โรงพยาบาลเรารักหัวใจพิพัฒน์กุล
หน้าห้องตรวจโรคหัวใจ พิมพ์ ในวัย24ปีที่มองยังไงก็เหมือนเด็กมัธยมเพราะรูปร่างหน้าตาของเธอนั้น ใบหน้ารูปไข่สวยสะดุดตาจมูกโด่งเป็นสันปากอิ่มแดงออกชมพูฉ่ำดวงตาสีน้ำตาลอ่อนหวานซึ้งและยังมีรูปร่างผิวพรรณที่ขาวเหมือนแป้งเด็กตัวเล็กและผมยาวสีน้ำตาลอ่อนถึงกลางหลัง พิมพ์ มองไปรอบห้องตรวจด้วยความตื่นเต้นและกังวลเพราะพยาบาลบอกวันนี้จะได้เจอกับคุณหมอประจำตัวคนใหม่ที่มาแทนคุณหมอคนเก่าและพยาบาลยังบอกอีกว่าคุณหมอคนใหม่คนนี้ใจดีมาก ฉันดีใจมาก กไก่ล้านตัวเลย เพราะคุณหมอคนเก่าของฉันนั้น ดุมาก ฉันแค่ลืมนำยาเก่ามาด้วย หมอคนนี้ว่าฉันฉ่ำเลยแหละ “โอ๊ย ทำไมตื่นเต้นจังฉัน” พิมพ์ หันไปมองหน้าห้องตรวจ7 อ่านป้ายชื่อคุณหมอที่อยู่หน้าห้องตรวจนั้น “นายแพทย์ ชานนท์ พิพัฒน์กุล “ “นามสกุลเหมือนโรงพยาบาลเลย” พยาบาลหน้าห้องตรวจ7เรียกคนไข้คนต่อไป คุณพิมประภา สุขสวัสดิ์ ค่ะ “ค่ะ ฉันค่ะ” พยาบาล…เชิญเข้าห้องตรวจได้เลยค่ะ “ค่ะ พยาบาล” พิมพ์ เดินเข้าไปในห้องตรวจ และต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็น หมอชานนท์ พิพัฒน์กุล ที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน เขาดูหล่อเหลามากในชุดกาวน์หมอ ผมสีดำ เรียบร้อย ใบหน้าคมคาย เหมือนเจ้าชายที่หนีออกจากพระราชวังมา อายุน่าจะ28~29 ดวงตาสีดำคมกริบจับจ้องมาที่เธอ “หมอชานนท์ คุณ พิมประภา ใช่ใหมครับ “ค่ะคุณหมอ (พยายามตั้งสติ) “ครับ ผมดูประวัติคุณแล้วคุณเป็นโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะ ซึ่งคุณก็ได้ทำการจี้ไฟฟ้าหัวใจแล้วนิครับ ในประวัติคุณก็หายจากการเป็นโรคหัวใจแล้วนะครับ” “คือว่า….อาการของหนูมันกลับมาเป็นอีกอ่ะค่ะคุณหมอ” “หมอชานนท์… งั้นลองนอนบนเตียงตรวจก่อนนะครับ เดี๋ยวผมตรวจให้ครับ’’ พิมพ์ นอนลงบนเตียงตรวจตามคำสั่งของหมอชานนท์ระหว่างที่หมอชานนท์ กำลังตรวจร่างกาย พิมพ์ก็แอบมองเขาอยู่ตลอดเวลาเธอรู้สึกใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ “หมอชานนท์ .