MasukShare
บทที่30
Terakhir Diperbarui:
2025-03-15 22:11:55
Bab terkait
เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่31
รันหอบหายใจแรง ฝังหน้าลงกับแผ่นอกแกร่งของเสี่ยศิวกร ขณะที่มือหนาลูบไล้แผ่นหลังของเขาไปมา "อื้ม… เสี่ย พอแล้วม..." "แง๊" เสียงร้องไห้จ้าของเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในเปลทำให้ทั้งคู่ชะงักทันที รันรีบผละออกจากอกเสี่ย หันไปมองลูกน้อยที่กำลังดิ้นงอแง ดวงตากลมโตเอ่อคลอด้วยน้ำตา "โอ๋ ๆ ลูก หิวนมเหรอครับ" รันรีบคว้าผ้าคลุมมาห่อตัวเองก่อนจะลุกขึ้นไปอุ้มลูกน้อย เสี่ยศิวกรที่กำลังขัดใจสุด ๆ ขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด "ให้ตายสิ ลูกพ่อเลือกเวลาตื่นเก่งจริง ๆ" รันหันกลับมาค้อนใส่ "เพราะเสี่ยไม่พักเองต่างหาก" เสี่ยหัวเราะในลำคอ มองภรรยาตัวน้อยที่กำลังกล่อมลูกด้วยสายตาหลงใหล แต่ในใจเขาคิดไว้แล้ว… คืนนี้แหละ รอให้ลูกหลับก่อนเถอะ เสี่ยจะเอาคืนให้หนักเลย "โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะครับคนเก่ง" รันโยกตัวเบา ๆ กล่อมลูกน้อยที่ยังสะอื้นอยู่ในอ้อมแขน ขณะที่เสี่ยศิวกรมองตามด้วยสายตาเซ็ง "รัน… ลูกนอนเองได้มั้ย" เสี่ยถามเสียงพร่า ดวงตาเต็มไปด้วยความต้องการที่ยังค้างอยู่ รันหันขวับ ค้อนใส่ทันที "เสี่ย นี่ลูกเสี่ยนะ จะมาขัดใจกันแบบนี้ไม่ได้" "ก็เสี่ยยังไม่หายอยาก
Terakhir Diperbarui : 2025-03-15เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่32
รันแอบลอบถอนหายใจเบา ๆ หลังจากอุ้มลูกน้อยจนหลับสนิท เขาเหลือบมองเสี่ยศิวกรที่นอนกอดอกมองมาเหมือนจะจับกินอยู่รอมร่อ "ไปไหนครับ" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามทันทีที่รันค่อย ๆ ย่องออกจากห้อง รันสะดุ้ง รีบส่ายหน้าแล้วหัวเราะกลบเกลื่อน "เปล๊า จะไปหาอะไรกิน" เสี่ยศิวกรหรี่ตา "ให้เสี่ยไปด้วยไหม" "ไม่ต้อง แค่หน้าปากซอยเอง" รันรีบพูดก่อนจะเดินเร็ว ๆ ออกจากห้องไป จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้หิว แต่จะหนีไปนอนห้องอื่นต่างหากตั้งแต่คลอดลูก เสี่ยก็ดูจะหื่นขึ้นกว่าเดิมอีกสิบระดับ แล้วแบบนี้เขาจะพักผ่อนได้ยังไงกัน แต่ยังไม่ทันจะพ้นประตูคอนโด เสียงคุ้นหูก็ดังขึ้น "อ้าว รัน มาทำทำอะไรดึก ๆ" รันชะงัก หันไปมองก็เจอ เสี่ยสหัสวิน เพื่อนสนิทของศิวกร กำลังยืนพิงรถหรูมองมาอย่างสงสัย "เอ่อ…" "แอบหนีผัวเหรอ" สหัสวินถามตรง ๆ พร้อมยิ้ม รันหน้าซีด รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน "เปล่าผมแค่มาหาอะไรกิน" แต่ยังไม่ทันจะพูดจบ จู่ ๆ ก็รู้สึกถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านจากด้านหลัง "หืม… มาหาอะไรกิน หรือจะหนีเสี่ยกันแน่ครับ รัน" เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้น
