บทที่16

แสงไฟจากโคมไฟหัวเตียงทอดเงาจาง ๆ บนผนัง เสียงลมหายใจหอบกระเส่าผสมกับเสียงทุ้มต่ำของใครบางคนที่กำลังบดขยี้สัมผัสลงมาไม่หยุด

"อื้อ... เสี่ย... เดี๋ยว..."

รันพยายามดันอกแกร่งที่แนบชิดเข้ามา แต่เสี่ยศิวกรกลับรั้งเอวเขาไว้แน่นกว่าเดิม ริมฝีปากร้อนลากไล้ไปตามลำคอ ดูดเม้มจนเกิดรอยแดงเด่นชัด

"ร้องเบา ๆ หน่อยสิรัน... หรืออยากให้คนข้างห้องได้ยิน"

เสียงกระซิบแผ่วข้างใบหูทำให้รันตัวสั่น ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ริมฝีปากได้รูปแสยะยิ้มพอใจเมื่อเห็นคนตัวเล็กกว่ากัดปากแน่น พยายามกลั้นเสียงของตัวเอง

"อึก... เสี่ย ดะ...เดี๋ยว... อื้มม"

ศิวกรจับคางของรันให้เงยหน้าขึ้น สบดวงตาหวานฉ่ำที่ไหวระริก ก่อนจะประกบริมฝีปากลงไปอย่างร้อนแรง ดูดดึงเรียวลิ้นจนรันแทบทรงตัวไม่ไหว มือเล็กจิกเข้ากับไหล่กว้าง ร่างกายร้อนฉ่าไปหมด

"อย่าดื้อกับฉัน" เสี่ยกระซิบเสียงพร่า "คืนนี้... นายหนีฉันไม่พ้นแล้วรัน"

แผ่นหลังของรันแนบติดกับที่นอนนุ่ม ไอร้อนที่โอบล้อม ศิวกรโน้มตัวลงมาประทับจูบอีกครั้ง ก่อนจะไล่สัมผัสลงไปช้า ๆ ราวกับกำลังลงโทษรันที่ทำให้เขาคลั่งแทบบ้า

อ้อมเเขนเเข็งเเกร่งโอบรอบเอวเล็กดึงรันเข้าไปเเนบชิดริมฝีปากร้อนจรดลงมาเเผ่วเบาเเต่เร่าร้อนความร้อนราวเปลวไฟหลอมรวมกันทุกสัมผัสเร่งเร่า ปลุกเร้าให้รันเผลอครางออกมา

อืม...เสียงครางเเผ่วเบาหลุดจากริมฝีปากเมื่อความร้อนจากปลายนิ้วลากไล้ไปตามกระดูกสันหลัง รันสั่นสะท้านเล็กน้อย เเต่กลับไม่ได้ถอยหนีมีเพียงเเววตาหวานฉ่ำ ที่เงยขึ้นสบตากับเสี่ยศิวกร

ริมฝีปากร้อนจัดจะจรดลงบนผิวเนียนไล่จูบไปตามลำคอทิ้งร่องรอยความเป็นเจ้าของอีกครั้ง ร่างกายของรันเกร็งเล็กน้อยเมื่อมือหนาลูบไล้ไปตามเเนวเอวลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดต้นคอรันร่างกายเเทบทรุดหากไม่ได้อ้อมเเขนเเกร่งโอบรับเอาไว้สัมผัสเร่าร้นกำลังค่อยกลืนกิน

ลิ้นร้อนสอดเเทรกเข้ามาในโพรงปากลิ้มลองรสหวานลมหายใจร้อนจัดพันเกี่ยวสัมผัสที่โหยหามือหนาลูบไล้ไปตามเเนวสะโพกบีบเคล้นก่อนที่ทุกสัมผัสทวีความรุนเเรงขึ้น

ศิวกรไม่พูดอะไรนอกจากกระชับวงเเขนให้เเน่นขึ้นฝ่ามือร้อนเเผ่วเบาก่อนจะกดจมูกลงเเนบไหล่เปลือยเปล่าริมฝีปากร้อนจัดขบเม้มผิวเนียนๆหัวใจของรันเต้นเเรงความรู้สึกบางอย่างพุ่งทะลักออกมา

อ๊า...เสี่ย รันดิ้นขลุกขรักด้วยความเสียวซ่าน เขาหน้าเเดงอยู่ใต้ร่างของเสี่ย ศิวกรยิ้มอย่างมีเลศนัย