บทที่9

รันนั่งกอดอก มองศิวกรที่นั่งจ้องหน้าตัวเองไม่วางตา"โอ๊ย เสี่ย มองอะไรนักหนาเนี่ย"

"มองเมียผิดตรงไหน"ศิวกรเอ่ยเสียงเรียบ

"เมียใครเมียเสี่ย เพ้อเจ้อ" รันแทบจะเอาหมอนฟาดหน้า แต่ศิวกรกลับยกมือขึ้นมาจับข้อมือไว้ก่อน

"พูดมาก เดี๋ยวจูบปิดปากซะเลย"

"ไอ้เสี่ยบ้า" รันดึงมือกลับ แต่ใบหน้า กลับร้อนวูบวาบแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร โทรศัพท์ของรันก็ดังขึ้น

ภูมินทร์แค่เห็นชื่อที่โชว์บนหน้าจอ ศิวกรก็หรี่ตาลงทันที

รันกดรับสาย "ว่าไง"

"เฮ้ย ไอ้รัน คืนนี้ไปกินหมูกระทะกันไหม กูเลี้ยง"

"จริงดิ เอาดิเอาดิ"

ศิวกรขมวดคิ้ว เสียงเข้มขึ้น"รัน ไม่ไป"

รันหันขวับมามองเสี่ย "เสี่ยจะมายุ่งอะไรด้วยเนี่ย"

"ฉันบอกว่าไม่ไป"

รันเบะปากก่อนจะพูดใส่โทรศัพท์ "เดี๋ยวกูโทรกลับนะ" แล้วก็ตัดสายทิ้ง

"เสี่ย นี่มันเรื่องของผมนะ"

"เรื่องของนายก็คือเรื่องของฉัน" ศิวกรตอบหน้าตาเฉย แต่แววตานั้นกลับเต็มไปด้วยความหึงหวง

รันถอนหายใจเฮือก "โห... เสี่ยนี่มันขี้หึงจริงว่ะ"

"ฉันไม่ได้แค่หึงธรรมดา ฉันหวงมากด้วย"

"..."

"แล้วถ้านายทำให้ฉันหึงมากกว่านี้..." ศิวกรโน้มตัวเข้าไปกระซิบข้างหูเสียงแหบต่ำ "ฉันจะไม่ปล่อยนายไปไหนอีกเลย จำไว้"

รันกลืนน้ำลายลงคอ ใจเต้นโครมครามนั่งเม้มปากแน่น มองเสี่ยศิวกรที่จ้องเขาไม่วางตา

"เสี่ย... ผมก็แค่ไปกินหมูกระทะกับเพื่อนเองนะ มันจะอะไรนักหนาวะ"

"ไม่ให้ไป"

"ห๊ะ" รันแทบจะลุกขึ้นจากเตียง "แค่กินข้าวกับเพื่อนเนี่ยนะ"

ศิวกรยกมือขึ้นลูบคางตัวเองช้า ๆ ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "ฉันไม่ไว้ใจเพื่อนนาย"

"อ้าว แล้วไปเกี่ยวอะไรกับภูมินทร์"

"มันชอบนายหรือเปล่า"

รันถึงกับอ้าปากค้างไปสามวิ "เสี่ยคิดอะไรเนี่ย ผมกับภูมิทร์เพื่อนกันโว้ย"

ศิวกรเลิกคิ้วเล็กน้อย "งั้นเหรอ"

"เออสิ เสี่ยหึงมั่วซั่วไปหมดแล้ว" รันบ่นอุบ แต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเสี่ยโน้มตัวเข้ามาใกล้ ดวงตาคมจ้องลึกจนรู้สึกเหมือนถูกกลืนกิน

"หวงจนอยากจับมัดไว้ที่นี่เลยดีไหม"

รันเบิกตากว้าง "เป็นเอามากนะเสี่ย จะบ้าเหรอ"

ศิวกรจะใช้ปลายนิ้วแตะริมฝีปากของรันเบา ๆ "ไม่อยากให้ฉันหึง ก็อย่าทำตัวน่ารักให้ใครมอง"

"บ้า... ใครมันจะไปมอง" รันเบือนหน้าหนี แต่กลับถูกเสี่ยเชยคางให้หันกลับมาอีกครั้ง

"ก็ฉันมองไง"

หัวใจรันเต้นโครมครามไปหมด แววตาของเสี่ยตอนนี้เต็มไปด้วยความคลั่งรักสุด ๆ

"เสี่ย ผมแค่ไปกินหมูกระทะเองนะ ไม่ได้หนีไปไหนสักหน่อย"

"ไม่ได้" ศิวกรตอบเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความเอาแต่ใจ