Terakhir Diperbarui : 2025-03-15เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่33
"วาเลนไทน์ปีนี้ อยากได้กี่ดอกครับ หืม" เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหู ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะกดจูบลงบนซอกคอขาว รันตัวสั่น ยกมือดันอกแกร่งของเสี่ยศิวกรออก แต่ก็ไม่อาจสู้แรงของอีกฝ่ายได้ "อึก…เสี่ย…พอแล้ว ผมเหนื่อย" ศิวกรหัวเราะในลำคอ ดวงตาคมฉายแววเจ้าเล่ห์ "ผมหมายถึงดอกกุหลาบไม่ใช่แบบนี้" รันแหวใส่ หน้าแดงจัดเมื่อเข้าใจความหมายของเสี่ยชัดเจน "หึ งั้นก็เอาทั้งกุหลาบ ทั้งดอกนี้ไปพร้อมกันเลยแล้วกัน" ไม่ทันให้ตั้งตัว ศิวกรพลิกตัวคร่อมทับ ก่อนจะเริ่มบทลงโทษที่ทำให้รันไม่ได้ออกจากห้องทั้งวัน รันดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างแกร่ง ดวงตากลมโตฉายแววตกใจปนเขินอาย "โอ๊ย!เสี่ย พอได้แล้ว" "ยังไม่ตอบเลยว่าจะเอากี่ดอก" เสี่ยศิวกรกระซิบเสียงพร่า รันตัวสั่นสะท้าน ใบหน้าแดงก่ำ "ผมหมายถึงดอกกุหลาบ ไม่ใช่..." "ฉันก็หมายถึงดอกกุหลาบไง" เสี่ยศิวกรหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบช่อกุหลาบสีแดงสดขึ้นมา "แต่ถ้านับ ดอก ที่คิดอยู่...ก็ต้องรอดูคืนนี้แล้วล่ะ ว่าจะได้กี่ดอก" รันเม้มปากแน่น ทั้งอายทั้งขัดใจแต่ก็เถียงไม่ออก เพราะสายตาของเสี่ยมันเจ้าเล่ห์เกินต้าน
Terakhir Diperbarui : 2025-03-15เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่1
เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่วผับหรูใจกลางเมือง แสงไฟหลากสีสาดกระทบพื้นและร่างของผู้คนที่กำลังเต้นอย่างเมามันส์ รันนักศึกษาหนุ่มวัย 22 ปีที่กำลังเมา โยกตัวไปตามจังหวะเพลงอย่างสนุกสนานคืนนี้เขาถูกเพื่อนลากมาผับเพื่อฉลองวันเกิดเพื่อนในกลุ่ม แก้วเหล้าในมือถูกเติมอยู่ตลอดจนความมึนเมาเริ่มครอบงำ สมองโล่งโปร่ง ร่างกายร้อนวูบวาบไปหมด รันปล่อยตัวตามอารมณ์ ขยับสะโพกตามจังหวะเพลงโดยไม่รู้เลยว่า สายตาคมกริบคู่หนึ่ง จับจ้องเขาอยู่ตั้งแต่ก้าวเข้ามา "เด็กนี่...น่าสนใจดีเเฮะ" ศิวกรนั่งไขว่ห้างอยู่ในโซนวีไอพี ดวงตาคมมองไปยังเด็กหนุ่มที่กำลังเต้นอยู่กลางฟลอร์ รันไม่ใช่คนที่หล่อโดดเด่นจนสะดุดตาแบบที่คนทั่วไปคิด แต่กลับมีเสน่ห์บางอย่างที่ทำให้ศิวกรละสายตาไม่ได้ ใบหน้าหวานซุกซน แววตาพราวระยิบระยับจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ ผิวขาวเนียนที่แดงระเรื่อจากความร้อนของร่างกาย เสื้อเชิ้ตบางแนบไปกับร่างเพรียวเพราะเหงื่อที่ซึมออกมา ศิวกรกระดกวิสกี้ในแก้วขึ้นจิบ ดวงตาพร่าไปด้วยแรงปรารถนา รันเองก็ไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกจับตามอง เขาแค่ปล่อยใจให้สนุกไปกับค่ำคืน จนกระทั่ง...ฟึ่บ มือหนาคว้าเอวบางดึงเข้ามาแนบชิ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-08เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่2
