Novels by Aiy Sukanya

หกโมงเช้า พิมพ์ไปออกกำลังกายตอนเช้าที่สวนสาธารณะ แบงค์ที่เข้าเวรตอนเย็นรู้ว่าวันนี้พิมพ์ต้องไปออกกำลังกาย เขาจึงไปหาพิมพ์ที่สวนสาธารณะ"พิมพ์!" แบงค์ตะโกนเรียก"อ้าวแบงค์" พิมพ์ทักทาย"พิมพ์ เมื่อคืนฉันขอโทษนะ" แบงค์กล่าวด้วยความรู้สึกผิด"ไม่เป็นไรแบงค์ ฉันแค่รู้สึกไม่สบายนิดหน่อย" พิมพ์ตอบ"พิมพ์ ฉันขอโทษแทนไอ้ดำด้วยนะ" "ฉันบอกแล้วว่าไม่เป็นไร" พิมพ์ยืนยัน"ฉันรู้สึกผิดจริงๆ นะพิมพ์" แบงค์ยังคงรู้สึกผิด"ได้ๆ พรุ่งนี้พาฉันไปเที่ยวทะเลได้ไหม" พิมพ์ยื่นข้อเสนอ"ได้สิๆ" แบงค์ยิ้มดีใจพิมพ์กับแบงค์เดินออกกำลังกายด้วยกัน พวกเขาหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานในขณะนั้น ชานนท์จูงชาไทยมาออกกำลังกายที่สวนสาธารณะ เขาเห็นพิมพ์กับแบงค์อยู่ด้วยกัน"สวัสดีค่ะคุณหมอ" พิมพ์ทักทายชาไทยเห็นพิมพ์ก็วิ่งเข้าไปหาอย่างดีใจ"สวัสดีครับอาจารย์" แบงค์กล่าวทักทายชานนท์พยักหน้าพิมพ์ก้มลงเล่นกับชาไทยอย่างเอ็นดูทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ของหมอชานนท์ก็ดังขึ้น"ฮัลโหลครับ" ชานนท์รับสาย"อาจารย์นนท์ค่ะ มีคนไข้ต้องผ่าตัดด่วนค่ะ" พยาบาลแจ้ง"ครับ ส่งข้อมูลคนไข้ให้ผมด้วย" ชานนท์สั่ง"ค่ะอาจารย์" พยาบาลร

รถยนต์สีดำสนิทเคลื่อนตัวผ่านความมืดมิดของถนนยามค่ำคืน ไฟหน้ารถส่องสว่างนำทางไปข้างหน้าอย่างเงียบเชียบ ภายในรถบรรยากาศอึดอัดและเย็นชา พิมพ์นั่งตัวตรงแข็งทื่ออยู่ข้างคนขับ เธอไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองหน้าหมอชานนท์ ความเงียบทำให้เธอได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองชัดเจน"คุณหมอคะ..." ในที่สุดพิมพ์ก็เอ่ยทำลายความเงียบ เสียงของเธอสั่นเล็กน้อยหมอชานนท์เหลือบมองเธอแวบหนึ่งก่อนจะตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "ครับ""คือว่า..." พิมพ์เริ่มต้นประโยคด้วยความยากลำบาก เธอไม่รู้จะเรียบเรียงคำพูดยังไงให้มันไม่ดูเหมือนเป็นการแก้ตัว "เรื่องที่พี่ดำพูด...""ผมไม่ได้สนใจครับ" หมอชานนท์พูดแทรกขึ้นมา น้ำเสียงของเขาเย็นชาพิมพ์หน้าเสียลงเล็กน้อย เธอรู้สึกเจ็บปวดกับคำพูดของเขา "อ่อค่ะ""คนเป็นโรคหัวใจควรพักผ่อนให้เพียงพอนะครับ" หมอชานนท์พูดต่อ"ค่ะคุณหมอ" พิมพ์ตอบรับหมอชานนท์ขับรถมาจอดหน้าบ้านของพิมพ์ "ถึงบ้านแล้วครับ""ขอบคุณนะคะ" พิมพ์พูดเสียงแผ่วเบาหมอชานนท์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะขับรถออกไป กลับไปยังงานวันเกิดของหมอแมนพิมพ์มองรถหมอชานนท์ขับออกไป เธอพึมพำกับตัวเอง "เขาไม่เข้าบ้านเหรอ... เขาคงกลับไปงาน"@บ้านแมน-

