค้าเราไปทั่วโลกอีกด้วยถึงขั้นขู่ว่าใครก็ตามที่กล้าซื้อสินค้าของเราจะถูกขึ้นบัญชีดำในการลอบสังหารค่ะ”สีหน้าของเย่ซิวไม่เปลี่ยนไปเลย เพราะเขาคาดการณ์เรื่องนี้ไว้ล่วงหน้าแล้ว“ไม่ต้องห่วง ผลิตต่อไปตามปกติ พวกนั้นคว่ำบาตรเราไม่ได้หรอก”เรื่องนี้เขาไม่จำเป็นต้องลงมือเอง เพราะยังไงฝั่งประเทศหลงเถิงจะช่วยจัดการให้อยู่ดีไม่ว่าจะมองจากมุมไหน ป