คุณกลับมาเป็นโรคหัวใจอีกครั้งนะครับแต่ไม่เป็นไรนะครับช่วงนี้ก็ทานยาไปก่อนครับ “ “ค่ะคุณหมอ (ยิ้ม)’’ “ทานยาอย่างสม่ำเสมอนะครับ เพราะโรคนี้ยาต้องไปควบคุมหัวใจไม่ให้เกิดอาการกำเริบครับนัดอีกที1เดือนนะครับ’’ “ค่ะคุณหมอ หนูจะทำตามที่คุณหมอบอกทุกอย่างเลยค่ะ(ยิ้มหวาน) “ครับ เรียบร้อยครับ ไปรับยาที่ห้องยาก่อนนะครับ” “ค่ะคุณหมอ ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย พิมพ์ยังไม่อยากออกจากห้องตรวจ เดินช้าๆหันไปมองหมอชานนท์ ที่กำลังดูประวิตคนไข้คนต่อไป “คนอะไรหล่อจัง สเปกเลยอ่ะ(พูดเบาเบา) พิมพ์ออกจากห้องตรวจ ด้วยใจที่เติมไปด้วยความสุข ถึงแม้ฉันจะกลับมาเป็นโรคหัวใจอีกครั้ง “หมอชานนท์ นึกถึง คนไข้ ที่ชื่อ พิมประภา คนอะไรตัวเองกลับมาเป็นโรคหัวใจอีกครั้งยังนั่งยิ้มอยู่ได้แปลกจริงๆ’’ บ้านของพิมพ์ อยู่ในหมู่บ้านอัจฉรา เป็นบ้านที่เรียบง่าย แต่มีอยู่หลังหนึ่งใหญ่โตมาก พึ่งสร้างเสร็จใหม่ๆหมู่บ้านนี้อยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลเรารักหัวใจเท่าไหร่ พิมพ์นั่งอยู่บนเตียงนอน นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องตรวจ ใบหน้าของหมอชานนท์ผุดขึ้นมาในหัวเธอหยิบสมุดบันทึกขึ้นมาและเริ่มเขียน “วันนี้ฉันได้เจอกับหมอคนใหม่เขาชื่อหมอชานนท์ พิพัฒนกุล เค้าทำให้หัวใจฉันเต้นแรงจนฉันไม่รู้ว่าอาการของฉันกำเริบหรือเปล่าเพราะมันสับสนไปหมด เขาเป็นหมอที่หล่อมากเลยฉันชอบเขามากๆ โรงพยาบาลเรารักหัวใจ พิพัฒน์กุล โรงอาหารของโรงพยาบาล หมอแมนเพื่อนสนิทของหมอชานนท์กำลังนั่งทานข้าวอยู่กับหมอชานนท์ “แมน.. นายดูเหนื่อยๆนะ เมื่อคืนไปปาร์ตี้หนักมาอีกแล้วหรอ” “ชานนท์ ก็ไม่ได้หนักมากแต่มีคนไข้เคสหนักเข้ามาเลยต้องทำงานดึกน่ะ’’(ชานนท์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ) “แมน .. เออวันนี้ได้ยินว่ารับคนไข้โรคหัวใจเต้นผิดจังหวะของไอ้ตาเฒ่าหมอนั่นหรอ ” “ ชานนท์ อืม เธอกลับมาเป็นโรคหัวใจอีกครั้ง หลังจากหายไปสามเดือน” “ แมน อ้าวก็หายแล้วทำไมกลับมาเป็นอีกว่ะ” “ชานนท์ ก็คงไม่ได้พักผ่อนเต็มที่หรือไม่ก็คงไม่ได้กินยาตามที่หมอสั่ง เพราะโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะถ้าหายแล้วต้องทานยาให้ครบ1เดือนก่อนถึงจะหยุดยาได้” “แมน ฉันว่าคนไข้คนนี้คงไม่ได้ทานยามากกว่า แล้วเธอเศร้าไหมเป็นโรคหัวใจอีกครั้ง’’ “ชานนท์ เธอเอาแต่นั่งยิ้ม นายว่าแปลกไหมล่ะ’’ “ แมน มีคนแบบนี้ด้วยหรอว่ะ ฉันอยากจะเห็นหน้าคนไข้คนนี้จริงๆว่ะ หัวเราะเพื่อนบ้านคนใหม่การย้ายเข้ามาใหม่ เสียงเครื่องยนต์รถบรรทุกดังกึกก้องสะท้อนไปทั่วบริเวณหมู่บ้านอัจฉรา รถยนต์หรูหลาคันโตทยอยจอดเรียงรายไว้หน้าบ้านหลังใหญ่ที่เพิ่งสร้างเสร็จใหม่เอี่ยมตัดกับบ้านในหมู่บ้านที่ดูเรียบง่ายกว่ามากบ้านหลังใหม่นี้เป็นบ้านของใครอื่นไม่ใช่ใครที่ไหนนั่นคือหมอชานนท์นั่นเองตรงข้ามกับบ้านหลังใหญ่ของหมอชานนท์เป็นร้านหนังสือเล็กๆน่ารักชื่อ หนังสือเล่มโปรด ของพิมพ์ เจ้าของร้านสาวสวยคนเดิมที่แอบหลงรักหมอชานนท์ พิมพ์ยืนอยู่ในร้านกำลังจัดเรียงหนังสือใหม่ๆ จู่ๆ ก็มีรถบรรทุกคันใหญ่มาจอดขวางหน้าร้านหนังสือของพิมพ์ทำให้ลูกค้าเข้าออกไม่ได้พิมพ์รีบวิ่งออกมาดูและพบว่ามีรถสปอร์ตสีดำจอดอยู่ด้านหลังรถบรรทุกอีกคัน “นี่มันอะไรกันเนี่ย! มาจอดขวางหน้าร้านแบบนี้ได้ยังไง”พิมพ์โวยวายเสียงดังทันใดนั้น ประตูรถสปอร์ต ก็เปิดออกและคนที่ก้าวออกมาคือหมอชานนท์พิมพ์ถึงกับอ้าปากค้าง ตาโตเพราะไม่คิดว่าจะเป็นผู้ชายที่เธอแอบรัก หมอชานนท์มองมาที่พิมพ์เล็กน้อยก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องให้จัดการเรื่องรถบรรทุก และหันกลับมาขอโทษพิมพ์“ ขอโทษนะครับพอดีผมเพิ่งจะย้ายมาครับ” หมอชานนท์ พูดด้วยสีหน้าเย็น
รุ้งเช้าด้วยหัวใจว้าวุ่นพิมพ์ยืนอยู่หน้าร้านหนังสือมองไปบ้านหลังใหญ่ของหมอชานนท์ด้วยแววตาเป็นประกายเธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้มองเห็นบ้านหลังนั้น รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบสดใสขึ้นมาทันทีจู่จู่อาการเจ็บหน้าอกกำเริบขึ้นมาทำให้พิมพ์รู้สึกหมดแรง มึนหัวจนเป็นลมล้มพับไปอย่างแรงอยู่ที่หน้าร้านแม่ดาวแม่ของพิมพ์ได้ยินเสียงดังขึ้นจึงรีบเดินมาดูหน้าร้านกับพบเห็นว่าลูกสาวตัวเองนอนลงไปอยู่กับพื้นแล้วจึงรีบวิ่งมาหาพิมพ์“ พิมพ์ พิมพ์ ลูก พิมพ์ ใครก็ได้ช่วยด้วย พิมพ์พิมพ์ลูกพิมพ์ ’’แม่ดาวร้องให้เขย่าตัวลูกสาวของเธอที่ยังหลับสนิทอยู่เธอตะโกนขอความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านในขณะที่แบงค์กำลังจะขับรถออกไปโรงพยาบาล ก็ได้หันมามองบ้านของพิมพ์ถึงกับต้องหยุดรถกระทัน เพราะหันไปเห็นแม่ของพิมพ์ที่กำลังพยายามกดโทรศัพท์โทรหาใครอยู่นั้นโดยท่าทาง รีบร้อนดูกังวลและร้องไห้สายตาของแบงค์ก็เหลือบไปเห็นคนที่นอนอยู่ข้างหลังแบงค์ถึงรีบลงจากรถเพราะนั่นคือเพื่อนของเขา พิมพ์“ พิมพ์ พิมพ์” แบงค์รีบวิ่งมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นเพื่อนของเขาหมดสตินอนนิ่งอยู่“ แบงค์ แบงค์ ช่วยพิมพ์ด้วยลูก แม่ดาวที่น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดได้กล่าวขอความช่