มันเหมือนงานแต่งเลยรุ่งเช้าอันสดใสรุ่งเช้าด้วยอากาศแจ่มใส ลมหนาวพัดมาเบาๆ เข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว อากาศวันนี้กำลังดี ไม่หนาวมากจนเกินไป พิมพ์ตื่นสายเล็กน้อยเพราะอากาศเย็นสบาย แต่ก็ไม่ลืมที่จะลุกขึ้นมาเปิดผ้าม่าน รับแสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาในห้องสายตาของพิมพ์มองไปยังบ้านของหมอชานนท์ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม เธอพึมพำกับตัวเองเบาๆ "เวลาผ่านไปเร็วจัง นี่ก็ผ่านมาสี่เดือนแล้วที่พี่หมอย้ายมาอยู่ที่นี่"พิมพ์เดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว วันนี้เธอเลือกใส่กางเกงวอร์มขายาวสบายๆ เหมาะกับอากาศเย็นๆหลังจากแต่งตัวเสร็จ พิมพ์ก็ออกมาเปิดร้านหนังสือ แม่ดาวกลับมาจากตลาดพอดี พร้อมกับข้าวของพะรุงพะรัง"โฮ้ ซื้อของอะไรมาเยอะแยะเลยแม่" พิมพ์ทัก"พรุ่งนี้มีออเดอร์เค้กเยอะน่ะลูก" "อ่อ" พิมพ์พยักหน้า"แม่ทำเผื่อชาไทยด้วยนะแม่" "ต้องทำอยู่แล้ว" แม่ดาวตอบพิมพ์ จัดหนังสือ นิยายเรื่องใหม่ๆ ที่เพิ่งเข้ามาวางบนชั้น จากนั้นก็เดินไปตัดดอกกุหลาบสีชมพูที่เธอปลูกเองมาใส่แจกันในร้านหนังสือ ขณะที่พิมพ์กำลังจัดดอกไม้ เธอก็เหลือบไปเห็นรถตู้หรูสีขาวขับเข้ามาจอดหน้าบ้านของหมอชานนท์ ประตูรั้วเปิดออกรถตู้ขับเข้าไปในบ้านหม

บรรยากาศยามเช้าแสงแดดอ่อนๆ สาดส่องทั่วบริเวณบ้าน พิมพ์ยืนอยู่หน้าบ้านพร้อมกับแม่ดาว รอใส่บาตรพระด้วยใบหน้าที่ดูไม่สดใสเท่าไรนัก เธอนึกถึงชาไทยตลอดทั้งคืน ไม่สามารถหลับได้เพราะกังวลชาไทยจะดีขึ้นหรือยัง“แม่ เฝ้าร้านให้หนูก่อนนะ หนูขอไปดูชาไทยหน่อย” พิมพ์พูดด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย“ลูกเอาเค้กที่ทำไว้ไปให้ชาไทยด้วยพิมพ์” แม่ดาวตอบรับพลางส่งเค้กที่อบใหม่ให้พิมพ์พิมพ์รับเค้กมาแล้วรีบเดินไปที่บ้านของหมอชานนท์ ทันทีที่พิมพ์ออกมาหน้าบ้านก็เห็นรถตู้ของโรงพยาบาลสัตว์จอดอยู่หน้าบ้านหมอชานนท์ทำให้ใจของเธอเต้นรัวขึ้นมาทันที“หรือว่าชาไทยจะยังไม่ดีขึ้น” พิมพ์พึมพำกับตัวเองบรรยากาศที่บ้านหมอชานนท์ พิมพ์กดกริ่งที่ประตูรั้ว สองทีประตูก็เปิดเองโดยอัตโนมัติ พิมพ์เดินเข้าบ้านหมอชานนท์ ด้วยความกังวน ในมือถือเค้ก ช็อกโกแลตที่เจ้าชาไทยชอบกิน พิมพ์ยืนอยู่หน้าประตูบ้าน ไม่กล้าเปิดเข้าไปจนมีคนเดินมาเปิดประตูเป็นหมอรักษาสัตว์พร้อมผู้ช่วยเดินออกมา ก่อนจะยิ้มให้พิมพ์ แล้วเดินออกไปพิมพ์ ค่อยๆเดินเข้าไปในบ้านของหมอชานนท์ เห็นหมอชานนท์นั่งอยู่ที่โซฟา เล่นกับเจ้าชาไทยอยู่ พิมพ์ โล่งใจที่เห็นชาไทยวิ่งเ

