เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 0497
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-18 18:25:27บทที่เกี่ยวข้อง
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0498
ไม่ใช่ว่าเฮ่อเหลียนเหิงไม่เข้าใจความหมายของขันทีผู้นั้น แต่ใบหน้ายังคงดําคล้ำเหมือนเมื่อครู่ “แค่บอกว่าข้ามีเรื่องสําคัญ จะดึกแค่ไหนก็จะรอเขา”ขันทีเข้าใจความหมายของฝ่าบาทแล้ว จึงรีบรับคําและรีบมุ่งหน้าไปยังจวนเสนาบดีแต่วันนี้มันบังเอิญจริงๆ ที่เฮ่อปากุยดื่มเหล้าไปนิดหน่อยหลังจากดื่มเหล้าแล้ว กลับรู้สึกไม่เคารพต่อเฮ่อเหลียนเหิงมากขึ้น โบกมือให้ขันทีผู้นั้น “เจ้าแค่ไปบอกฝ่าบาทว่า วันนี้ข้าดื่มมากเกินไป ไม่เหมาะที่จะเข้าเฝ้า คิดว่าหลานชายของข้าคนนี้ก็คงไม่สนใจหรอก”คราวนี้คนที่ร่วมดื่มกับเฮ่อปาขุยกลับบีบหัวใจขึ้นมาทุกคนรู้ว่าเฮ่อปาขุยเป็นคนไร้ระเบียบและไม่เห็นฝ่าบาทอยู่ในสายตา ตอนนี้ดูเหมือนว่าข่าวลือข้างนอกจะเป็นความจริงบ้างแล้วคราวนี้กลับทําให้ขันทีผู้นั้นลําบากใจแล้ว ได้แต่กุมหมัดคารวะเฮ่อปาขุยอย่างนอบน้อมอีกครั้ง “ฝ่าบาทตรัสว่า ไม่ว่าจะดึกดื่นแค่ไหน ก็จะรอท่านเสนาบดีเข้าวังให้ได้นะขอรับ”ในที่สุดก็เป็นกุนซือของเฮ่อปาขุยที่เดินมาถึงข้างกายเฮ่อปาขุย พูดเสียงเบาว่า “ท่านเสนาบดี ฝ่าบาททรงเรียกท่านในเวลาเช่นนี้ จะต้องมีเรื่องสําคัญแน่นอนนอขอรับ”“ไม่ว่าอย่างไร ไต้เท้าก็ควรไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-18เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0499
“ไม่ว่าท่านจะไปมาหาสู่กับเฮ่อเหลียนจูลี่ด้วยเหตุผลใด และไม่ว่าท่านจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ ข้าก็ยินดีที่จะไม่ถือสาเรื่องเหล่านี้” น้ำเสียงของเฮ่อเหลียนเหิงซินเป็นน้ำเสียงอันมีเมตตาอย่างหาได้ยาก “เพียงเพราะข้อเดียวเท่านั้น ตอนนี้ข้ายังถือว่าท่านเป็นลุงของข้า ยินดีที่จะเชื่อท่าน”เฮ่อปาขุยได้ยินคําพูดนี้ของเฮ่อเหลียนเหิงก็รู้สึกซาบซึ้งใจจริงๆโขกหัวขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่าวันนี้เขาเพิ่งตระหนักว่า ต่อให้ตัวเองจะสนับสนุนตําแหน่งเขาขึ้นครองราชย์ก็ตาม แต่ในใจของเฮ่อเหลียนเหิง อย่างไรเสียท้ายที่สุดเขาก็เป็นกษัตริย์ ส่วนตัวเองก็เป็นเพียงขุนนางเท่านั้นกษัตริย์กับขุนนางย่อมมีความแตกต่างกันถ้าฝ่าบาทต้องการชีวิตของตัวเอง มันก็ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือเมื่อเฮ่อเหลียนเหิงซินเห็นว่าการตักเตือนครั้งนี้ได้ผล อารมณ์ก็ดีขึ้นบ้างดีชั่วตอนนี้เฮ่อเหลียนเหรินซินมีอํานาจทางการทหารอยู่ในมือแล้ว ไปคิดเล็กคิดน้อยก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี ต่อไปไม่สู้ถือโอกาสนี้ปลูกฝังคนไว้เนื้อเชื่อใจบ้าง รอโอกาสสุกงอมแล้วค่อยจัดการเฮ่อเหลียนเหรินซินเมื่อเฮ่อปาขุยออกจากวัง เขาก็รู้สึกว่าฝ่าเท้าของเขาว่างเปล่าในใจกลับเกลียดเฮ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-19เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0500