รันถอนหายใจเฮือก "ทำไมวะ ผมเเค่นัดเจอเพื่อน ไปกินหมูกระทะเเล้วก็กลับ ไม่ได้ไปนอนกับมันสักหน่อย"

"ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของของฉัน โดยเฉพาะคนที่ชื่อภูมิทร์"

รันแทบจะกลอกตามองบน "ไอ้เสี่ยจะบ้าหรือไง"

ศิวกรยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบข้างหู "ลองดื้อดูหรือขัดคำสั่งฉันสิรัน ว่าฉันจะจัดการยังไงกับนาย"

รันสะดุ้ง รีบถอยหนีทันที "ขี้หึงว่ะเสี่ยหึงแบบเวอร์เกินเหตุ"

"แล้วถ้านายยังไม่เชื่อฟัง ฉันอาจจะต้องลงโทษ"

รันกลืนน้ำลายลงคอ มองเสี่ยที่ค่อย ๆ ขยับเข้าใกล้ทีละนิด ก่อนที่แขนแกร่งจะเอื้อมมาดึงตัวเขาเข้าไปใกล้

"เสี่ย เดี๋ยว..."

"ห้ามเถียง" เสียงทุ้มกระซิบเบา ๆ ข้างใบหู

รันตัวแข็งทื่อเมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่รินรดอยู่ใกล้ใบหู ใจเต้นแรงเขาพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขน แต่ยิ่งดิ้น เสี่ยก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น ใบหน้าคมก้มลงมาชิดจนลมหายใจร้อน ๆ เป่ารดอยู่ตรงซอกคอ

"เสี่ย ผมหายใจไม่ออกแล้วนะปล่อย"

รันพยายามดันอกเสี่ยออก แต่ศิวกรกลับรวบมือทั้งสองข้างของเขาไว้แน่นยิ้มมุมปากอย่างมีเลสนัย ก่อนจะก้มลงมากระซิบเสียงแหบพร่า "ตกลง นายจะไปกับเพื่อนไหม"

รันเม้มปากแน่น ก่อนจะตะโกนลั่นห้อง "ยอม ก็ได้วะ ไม่ไปก็ไม่ไป"

ศิวกรกระตุกยิ้ม "ดี"

"ดีบ้าอะไร เสี่ยมันบ้าอำนาจ" รันบ่นอุบอิบ

"ไม่ต้องปากแข็งหรอก นายก็ชอบให้ฉันหึงอยู่แล้ว ไม่งั้นคงไม่ทำตัวน่าแกล้งแบบนี้"

" ใครมันจะไปชอบ" รันเถียงกลับ แต่หน้ากลับร้อนวูบวาบจนปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาชอบให้เสี่ยหวงจริง ๆ นั่นแหละรันมองเสี่ยศิวกรด้วยสายตาเหลือเชื่อ แค่จะไปกินข้าวกับเพื่อนแท้ ๆ ทำไมต้องทำเหมือนเขาจะหนีไปกับใครด้วย

รันเลิกคิ้ว แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเสี่ยก้มลงมากัดเบา ๆ ตรงต้นคอ

"โอ๊ย เสี่ยทำบ้าอะไรเนี่ย"

ศิวกรยิ้มพอใจ "ก็ทำเครื่องหมายไง... จะได้ไม่มีใครกล้ามอง"

รันเอามือกุมคอ ใบหน้าร้อนผ่าว "โว้ยเสี่ยนี่มันนับวันยิ่งบ้าเข้าไปใหญ่"

ศิวกรเอื้อมมือมาดึงเอวรันเข้ามาแนบชิด "ถ้าไม่อยากให้ฉันหึง ก็อย่าทำตัวน่าแกล้งสิครับเด็กดี"

"ใครเด็กดีของเสี่ยกัน" รันตะโกนใส่หน้า แต่กลับถูกศิวกรกระชากเข้าไปกอดแน่นกว่าเดิม

"ก็เด็กของฉันไง" เสี่ยตอบพร้อมรอยยิ้มเเฝงไปด้วยความเจ้าเจ้าเล่ห์รันพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนของเสี่ยศิวกร แต่ก็เหมือนจะไม่มีประโยชน์ เพราะยิ่งดิ้น เสี่ยก็ยิ่งกอดแน่นขึ้น

ศิวกรกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะยกมือขึ้นลูบแก้มของรัน "ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับนายจำไว้"

"เสี่ย"

ศิวกรดึงรันเข้ามากอดแน่นกว่าเดิม " หวงจนไม่อยากให้คลาดสายตาเลยด้วยซ้ำ"

รันเม้มปากแน่น