บทที่ 5

เหมือนว่าแม่จะมีลางสังหรณ์บางอย่าง ท่านบีบแขนของพ่อแน่น โดยเล็บจิกเข้าไปในเนื้อของพ่อ

“ผู้ตายคือเหยียนซวงลูกสาวของคุณค่ะ”

แม่ล้มทรุดลงบนพื้น พูดวนซ้ำหลายรอบด้วยความไม่อยากเชื่อ “เหยียนซวง? เป็นเหยียนซวงได้ยังไง?”

พ่อพยุงแม่เอาไว้ ให้แม่นั่งอยู่กับพื้น

ตำรวจในทีมพูดกระซิบเสียงเบา “พี่หลินครับ เจอสถานที่ก่อเหตุแล้วครับ เป็นบ้านปลูกเองที่อยู่ใกล้เคียงกับตึกที่ยังสร้างไม่เสร็จหลังนี้ครับ”

พ่อของฉันพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด “ไปสถานที่เกิดเหตุก่อน ฝ่ายพิสูจน์หลักฐานต้องทำอะไรผิดพลาดแน่นอน”

บนรถตำรวจ แม่โทรหาฉันครั้งแล้วครั้งเล่า

พ่อตั้งหน้าตั้งตาขับรถพร้อมกับพูดปลอบ “อย่ากลัวไปเลยนะคุณ ไม่แน่ว่าเหยียนซวงอาจจะไปที่สำนักงาน ร่วมมือกับฝ่ายชันสูตรแล้วมาหลอกพวกเราก็ได้”

ทว่าทั้งที่จริงแล้วเขาน่าจะรู้ดีแก่ใจ เรื่องแบบนี้ไม่มีทางปลอมแปลงได้

ไม่อาจอธิบายได้ว่าเป็นความรู้สึกอย่างไร ฉันรู้สึกคล้ายถูกงูพิษรัดแน่นจนหายใจไม่ออก

บ้านปลูกเองแถบนั้น มีคนอาศัยอยู่ปะปนคลาคล่ำเต็มไปหมด

บางคนแม้กระทั่งบัตรประชาชนก็ยังเป็นของปลอม ย่อมไม่กลัวการเข้าตรวจสอบของเจ้าหน้าที่ตำรวจ

ตอนพ่อกับแม่ไปถึง หน้าบ้านมีเ