และมองมุมเสื้อของคนที่อยู่ตรงหัวมุมนั้นหายไปจู่ๆ ใต้เท้าหรงก็ถอนหายใจยาวออกมา มือของเหวินโจวดึงแขนของตัวเองออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน แล้วหันหลังเดินไปยังห้องหนังสือกลับเป็นหรงเหวินโจวที่ยังอยู่ที่เดิมอึ้งไปชั่วขณะท่านพ่อ นี่ อยู่ๆ ก็สร่างเมาแล้วหรือหรงเหวินโจวอยากจะตามขึ้นไป แต่เมื่อเห็นสีหน้ารีบร้อนของบิดาก็ได้แต่ถอนหายใจ หันหน้ามุ่งไปทางเรือนของมารดาเขาสงสัยว่าท่านพ่อถูกอนุคนนั้นทําให้ตกใจหรือเปล่า สมองไม่ค่อยดีเลยและช่วงนี้ก็ไม่ได้เห็นเขาพูดถึงเรื่องงานที่บ้านเขาจึงตัดสินใจไปถามท่านแม่อนุเจิงมือไม้ไวมาก คืนนั้นจดหมายก็ถูกส่งออกจากจวนตระกูลหรงไปยังแคว้นเยว่เฟิงแล้วใต้เท้าหรงส่งคนไปเฝ้าอยู่ที่มุมมืดตลอด จนกระทั่งเห็นคนที่ส่งจดหมายคนนั้นออกจากเมืองหลวงไปแล้ว จึงกลับมารายงานเขาไม่พูดอะไร แต่ในใจกลับทอดถอนใจ หวังว่าการส่งจดหมายครั้งนี้จะเร็วขึ้นหน่อย จะได้ไปถึงเมืองหลวงของเยว่เฟิงอย่างปลอดภัยในเร็ววันทางจวนตระกูลหรงนั้นกําลังยุ่งอยู่กับการจัดการเรื่องของเจิงอนุราชเลขากรมแรงงานและราชเลขากรมขุนนางสองคนกลับยุ่งอยู่กับการดื่มเหล้าตอนนี้ในเมืองหลวงมีบางพวกที่ไม่มีที่ยื
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-20เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0501
แม่เล้าลงมือกับเหออวิ๋นเหยาอย่างเหี้ยมโหด นางจัดคนมาให้เหออวิ๋นเหยาทุกคืนไม่กี่วันต่อมา นิสัยของเหออวิ๋นเหยาก็สงบเสงี่ยมลงนางไม่โวยวายและไม่โวยวาย ท่าทางเหมือนสิ้นหวังโดยสิ้นเชิงแต่บังเอิญว่าเหอหย่งชอบนิสัยความสงบแบบนี้ดังนั้นคืนนี้เหออวิ๋นเหยาจึงถูกส่งไปที่ห้องของเหอหย่งเมื่อเหอหย่งเปิดประตูเข้าไปในห้อง เหออวิ๋นเหยาก็นอนอยู่บนเตียงอย่างเงียบๆ รอคอยการถูกกระทำในคืนนี้เหอหย่งกลับไม่รีบร้อน เพียงแต่นั่งดื่มน้ำชาอยู่หน้าโต๊ะต่อหน้าเด็กสาวที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง จนกระทั่งน้ำชาในกาน้ำชาหมดลงเขาถึงได้ถอดกางเสื้อตัวนอกออก แล้วเดินไปข้างๆ เหออวิ๋นเหยาเหออวิ๋นเหยาเวลานี้นอนอยู่ในกระโจม เหอหย่งสามารถมองเห็นส่วนโค้งเว้าที่สมบูรณ์แบบของนางผ่านม่านโปร่งในใจก็รู้สึกเริ่มร้อนรนขึ้นมาเขาถอดเสื้อด้านในแล้วเดินไปที่หน้าเตียง แต่เมื่อเปิดม่านและเห็นใบหน้าของเด็กสาวผู้นั้น เขาก็หันกลับมาทันทีเขาเริ่มสวมเสื้อผ้าให้ตัวเองอย่างลนลานหัวใจก็เต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้คาดไม่ถึงว่าจะเป็นอวิ๋นเหยา อวิ๋นเหยา ลูกสาวของเขา ลูกสาวที่เขาเลี้ยงดูมาอย่างทะนุถนอม ไม่คิดเลยว่าจะถูกขายมายังสถานที่เช
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-20เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0502