รถยนต์คันหรูแล่นฉิวไปบนท้องถนนยามค่ำคืน บรรยากาศภายในรถเงียบสนิทรันนั่งกอด อก หน้าบูดบึ้ง หันไปมองนอกรถตลอดทาง ในใจเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง เขาไม่ได้โง่พอจะไม่รู้ว่าคนอย่างเสี่ยศิวกรคิดจะทำอะไร แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่จะยอมใครง่าย ๆ เหมือนกัน "ผมจะไม่ลงจากรถเด็ดขาด" รันประกาศเมื่อรถจอดสนิทหน้าคอนโดหรู ศิวกรปรายตามองคนตัวเล็กที่นั่งดื้อแพ่งอยู่ข้าง ๆ เขายกยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ แล้วเดินอ้อมไปอีกฝั่ง เปิดประตูให้รัน "ลงมา" "ไม่" "ฉันนับสาม" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยออกมาอย่างไม่เร่งรีบ "หนึ่ง..." รันเชิดหน้าใส่ "สอง..." "สาม" ก่อนที่รันจะได้ตั้งตัว เขาก็โน้มตัวเข้ามา คว้ารันขึ้นพาดบ่า " อ๊ะ ปล่อยนะโว้ย ปล่อย ใครก็ได้ช่วยด้วย" รันดิ้นสุดแรง แต่ศิวกรกลับเดินเข้าคอนโดไป ท่ามกลางสายตาของพนักงานที่ก้มหน้าก้มตาไม่กล้าพูดอะไร "หยุดดิ้นเดี่ยวนี้ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน" "คุณจะทำอะไรผม" "สอนให้รู้ว่า... ดื้อมากนัก ต้องโดนอะไร" รันหัวใจเต้นแรง รีบใช้มือทุบหลังอีกฝ่ายแรง ๆ "ไอ้เสี่ยบ้าไอ้เสี่ยโรคจิต ปล่อยเดี๋ยวนี
Terakhir Diperbarui : 2025-03-08เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่3
แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ้าม่านเข้ามาในห้องกว้าง รันขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะรู้สึกถึงความหนักที่โอบรัดร่างเขาไว้ "อือ..."เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา แล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าตัวเองกำลังนอนซุกอยู่ในอ้อมกอดของศิวกร แถมใบหน้าของรันยังแนบชิดกับแผ่นอกอุ่น ๆ ของอีกฝ่าย "เหี้ย"รันรีบผลักอกเสี่ยศิวกรเต็มแรง ก่อนจะดีดตัวออกมา ทว่าคนที่เพิ่งตื่นกลับไม่ได้สะทกสะท้านสักนิด "เสียงดังแต่เช้าเลยนะ" ศิวกรพูดเสียงแหบพร่า พลิกตัวนอนตะแคงใช้ศอกเท้าหัวมองเด็กแสบที่หน้าแดงจัด "เมื่อคืนฉันไม่ได้ทำอะไรนายหรอก อย่าทำหน้าเหมือนเสียตัวไปแล้วแบบนั้นสิ" "ใครทำหน้าแบบนั้นวะ" รันกำหมอนฟาดใส่ศิวกรด้วยความหมั่นไส้ ศิวกรดึงหมอนออกจากมือรัน "หิวไหม เดี๋ยวพาไปกินข้าว" "ไม่ต้อง ผมจะกลับหอ" "ใครบอกว่านายจะกลับได้ล่ะ" ห๊ะ รันขมวดคิ้ว "นี่คุณคิดจะกักขังผมไว้ตั้งเเต่เเรกอยู่เเล้วใช่ไหม" "ก็เปล่า แค่ยังไม่อยากให้นายไปไหน" ศิวกรยกยิ้มดวงตาเฉียบคม รัน รู้สึกได้เลยว่าศิวกรโคตรจะเผด็จการ"ผมไม่ใช่เด็กในสังกัดคุณที่ จะมากักตัวผมไว้แบบนี้" "ฉันก็ไม่ได้บอกว่านายเป็นเด็กในส
Terakhir Diperbarui : 2025-03-08เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่4
