ตอนที่4 แสงอรุณยามเช้าใจเต้นระบำ

แสงอรุณยามเช้า ใจเต้นระรัว

ห้องพักพิเศษผู้ป่วยโรคหัวใจ พิมพ์ที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้รู้สึกตื่นขึ้นมาเมื่อเธอได้ยินเสียงคนคุยกันทำให้เธอถึงกลับตกใจเมื่อเห็นหมอชานนท์พร้อมกับนักศึกษาแพทย์และพยาบาลยืนอยู่รอบเตียงเธอ หมอชานนท์กำลังอธิบายบางอย่างกับนักศึกษาแพทย์ฟังเกี่ยวกับอาการของพิมพ์ เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่แววตาเขามองมาที่พิมพ์อยู่ตลอดเวลา ทำให้พิมพ์รู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก

หมอแมน หนึ่งในหมอรักษาโรคหัวใจ กล่าวทักทายพิมพ์ด้วยความเป็นกันเอง

“ สวัสดีครับคุณพิมประภา ผมชื่อหมอแมนครับหมอรักษาโรคหัวใจเด็กครับ’’

“ พิมพ์พยักหน้ารับอย่างเขินอายสวัสดีค่ะ’’

ทันใดนั้น หมอลิซ่าหมอรักษาโรคหัวใจเด็กเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยเธอแต่งตัวสวยสง่าราวกับนางแบบ นักศึกษาแพทย์กล่าวสวัสดีหมอลิซ่า เธอไม่มองนักศึกษาแพทย์เลยสักนิดเธอมองแต่คู่หมั้นของเธอนั้นคือหมอชานนท์ พิพัฒน์กุลนั้นเอง

หมอแมนหันไปมองพิมพ์อีกครั้ง แล้วพูดขึ้นมาว่า

“ คนไข้รู้ไหมครับว่าคนไข้ทำให้ผมใจสั่นเลยนะครับเนี่ย”

คำพูดของหมอแมนทำให้หมอชานนท์ขมวคคิ้วเล็กน้อยและส่งสายตาดุไปให้ หมอลิซ่าได้ยินถึงกับเบะปากมองบน สวยตรงไหนเธอมองไปยังผู้ป่วยที่นอนอยู่บนเตียงอ่านชื่อที่อยู่ปลายเตียง พิมประภา สุขสวัสดิ์ สู้ฉันไม่ได้สักอย่าง

ถึงเวลาตรวจร่างกายคนไข้แล้วค่ะ พยาบาลกล่าวบอกนักศึกษาแพทย์

คณะแพทย์เริ่มตรวงร่างกายพิมพ์อย่างละเอียด พิมพ์รู้สึกตื่นเต้นมากพวกเขาตรวงวัดอัตราการเต้นหัวใจและฟังเสียงหัวใจอย่างตั้งใจ หลังจากการตรวจร่างกายเสร็จสิ้น ทุกคนก็ทยอยกันออกจากห้อง เหลือเพียง แบงค์นักศึกษาแพทย์เพื่อนสนิทพิมพ์

“เธอไม่ต้องไปสนใจคำพูดหมอแมนหรอกนะเขาเป็นคนอย่างนี้กับผู้ป่วยหญิงทุกคนนั้นแหละ”

“แบงค์ฉันถามอะไรหน่อยสิ”

“ อืมว่ามาสิ”

“ หมอผู้หญิงคนนั้น เขาชื่ออะไรหรอแบงค์”

“ แบงค์ อ๋อนั้นคือหมอลิซ่า เป็นเพื่อนสนิทอาจารย์หมอชานนท์และหมอแมนน่ะ’’

พิมพ์พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

“ แบงค์ แถวนี้มีร้านเค้กไหมฉันอยากกินเค้กมะพร้าวอ่อนอ่ะ” พิมพ์ถามแบงค์ด้วยสีหน้ามีความสุด เวลาเธอไม่สบายเธอชอบกินเค้กมะพร้าวอ่อนมาก

“ มีสิ ฉันจะไปซื้อมาให้นะ แต่ตอนนี้ฉันต้องไปก่อนเดี๋ยวอาจารย์จะด่าฉันแน่เดี๋ยวเจอกันตอนเที่ยงนะพิมพ์”

“ อืม ขอบใจนะแบงค์ บายบาย” พิมพ์ยิ้มให้แบงค์ ก่อนบรรยากาศในห้องจะกลับมาเงียบสงบ เสียงเปิดประตูดังขึ้นแม่ดาวแม่ของพิมพ์เดินมาพร้อมกับบินโต4ชั้นและถุงผลไม้มากมาย

“ คุณหมอว่ายังไงบ้างลูก’’ เธอถามลูกสาวเธอด้วยความเป็นห่วง และเดินมาจับมือพิมพ์

“ อาการดีขึ้นแล้วค่ะ เดี๋ยวก็ได้กลับบ้านแล้วค่ะแม่’’ พิมพ์ยิ้มให้แม่เธออย่างมีความสุขเธอไม่อยากให้แม่ของเธอกังวลเกี่ยวกลับโรคหัวใจของเธอมากเกินไป

“ จริงหรอลูกดีแล้วๆ เดี๋ยวแม่ ปลอกส้มให้กินนะลูก”แม่ดาวดีใจที่พิมพ์กลับมาแข็งแรงไม่ว่าลูกสาวฉันจะเป็นอะไรฉันจะอยู่เคียงข้างลูกสาวเสมอเพราะเรามีกันอยู่2คนแม่ลูก

“หิวหรือยังลูก แม่ทำของอร่อยๆมาทั้งนั้นเลย ” แม่ดาวเปิดบินโตให้ลูกสาวดู กับข้าวที่แม่ดาวทำ

“หอมมากค่ะแม่ หนูหิวเลยค่ะ” พิมพ์เห็น กับข้าวที่เธอชอบเธอก็หิวขึ้นมาทันที

“ เดี๋ยวแม่ตักใส่จานก่อนนะจ๊ะ” แม่ดาวหันไปตักกับข้าวใส่จานให้ลูกสาวของเธอ

“ค่ะ”