Share

บทที่ 19

ถึงแม้จ้าวเฉียนเรียกแทนตัวเองว่าบ่าว น้ำเสียงกลับแฝงไปด้วยความหยิ่งผยอง

เหมือนกับว่าเขามาเอา ฮองเฮาก็ต้องให้

แต่เรียกอยู่ตั้งนาน ก็ไม่ได้ยินเสียงคนพูดตอบ

กลับเป็นหัวหน้าหมัวมัว ที่อยู่ไกลยิ่งกว่าออกมา

สีหน้าหัวหน้าหมัวมัวเหี่ยวเฉา

เจ้านายไม่เป็นที่โปรดปราน นางที่เป็นถึงหัวหน้าหมัวมัว ยังมีอิทธิพลสู้บ่าวใช้ระดับล่างของตำหนักหลิงเซียวไม่ได้

เห็นจ้าวเฉียน นางถ่อมตัวอย่างต่ำต้อย

“จ้าวกงกง ท่านอย่าร้อนใจ ฮองเฮาอาจจะยังไม่ตื่น บ่าวจะไปเร่งให้”

จ้าวเฉียนเชิดสายตา เชิดคางสูงพร้อมพูดขึ้นมาว่า

“งั้นเจ้าก็ไวหน่อย”

“เจ้าค่ะ เจ้าค่ะ เจ้าค่ะ จะเข้าไปเดี๋ยวนี้”

หัวหน้าหมัวมัววิ่งไปในตำหนัก เห็นฮองเฮากำลังหวีผม

นางรีบเดินเข้าไปอย่างยิ้มแย้ม

“พระนาง อาการปวดหัวของหวงกุ้ยเฟยกำเริบอีกแล้ว หากท่านสามารถมอบยาให้ได้ในตอนนี้ ฮ่องเต้จะต้องจดจำความดีของท่าน ท่านก็จะมีโอกาสเป็นที่โปรดปรานแล้ว”

“ท่านว่า หลักการนี้ถูกต้องไหม?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนเขียนคิ้วอยู่อย่างเชื่องช้า ไม่ร้อนใจเลยสักนิด

“ยา ไม่มีแล้ว”

รอยยิ้มของหัวหน้าหมัวมัว หุบลงทันที

“พระนาง ไม่มีแล้วจริง ๆ หรือ? ท่าน...ท่านไม่หาดูหน่อยหรือ?
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status