ตอนที่11 ความใกล้ชิดที่คาดไม่ถึง

ความใกล้ชิดที่คาดไม่ถึง

พายุฝนฟ้าคะนองอย่างรุนแรงต่อเนื่องเสียงฟ้าผ่าดังไม่หยุด หมอชานนท์ถือร่มวิ่งฝ่าสายฝนออกจากบ้านมุ่งหน้าไปทางบ้านพิมพ์ หมอชานนท์วิ่งมาถึงหน้าประตูรั้วบ้านพิมพ์ ก่อนที่เขาจะส่องไฟฉายไปที่หน้าต่างกระจกห้องชั้นบนซึ่งเขาก็ไม่รู้เป็นห้องใครแต่เขาภาวนาให้เป็นห้องของพิมพ์คนไข้ของเขา

พิมพ์ที่นอนไม่หลับลุกขึ้นนั่งก่อนที่เธอจะสังเกตเห็นแสงไฟส่องหน้าต่างห้องเธอ พิมพ์จึงลุกเดินไปเปิดผ้าม่านแล้วมองลงไป เธอมองลงไปเห็นมีคนยืนส่องไฟมาหาเธอ พิมพ์มองไม่ชัดว่าเป็นใครก่อนจะคิดขึ้นได้ว่าอาจจะเป็น

“แบงค์ แบงค์” พิมพ์ยิ้มออกมาด้วยความดีใจเธอไม่ต้องกลัวอีกแล้ว

พิมพ์รีบวิ่งไปเปิดประตูห้องนอนลงไปชั้นล่างก่อนจะรีบเปิดประตูบ้านพิมพ์สะดุดล้มลงไปกระแทกกับพื้นปูนอย่างแรง หมอชานนท์ที่เห็นพิมพ์ล้มลงเขาตกใจมากก่อนจะรีบปืนประตูรั้วข้ามไปหาพิมพ์เขาส่องไฟเห็นว่าพิมพ์ได้รับบาดเจ็บที่หัวเข่ามีเลือดออก พิมพ์ที่กำลังจะลุกแต่กลับเจ็บที่หัวเข่าใบหน้าของพิมพ์น้ำตาเอ่อคลอดดวงตาของเธออย่างสุดกลั้น เธอไม่ได้สังเกตว่าคนที่อยู่ข้างเธอคือใคร

“อย่าพึ่งลุกนะครับ” หมอชานนท์บอกกับพิมพ์ก่อนจะเดินไปล็อกประตูบ้านพิม