บทที่ 11 สถานะเงาในใจ (2)

‘คนอย่างคุณธีร์ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ราชเวคิน กรุ๊ปยิ่งใหญ่ เขาขายวิญญาณให้ธุรกิจไปแล้ว พี่รู้จักเขาดี พี่เลยไม่อยากเอาตัวเองไปยุ่งกับเขา‘

ชีวาพรยังจำการสนทนาข้ามทวีปกับพี่สาวได้ วันนั้นเธอโทร.ไปแจ้งสถานการณ์ของครอบครัว โดยบอกว่าพ่อตกลงขายหุ้นให้ราชเวคิน กรุ๊ปแล้ว 

พี่สาวนิ่งไปนานทีเดียว จนเธอรู้สึกอึดอัดใจ เพราะต่างรู้กันว่าถ้ามีการตกลงขายหุ้นบริษัทเกิดขึ้น ย่อมหมายถึงจะมีการแต่งงานระหว่างธีทัตกับลูกสาวของพ่อ ซึ่งถ้าไม่ใช่พี่สาวของเธอ เจ้าสาวก็จะเป็นเธอเอง

‘พี่แพมพูดน่ากลัว กวางไม่เห็นคุณธีร์เป็นแบบนั้นเลย คุณธีร์น่ารักดี เขาเข้าใจครอบครัวของเรา เขาไม่ได้ต้องการหุ้นของบริษัทเราตั้งแต่แรก แต่เป็นเพราะคุณพ่อขอร้องให้คุณลุงเนตรช่วยซื้อกิจการเราต่างหาก...คุณพ่ออยากพัก แต่ถ้าไม่มีใครรับช่วงกิจการ คุณพ่อก็ยังพักไม่ได้’

ในตอนท้ายน้ำเสียงของชีวาพรเบาลง เพราะเธอสงสารพ่อ หากคนฟังกลับตีความเป็นอย่างอื่น

‘เธอตั้งใจพูดให้พี่รู้สึกผิดที่ไม่ได้กลับไปแบกรับกิจการของที่บ้านเราใช่ไหม พี่ไม่เคยอยากทำ คุณพ่อก็รู้ตั้งแต่ต้น พี่มีงานของพี่อยู่ทางนี้แล้ว เธออยู่กับพ่อก็ช่วยพ่อทำไปสิ’

‘กวางไม่ได้มีความรู้ความสามารถอะไรเลยค่ะ กวางทำไปตามที่คุณพ่อสั่งให้ทำ’

‘แม้แต่คุณพ่อสั่งให้เธอแต่งงานกับคุณธีร์ เธอก็ทำด้วยความเต็มใจงั้นสิ’

‘ไม่มีทางอื่นแล้วนี่คะ มันต้องมีการแต่งงานเกิดขึ้นเท่านั้น เราถึงขายหุ้นบริษัทได้ กวางอยากช่วยคุณพ่อ ในเงื่อนไขแต่งงานก็บอกว่ากวางกับคุณธีร์จดทะเบียนสมรสและจัดงานเลี้ยงพอให้มีพยานรู้เห็นเท่านั้น’

‘ฉันไม่เชื่อเธอ’

นาตาลีหัวเราะหยัน ชีวาพรฟังออกว่ามันเจือความเจ็บปวดและผิดหวัง แต่เธอไม่รู้ว่าทำไมพี่สาวถึงรู้สึกเช่นนั้น ไม่รู้ด้วยว่าตัวเธอเองหรือธีทัตที่เป็นต้นเหตุของความรู้สึกของพี่สาว

ชีวาพรนั่งทบทวนเรื่องราวแต่หนหลัง บางทีนาตาลีอาจมองธีทัตออกก็ได้ เจ้าตัวถึงไม่ยอมแต่งงานกับเขา แต่เวลานั้นเธอกลับไม่ให้น้ำหนักคำพูดของพี่สาว เธอคิดเข้าข้างตัวเองว่าธีทัตเลือกเธอเพราะเขาอาจชอบเธอ

ชีวาพรเดินตามเกมของธีทัตโดยไม่สงสัยอะไร มีเพียงช่วงแรกๆ ที่เธอยังตระหนักว่าการแต่งงานของตนนั้นมีเงื่อนไข จดจบของมันถูกกำหนดไว้แล้ว หากเมื่อเธอกระโจนเข้าไปในเกม ผ่านไปแค่เดือนเดียว เธอก็ลืมทุกอย่างเสียสิ้น

ธีทัตปฏิบัติกับเธอเป็นอย่างดี เขาดูแลและเอาใจเธอมาก เธอไม่รู้ว่าคู่สามีภรรยาที่แต่งงานกันตามปกตินั้นเป็นอย่างไร แต่สำหรับสิ่งที่เธอได้เจอ มันทำให้เธอแทบสำลักความสุขทุกวัน 

กระทั่งครบกำหนดหกเดือน เธอถึงพบว่าโลกของเธอได้แตกเป็นเสี่ยงๆ อย่างไม่มีชิ้นดีโดยไม่มีลางบอกเหตุให้รู้ล่วงหน้าเลย 

‘เอกสารการหย่าของเราครับ ทนายความของราชเวคินเตรียมไว้ให้เราแล้ว ส่วนแฟ้มนี้เป็นข้อตกลงหลังจากหย่าว่าราชเวคินจะให้อะไรกับครอบครัวของกวางบ้าง ซึ่งส่วนใหญ่คุณพ่อของกวางรับมอบไปแล้ว พี่ให้กวางอ่านเพื่อรับรู้ไว้ด้วย กวางจะได้ไม่มีข้อสงสัยในตัวพี่ในภายหลัง’

ธีทัตพูดอีกหลายคำ หากจังหวะนั้นคำพูดของเขาไม่ได้เข้าสมองของเธอเลย หูของเธออื้ออึงไปหมด มือเท้าเย็นเฉียบ โชคดีอยู่บ้างที่เธอนั่งบนเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานของเขา ไม่อย่างนั้นเธอคงทรุดกองลงบนพื้นอย่างแน่นอน

ชีวาพรกวาดสายตาอ่านเอกสารหลายแผ่น ยอมรับเลยว่าเธอไม่มีสติพอที่รับรู้ด้วยซ้ำ เมื่อเขาบอกให้เธอเซ็นชื่อลงไป เธอก็เซ็นด้วยมือสั่นเทา กระทั่งความกดดันที่แสนทรมานจบลง เขาจึงบอกให้เธอออกไปจากห้องทำงานของเขา เธอค่อยๆ ลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเปิดประตูออกไป เธอทำทุกอย่างตามที่เขาสั่งเหมือนหุ่นยนต์

ผ่านไปหนึ่งวันเต็มๆ ที่ชีวาพรหมกตัวอยู่ในห้องนอนขนาดใหญ่ภายในบ้านราชเวคิน เธอจึงได้รับรู้ว่าโลกใบสีชมพูของเธอไม่มีอีกแล้ว 

ความสวยงามและหอมหวานของชีวิตคู่ที่เธอหลงเพ้ออยู่ทุกวัน แท้จริงมันไม่เคยมีอยู่จริง...

ที่ผ่านมาเธอไม่รู้ว่าธีทัตจงใจทำให้เธอเข้าใจผิดไปเองหรือเปล่า เธออยากโกรธเขา เธออยากเกลียดเขาอย่างสุดหัวใจ แต่เธอกลับทำไม่ได้ เพราะร่างกายของเธอไม่มีความรู้สึกใดๆ หลงเหลืออีกเลย นอกจากความเจ็บปวดและทรมานปานหัวใจแตกสลาย