บทที่ 0497

“เพียงฝากบ่าวไปบอกองค์หญิงจูลี่ว่าองค์หญิงจูลี่เดินทางไกลลําบากแล้ว จึงเชิญองค์หญิงพักผ่อนที่จวนให้ดี”

เฮ่อเหลียเหรินซินรับคําด้วยรอยยิ้ม หลังจากขันทีคนนั้นหันหน้ามา เขาก็ยิ้มเยาะออกมา

เฮอเหลียนเหิงคนนี้ เกรงว่าจะไม่ได้รู้สึกว่าจูลี่ลําบาก เพียงแต่ไม่อยากเจอหน้าสองพี่น้องเท่านั้นเอง

บัดนี้ตนเองสองพี่น้อง กลับกลายเป็นหนามยอกอกเขา ถอนก็ถอนไม่ออก ทิ้งก็ทิ้งไม่ได้

เฮ่อเหลียจูลี่กลับมีความสุขอย่างสบายใจ

และบ่ายวันนี้เฮ่อเหลียนเหิงซินก็ได้รับรายงานจากองครักษ์ลับว่า “ฝ่าบาท ช่วงนี้เฮ่อเหลียนจูลี่พักอยู่ในจวนเสนาบดีตลอดพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อเฮ่อเหลียนเหิงซินได้ยินประโยคนี้ พู่กันในมือก็ตกลงบนโต๊ะทันที เขาเงยหน้าขึ้นมององครักษ์ลับตรงหน้าอย่างตื่นตระหนก

ไม่นึกเลยว่าเฮ่อปาขุยกับเฮ่อเหลียนจูลี่จะคบหาสมาพันกัน มิน่าล่ะเฮ่อปาขุยถึงแนะนําเฮ่อเหลียนเหรินซินขนาดนี้

ตัวเองเชื่อใจเขาขนาดนี้ เขากลับกล้าทรยศตัวเอง

เฮอเหลียนเหิงซินรู้สึกว่าความโกรธพุ่งขึ้นเหนือศีรษะของเขา พลางกำมือแน่นขึ้น เส้นเลือดบนมือก็ปูดโปนโผล่ออกมา และทั้งตัวก็สั่นเทิ้มไปด้วยความโกรธ

เขาโกรธมากจริงๆ นั่นแหละ

เขาไม่เคยคิดเลยว่าลุง