แสงอรุณยามเช้า ใจเต้นระรัว ห้องพักพิเศษผู้ป่วยโรคหัวใจ พิมพ์ที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้รู้สึกตื่นขึ้นมาเมื่อเธอได้ยินเสียงคนคุยกันทำให้เธอถึงกลับตกใจเมื่อเห็นหมอชานนท์พร้อมกับนักศึกษาแพทย์และพยาบาลยืนอยู่รอบเตียงเธอ หมอชานนท์กำลังอธิบายบางอย่างกับนักศึกษาแพทย์ฟังเกี่ยวกับอาการของพิมพ์ เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่แววตาเขามองมาที่พิมพ์อยู่ตลอดเวลา ทำให้พิมพ์รู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก หมอแมน หนึ่งในหมอรักษาโรคหัวใจ กล่าวทักทายพิมพ์ด้วยความเป็นกันเอง “ สวัสดีครับคุณพิมประภา ผมชื่อหมอแมนครับหมอรักษาโรคหัวใจเด็กครับ’’ “ พิมพ์พยักหน้ารับอย่างเขินอายสวัสดีค่ะ’’ ทันใดนั้น หมอลิซ่าหมอรักษาโรคหัวใจเด็กเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยเธอแต่งตัวสวยสง่าราวกับนางแบบ นักศึกษาแพทย์กล่าวสวัสดีหมอลิซ่า เธอไม่มองนักศึกษาแพทย์เลยสักนิดเธอมองแต่คู่หมั้นของเธอนั้นคือหมอชานนท์ พิพัฒน์กุลนั้นเอง หมอแมนหันไปมองพิมพ์อีกครั้ง แล้วพูดขึ้นมาว่า “ คนไข้รู้ไหมครับว่าคนไข้ทำให้ผมใจสั่นเลยนะครับเนี่ย” คำพูดของหมอแมนทำให้หมอชานนท์ขมวคคิ้วเล็กน้อยและส่งสายตาดุไปให้ หมอลิซ่าได้ยินถึงกับเบะปากมองบน สวยตรงไหนเธอ
ชีวิตหลังกลับจากโรงพยาบาลพิมพ์กลับมาบ้านด้วยความรู้สึกโล่งใจที่ได้กลับมาพักผ่อนในบ้านของตัวเอง เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ในการพักผ่อนและอ่านหนังสือที่หน้าต่างห้องนอน โดยแอบมองไปยังบ้านของหมอชานนท์เป็นระยะๆเธอสังเกตเห็นหมอชานนท์ออกมาเดินเล่นในสวนต้นไม้ข้างบ้านกับสุนัขของเขา“เป็นคนรักหมาหรอเนี่ยน่ารักจัง” พิมพ์นั่งยิ้มให้กลับความน่ารักของหมอชานนท์ที่กำลังเล่นกับสุนัขของเขาอยู่ “พิมพ์ลูกลงมากินข้าวได้แล้วลูก” เสียงแม่ดาวเรียกพิมพ์ให้ลงไปกินข้าวเย็น“ไปแล้วจ๊ะแม่” พิมพ์หันไปมองหมอชานนท์อีกสักแป๊บก่อนจะหันไปเปิดประตูห้อง“ว้าวหอมมาแต่ไกลเลยแม่”พิมพ์ลงบันไดยังไม่ทันถึงห้องครัวเธอก็ตะโกนบอกแม่เธอ ด้วยกลิ่นอาหารที่หอมทั้งบ้าน แม่ดาวออกมาจากห้องครัวถือจานกับข้าว ที่มีกลิ่นหอมมากมาที่พิมพ์“เอานี่ ปูผัดผงกะหรี่ ไปให้บ้านหมอก่อน” แม่ดาวยื่นให้พิมพ์“บ้านหมอหรอแม่” “ก็ใช่นะสิเอาไปให้คุณหมอก่อนไปเดี๋ยวหายร้อนพอดี” “จ๊ะแม่” พิมพ์ดีใจมากบวกกับตื่นเต้นเป็นอย่างมากพิมพ์เดินถือจานกับข้าวมาที่หน้าบ้านหมอชานนท์เธอยืนสักพักไม่กล้ากดกริ่ง “มืออย่าสั่นได้ไหมพิมพ์” มือของพิมพ์สั่นจนเหงื่อออกเธอจ
ชีวิตหลังกลับจากโรงพยาบาลพิมพ์กลับมาบ้านด้วยความรู้สึกโล่งใจที่ได้กลับมาพักผ่อนในบ้านของตัวเอง เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ในการพักผ่อนและอ่านหนังสือที่หน้าต่างห้องนอน โดยแอบมองไปยังบ้านของหมอชานนท์เป็นระยะๆเธอสังเกตเห็นหมอชานนท์ออกมาเดินเล่นในสวนต้นไม้ข้างบ้านกับสุนัขของเขา“เป็นคนรักหมาหรอเนี่ยน่ารักจัง” พิมพ์นั่งยิ้มให้กลับความน่ารักของหมอชานนท์ที่กำลังเล่นกับสุนัขของเขาอยู่ “พิมพ์ลูกลงมากินข้าวได้แล้วลูก” เสียงแม่ดาวเรียกพิมพ์ให้ลงไปกินข้าวเย็น“ไปแล้วจ๊ะแม่” พิมพ์หันไปมองหมอชานนท์อีกสักแป๊บก่อนจะหันไปเปิดประตูห้อง“ว้าวหอมมาแต่ไกลเลยแม่”พิมพ์ลงบันไดยังไม่ทันถึงห้องครัวเธอก็ตะโกนบอกแม่เธอ ด้วยกลิ่นอาหารที่หอมทั้งบ้าน แม่ดาวออกมาจากห้องครัวถือจานกับข้าว ที่มีกลิ่นหอมมากมาที่พิมพ์“เอานี่ ปูผัดผงกะหรี่ ไปให้บ้านหมอก่อน” แม่ดาวยื่นให้พิมพ์“บ้านหมอหรอแม่” “ก็ใช่นะสิเอาไปให้คุณหมอก่อนไปเดี๋ยวหายร้อนพอดี” “จ๊ะแม่” พิมพ์ดีใจมากบวกกับตื่นเต้นเป็นอย่างมากพิมพ์เดินถือจานกับข้าวมาที่หน้าบ้านหมอชานนท์เธอยืนสักพักไม่กล้ากดกริ่ง “มืออย่าสั่นได้ไหมพิมพ์” มือของพิมพ์สั่นจนเหงื่อออกเธอจ
แสงอรุณยามเช้า ใจเต้นระรัว ห้องพักพิเศษผู้ป่วยโรคหัวใจ พิมพ์ที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้รู้สึกตื่นขึ้นมาเมื่อเธอได้ยินเสียงคนคุยกันทำให้เธอถึงกลับตกใจเมื่อเห็นหมอชานนท์พร้อมกับนักศึกษาแพทย์และพยาบาลยืนอยู่รอบเตียงเธอ หมอชานนท์กำลังอธิบายบางอย่างกับนักศึกษาแพทย์ฟังเกี่ยวกับอาการของพิมพ์ เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่แววตาเขามองมาที่พิมพ์อยู่ตลอดเวลา ทำให้พิมพ์รู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก