ตอนที่62 อย่าเรื่องมาก

พี่ดินยังคงนั่งก้มหน้าเงียบเหมือนเดิม พอเห็นอาการของพี่ดินที่เป็นแบบนี้ฉันยิ่งเริ่มจะเชื่อในคำที่เดเนียลบอกแล้ว

เขาหลอกฉัน....หลอกฉันทุกอย่าง

"พี่ดินทำไมถึงใจร้ายกับบัวขนาดนี้ ฮึก...."

"หลอกบัวทำไม ฮึก...."

"ทั้งเรื่องลูก เรื่องผู้หญิง พี่ทำได้ยังไง ฮึก..."

ไม่ว่าฉันจะพูดอะไรไปพี่ดินก็ไม่พูดหรืออธิบายอะไรเลย เขายังคงก้มหน้าเงียบ

ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะยกมือขึ้นมาปาดน้ำตา แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอน ฉันเปิดตู้เสื้อผ้าออกแล้วก็หยิบกระเป๋าของฉันมา เก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ฉันจะกลับบ้าน ฉันจะไม่อยู่กับคนใจร้ายแบบพี่ดินอีกแล้ว

หมับ! กระเป๋าเสื้อผ้าของฉันถูกพี่ดินแย่งไปคามือ

"เก็บเสื้อผ้าทำไม" พี่ดินมองหน้าฉันเหมือนจะไม่ค่อยพอใจฉันสักเท่าไหร่

"เอามานะพี่ดิน ฮึก..."

ฉันพยายามดึงกระเป๋าของฉันคืนมาจากมือของพี่ดิน

"ผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้นกอบัว"

พี่ดินโยนกระเป๋าของฉันไปอีกมุมของห้อง แล้วก็ดึงเอวฉันไปกอด จากนั้นพี่ดินก็นั่งลงตรงปลายเตียงโดยมีฉันกำลังนั่งดิ้นอยู่บนตักของเขา

ฉันพยายามแกะมือหนาของพี่ดินที่กำลังกอดเอวฉันออก ยิ่งพี่ดินกอดฉันแน่นมากเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งรู้สึกเจ็บตรงกลางใจ มั