เหออวิ๋นเหยาเดาได้ไม่ผิด เหอหย่งไม่ได้เห็นหน้าแม่เล้าด้วยซ้ำ ก็ถูกลูกสมุนที่อยู่ข้างๆ ขวางทางไว้“พวกเจ้ากล้าดียังไง!” เหอหย่งแสดงอํานาจบาตรใหญ่ของตัวเองออกมา “พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร?”ลูกสมุนผู้นั้นกลับไม่ยอมใช้วิธีนี้ “ใต้เท้าไม่จําเป็นต้องแสดงอํานาจบาตรใหญ่ที่นี่หรอกขอรับ วันนี้ต่อให้องค์ชายในวังมา ข้าน้อยก็ใช้วิธีนี้เช่นกัน”พูดพลางชี้นิ้วไปรอบๆ “ไต้เท้าไปสืบดูเองสิขอรับ มาที่นี่ ใครบ้างที่ไม่ใช่คนใหญ่คนโต”ได้ยินถึงตรงนี้เหอหย่งก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “จริงสินะ คนที่มาที่นี่ ใครบ้างไม่ใช่คนใหญ่คนโต”นอกจากนี้ เหอหย่งเองก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ตัวตนของเขาจึงหยุดพูด น้ำเสียงลดต่ำลง “ขอให้เจ้าช่วยบอกท่านแม่เจ้าด้วย ข้าถูกใจแม่นางผู้นั้นจริงๆ อยากจะไถ่ตัวให้นาง”ลูกสมุนผู้นั้นยังคงไม่ยอมปล่อย “นายท่านไม่ต้องคิดแล้ว ที่นี่เราไม่เคยทำเช่นนี้มาก่อน”เหอหย่งพยายามเกลี้ยกล่อมลูกสมุนผู้นั้นอยู่ครึ่งวัน พูดดีๆ ก็แล้ว แต่กลับไม่เห็นแม่เล้าผู้นั้นสักทีได้แต่กลับไปอย่างคับแค้นใจแต่ไม่นานหลังจากนั้น แม่เล้าก็ได้รับจดหมายจากเจ้านายของเขา บอกให้เขาขายหญิงสาวผู้นั้นให้กับเหอหย่ง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-20เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0503
แต่บ่าวไพร่ทุกคนรู้ว่านายท่านอุ้มสตรีนางหนึ่งลงมาจากรถ และยังอุ้มไปที่เรือนของนางหลินโดยตรงเมื่อนางหลินเห็นเหออวิ๋นเหยา นางก็เป็นบ้าทันทีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้เห็นสายตาที่สิ้นหวังและรอยแผลเป็นทั่วร่างกายของเหออวิ๋นเหยา นางหลินถึงกับคิดออกว่านางถูกทรมานอย่างไรแต่นางไม่กล้าแม้แต่จะถามว่าเหออวิ๋นเหยาว่ายังบริสุทธิ์อยู่หรือเปล่านางไม่กล้า นางกลัวที่จะทําร้ายความภาคภูมิใจในตนเองของอวิ๋นเหยา กลัวจะทําร้ายหัวใจตัวเองนางหลินกอดเหออวิ๋นเหยาไว้ในอ้อมแขน น้ำตาไหลไม่หยุดในปากเต็มไปด้วยคําด่าทอต่อนางโจว “นางโจว ข้าจะทําให้นางต้องตายให้ได้!”พูดจบก็ไม่สนใจว่าเหออวิ๋นเหยาที่ยังอยู่ข้างๆ นางเดินไปด้านข้างและคุกเข่าต่อหน้าเสนาบดีเหอ “นายท่าน ท่านต้องแก้แค้นแทนอวิ๋นเหยาของเรานะเจ้าคะ”เหอหย่งกลับมองเหออวิ๋นเหยาแวบหนึ่ง ยกนิ้วขึ้นหน้าริมฝีปาก ส่งสัญญาณให้นางเงียบเสียงแค้นนี้เขาต้องแก้แค้นให้ลูกสาวแน่นอนนางโจวที่กําลังอยู่ในจวนอันกั๋วกงย่อมรู้ข่าวนี้เช่นกันทันใดนั้น นางไม่สนใจสายตาแปลกๆ ของคนอื่นและหัวเราะเสียงดังทันที "นางหลิน เหออวิ๋นเหยา ตอนนี้พวกเจ้าก็ได้รับผลกรรมแล้ว"นางโจวรู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-20เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0504