หลังจากมื้อเช้าที่เต็มไปด้วยความกวนประสาทของศิวกร รันก็ได้กลับมาที่หอพักของตัวเองในที่สุด เขาทิ้งตัวลงบนเตียง ถอนหายใจยาวราวกับได้อิสรภาพกลับคืนมา"ให้ตายเถอะ เสี่ยบ้านั่นมันตัวอันตรายชัด ๆ" รันเอามือก่ายหน้าผาก คิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนแล้วยิ่งรู้สึกปั่นป่วน ไม่ว่าจะเป็นจูบที่เผลอไปให้เสี่ย หรือคำพูดกวน ๆ ของอีกฝ่ายที่ทำให้เขาหัวเสีย"ช่างมันเถอะ ยังไงเราก็ไม่มีทางเจอกับเขาอีกแล้ว" รันปลอบใจตัวเอง ก่อนจะลุกไปอาบน้ำแล้วเตรียมตัวไปเรียนแต่รันคิดผิด เพราะแค่วันรุ่งขึ้น เขาก็ได้เจอเสี่ยศิวกรอีกครั้ง และครั้งนี้ไม่ใช่การพบกันโดยบังเอิญ แต่เป็นการ ถูกตามล่า โดยเสี่ยอย่างแท้จริง ที่คณะของรัน รันกำลังเดินอยู่กับเพื่อนสนิทของเขา ภูมินทร์ ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมคณะเดียวกัน สองคนกำลังคุยกันเรื่องงานกลุ่ม แต่ทันใดนั้นเอง เสียงฮือฮาของนักศึกษาหลายคนก็ดังขึ้น "ดูนั่นสิ ใครวะ โคตรหล่อเลย" "โห รถหรูขนาดนี้ ต้องเป็นมหาเศรษฐีเเน่ๆ" รันขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมอง และสิ่งที่เห็นก็ทำให้หัวใจของเขากระตุกวูบรถสปอร์ตสีดำสุดหรูจอดเทียบอยู่ที่หน้าคณะของเขา และศิวกรในชุดสู
Terakhir Diperbarui : 2025-03-08เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่5
รันตัวแข็งทื่อ หัวใจเต้นโครมครามจนแทบจะกระเด้งออกมานอกอก เขาพยายามขืนตัวถอยหนี แต่หลังติดผนังไปแล้ว จะหนีไปทางไหนก็ไม่ได้"ผมไม่ได้อ่อยเลิกพูดเรื่องนี้ผมสักจะลำคาญเเล้วนะ" รันเถียงเสียงสั่น "แน่ใจ" ศิวกรโน้มหน้าเข้ามาใกล้อีกจนปลายจมูกแทบจะชนกัน "งั้นทำไมถึงหน้าแดง" "ผมร้อน แอร์ห้องคุณเสียหรือเปล่า" รันบ่ายเบี่ยง แต่ในใจรู้ดีว่ามันไม่เกี่ยวกับแอร์เลยสักนิด ศิวกรยกยิ้มมุมปาก มือหนาลูบไล้ปลายคางของรันเบา ๆ สัมผัสนั้นทำให้รันสะดุ้ง"ดะ...เดี๋ยวสิ" "อะไร" "คุณจะทำอะไรผม" ศิวกรหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกระซิบเสียงพร่า "อยากรู้เหรอ" รันรีบส่ายหัวแรง ๆ "ไม่อยากรู้ไม่ต้องบอก แล้วก็ปล่อยผมเดี๋ยวนี้เลย" แต่แทนที่ศิวกรจะปล่อย เขากลับใช้แขนทั้งสองข้างกักรันเอาไว้ ริมฝีปากหยักได้รูปกระตุกยิ้มขบขัน" ไม่ยอมหนีก็ดีแล้ว " "เดี๋ยวผมไม่ได้หมายความว่า" "ก็อยู่ให้ฉันจับกินซะดี ๆ รัน" รันอ้าปากค้าง รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของศิวกรที่เป่ารดอยู่ข้างแก้ม หัวใจของเขาเต้นโครมคราม มือกำเข้าหากันแน่นศิวกรยกยิ้มมุมปาก ดวงตาคมกริบฉายแววพอใจที่เห็นเด็กดื
Terakhir Diperbarui : 2025-03-12
Bab terbaru
เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่33