หมอแมน หนึ่งในหมอรักษาโรคหัวใจ กล่าวทักทายพิมพ์ด้วยความเป็นกันเอง “ สวัสดีครับคุณพิมประภา ผมชื่อหมอแมนครับหมอรักษาโรคหัวใจเด็กครับ’’ “ พิมพ์พยักหน้ารับอย่างเขินอายสวัสดีค่ะ’’ ทันใดนั้น หมอลิซ่าหมอรักษาโรคหัวใจเด็กเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยเธอแต่งตัวสวยสง่าราวกับนางแบบ นักศึกษาแพทย์กล่าวสวัสดีหมอลิซ่า เธอไม่มองนักศึกษาแพทย์เลยสักนิดเธอมองแต่คู่หมั้นของเธอนั้นคือหมอชานนท์ พิพัฒน์กุลนั้นเอง หมอแมนหันไปมองพิมพ์อีกครั้ง แล้วพูดขึ้นมาว่า “ คนไข้รู้ไหมครับว่าคนไข้ทำให้ผมใจสั่นเลยนะครับเนี่ย” คำพูดของหมอแมนทำให้หมอชานนท์ขมวคคิ้วเล็กน้อยและส่งสายตาดุไปให้ หมอลิซ่าได้ยินถึงกับเบะปากมองบน สวยตรงไหนเธอ
รุ้งเช้าด้วยหัวใจว้าวุ่นพิมพ์ยืนอยู่หน้าร้านหนังสือมองไปบ้านหลังใหญ่ของหมอชานนท์ด้วยแววตาเป็นประกายเธอมีความสุขทุกครั้งที่ได้มองเห็นบ้านหลังนั้น รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบสดใสขึ้นมาทันทีจู่จู่อาการเจ็บหน้าอกกำเริบขึ้นมาทำให้พิมพ์รู้สึกหมดแรง มึนหัวจนเป็นลมล้มพับไปอย่างแรงอยู่ที่หน้าร้านแม่ดาวแม่ของพิมพ์ได้ยินเสียงดังขึ้นจึงรีบเดินมาดูหน้าร้านกับพบเห็นว่าลูกสาวตัวเองนอนลงไปอยู่กับพื้นแล้วจึงรีบวิ่งมาหาพิมพ์“ พิมพ์ พิมพ์ ลูก พิมพ์ ใครก็ได้ช่วยด้วย พิมพ์พิมพ์ลูกพิมพ์ ’’แม่ดาวร้องให้เขย่าตัวลูกสาวของเธอที่ยังหลับสนิทอยู่เธอตะโกนขอความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านในขณะที่แบงค์กำลังจะขับรถออกไปโรงพยาบาล ก็ได้หันมามองบ้านของพิมพ์ถึงกับต้องหยุดรถกระทัน เพราะหันไปเห็นแม่ของพิมพ์ที่กำลังพยายามกดโทรศัพท์โทรหาใครอยู่นั้นโดยท่าทาง รีบร้อนดูกังวลและร้องไห้สายตาของแบงค์ก็เหลือบไปเห็นคนที่นอนอยู่ข้างหลังแบงค์ถึงรีบลงจากรถเพราะนั่นคือเพื่อนของเขา พิมพ์“ พิมพ์ พิมพ์” แบงค์รีบวิ่งมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นเพื่อนของเขาหมดสตินอนนิ่งอยู่“ แบงค์ แบงค์ ช่วยพิมพ์ด้วยลูก แม่ดาวที่น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดได้กล่าวขอความช่