พูดจบ เหอหย่งก็เดินตรงไปข้างหน้า ไม่สนใจหลินเหอเฉิงอีกหลินเหอเฉิงมองเหอหย่งที่บ้าคลั่งตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรไปชั่วขณะข่าวการกลับมาของเหออวิ๋นเหยาแพร่กระจายไปยังหูของซ่งชิงเหยียนโดยเผยฉู่เยี่ยนเมื่อเผยฉู่เยี่ยนมาถึง ซ่งชิงเหยียนและคนอื่นๆ ก็กลับมาจากตำหนักฮองเฮาด้วยความโกรธแน่นอนว่าคนที่โกรธมีเพียงจิ่นซินคนเดียวเท่านั้นซ่งชิงเหยียนปลอบโยนนางต่อหน้าเขา “เด็กคนนี้นับวันจะยิ่งไม่มีกฏระเบียบมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว สิ่งที่ฮองเฮาพูดก็ไม่ผิด นางเป็นฮองเฮาอยู่แล้ว ฟังนางก็ไม่ผิด”จิ่นซินกลับยังคงทําท่าทางโกรธ “พระสนมเพคะ นี่เป็นการแต่งงานขององค์รัชทายาท มีสิทธิ์อะไรให้นางตัดสินใจเพคะ?”“พระสนมต่างหากที่เป็นน้าแท้ๆ ขององค์รัชทายาท เรื่องนี้ต้องถามพระสนมก่อนสิเพคะ”จิ่นอวี้จึงเข้าใจ ที่แท้ก็เพื่อการแต่งงานขององค์รัชทายาทนี่เองแต่เมื่อเห็นท่าทางของจิ่นซินแล้ว กลับก้าวเข้าไปตําหนินางว่า “ตอนนี้เจ้ายิ่งไม่มีระเบียบมากขึ้นแล้ว อยู่ข้างนอกทําเช่นนี้ก็ช่างเถอะ ยังจะให้พระสนมปลอบเจ้าอีกหรือไง?”“หรือว่าเจ้ากลายเป็นเจ้านายของวังแห่งนี้แล้ว? ตําหนักชิงอวิ๋นของเราไม่สามารถร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-21เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0505
ถ้าให้ข้าเดา สุดท้ายต้องกําหนดเป็นเดือนเก้าแน่นอน[พระมเหสีกลับ... โง่นิดหน่อย ตอนแรกก็อยากจะแสดงอํานาจให้ท่านแม่เห็นผ่านเรื่องเล็กๆ น้อยๆ นี้ แต่ข้าว่า จะทําให้เสด็จพ่อโกรธมากกว่า]เมื่อได้ยินเสียงของลู่ซิงหว่าน รอยยิ้มบนใบหน้าของซ่งชิงเหยียนก็ยิ่งกว้างขึ้นฮองเฮาเลือกเดือนแปดก็ช่างเถอะ แต่ดันเลือกวันที่ยี่สิบหกเดือนแปด วันที่ยี่สิบหกเดือนแปดเป็นวันเกิดของพี่หญิงนะฮ่องเต้ต้าฉู่จะเห็นด้วยเหรอ?เมื่อเห็นพระสนมของตัวเองกําลังยิ้มอยู่ จิ่นซินก็ทําปากจู๋อีก “พระสนม ทําไมท่านยังยิ้มได้ล่ะเพคะ?”“เจ้าวางใจได้” ซ่งชิงเหยียนตบไหล่จิ่นซิน “สุดท้ายจะต้องเลือกเดือนเก้าแน่นอน”เมื่อเห็นท่าทางที่สงบของพระสนม จิ่นซินก็รู้สึกสงสัยขึ้นมาซ่งชิงเหยียนพูดจบก็หันไปกอดลู่ซิงหว่านลู่ซิงหว่านในตอนนี้กลับอยู่ในอ้อมกอดของเผยฉู่เยี่ยนหลังจากกอดกันหลายครั้ง พวกเขาสองคนก็ปรับตัวเข้ากับเรื่องนี้ได้แล้วลู่ซิงหว่านก็ไม่โวยวายหาท่านแม่อีกต่อไปเผยฉู่เยี่ยนก็ไม่กลัวจนไม่กล้าขยับตัวอีกต่อไปแล้วเมื่อเห็นทั้งสองคนดูกลมกลืนกันขนาดนี้ นางก็อดหัวเราะไม่ได้ “ฉู่เยี่ยนตามข้าเข้าไปเถอะ”นางรู้ว่าเผยฉู่เยี่ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-10-21
บทล่าสุด
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0640