"วาเลนไทน์ปีนี้ อยากได้กี่ดอกครับ หืม" เสียงทุ้มกระซิบข้างใบหู ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจะกดจูบลงบนซอกคอขาว รันตัวสั่น ยกมือดันอกแกร่งของเสี่ยศิวกรออก แต่ก็ไม่อาจสู้แรงของอีกฝ่ายได้ "อึก…เสี่ย…พอแล้ว ผมเหนื่อย" ศิวกรหัวเราะในลำคอ ดวงตาคมฉายแววเจ้าเล่ห์ "ผมหมายถึงดอกกุหลาบไม่ใช่แบบนี้" รันแหวใส่ หน้าแดงจัดเมื่อเข้าใจความหมายของเสี่ยชัดเจน "หึ งั้นก็เอาทั้งกุหลาบ ทั้งดอกนี้ไปพร้อมกันเลยแล้วกัน" ไม่ทันให้ตั้งตัว ศิวกรพลิกตัวคร่อมทับ ก่อนจะเริ่มบทลงโทษที่ทำให้รันไม่ได้ออกจากห้องทั้งวัน รันดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างแกร่ง ดวงตากลมโตฉายแววตกใจปนเขินอาย "โอ๊ย!เสี่ย พอได้แล้ว" "ยังไม่ตอบเลยว่าจะเอากี่ดอก" เสี่ยศิวกรกระซิบเสียงพร่า รันตัวสั่นสะท้าน ใบหน้าแดงก่ำ "ผมหมายถึงดอกกุหลาบ ไม่ใช่..." "ฉันก็หมายถึงดอกกุหลาบไง" เสี่ยศิวกรหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบช่อกุหลาบสีแดงสดขึ้นมา "แต่ถ้านับ ดอก ที่คิดอยู่...ก็ต้องรอดูคืนนี้แล้วล่ะ ว่าจะได้กี่ดอก" รันเม้มปากแน่น ทั้งอายทั้งขัดใจแต่ก็เถียงไม่ออก เพราะสายตาของเสี่ยมันเจ้าเล่ห์เกินต้าน
เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่32
รันแอบลอบถอนหายใจเบา ๆ หลังจากอุ้มลูกน้อยจนหลับสนิท เขาเหลือบมองเสี่ยศิวกรที่นอนกอดอกมองมาเหมือนจะจับกินอยู่รอมร่อ "ไปไหนครับ" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามทันทีที่รันค่อย ๆ ย่องออกจากห้อง รันสะดุ้ง รีบส่ายหน้าแล้วหัวเราะกลบเกลื่อน "เปล๊า จะไปหาอะไรกิน" เสี่ยศิวกรหรี่ตา "ให้เสี่ยไปด้วยไหม" "ไม่ต้อง แค่หน้าปากซอยเอง" รันรีบพูดก่อนจะเดินเร็ว ๆ ออกจากห้องไป จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้หิว แต่จะหนีไปนอนห้องอื่นต่างหากตั้งแต่คลอดลูก เสี่ยก็ดูจะหื่นขึ้นกว่าเดิมอีกสิบระดับ แล้วแบบนี้เขาจะพักผ่อนได้ยังไงกัน แต่ยังไม่ทันจะพ้นประตูคอนโด เสียงคุ้นหูก็ดังขึ้น "อ้าว รัน มาทำทำอะไรดึก ๆ" รันชะงัก หันไปมองก็เจอ เสี่ยสหัสวิน เพื่อนสนิทของศิวกร กำลังยืนพิงรถหรูมองมาอย่างสงสัย "เอ่อ…" "แอบหนีผัวเหรอ" สหัสวินถามตรง ๆ พร้อมยิ้ม รันหน้าซีด รีบส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน "เปล่าผมแค่มาหาอะไรกิน" แต่ยังไม่ทันจะพูดจบ จู่ ๆ ก็รู้สึกถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านจากด้านหลัง "หืม… มาหาอะไรกิน หรือจะหนีเสี่ยกันแน่ครับ รัน" เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้น
เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่31
