บทที่ 6

เจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานอดไม่ได้ที่จะพูดทั้งน้ำตา “พี่หลิน พี่กับพี่จางกลับไปสถานีตำรวจก่อนเถอะครับ มีอะไรคืบหน้าผมกับรองหัวหน้าทีมจะติดต่อพวกพี่เอง”

แม่ของฉันราวกับไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งสิ้น มือที่สวมถุงมือของแม่จับคราบเลือดบนพื้น “เสี่ยวซวงต้องเจ็บขนาดไหนเนี่ย”

เจ้าหน้าที่ตำรวจในทีมที่เป็นคนอ่อนไหวเริ่มสะอื้นเสียงเบา

พ่อกับแม่ขึ้นรถด้วยสภาพจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

มองพวกท่านที่จิตใจเหม่อลอย ฉันก็รู้สึกหัวใจกระตุกอยู่ตลอดเวลา

ตั้งแต่ฉันถูกพากลับมาที่บ้านกระทั่งก่อนตาย ฉันไม่เคยได้ยินพ่อกับแม่เรียกฉันว่าเสี่ยวซวงเลยสักครั้ง

กระทั่งเสี่ยวหลี่ในแผนกชันสูตรนำผลชันสูตรยื่นให้พ่อ เธอมองแม่ของฉันที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวด้วยแววตาสงสาร

“พี่หลิน เสียใจด้วยนะคะ”

รูม่านตาของพ่อหดเล็ก เขาพลิกดูรายงานอย่างละเอียด ตรวจสอบตัวอักษรบนรายงานซ้ำแล้วซ้ำเล่า

นานพักใหญ่กว่าพ่อจะพูดเล็ดรอดไรฟัน “เป็นไปได้อย่างไร?”

สีหน้าของเสี่ยวหลี่ฉายความปวดใจ เขาถอนหายใจแล้วตบไหล่พ่อของฉันเบา ๆ “พี่หลินคะ เราไปถึงสถานที่เกิดเหตุมาแล้ว ศพอยู่ในห้องผ่าชันสูตร ทั้งหมดนี้ไม่สามารถปลอมแปลงได้ค่ะ”

แม่ของฉันพุ