Share

บทที่ 12

ณ ห้องทรงพระอักษร

เซียวอวี้กำลังตรวจตราราชสารอยู่พลันหยุดชะงัก นัยน์ตาทอแววเยือกเย็น

“นางอยากได้ตราประทับทอง?”

ขันทีผู้มากราบทูลพลันสะอึก

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท พระนางเสด็จมาขอเข้าเฝ้าอยู่นอกตำหนัก เพื่อตราประทับทอง”

แต่ว่าตราประทับทองอยู่กับหวงกุ้ยเฟย

เช่นนี้ไม่เท่ากับว่าฮองเฮาตั้งใจจะหาเรื่องหรอกหรือ!

เหงื่อเย็น ๆ ผุดขึ้นมาตามหน้าผากของขันที เพราะกลัวว่าตนเองจะถูกฝ่าบาทบันดาลโทสะใส่

บนม่านกั้นหลังบัลลังก์มังกร สะท้อนเกิดเป็นร่างเงา

ใบหน้าของเซียวอวี้เลือนราง ดวงตาคู่เรียวยาวดุจเหยี่ยว ทอแววคมกริบอันตราย

“ไปบอกนาง หากยังไม่เจียมตัวเช่นนี้ต่อไป เราจะปลดนางลงจากฮองเฮาเสีย”

“บ่าวน้อมรับคำบัญชาพ่ะย่ะค่ะ!”

……

บริเวณนอกห้องทรงพระอักษร

สายตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนเรียบนิ่ง  ไม่โกรธไม่ยินดี ราวกับละทางโลกไปแล้ว

ยามที่ขันทีตรงหน้าบอกกล่าวคำตรัสของฮ่องเต้เสร็จ จึงโน้มน้าวนางเสริม

“ฮองเฮา เชิญท่านกลับไปเถอะพ่ะย่ะค่ะ

“หวงกุ้ยเฟยเป็นผู้ใช้ตราประทับทองมาโดยตลอด ฝ่าบาทมิอาจยึดคืนกลับมาจากนางได้หรอกพ่ะย่ะค่ะ

“นอกเสียจากว่าหวงกุ้ยเฟยไม่ต้องการมันแล้ว”

เหลียนซวงได้ยินถ้อยคำนี้ พลันโมโหโทโส

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status