บทที่ 8

ตอนหลินเสวี่ยเห็นพ่อกับแม่กับและพี่ชายของฉันท่ามกลางผู้คน มุมปากของเธอเผยรอยยิ้มลำพองใจ

ฉันรู้ดีว่า หลินเสวี่ยรู้สึกว่าหากไม่มีฉันแล้ว เธอจะกลายเป็นคนที่ครอบครัวนี้รักและตามใจมากที่สุด

ระหว่างช่วงพักครึ่ง หลินเสวี่ยกอดแขนของพ่ออย่างออดอ้อน

“พ่อคะ แม่คะ พี่คะ หนูดีใจมากที่สุดเลยที่มากันได้”

บนแท่นรับรางวัล หลินเสวี่ยยิ้มกว้างพร้อมกับชูเหรียญรางวัล

เมื่อเผชิญหน้ากับการสัมภาษณ์ของนักข่าว เธอก็ยิ้มหวาน “ที่ฉันมีวันนี้ได้เพราะการเลี้ยงดูของครอบครัวค่ะ ฉันหวังว่าฉันจะเป็นความภูมิใจของพ่อกับแม่ตลอดไป และเป็นน้องสาวที่พี่ชายรักมากที่สุดค่ะ!”

ฉันมองท่าทางภาคภูมิใจของหลินเสวี่ยด้วยความรู้สึกคลื่นไส้

ความสุขของเธอสร้างขึ้นบนความทุกข์ของฉัน

ทำไมหลินเสวี่ยที่ผลักฉันลงเหวลึกของปีศาจชั่ว แต่ตัวเองกลับดื่มด่ำกับดอกไม้และเสียงปรบมือ

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นในหมู่คนดู “พี่สาวของเธอตายเมื่อช่วงก่อนหน้านี้ น่าสงสารแต่ก็ยังเก่งมาก”

“พี่สาวของหลินเสวี่ยเป็นเด็กเกเรที่ไม่เอาไหน ได้ยินว่าคบซ้อนหลายคนก็เลยถูกคนรักฆ่า”

หลินเสวี่ยเองก็ได้ยินคำพูดเหล่านี้

รอยยิ้มบนใบหน้าหลินเสวี่ยสดใสขึ้น คล้ายกำลัง