พูดถึงตรงนี้องครักษ์เงามังกรก็ถอนหายใจ “เพียงแต่อีกฝ่ายล้วนเป็นนักรบที่ตายแล้ว ไม่ได้เหลือผู้รอดชีวิตไว้”[แม่เจ้าโว้ย ทหารพลีชีพหนึ่งร้อยคน นี่มันฐานะอะไรเนี่ย][ดูเหมือนว่าชีวิตของเสด็จพ่อมีค่ามากจริงๆ สามารถทําให้อีกฝ่ายส่งทหารพลีชีพได้หนึ่งร้อยคน]เรื่องนี้เป็นไปตามที่คาดไว้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ย่อมไม่ตําหนิองครักษ์เงามังกร จึงออกคําสั่งให้คนขับรถม้าเดินทางต่อไป ต้องไปถึงสถานที่ปลอดภัยถึงจะดําเนินการต่อได้ภายในรถม้าก็เงียบกริบเช่นกันในที่สุดสนมเยว่กุ้ยเหรินก็ลองเอ่ยปาก “ฝ่า...นายท่าน ฮูหยิน คือว่า...”ซ่งชิงเหยียนเหมือนเพิ่งนึกถึงสนมเยว่กุ้ยเหรินที่ขดตัวอยู่ที่มุมห้อง ดึงนางขึ้นมา “วางใจเถอะ ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว”ในใจก็อดทอดถอนใจไม่ได้ มิน่าเล่าสนมเยว่กุ้ยเหรินถึงอยู่ในวังมาเจ็ดแปดปีก็ไม่มีทายาทสักคน เกรงว่าโอกาสที่ฝ่าบาทจะโปรดปรานนางก็มีน้อยมากในรถม้าคันเดียวมีกันแค่สี่คน ตัวเองยังสามารถลืมนางได้อย่างสนิทใจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฮ่องเต้ที่มีสนมมากมายส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็จัดเสื้อผ้าให้ตนเอง แล้วอุ้มลู่ซิงหว่านเข้ามาในอ้อมกอดของตน หยอกล้อนางว่า “หวานหว่าน ตกใจหรือเปล่า?”ลู่ซิงหว่านเอื
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0639
เพราะว่าตอนนี้อยู่ข้างนอก ทุกคนต่างก็เปลี่ยนคําเรียกขานกัน จึงสามารถปกป้องฝ่าบาทได้อย่างทั่วถึง“ปกป้องนายท่าน!” เว่ยเฉิงดึงกระบี่ออกจากฝักกระบี่ของตัวเอง แล้วพูดกับฮ่องเต้ต้าฉู่ที่อยู่บนรถม้า “นายท่านไม่ต้องเป็นห่วง คนขอวเราข้าล้วนเลือกคนที่มีวรยุทธ์สูงทั้งนั้น ต้องสามารถปกป้องนายท่านและฮูหยินให้ปลอดภัยได้อย่างแน่นอนขอรับ”“ได้” เสียงทุ้มต่ำของฮ่องเต้ต้าฉู่ดังขึ้น ทําให้เว่ยเฉิงรู้สึกสบายใจขึ้นหลายส่วนซ่งชิงเหยียนก็กุมมือของสนมเยว่กุ้ยเหรินในเวลานี้ และพยักหน้าให้นางเพื่อแสดงให้เห็นว่านางสบายใจได้ลู่ซิงหว่านกลับไม่กลัวอย่างที่สนมเยว่กุ้ยเหรินคิดแม้กระทั่งนางยังตบแขนสนมเยว่กุ้ยเหรินเบาๆ ปากก็พึมพําว่า “ไม่กลัว”สนมเยว่กุ้ยเหรินรู้สึกอับอายขายหน้าจริงๆ [ว้าว ทําไมมันน่าตื่นเต้นจัง][เสด็จพ่อและท่านแม่ต้องสู้ๆ นะ! เสด็จพ่อไม่ใช่ฮ่องเต้แห่งแคว้นต้าฉู่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในนิทานหรอกหรือ! โชว์ฝีมือให้หวานหว่านดูหน่อย ให้หวานหว่านดูบ้าง!]ซ่งชิงเหยียนกุมหน้าผากอย่างพูดไม่ออกโชคดีที่เป็นเสียงในใจ ฝ่าบาทจึงไม่ได้ยิน หวานหว่านเอ๋ย เจ้ามีกี่หัวให้ถูกตัดกันล่ะเนี่ย!แม้แต่ฮ่องเต้ต้
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0638
ฮ่องเต้ต้าฉู่และคณะเดินทางลงใต้ต่อ แล้วเลือกที่พักต่อไปก่อนออกเดินทาง อัครมหาเสนาบดีและคนอื่นๆ ได้กําหนดสถานที่ตั้งหลักสําหรับฝ่าบาทตามทางแล้ว ล้วนเป็นอำเภอที่เจริญรุ่งเรืองแต่ฮ่องเต้ต้าฉู่ได้รูปแบบการเดินทางแล้ว ตอนนี้เป็นการเยี่ยมเยือนส่วนตัวแล้วประการที่สองคือสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ในอําเภอไถจินซึ่งจําเป็นต้องป้องกันดังนั้นฮ่องเต้ต้าฉู่จึงปรึกษากับเว่ยเฉิงและซ่งชิงเหยียน เปลี่ยนเส้นทางและเลือกเมืองอื่นๆ เพื่อพักระหว่างทาง เพื่อสํารวจประเพณีท้องถิ่นดูว่าสถานที่อื่นๆ ก็มีพฤติกรรมที่หลอกลวงและปกปิดเช่นเดียวกับอําเภอไถจินหรือไม่ดังที่หวานหว่านกล่าวไว้ อําเภอไถจินที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมนี้ยังเกิดเรื่องเช่นนี้ได้ แล้วอําเภออื่นๆ ล่ะซ่งชิงเหยียนยังไม่ทันได้พูดอะไร ลู่ซิงหว่านก็พูดก่อน[ได้สิ ๆ ! ออกมาเที่ยวเล่นก็ต้องเที่ยวเล่นไปทั่วอยู่แล้ว ถ้าทุกที่ถูกคนจับตามองอยู่ จะมีความหมายอะไรอีกล่ะ][ทําไมไม่ให้ผู้บัญชาการเว่ยเลือกสถานที่เล็กๆ หน่อย พวกเราไปเดินเล่นกัน ยังไงก็ต้องรับรองความปลอดภัยของเสด็จพ่อนะ!][ออกมาห้าวันแล้ว แต่ก็ยังปลอดภัยอยู่ เดิมคิดว่าจะถูกลอบสังหารในวันแรกท
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0637
“ตอนนี้เกรงว่าพระมเหสีคงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะได้มีโอกาสส่งองค์หญิงหกออกจากตําหนักจิ่นซิ่ว” สนมหลานพูดอย่างมีความหมายลึกซึ้งพระสนมหลานเฟยพูดได้ไม่ผิด เดิมทีเสิ่นหนิงก็ไม่ยอมรับองค์หญิงหกอยู่แล้ว แต่เรื่องนี้ฮ่องเต้เป็นคนออกปากเอง นางจึงปฏิเสธไม่ได้ไม่สู้ครั้งนี้วางแผนซ้อนแผน ส่งองค์หญิงหกออกไปก็แล้วกันพระสนมหลานเฟยพาจิ่นซินไปที่ตําหนักหรงเล่อแม้แต่ไทเฮาที่อาศัยอยู่ในวังหลังมานานขนาดนี้ เมื่อเห็นบาดแผลบนใบหน้าของจิ่นซิน ก็อดไม่ได้ที่จะอกสั่นขวัญแขวน“จิ่นซิน” ไทเฮาจับมือจิ่นซินปลอบ “พระสนมของเจ้าไม่อยู่ มีเรื่องอะไรเจ้าก็บอกแม่นมซูได้เลย ข้าจะตัดสินใจแทนเจ้าเอง”จิ่นซินกลับมีสมองอย่างหาได้ยาก เพียงแค่ส่ายหน้าเบาๆ “บ่าวไม่เป็นอะไรเพคะ ไทเฮาเพคะ จิ่นซินเป็นเพียงบ่าวคนหนึ่งเท่านั้น หากผู้เป็นนายอารมณ์ไม่ดี จะตีจะด่าสักหน่อยก็สมควรแล้วเพคะ”แม้ว่าไทเฮารู้ว่าคําพูดของจิ่นซินเป็นคําพูดที่สุภาพ แต่เมื่อมองเข้าไปในดวงตาของนาง บวกกับบาดแผลบนใบหน้าของนาง ก็เห็นถึงความอดทนและความคับข้องใจอย่างชัดเจนจึงหันไปมองพระสนมหลานเฟย “ในเมื่อชิงเหยียนไม่อยู่ ช่วงนี้ให้จิ่นซินอยู่ในวังของเจ้าเถอะ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0636
เมื่อได้ยินจิ่นซินกล้าที่จะเถียงตนเอง องค์หญิงหกก็โกรธทันที“เจ้าคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!” องค์หญิงหกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจิ่นซินย่อมคุกเข่าลงอย่างเรียบร้อย แต่ร่างกายยังคงตั้งตรงตอนนี้นางจึงอยู่ในระดับเดียวกันกับองค์หญิงหกองค์หญิงหกรีบก้าวเท้าไปข้างหน้าและตบหน้าจิ่นซินหนึ่งฉาด “เจ้าบ่าวรับใช้บังอาจนัก แม้แต่นายของเจ้ายังไม่กล้าพูดกับข้าเช่นนี้ เจ้ากล้าเถียงข้าหรือ?”พูดถึงตรงนี้ ราวกับไม่คลายความโกรธ หันไปมองอิงหงที่อยู่ข้างๆ อีกครั้ง “ตบปากนางให้ข้าที!”อิงหงกลับขดตัวไม่กล้าก้าวไปข้างหน้าถึงอย่างไรจิ่นซินก็เป็นคนข้างกายของพระสนมหวงกุ้ยเฟย แม้ว่านายของนางจะเป็นองค์หญิงหก แต่ว่า...เมื่อเห็นอิงหงไม่ขยับตัว องค์หญิงหกก็ยื่นขาออกไปเตะที่ขาของนาง “เจ้าไม่เข้าใจที่ข้าพูดหรือ?”อิงหงกัดฟัน ในที่สุดก็เดินมาตรงหน้าจิ่นซินแล้วเริ่มลงมือเมื่อเห็นใบหน้าของจิ่นซินแดงและบวมขึ้นในที่สุด องค์หญิงหกจึงเอ่ยปากให้อิงหงหยุดมือ แต่ยังคงไม่คลายความโกรธ “เจ้าคุกเข่าตรงนี้ให้ข้าสองชั่วยาม หากคุกเข่าไม่ถึงสองชั่วยาม ข้าจะตบเจ้าอีก!”พูดจบก็พาอิงหงเดินไปข้างหน้าโดยไม่หันกลับมามองในเวลานี้อวิ๋นหลานที่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0635
