บทที่ 0500

และมองมุมเสื้อของคนที่อยู่ตรงหัวมุมนั้นหายไป

จู่ๆ ใต้เท้าหรงก็ถอนหายใจยาวออกมา มือของเหวินโจวดึงแขนของตัวเองออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน แล้วหันหลังเดินไปยังห้องหนังสือ

กลับเป็นหรงเหวินโจวที่ยังอยู่ที่เดิมอึ้งไปชั่วขณะ

ท่านพ่อ นี่ อยู่ๆ ก็สร่างเมาแล้วหรือ

หรงเหวินโจวอยากจะตามขึ้นไป แต่เมื่อเห็นสีหน้ารีบร้อนของบิดาก็ได้แต่ถอนหายใจ หันหน้ามุ่งไปทางเรือนของมารดา

เขาสงสัยว่าท่านพ่อถูกอนุคนนั้นทําให้ตกใจหรือเปล่า สมองไม่ค่อยดีเลย

และช่วงนี้ก็ไม่ได้เห็นเขาพูดถึงเรื่องงานที่บ้าน

เขาจึงตัดสินใจไปถามท่านแม่

อนุเจิงมือไม้ไวมาก คืนนั้นจดหมายก็ถูกส่งออกจากจวนตระกูลหรงไปยังแคว้นเยว่เฟิงแล้ว

ใต้เท้าหรงส่งคนไปเฝ้าอยู่ที่มุมมืดตลอด จนกระทั่งเห็นคนที่ส่งจดหมายคนนั้นออกจากเมืองหลวงไปแล้ว จึงกลับมารายงาน

เขาไม่พูดอะไร แต่ในใจกลับทอดถอนใจ หวังว่าการส่งจดหมายครั้งนี้จะเร็วขึ้นหน่อย จะได้ไปถึงเมืองหลวงของเยว่เฟิงอย่างปลอดภัยในเร็ววัน

ทางจวนตระกูลหรงนั้นกําลังยุ่งอยู่กับการจัดการเรื่องของเจิงอนุ

ราชเลขากรมแรงงานและราชเลขากรมขุนนางสองคนกลับยุ่งอยู่กับการดื่มเหล้า

ตอนนี้ในเมืองหลวงมีบางพวกที่ไม่มีที่ยื