รันหอบหายใจแรง ฝังหน้าลงกับแผ่นอกแกร่งของเสี่ยศิวกร ขณะที่มือหนาลูบไล้แผ่นหลังของเขาไปมา "อื้ม… เสี่ย พอแล้วม..." "แง๊" เสียงร้องไห้จ้าของเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในเปลทำให้ทั้งคู่ชะงักทันที รันรีบผละออกจากอกเสี่ย หันไปมองลูกน้อยที่กำลังดิ้นงอแง ดวงตากลมโตเอ่อคลอด้วยน้ำตา "โอ๋ ๆ ลูก หิวนมเหรอครับ" รันรีบคว้าผ้าคลุมมาห่อตัวเองก่อนจะลุกขึ้นไปอุ้มลูกน้อย เสี่ยศิวกรที่กำลังขัดใจสุด ๆ ขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด "ให้ตายสิ ลูกพ่อเลือกเวลาตื่นเก่งจริง ๆ" รันหันกลับมาค้อนใส่ "เพราะเสี่ยไม่พักเองต่างหาก" เสี่ยหัวเราะในลำคอ มองภรรยาตัวน้อยที่กำลังกล่อมลูกด้วยสายตาหลงใหล แต่ในใจเขาคิดไว้แล้ว… คืนนี้แหละ รอให้ลูกหลับก่อนเถอะ เสี่ยจะเอาคืนให้หนักเลย "โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะครับคนเก่ง" รันโยกตัวเบา ๆ กล่อมลูกน้อยที่ยังสะอื้นอยู่ในอ้อมแขน ขณะที่เสี่ยศิวกรมองตามด้วยสายตาเซ็ง "รัน… ลูกนอนเองได้มั้ย" เสี่ยถามเสียงพร่า ดวงตาเต็มไปด้วยความต้องการที่ยังค้างอยู่ รันหันขวับ ค้อนใส่ทันที "เสี่ย นี่ลูกเสี่ยนะ จะมาขัดใจกันแบบนี้ไม่ได้" "ก็เสี่ยยังไม่หายอยาก
เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่30
รันแทบไม่มีแรงแม้แต่จะลืมตา ร่างกายระบมไปหมดเพราะเมื่อคืนถูกเสี่ยศิวกรเล่นงานจนแทบไม่ได้พัก เขาพยายามขยับตัว แต่แขนแกร่งของเสี่ยกลับรั้งเขาไว้แน่น "อื้ม... เสี่ย ปล่อยผมหน่อย" รันครางเสียงแผ่ว พยายามดิ้นหนี แต่กลับถูกกอดแน่นกว่าเดิม "ยังไม่ให้ไปไหน" เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหู "เมื่อคืนยังไม่พอ "พอแล้ว" รันเถียงทันที "เสี่ยไม่ปล่อยให้ผมพักบ้างเลย" ศิวกรหัวเราะเบา ๆ พลิกตัวขึ้นคร่อมรันไว้ มือหนาลูบไล้เอวบางอย่างอ้อยอิ่ง "ก็เสี่ยติดใจเมีย..." "ใครเมียเสี่ยกันล่ะ" รันโวยวายแต่แก้มแดงก่ำ "มีลูกด้วยกันเเล้วถ้าไม่ใช่เมียจะเรียกว่าอะไรครับ หรือจะให้ผัวคนนี้สั่งสอนเเบบจัดหนักจัดเต็มครับเมีย" "เดี๋ยว ไม่เอาแล้ว เสี่ย อื้อออ" เสียงร้องประท้วงถูกกลืนหายไปในจูบเร่าร้อนของเสี่ยศิวกร รันพยายามดิ้นหนีแต่ก็ไร้ผล ศิวกรคร่อมร่างเขาไว้แน่น ดวงตาคมกริบจ้องมองมาอย่างพอใจ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แต้มมุมปากก่อนที่เขาจะก้มลงมากระซิบเสียงพร่า "ทำไมต้องหนีล่ะครับ หืม หรือว่าเมื่อคืนเสี่ยยังทำให้ไม่พอ" "พอแล้ว ผมจะไม่ไหวแล้วนะเสี่ย" รันโวยวาย ใบหน
เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่29
รันนั่งหน้างออยู่บนเตียงหลังจากถูกเสี่ยศิวกรกอดรัดฟัดเหวี่ยงไปมา เหมือนหมาป่าหวงลูกกระต่ายตัวน้อย ๆ ที่กำลังพยายามดิ้นหนี "เสี่ย พอได้แล้ว ผมบอกว่าไม่พร้อมไง" รันโวยวายเสียงเบา กลัวจะปลุกลูกสาวที่กำลังหลับอยู่ ศิวกรยิ้มเจ้าเล่ห์ "แต่เสี่ยพร้อมแล้วนี่ครับ" เขาพูดพลางลูบแผ่นหลังบางไปมา "อีกอย่าง... ลูกเราน่ารักขนาดนี้ มีอีกสักคนจะเป็นไรไปครับ" รันหรี่ตามองเสี่ยอย่างจับผิด "ไม่ใช่ว่าอยากมีลูกหรอก