พูดจบก็ยิ้มให้เสิ่นผิงอีก “การสอบระดับกลางปีหน้า ข้าจะรอเจ้าอยู่ที่เมืองหลวง”ฮ่องเต้ต้าฉู่ไม่ใช่คนชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นจริงๆ แต่คนนี้ ในเมื่อหวานหว่านบอกว่าเขาเป็นคนมีความสามารถ เมื่อพบแล้ว ก็ไม่อาจไม่ยุ่งได้พูดจบก็เดินก้าวยาวๆ ออกไปเสิ่นผิงเพิ่งได้สติหลังจากฮ่องเต้ต้าฉู่จากไปแล้ว “ขอบพระทัยฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้ต้าฉู่ได้ทําเรื่องใหญ่อีกครั้ง ในใจย่อมมีความสุขมากคนทั้งกลุ่มจึงเก็บสัมภาระอีกครั้งและเดินทางต่อฮ่องเต้ต้าฉู่เดินเที่ยวชมวิวตลอดทาง มีความสุขมากแต่หลังจากที่เขาจากไป ในวังก็มีคนก่อความวุ่นวายขึ้นคนแรกที่ก่อความวุ่นวายขึ้นก็คือองค์หญิงหกที่ตอนนี้อาศัยอยู่ในวังจิ่นซิ่วจิ่นซินอยู่ในตําหนักชิงอวิ๋นเพียงลําพัง ที่จริงแล้วก็ไม่มีอะไรให้ทํา ทั้งวันจึงไม่มีอะไรทําดังนั้นวันนี้ ตําหนักชิงอวิ๋นกลับมีคนที่จิ่นซินคาดไม่ถึงคนหนึ่งมา อวิ๋นหลานเมื่อเห็นอวิ๋นหลานมา จิ่นซินก็รีบเข้าไปต้อนรับ “พี่หญิงอวิ๋นหลานมาได้อย่างไรกัน?”จะว่าไปตําหนักจิ่นซิ่วกับตําหนักชิงอวิ๋นก็ไม่ได้มีความขัดแย้งต่อหน้าอะไรกันแต่จิ่นซินและจินอวี้ในตําหนักชิงอวิ๋นต่างก็รู้ว่าเมื่อฮองเฮายังเป็นพ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0634
เขาเป็นฮ่องเต้และเข้าใจวิธีการใช้คนเป็นอย่างดีคนอย่างเสิ่นผิงเป็นดาบที่แหลมคม ต้องให้ผู้ถือดาบควบคุมให้ดีเรื่องต่อไปนั้นง่ายมากฮ่องเต้ต้าฉู่สั่งให้เว่ยเฉิงออกหน้าเพื่อปลอบขวัญราษฎรทั้งหมด ส่วนตัวเขาเองก็พาเสิ่นผิงกลับไปที่จวนนายอำเภออีกครั้งครั้งนี้ เพื่อความปลอดภัย ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงตั้งใจพาลู่ซิงหว่านมาอยู่ข้างกายถึงอย่างไรเขาก็มีความคิดแบบนี้มานานแล้ว อยากจะพาลู่ซิงหว่านไปประชุมเช้าด้วยแต่เมื่อนึกถึงคนแก่คร่ำครึกลุ่มนั้น เพื่อลดความยุ่งยากให้กับลู่ซิงหว่านและซ่งชิงเหยียนสองแม่ลูก ในที่สุดเขาก็ยกเลิกความคิดนี้แต่ตอนนี้อยู่ข้างนอกมันไม่เหมือนกันแล้ว สิ่งที่ควรใช้ก็ต้องใช้ให้ดีเมื่อเห็นฮ่องเต้ต้าฉู่กําลังอุ้มเด็กคนหนึ่ง เสิ่นผิงก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไรอีกฝ่ายก็เป็นฮ่องเต้ เขาเป็นแค่ข้าน้อยธรรมดาคนหนึ่ง จะกล้าเอ่ยปากได้อย่างไรจนกระทั่งทั้งสองนั่งลง ฮ่องเต้ต้าฉู่จึงเอ่ยปากถามว่า “คุณชายเสิ่นแม้จะสวมเสื้อผ้าธรรมดา แต่ดูแล้วก็สง่างาม ไม่รู้ว่าพ่อเจ้าเป็นใครกัน”เสิ่นผิงกลับส่ายหน้า “ทูลฝ่าบาท ข้าน้อยไม่รู้ว่าท่านพ่อเป็นใคร ข้าน้อยอาศัยอยู่กับท่านแม่ที่อําเภอไถจิ