ณ คลินิกรักษาสัตว์พิมพ์และแม่ดาวนั่งรออยู่หน้าห้องตรวจ ด้วยความใจจดใจจ่อ มือไม้เย็นเฉียบ ความรู้สึกผิดที่ทำให้เจ้าชาไทยต้องมาเจ็บป่วยทำให้เธอรู้สึกแย่มาก“แม่ชาไทยจะเป็นอะไรไหม” พิมพ์กังวลใจมาก“ถึงมือหมอแล้วลูกใจเย็นๆนะลูก”แม่ดาวจับมือพิมพ์พิมพ์กับแม่ดาวรออยู่สักพักก็มีหมอเปิดประตูออกมา“น้องชาไทยครับ”หมอเรียกเจ้าของสุนัข“ค่ะฉันค่ะ” พิมพ์รีบลุกเดินไปหาหมอ“น้องชาไทย แพ้อาหารขั้นรุนแรงครับ” คุณหมอกล่าว“แพ้อาหารหรอคะ”พิมพ์อุทานด้วยความตกใจ“ครับ ตอนนี้น้องมีถ่ายเหลวด้วยครับ ต้องนอนให้น้ำเกลือก่อน ตอนนี้กำลังเจาะเลือดไปตรวจว่าแพ้อะไรครับ” หมอบอกกับพิมพ์ก่อนจะได้กลับเข้าห้องตรวจ ”โทรหาหมอชานนท์ไหมลูก” แม่ดาวพูดแล้วพาพิมพ์กับมานั่งที่เก้าอี้หน้าห้องตรวจ“ไม่ได้นะแม่ พี่หมอเข้าเวรอยู่ ”พิมพ์หันไปพูดกับแม่ดาวก่อนที่จะร้องไห้ออกมา สักพักก็มีพยาบาลเปิดประตู เดินมาทางพิมพ์ “เดี๋ยวน้องให้น้ำเกลือที่นี่ก่อนนะค่ะพวกคุณค่อยมาพรุ่งนี้ฟังผลค่ะตอนนี้ อาการน้องน่าเป็นห่วงค่ะ”“ค่ะพยาบาลขอบคุณค่ะ” น้ำเสียงของแม่ดาวสั่นๆเธอเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ต้องทำตัวให้เข้มแข็งต่อห

ณ ร้านหนังสือเล่มโปรด ในช่วงเวลาเที่ยงวันแสงแดดส่องสว่างเข้ามาภายในร้านพิมพ์อยู่ในร้านกำลังนั่งเขียนนิยายของเธออยู่ หลังจากที่แขกหมอชานนท์กลับไป เธอกำลังจะอุ้มเจ้าชาไทยไปส่งคือหมอชานนท์ พอพิมพ์เปิดประตูร้าน ก็เห็นรถเก๋งBM ขับออกไปแล้วพิมพ์ที่ยืนงงอยู่หน้าร้านกับเจ้าชาไทย “ชาไทยเจ้านายแกไปแล้ว” พิมพ์ที่ยืนมองตามรถหมอชานนท์ขับออกจากหมู่บ้านไป“อยู่กับฉันก่อนนะ” พิมพ์เปิดประตูเข้าไปในร้านวางเจ้าชาไทยลงเดิน “พี่แน่ใจนะ ว่ามันไม่กัด” ลูกค้าที่อยู่ในร้านหนังสือ กล่าว“ไม่กัดนะคะ น้องแค่หน้าโหดน่ะ” พิมพ์บอกกับลูกค้า เธอยิ้มบางๆ “แต่มันมองมาทางพวกหนู เหมือนมันจะกินพวกหนูเลยค่ะ” ลูกค้าทำสีหน้ากังวล“ไม่ต้องกลัวนะคะ เดี๋ยวพี่อุ้มไปที่เคาน์เตอร์แล้ว”พิมพ์อุ้มเจ้าชายไทยไปที่เคาน์เตอร์ก่อนจะหาอะไรปิดช่องทางออกไม่ให้มันออกไปข้างนอกรบกวนลูกค้าเพราะลูกค้าในร้านกลัวกันแทบทุกคน“นี่ชาไทยอยู่เฉยๆ นะเดี๋ยวฉันจะเอาเค้กมาให้กิน” พิมพ์เดินไปหยิบเค้กในตู้เย็นก่อนจะกลับมานั่งเล่นกับเจ้าชาไทย @ โรงพยาบาลเรารักหัวใจ พิพัฒน์กุลหมอชานนท์ เดินเข้า ไปในตึกผ่าตัดโรคหัวใจและหลอดเลือด “สวัสดีค่ะอาจ