บทที่ 344

อากาศหนาวเย็น เส้นผมของเขายังมีหยดน้ำเกาะอยู่ ทันทีที่ออกไปก็เกาะตัวเป็นน้ำแข็ง

ซูชิงลั่วดึงมือเขาเอาไว้ : "พี่สาม ข้าออกไปสั่งสอนเขาเอง ท่านอย่าปล่อยให้ตัวเองหนาวอยู่เลย"

ลู่เหิงจือค่อยๆ แกะมือนางออกอย่างช้าๆ พูดเสียงเรียบ : "ข้าไปเอง"

ทั้งสองคนยังไม่ทันได้ออกไป เสียงด่าก็เงียบไปเสียก่อน

ซ่งเหวินมารายงานว่านางหลิ่วกลัวลู่เหยียนออกมาหาเรื่องเดือดร้อน ไม่รอให้ลู่เหิงจือลงมือก็เรียกคนมาลากลู่เหยียนกลับไปแล้ว

ลู่เหิงจือแค่นหัวเราะ : "เดิมข้าไม่ได้อยากจะเด็ดขาดเช่นนี้ แต่เขากลับกล้าพูดเรื่องความแค้นที่โดนแย่งภรรยากับข้า"

ซูชิงลั่วก้มหน้าอยู่เงียบๆ ไม่กล้าพูดสิ่งใด

ลู่เหิงจือเรียกโฉวกว่างมา พูดเสียงขรึม : "ทำลายเขาทิ้งเสีย"

โฉวกว่างนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งกว่าจะตั้งสติได้ แล้วตอบรับ

กลับไปถึงห้อง ซูชิงลั่วรีบจูงมือลู่เหิงจือมาหน้าเตาถ่าน ค่อยๆ เช็ดผมให้เขา ครุ่นคิดอยู่สักพักสุดท้ายก็อดถามไม่ได้ : "ทำลายเขาทิ้งหมายความว่า..."

ความหมายเดียวกับที่นางอ่านเจอในหนังสือนิยายหรือไม่

ลู่เหิงจือ : "ความหมายเดียวกับที่เจ้าคิด"

“……”

ลู่เหิงจือ : "เขาจะได้ไม่ต้องเฝ้าคำนึงถึงเจ้าอยู่เรื่อยๆ อีก"