เสี่ยแค่อยาก..." "อยากอะไรครับ" ศิวกรเลิกคิ้วถามอย่างท้าทาย มือหนายกขึ้นลูบแก้มรันเบา ๆ รันเม้มปากแน่นก่อนจะสะบัดหน้าหนี "เปล่า แต่ผมยังไม่พร้อมไง เสี่ยจะให้ผมอุ้มท้องอีกคนตอนนี้เลยหรือไง" "อืม... ก็น่าสนใจนะครับ" ศิวกรหัวเราะเบา ๆ แล้วขยับเข้าใกล้รันมากขึ้น "เสี่ย" รันรีบหยิบหมอนขึ้นมากันตัวเองไว้ ศิวกรหัวเราะอย่างเอ็นดู ก่อนจะกดจูบลงบนหน้าผากของรัน "โอเค ๆ ถ้ารันยังไม่พร้อม เสี่ยก็จะรอ" รันถอนหายใจอย่างโล่งอก "แต่คืนนี้ขอแบบไม่ป้องกันนะครับ" เสี่ยกระซิบเสียงพร่า ขณะจ้องมองใบหน้าที่แดงซ่านของรัน "เสี่ย" "หืม ทำหน้างอแบ
เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่28
หลังจากแต่งงานกันได้ไม่นาน รันก็เริ่มท้องโตขึ้นเรื่อย ๆ จนถึงวันที่ต้องลาคลอด เสี่ยศิวกรที่เคยเป็นนักธุรกิจสุดเคร่งขรึม ตอนนี้กลับกลายเป็นคุณพ่อมือใหม่เต็มตัว คอยดูแลทุกอย่างเกี่ยวกับลูก ทั้งอุ้ม กล่อมนอน เปลี่ยนผ้าอ้อม และแม้แต่ร้องเพลงกล่อมลูกก็ยังทำ ส่วนรันที่เป็นแม่แต่ยังเรียนไม่จบ ก็ต้องกลับไปเรียนตามเดิม ตอนเช้า “เสี่ย ผมไปเรียนก่อนนะ” รันพูดขึ้นขณะจัดกระเป๋านักศึกษา รันหัวเราะเบา ๆ เดินเข้าไปใกล้เสี่ยแล้วจุ๊บแก้มลูกเบา ๆ “เสี่ยเลี้ยงลูกดี ๆ นะ” เสี่ยศิวกรทำหน้าไม่พอใจ “กูเป็นพ่อของลูกนะ รันอย่ามาดูถูกกู” รันหัวเราะ “โอเค ๆ งั้นไปล่ะนะ” เสี่ยมองตามรันที่เดินออกไป ก่อนจะก้มลงมองลูกน้อยที่กำลังหลับตาพริ้ม “หึ… เมียกูไปเรียน ส่วนกูเลี้ยงลูก นี่กูเป็นเสี่ยหรือเป็นพ่อบ้านกันแน่วะ” แม้จะบ่น แต่เสี่ยศิวกรก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เพราะตอนนี้ทั้งรันและลูกคือลมหายใจของเขาทั้งหมดแล้ว หลังจากรันออกไปเรียน เสี่ยศิวกรก็นั่งมองลูกน้อยที่กำลังหลับอยู่ในเปลโยก สองมือใหญ่ลูบหัวเบา ๆ อย่างอ่อนโยน "เฮ้อ... ทำธุรกิจพันล้านยั
เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่27
รันนั่งนิ่งอยู่บนเตียงในคอนโดของเสี่ยศิวกร มือเล็กกำโทรศัพท์แน่น หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ตั้งแต่กลับมาจากโรงพยาบาล เสี่ยก็ดูแลเขาดียิ่งกว่าเดิม ทั้งคอยบังคับให้กินข้าว กำชับให้พักผ่อน และที่สำคัญ ไม่ให้เขาออกไปไหนคนเดียว รันไม่ได้รังเกียจการถูกดูแลแบบนี้ แต่เขากลัว… กลัวว่าทุกอย่างมันจะเป็นแค่ช่วงเวลาหนึ่ง "เสี่ยแค่รับผิดชอบหรือเปล่า" คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวของเขาไม่หยุด แต่ยังไม่ทันที่รันจะคิดอะไรไปมากกว่านั้น ประตูห้องก็เปิดออก พร้อมกับร่างสูงของเสี่ยศิวกรที่เดินเข้ามา เขาสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว พับแขนขึ้นเล็กน้อย ทำให้ดูดี “คิดอะไรอยู่” เสี่ยทิ้งตัวนั่งลงข้าง ๆ ก่อนจะยื่นกล่องกำมะหยี่สีแดงให้รัน รันขมวดคิ้ว มองกล่องตรงหน้าด้วยความสงสัย “อะไร” เสี่ยศิวกรไม่ตอบ แต่เปิดกล่องออกมา ด้านในมีแหวนเพชรเม็ดงามวางอยู่ รันเบิกตากว้าง หัวใจแทบหยุดเต้น “เสี่ย…” เสี่ยศิวกรจับมือรันขึ้นมา มองเข้าไปในดวงตากลมโตของคนตัวเล็กด้วยแววตาจริงจัง “แต่งงานกับกูนะ” รันนิ่งไป หัวใจเต้นโครมคราม “เสี่ยพูดอะไร…” “กูอยากแต่งงานกับมึง อยากให้มึงเป
เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่26
รันนั่งนิ่งอยู่ในรถ มือเรียวกำชายเสื้อแน่นจนเหงื่อเริ่มซึมออกมา เสี่ยศิวกรเหลือบมองคนตัวเล็กที่เอาแต่นั่งเงียบมาตลอดทาง ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือรันมากุมไว้ "ทำหน้าเครียดขนาดนั้น ไม่ดีใจที่จะมีลูกกับเสี่ยเหรอ" เสี่ยถามเสียงนุ่ม รันเงยหน้ามองเสี่ย ดวงตากลมมีแววสับสน "ผมแค่...ยังทำใจไม่ได้ เสี่ยแน่ใจแล้วเหรอว่าพร้อม" เสี่ยศิวกรหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวรันอย่างเอ็นดู "กูพร้อมตั้งแต่วินาทีที่รู้ว่ามึงท้องแล้ว" รันเม้มปากแน่น ใจหนึ่งก็ดีใจ แต่อีกใจก็ยังกลัว เขายังเรียนไม่จบ ยังไม่ได้วางแผนอนาคตอะไรเลย แล้วอยู่ ๆ จะต้องกลายเป็นแม่คนแบบนี้… "เสี่ย…ถ้าเกิดว่าผมดูแลลูกไม่ดีล่ะ" รันพูดเสียงเบา ดวงตาฉายแววกังวล เสี่ยศิวกรหยุดรถที่ไฟแดง ก่อนจะจับมือรันแน่นขึ้น "มึงไม่ต้องดูแลคนเดียว กูอยู่ตรงนี้ กูจะดูแลมึงกับลูกเอง" "แต่…" "ไม่มีแต่ กูอยากให้มึงเชื่อใจกู" เสี่ยพูดเสียงเเน่วเเน่ รันมองสบตาเสี่ย ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ และพยักหน้าช้า ๆ "โอเค… ผมจะพยายาม" เสี่ยศิวกรยิ้ม ก่อนจะก้มลงจูบหลังมือรันเบา ๆ แล้วขับรถตรงไปยังโรงพยาบาล
เสี่ยหลงเด็ก ดื้อมากนักโดนเสี่ยจับทำเมีย บทที่25
รันนอนซุกอยู่ในอ้อมแขนแกร่งของเสี่ยศิวกร หลังจากค่ำคืนสุดเร่าร้อนที่อีกฝ่าย ลงโทษ เขาไปแบบจัดเต็ม แต่แทนที่เขาจะได้พักผ่อนแบบสบายใจ เสียงทุ้มของเสี่ยกลับทำให้หัวใจเขาเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม "รัน" "หืม" "มึงอยากมีลูกไหม" "..." รันเด้งตัวขึ้นจากอกกว้างทันที ก่อนจะหันไปมองเสี่ยด้วยดวงตาตื่นตกใจ "เสี่ยพูดอะไรเนี่ย" "ก็กูอยากมีลูก" เสี่ยศิวกรพูดหน้าตาเฉย "คิดดูสิ ถ้ามีเด็กตัวเล็ก ๆ วิ่งอยู่ในบ้าน จะน่ารักขนาดใหนมึงไม่อยากเห็นเหรอ" "ไม่ ไม่เลย" รันรีบส่ายหัว "ผมยังเรียนอยู่เลยนะ" เสี่ยศิวกรยกมือขึ้นบีบแก้มรันเบา ๆ แล้วหัวเราะในลำคอ "เรียนอยู่แล้วไง กูเลี้ยงได้" "ไม่เกี่ยว ผมยังไม่พร้อม" "งั้นก็เตรียมตัวไว้ เพราะกูพร้อมแล้ว" "เสี่ย" "เอาเป็นว่าจากนี้ กูจะไม่ปล่อยให้มึงได้นอนเฉย ๆ ทุกคืนแน่" รันหน้าแดงจัด รีบคว้าหมอนมาปาใส่เสี่ย ก่อนจะมุดตัวหนีเข้าผ้าห่ม เสี่ยศิวกรหัวเราะชอบใจ ก่อนจะกระชากผ้าห่มออก แล้วก้มลงมากระซิบข้างหู "คืนนี้เริ่มกันเลยดีไหม" รันหน้าแดงก่ำเมื่อถูกเสี่ยศิวกรกระซิบ
