บทที่ 298

หัวใจของซูชิงลั่วเต้นเร็วขึ้น ลมหายใจช้าลง นางผลักเขาออกเบาๆ พลางเอ่ย : "ท่านอย่าทำอะไรแผลงๆ"

ลู่เหิงจือมองนาง : "ข้าคิดว่าเจ้าจะชอบเสียอีก"

ซูชิงลั่วหน้าแดงก่ำรีบผลักเขาออก : "ข้าไม่ได้ชอบเสียหน่อย ท่านรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วเข้า"

ลู่เหิงจือถือโอกาสคว้ามือนางไว้ อยากจะดึงนางเข้ามาในอ้อมกอด ทว่านางดิ้นขัดขืนเบาๆ ทำให้หนังสือเล่มหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะตัวเล็กบนเตียงหล่นลงมา

ลู่เหิงจือโน้มตัวลงไปเก็บ

ซูชิงลั่วพลันเอื้อมมือไปขวาง : "อย่าดู !"

ทว่าไม่ทันเสียแล้ว

ลู่เหิงจือหยิบหนังสือขึ้นมา แล้วกวาดสายตามองปราดหนึ่ง ทันใดนั้นเองก็รู้สึกว่าเหตุการณ์ในนั้นช่างคุ้นตายิ่งนัก...

[หญิงสาวพูดด้วยความเขินอาย : 'ข้าไม่ระวัง ทำเข็มทิ่มตัวเอง ท่านดูสิ'

บัณฑิตผู้นั้นสงสารจับใจ พลันเอ่ยถาม : 'เจ็บหรือไม่'

หญิงสาวตอบด้วยความออดอ้อน : 'ท่านเป่าให้ข้าก็ไม่เจ็บแล้ว'

ทันใดนั้น บัณฑิตก็ใส่ปลายนิ้วของหญิงสาวเข้าไปในปาก]

ซูชิงลั่ว "......"

กระอักกระอ่วนเสียจริง

เวลานี้ช่างน่าอายยิ่งนัก

หลังจากนั้นซูชิงลั่วก็เห็นสายตาของลู่เหิงจือเลื่อนจากหนังสือเล่มนั้นมาหยุดบนใบหน้าของนาง

ในระหว่างที่นางกำลังใช้สมองทั้งหม