เพื่อนบ้านคนใหม่การย้ายเข้ามาใหม่ เสียงเครื่องยนต์รถบรรทุกดังกึกก้องสะท้อนไปทั่วบริเวณหมู่บ้านอัจฉรา รถยนต์หรูหลาคันโตทยอยจอดเรียงรายไว้หน้าบ้านหลังใหญ่ที่เพิ่งสร้างเสร็จใหม่เอี่ยมตัดกับบ้านในหมู่บ้านที่ดูเรียบง่ายกว่ามากบ้านหลังใหม่นี้เป็นบ้านของใครอื่นไม่ใช่ใครที่ไหนนั่นคือหมอชานนท์นั่นเองตรงข้ามกับบ้านหลังใหญ่ของหมอชานนท์เป็นร้านหนังสือเล็กๆน่ารักชื่อ หนังสือเล่มโปรด ของพิมพ์ เจ้าของร้านสาวสวยคนเดิมที่แอบหลงรักหมอชานนท์ พิมพ์ยืนอยู่ในร้านกำลังจัดเรียงหนังสือใหม่ๆ จู่ๆ ก็มีรถบรรทุกคันใหญ่มาจอดขวางหน้าร้านหนังสือของพิมพ์ทำให้ลูกค้าเข้าออกไม่ได้พิมพ์รีบวิ่งออกมาดูและพบว่ามีรถสปอร์ตสีดำจอดอยู่ด้านหลังรถบรรทุกอีกคัน “นี่มันอะไรกันเนี่ย! มาจอดขวางหน้าร้านแบบนี้ได้ยังไง”พิมพ์โวยวายเสียงดังทันใดนั้น ประตูรถสปอร์ต ก็เปิดออกและคนที่ก้าวออกมาคือหมอชานนท์พิมพ์ถึงกับอ้าปากค้าง ตาโตเพราะไม่คิดว่าจะเป็นผู้ชายที่เธอแอบรัก หมอชานนท์มองมาที่พิมพ์เล็กน้อยก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องให้จัดการเรื่องรถบรรทุก และหันกลับมาขอโทษพิมพ์“ ขอโทษนะครับพอดีผมเพิ่งจะย้ายมาครับ” หมอชานนท์ พูดด้วยสีหน้าเย็น
โรงพยาบาลเรารักหัวใจพิพัฒน์กุลหน้าห้องตรวจโรคหัวใจพิมพ์ ในวัย24ปีที่มองยังไงก็เหมือนเด็กมัธยมเพราะรูปร่างหน้าตาของเธอนั้น ใบหน้ารูปไข่สวยสะดุดตาจมูกโด่งเป็นสันปากอิ่มแดงออกชมพูฉ่ำดวงตาสีน้ำตาลอ่อนหวานซึ้งและยังมีรูปร่างผิวพรรณที่ขาวเหมือนแป้งเด็กตัวเล็กและผมยาวสีน้ำตาลอ่อนถึงกลางหลัง พิมพ์ มองไปรอบห้องตรวจด้วยความตื่นเต้นและกังวลเพราะพยาบาลบอกวันนี้จะได้เจอกับคุณหมอประจำตัวคนใหม่ที่มาแทนคุณหมอคนเก่าและพยาบาลยังบอกอีกว่าคุณหมอคนใหม่คนนี้ใจดีมาก ฉันดีใจมาก กไก่ล้านตัวเลย เพราะคุณหมอคนเก่าของฉันนั้น ดุมาก ฉันแค่ลืมนำยาเก่ามาด้วย หมอคนนี้ว่าฉันฉ่ำเลยแหละ“โอ๊ย ทำไมตื่นเต้นจังฉัน”พิมพ์ หันไปมองหน้าห้องตรวจ7 อ่านป้ายชื่อคุณหมอที่อยู่หน้าห้องตรวจนั้น “นายแพทย์ ชานนท์ พิพัฒน์กุล ““นามสกุลเหมือนโรงพยาบาลเลย”พยาบาลหน้าห้องตรวจ7เรียกคนไข้คนต่อไป คุณพิมประภา สุขสวัสดิ์ ค่ะ“ค่ะ ฉันค่ะ”พยาบาล…เชิญเข้าห้องตรวจได้เลยค่ะ“ค่ะ พยาบาล”พิมพ์ เดินเข้าไปในห้องตรวจ และต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็น หมอชานนท์ พิพัฒน์กุล ที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน เขาดูหล่อเหลามากในชุดกาวน์หมอ ผมสีดำ เรียบ