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0633
[นี่เป็นขบวนเสด็จของฝ่าบาท พวกเจ้ายังกล้าขัดขวางอีกหรือ?]ส่วนฮ่องเต้ต้าฉู่ก็เปิดม่านรถออกอย่างเงียบๆ และมองออกไปด้านนอกตอนนี้ที่หน้ารถของพวกเขา มีชาวบ้านกลุ่มหนึ่งกําลังคุกเข่าอยู่ เป็นธรรมดาที่มีชาวบ้านทยอยกันเดินมาทางนี้ลู่ซิงหว่านตาไว มองปราดเดียวก็เห็นคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุด เป็นชายที่คุยกับพวกเขาเมื่อวาน“เสด็จพ่อ พี่ชาย” ลู่ซิงหว่านชี้นิ้วไปยังคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าสุดฮ่องเต้ต้าฉู่หันมองลู่ซิงหว่านอย่างสงสัย แล้วมองไปข้างหน้าคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเขาคิดไปคิดมา ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ลุกขึ้นและออกจากรถม้าไป“ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นๆ ปี” ทุกคนคุกเข่าลงและตะโกนถวายบังคมชายที่อยู่ด้านหน้าสุดกลับเอ่ยปากก่อน “ข้าน้อยเสิ่นผิง ถวายบังคมฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”พูดจบ เสิ่นผิงก็เงยหน้าขึ้น มองตรงไปที่ฮ่องเต้ต้าฉู่ “ก่อนหน้านี้ที่ฝ่าบาททรงมอบเงินเหล่านั้นให้ข้าน้อย ข้าน้อยก็รู้สึกว่าฝ่าบาทต้องเป็นผู้มีบุญญาธิการแน่นอน นึกไม่ถึงว่าจะเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน”พูดถึงตรงนี้ เสิ่นผิงก็โขกหัวลงไปอีกครั้ง “ฝ่าบาททรงเมตตากรุณายิ่งนัก เป็นความโชคดีของราษฎรในใต้หล้าเหลือเกินพ่ะย่
เสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน บทที่ 0632
ฮ่องเต้ต้าฉู่จัดการเรื่องนี้เสร็จ ก็เสียเวลาไปบ้าง ได้แต่พักค้างคืนหนึ่งคืนก่อนแล้วค่อยออกเดินทางอีกครั้งในวันถัดไปเท่านั้นค่ำคืนนี้ พวกฮ่องเต้ต้าฉู่กลับไม่ได้ไปพักที่โรงเตี๊ยมหรือเรือนรับรองใดๆ อีก แต่พักอยู่ในที่ว่าการอําเภอโดยตรงตอนนี้ไม่มีงานราชการที่ต้องจัดการ หลังจากรับประทานอาหารเย็นแล้ว ก็รู้สึกเบื่อมาก“เว่ยเฉิง” ฮ่องเต้ต้าฉู่ชะโงกหน้าไปถาม “ทิวทัศน์ยามค่ำคืนของอําเภอเทียนจินนี้เป็นอย่างไร?”พูดถึงตรงนี้ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็ยืนขึ้น “ไม่สู้เรียกหวงกุ้ยเฟยมาดีกว่า ให้ออกไปเดินเล่นด้วยกัน”บังเอิญจริงๆ ซ่งชิงเหยียนและพรรคพวกก็กําลังเดินมาทางนี้เช่นกัน“นายท่าน” เยวี่ยกุ้ยเหรินเดิมทีก็มีนิสัยร่าเริงอยู่แล้ว เมื่อก่อนอยู่ต่อหน้าฝ่าบาทและพระสนมหวงกุ้ยเฟยยังไม่กล้าปล่อยมากนัก หลายวันมานี้คุ้นเคยกันแล้ว ย่อมมีชีวิตชีวามากขึ้น “พระ...ฮูหยินเรียกข้าออกไปเดินเล่นด้วยกัน นายท่านจะไปด้วยหรือไม่เจ้าคะ?”เมื่อได้ยินสนมเยว่กุ้ยเหรินเรียกซ่งชิงเหยียนแบบนี้ ฮ่องเต้ต้าฉู่ก็อึ้งไปชั่วขณะเขาจับตาซ่งชิงหย่านอย่างว่างเปล่า ราวกับว่าเขาสามารถเห็นใบหน้าของซ่งชิงหย่าผ่านใบหน้าของนางเมื่อฮ่องเต
